1941 senesinde Artvin'in Hopa İlçesi'nin Ardala Köyü'nde doğdu. Ortaokulu Hopa'da, Lise'yi Artvin'de bitirdikten sonra 1964 yılında İ.Ü. Orman Fakültesi'nden mezun oldu. 1971 yılına kadar Orman Genel Müdürlüğü'nün çeşitli kademelerinde; 1980 yılına kadar da Ağaçlandırma Genel Müdürlüğü'nün değişik Baş Mühendislik'lerinde görev yaptı. 1971-1972 döneminde TODAİE (Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü) 'nü bitirerek Kamu Yönetimi Uzmanı ünvanını aldı. 1974 yılında TODAİE kanalı ile 4 ay Paris'te İİAP Yöne

Dışarıda yağmur, Mevsim hala sonbahar, Hazan yaprak dökümü, Sensizliğin çığlıkları yırtarken geceyi, Seninle sensiz kaldım. Ey sevgili...

Benim dünyamın adı KARA DÜNYA... Yeni gelen tabut siparişinin beden ölçülerini alırken, içeriye giren sıfır beden, peruk saç takmış, alabildiğince güzel , yaşı yaşıma uygun müşterimle göz göze geliyorum.M takısı durumun ne kadar ciddi olduğunun en önemli kanıtı. Adının Pelin olduğunu sonradan öğrendiğim kızın ilk cümlesi, bana bu mesleği daha ne kadar yaparımı hatırlattı. Annemi öldürmek istiyorum. Ölüm kelimesinin bu kadar soğuk olabileceği daha önce hiç aklıma gelmemişti. Benim için gerçek mutlu ölüm, iki

Sokağın başına koydum, Kalbimin derinliklerine Gömdüğüm sevdanın Pabuçlarını! Gelen İlk yağmur bulutu ile Göndereceğim, Bende kalan, Sana ait Hatıralarını! Sevmiştim, Hem de çok, Yalan yok! Şahittir, Gökyüzünde parıldayan yıldızlar Ve ay... Bir tek hakkın kalmıştır Belki ben de, Onu da sevildiğine say!

Az özlüyorum sizi efendim, Çok özlemeye gücüm yetmiyor sanki Çok özlesem ölür gibi oluyorum da Az özleyince ölmüş gibiyim.

Geliyorsun gelişlerin en yeşil gözlüsü bu En uzaklara bakanı en körü.

Hep yanımda olacaksın sen Ve ben, bir başkasına gitmeyeceğim senden Son durağım olacaksın benim sen Minderimdeki kedimsin benim sen... Bitmiş bir düelloda dönüp arkana bakma Dilediğini yapmakta özgürlükler sana... Kayıpsın Elini yakalamaya geliyorum Çok uzakta arama beni Yanında olacağım hemen Kimsenin bir yere gittiği yok! Daima Birlikte Her zaman Sen ve ben Sonsuza dek İlelebet...

Aslında zor olan yazmak değil de herkese ulaşacak yazılarda ne yazacağıma karar vermekti asıl mesele. Bazen iki cümleyle anlatabileceklerini sayfalarca yazar ama anlatamazsın, bazen sayfalarca anlatacağını iki cümleye hapsedersin. Çıkmak ister, kurtulmak ve özgürleşmek ister kelimeler. Yaz beni der, anlat benimle. Mahkûm etme içinde düşündüklerini. Ya birilerinin bu yazacaklarına ihtiyacı varsa? Ya birileri bu kelimelerden bir şeyler öğrenecekse? Düşünülen ama anlatılmayanlar, içerde kalan hayaller, yürekte

Ameliyat masasında aldıracağı bebek, başka bir kadının bedeninde büyüyüp, doğacaktı. Onunla bir gün karşılaşacağına ve hemen tanıyacağına emindi.

Dedim güzel bu ne mevla vergisi, Dedi aşık neden sözün dokunmaz. Dedim gözler sanki yaşam dergisi, Dedi derin bakmayınca okunmaz. Dedim güzel yüzün manav sergisi, Dedi esnaf raftan meyve sakınmaz. Dedim kokun andırıyor nergisi, Dedi var olanı güzel takınmaz. Dedim güzel her gün gelmek şart sana, Dedi her gün gelip rafa bakınmaz. Dedim elma üç beş kilo tartsana, Dedi yarın gelen böyle tıkınmaz. Çağdaşi'yim dedim olam müşteri, Dedi esnaf olan bunda yakınmaz. Dedim derman sende vursan neşteri, Dedi nedem se

Yaşam tarzı bütün ifade araçlarına, öğelerin her şeyine sahiptir. Yaşam tarzının ifadelerinden birinde değil de hareketli kanunda, var olan eksiklik yaşam tarzının son gayesince yer alır. Bir üçüncü olayı bana bu düşünce öğretti: Ruh hayatında yer alan belli nedensellik, çoğu uzmanın, düşüncelerini mekanik veya fiziksel görünüşlü bir değişim biçiminde gösterme uğraşlarını oluşturmaktadır. Kimi zaman da iki ucu ile bir mıknatıs veya hayat ihtiyaçları için savaşan tehlike içindeki bir hayvan, kimi zaman emme

Gördüğün gibi miyim? Peki, sen aynadaki sen misin? Hiç mi sormadın kendine ben kimim? Hiç mi kalmadın sessiz ve kimsesiz? İçimdeki beni gör derken sen baktın mı sendeki sene, Duy beni derken ona; duydun mu sen sendeki seni, KİMSİN SEN? Baştan yazmak için sana verilen kalemin farkında mısın? Peki, elindeki silgiyi görüyor mu ruhun?

Bu akşam geleceksin, Tülüm kıpırdanacak; Görmeyeceksin. Geçerken altından, Penceremin... Saçların uçuşacak, Karışacak yastığıma kokun; Günler sonra odama, Tekrar taşınacaksın. Toplayacaksın belki, Perçemli at kuyruğun; Bu sabah dağıtacağım aklımdan Olduğun gibi her akşamın. Adımlarına tutunacağım, Tutulacağım bakışlarına. Fark etmesin diye kimseler Saklanarak kalbine sarılacağım. Kalma ne olur, Bir kez daha Bu denli uzun!

Özlem dolduk, Tepeden tırnağa, taştık, Kucak dolusu yüklerle Ümit biriktirdik, Köpük hayaller kurduk, Ve ayrılıktan habersiz Tutamadık sözümüzü, Biz ikimizi koruyamadık.

Ruhumu kaybettim, bedenimle yaşıyorum, Sözde beni anlıyormuşsun ben neden anlamıyorum? Zamansız hayaller zamanımı bekliyorum, O da gelmeyecek, ben kendimi avutuyorum.

Öğretmenliğin ne kadar kutsal bir meslek olduğu hep dilden dile yayılmıştır. Oyun çağımızda tanışıp bir ömür boyu silinmeyen izlerini hep taşıdığımız kahramanlarımız olurlar. Çünkü onlar bize hep doğru yolu gösterenlerdir. Hata yapsak dahi doğruyu bulduranlardır. O zaman var mısınız Bensu´nun kahramanlarıyla tanışmaya?

''Güneşin ışığı ruhuma yansımıyor bu zaman diliminde. Dünyaya bakarken gözlerimi kısıyorum. Renkler kafamı karıştırıyor. Uzun zamandır bu denli sıkıp da bir kalemi, bastıra bastıra yazmamıştım adını. Böylesine çevrelememiştim bir hayalin etrafını beş parmağımla. Kaybettim içimdekini. Arayamıyorum, bulmuyorum. Sen aşktan bergüzar, ben bergüzara mahkûm.''

Bu yaşayışın altın tepsisidir, bilinç dediğin Saatini yitirmiş maarif bir takvim içindeki. Ucu bucağı yok, beyhudedir şimdiki arayışın Bu zapt edilmez bumerang yılkı atları Artık törpüledi zaman sınırlarını Bundandır iki yakasının kavuşması. Dönüp dolaşıp ayaklarına dolanıyorsa Ve ısrarla aynı düşü gördürüyorsa yarının, Dününün de başını döndürüyorsa benzer kalabalık Artık aynı zamandayız kaçışı yok bunun Yuvarlanıp yuvarlanıp göreceğiz günümüzü.

Sen varsın bir tek birde sol yanım. Adın mevzu bahisse sağ olan her şey yarım. Karardım, seni üzdükçe ufaldım. Kıyamadım, azıcık da asılsa yüzün, Hep ipe asıldı kalbimin yüzü. İftihar ettim hep seninle melek yüzlüm. İntihar etti karanlıklarım seni görünce hep melek yüzlüm.

Seni, dünyanın o gücenik ve yılgın köşesinde seyrettim. Gülümsüyordun. Gözlerin, tembihlenmiş iki uslu çocuk gibi hep uzak durdu yüzümün salıncaklarından. Gülümsüyordun. Dökülmüş bir su, goncası yitik bir çiçek oluyordum. Gülümsüyordun. Kalbi kanatlarından başlayarak kırılan bir kuş oluyordum. Yıllar ve yollar Buzlar ve harlar... Belki trilyon an geçecek kalbimden. Ama sen geçmeyeceksin. Ömür billah geçmeyeceksin...