Herkesler çekip gittiğinde mahkeme salonunun ağaç kapısı kapandığında içeride kalan sessizliği bir düşünün. Duvarlar bir oh dedi. Elli yıl sonra kapıdan usulca girilse bir sıraya oturulsa, bir iskemleye, bir sanık sandalyesine, yüksekteki kürsüye... o vakit sarp ve tırmanılmaz acıların ifadeleri şimdi içimize bir koku gibi yayılır. Yayılır yayılır. Ne ateşli suçların ne ateşli savcıları, hüviyeti hukuka numarayla kaydedilmiş ısrarlı gerekçeler. Masumiyet su gibi yol bulurken, oyunun kurallarını bilmeyen izl

Yaşamının Kaybolan Parçası” Güneşin dingin anlarında bu masalsı şehirde kara bulutlar gökyüzünü kaplar ve umutlar istemsizce siyahın kırk tonuna bürünürdü. Düşüncelerimin yorgun olduğu anlarda bu kasvet de soğuk bir tokat gibi suratıma çarpar yalnızlığı ve adeta bir kör kuyu gibi yakalardı beni. Ve susardım uzun uzun susardım. Lal olmuş dilimle susmak belki de konuşmanın en can yakıcı haliydi benim için. Nafiye Bozkurt, 1971 yılında Sivas’ın Doğanşar ilçesinin İçdere köyünde dünyaya geldi. Küçük yaşlarda ai

Anıların arasından sıyrılıp yaşadığı ana döndü. Oturduğu taştan kalkıp yere sırtüstü uzandı. Kollarını başının altında birleştirip yastık yaptı. Gökyüzüne dikti gözlerini. Uzun süredir bu kadar güzel, bu kadar lekesiz ve bu kadar yakın duran bir Ay görmemişti. Şehrin kirli havası, pusu, dumanı gökyüzüyle insanlar arasında bir perde olarak duruyor, Ay ve yıldızları görmelerine engel oluyordu. Şehrin ışıldayan geceleri de gökyüzünü insanlardan uzak tutuyordu. Şimdi şurada bu Ay ve yıldızların süslediği gökyüz

“geniş sokaklar kentin kalanından utanıyor. sana uzun soluklu bir koşu yazılıyor. bahçeleri ovalar olan: gecenin nevresimine düşen kızsın, yüzünü mumlar öper. uzak yerlerden heybetli adamlar, bebe yağları ve dalinler taşır kamyonlarıyla sana. karanlık okşayarak sürer nemini. bedenin eskimez bir yeridir alemin. bitmez seferlerini karanın, denizlerin, büyük motorların rekabetini yapar. bütün canlılığın ölümden devraldığı bir çığlık var. kuş sürüleri ayrılmış seninse kulaklarına. uyanınca aynalara şarkılar söy

Kutsal bir kitabın kapağı kapandı, gökyüzü kapandı, elim elimde kalan Bizden eskidir bildiğimiz bütün talan, iç geçirdim, söz geçiremedim Hızlı hızlı koşan ceylanlara, ağır konuşan tanrılara, bilmez çocuklara Vahdeti vücut diyecek oldum, bizim buralarda her çeşit yıldız mevcut Mevcutlu getirdiler kollarımdan, omuz başlarıma kadar gövdemi Önüne bıraktılar beni, hani melakeler beyazdı, şeytan sipsiyah Küstah dedi ya bana her taraftaki sesler Ben dedim pamuk şeker kadar çocuğum kaleme oyunla erdim Tükenmez kal

Gerek yurt dışında gerekse yurt içinde bugüne kadar sadece anıtsal yapılarla ilgilenen araştırmacılar, son on yıldır Antik Çağ insanının sosyal yaşamına ilgi duymaya başladılar. Şaşkınlıkla izlenen şaheserlerin Eski Çağ insanları tarafından hangi koşullarda ve hangi ruh haliyle yaratıldıkları araştırılmaya başlandı. Arkeologların bu yönde yoğunlaşan çalışmaları arasında en önemli çalışmalardan biri de Prof. Dr. Horst Blanc`ın Eski Yunan ve Roma`da Yaşam adlı değerli eseridir.

Nerede yalnız bırakılmış bir canlıya rast gelse, kendi yalnızlığı yetmezmiş gibi O’nun yalnızlığını da bünyesinde misafir eden, Ettiklerinin karşılığı olarak bulduklarını gözler önüne seren, niçin bir başına kalması gerektiğinin farkında olan, Sizi kendi yalnızlığı ve topladığı tüm yalnızlıkları paylaşmaya davet eden bir şiir kitabı. Yaşandığı zannedilmiş, zamanın hiç düşünmeden not defterinden sildiği, çocukluk ve gençlik çağlarının, kırklı yaşların sonuna doğru, mahkemeye hem suçlu hem de tanık o

Sevgi dolu, aşk dolu bir yaşamdan sonra, yalnızlığı iliklerine kadar hisseden bir şairin yaşam öyküsü “Duygu dünyamdan son esintiler”; İlham kaynağım dediği “Akşam Sefası”nı kaybeden bir şairin öyküsü, “Benzerin yok, sen herkesten başkasın” diye tanımlayıp taparcasına sevdiği cananını kaybeden bir şairin öyküsü, “Bir ömrün hikâyesi”ne sığmayan duyguların ifadesi, “El ele tutuşan çiftler görünce yalnızlık çöküyor bir kâbus gibi” diyen ve yalnızlığı kabullenemeyen bir şairin yaşam öyküsü. “Mevsim kurasında ba

…Nasıl söylenirdi böyle bir şey? O sabahtan akşama değin günlük yiyecek, giyecek için çalışsın, kışın ne yiyeceklerini düşünsün, oğlanın, kızın geleceği için tasalansın, sıkıntı çeksin. Kuşluktan akşamın karanlığına değin gecesini gündüzüne katsın; değerinin, ahırdaki inekle, eşekle bir tutulmak olduğu yüzüne vurulsun… Sen o eli öpeceğine, “Benim elim seninkinden daha beyaz, daha yumuşak, daha güzel” diye önüne uzat o kadının! O kadın, “Ben sabahtan akşama kadar altmışaltı, tavla, iskambil, pişpirik oyn

1999-2004 yıllarında Başkent Üniversitesi HEMŞİRELİK VE SAĞLIK HİZMETLERİ Bölümü’nde okudum. İş hayatına ilk olarak Eğitim Hemşireliği ile başladım. Ev ziyareti ve hastane çalışmaları ile devam ettim. Zirve Akademi’de Emzirme Danışmanlığı, Doğum Koçluğu ve Bebek Masajı eğitmeni olarak eğitimler veriyorum. Türkiye Sağlık Vakfı Komisyon üyesiyim. Sosyal medyada binlerce anneye destek vermekteyim. 2013 yılında kızım ADA dünyaya geldi ve emzirme serüveni ile anne ve bebek üzerine çalışmalara başladım. Kızıma do

Varoluş kendine doğmaktır, Sevgi çıkarmak acıdan Onurun en güzeli Kendini pek tutmaktır. Kaya gibi dipdiri Gelen dalga Giden su Kendin mutlu kılmaktır. Varoluş, kişiye doğmaktır Doğmak, kişi olmaktır, Kimliğiyse kişinin Eylemi işçiliğinin

Yanılgı nasıl yenilgi olur?… Tercihler, yaşam ve dil nasıl birlikteliktir?… Tahta direklerdeki elektrik telleri, taşranın hüzünlü sarı solgun ışığını taşırken nasıl gerilir ve pörsür?… “Hazır ol!” ile “Sağa dön!” komutlarındaki nasıl bir hazırlık ve nasıl bir dönüştür?… Üstteki satırlardaki örnekler gibi çoğumuzun bilip de belki pek üzerinde düşünmediğimiz -ya da başka bir açıdan alışıp düşündüğümüz- temalar, nesneler veya kelimelerle gergin bir gezinti. Işıltısız süssüz püssüz olan, zorlayan; sevilip i

(...) Gökyüzünün Gözleri maviydi Ateşi kızıl Böyle bir günün ortasında delirdim Duvarımda onikiye toplayıp saatleri İki elim birbirinden deli İki elim bir delinin elleri

“... Yaz gider gelirdi, yıldızlar gelirdi, sabah gider gelirdi, Aklımda Sabahın kokusu Sabahın namlusu mu vardı? gez, göz, gördü görecek Bütün ufuklardan taşardı Vaktini isabetle Günler uzardı, daha da uzardı, soluklar uzardı, kalem yazardı Tek kelimeden ibaretti Bitti …”

Hikâyemiz 13 Şubat 1352 tarihinde, Galata ve Sarayburnu arasında, Cenova ve Venedik donanmalarının savaşıyla başlıyor. Akdeniz'in uzak ucundan gelen Aragon gemilerinin ve bu suların ev sahibi Bizans donanmasının Venedik'le ittifak yaptığı, Osmanlılar'ın ise Cenova'yı destekledikleri bu savaş gün boyu sürüyor. Savaşın en kızıştığı saatlerde Üsküdar açıklarında beklemekte olan Cenova hazine gemisi Scirocco (siroko), belki Bizanslılar'ın püskürttüğü Rum ateşinin, belki de Osmanlı okçularının sebep olduğu dost

Alphonse Daudet (1840-1897) için Charles Dickens, Fransa'daki Küçük Kardeşim!; Hanry James, Büyük Romanların Küçük Yazarı!; Jules de Goncourt, Benim Küçük Daudet'm! demişlerdi... anlaşılacağı gibi kısa boyluydu ve bu tanımlamalar muhtemelen bununla da ilgiliydi. Nazik, cömert ve sosyal biriydi, tutkulu bir gözlemci ve durdurulamaz bir konuşmacıydı. Bir taraftan büyük sağlık sorunları ve acılar çekiyor diğer taraftan da çok çalışan, onurlu, popüler bir yazardı, İlerlemiş hastalığının uzun ve zorlu aşamaların

Arkeoloji, tarih, mitoloji gibi pek çok eskiçağ bilimlerini içeren eser, görsel açıdan içerdiği çizim ve levhaların zenginliğiyle, sadece konunun uzmanları için değil, tüm Araştırmacı Gezginler için de önemli bir eser niteliği taşıyor.

Anadolu'nun binlerce yıllık geçmişinde Ege Bölgesi önemli bir yer tutar. Tarihsel ve mitolojik açıdan pek çok zenginliği barındıran bu bölgeyi daha yakından tanımak isteyenler için önemli bir eser.

Üzerinde yaşadığımız toprakların geçmişini merak eden, günümüze ulaşan izleri sürmek, gördüklerini anlamak isteyen, akademisyenlerin yanı sıra eskiçağ bilimlerine ve arkeolojiye ilgi duyanlara hitap eden ki tap, Antalya Körfezi ve onun gerisinde yer alan topraklara uzanıyor.