“Ne yapacaktı Elnur? Sonuçta kolay bir durum değildi. Çok saçma bir yanlış anlaşılma yüzünden araları bozulmuştu. Mantıklı bir şekilde düşünürsek, aslında Ecem'in buluşmayı kabul etmemesi gerekiyordu, çünkü biz kızlar genelde böyle şeylerden korkardık. Bize bir zarar gelmesinden kaçınmak için buluşmalara gitmezdik. Bizim hikâyemizde ise durum tam tersiydi. ” Dünyayı dolaşan çello sanatçısı Ecem, eski nişanlısı Elnur’un olduğu Bakü’ye sınav için gider. Heyecanla gittiği şehirde onu bekleyen tatsız olaydan ha

The Forgotten Castle is a story in which near the village of Woolhope, lies a faraway castle waiting to be fully discovered. However, for years nobody has been able to access it, leaving it in the hands of a group of boys interested in pursuing the unsolved mystery surrounding it.

Bir deniz kasabasının delisi Ziynet’in, diğer adıyla Helenka’nın gerçek üstü öyküsünü anlatıyor bu kitap. Kasaba sakinlerinin vicdanlarında denizin bile temizleyemeyeceği kara bir leke olarak yaşadı ve öldü Orman Perisi Helenka. Bazen altın saçlı fakat kötü yazgılı kadınlar doğar bir yerlerde. Onlara pusu kuran lanet kuşaktan kuşağa izler onları. Kadın yine hangi zaman, hangi kültür, hangi coğrafyada olursa olsun toplumun en zayıf halkası olmaya devam ediyor. Sevdiğini seçme hakkı tanınmayan kadınların b

Kendi felaketini doğurmuş kutsi bir ölümün beşeriyetin bir parçası olan günahlarla ilişkisi olup olmaması hiç önemli değil şayet bu bir intihar değilse. Korkuları bir kenara bırakıp esas maksadı bir gerçeği yansıtmaksa bazen intihar bir ihtiyaç bile olabilir.Bir ölüm tahlil edilip incelendiğinde şahsi menfaatler doğrultusunda edinilmiş bir arzu veya bir seçenek olmadığını da görebilirsiniz. Çünkü ölümün kendisi bir sonuçtur ama bir son değil!

Bilim adamı, düşünür, yazar ve gazeteci. Türkiye'de hâlâ kendi alanında "Best-Seller" olan Arz'dan Arş’a serilerinin yazarı.İskandinav bir baba ile Alman bir anneden 14 Şubat 1945'te, Faroe Adaları'nın başkenti Törshavn'da doğan DanimarkalI yazarımız Hans von Aİberg, Freiburg ve Kopenhag üniversitelerinden kozmoloji ve kozmogoni bilimleri üzerinde öğrenim görerek mezun olmuş; çeşitli üniversitelerde araştırmacı ve öğretim üyesi olarak görev almıştır. Aİberg'in hayatı 1965 yılında bir tren yolculuğunda, iler

“Uzun Bir Süre Durdum Ve Yunus Adasına Baktım. Gördüğüm Son Şey Yüksek Araziydi. Orada Birçok Renkteki Taşların Altında Yatan Sıdoko'yu Ve Nerede Olursa Olsun Kila’yı Ve Çitlerimde Boş Yere Çizen Küçük Kırmızı Tilkiyi Düşündüm, Kanom Mağarada Ve Tüm Mutlu Günlerde Saklandı.”* * *“Yunuslar Denizden Çıktılar Ve Geminin Önünde Yüzdüler. Sabahları Birçok Lig İçin Parlak Suyun İçinden Yüzerek Köpük Desenlerini Dokuyorlardı. Küçük Kuşlar Kafeslerinde Cıvıldıyordu Ve Sıdoko-Aru Yanıma Oturdu. Artık Tek Başıma Bir

Ne beklersin şairane kasırgalarda, Gelsene bu yana; Ey hüzün yangınları saçan Ziba ejderha! İrani anlamlı bakışlar yürek yakarken Karanlık yıldızlardan sonra çiğ damlarken Sende kaldım ben Türedi bu şiirlerle dolu beden Senden, senden, senden...

Bir rüya, gerçekliğin örtülerini aralayarak gizemle örülü bir dünyanın kapılarını açabilir mi? Zamanda Dans, öznel bir keşif ve aşkın hikâyesi. İçimizdeki karanlık odalarda saklı kalmış duygular, bu hikâyede zamanın sırlı dansında ışığa çıkıyor. Pera’nın yaşamının sayfaları bilinmeyenlerle dokunmuş, rüya ile gerçeğin iç içe geçtiği bir dünyanın anahtarlarını sunuyor. Her bir adım, tarihin sayfalarında ilerler gibi, eski zamanların büyülü bir coğrafyasına yolculuğa davet ediyor. İlahi bir rüzgâr, karakterler

“Ümit abi bir sigara yakıp geceye mavi bir duman üfledi. Gamze aşağıda kendileri için bırakılmış, yarısından kesilip kap yapılan beş litrelik şişeden su içen köpekleri beklerken yanından geçen bir adamın yere attığı sigara izmaritini aldı. Bize sırtını dönüp manzaraya karşı sigaradan üç dört nefes çekip attı. Ellerini korkuluklara dayayıp bir süre seyre daldı. O an, geçmişin, gözünün önünde canlandığına yemin edebilirdim.”

Koca bir ömür vardı geride Annem, İhsan, oğlum Dikmişler gözlerini gözlerime Karanlığın içinde, hepsi gözlerini gözlerime kenetlemiş öylece bana bakıyorlar. Ama en çok... En çok onlar acıtıyor canımı Ela gözler, benim olan En çok onlar acıtıyor canımı... Dilara'nın uzun yıllar süren evliliğin ardından yaşadığı birçok eşzamanlılıkla gelişen iç sorgulamalarına, geçmişe yaptığı yolculuklarda yakaladığı neden sonuç ilişkilerine tanıklık ederken, siz de içinizde bir yolculuğa çıkacaksınız.

Kader mi bizi yönlendirir yoksa biz mi kaderi? Yoksa seçimlerimiz mi kaderimizi belirler? Ya da yaşadıklarımız mı? Küçüklüğümüzdeki tercihlerimiz mi daha etkilidir yoksa büyüdüğümüz zaman mı? İşte bu kısır döngünün ve hatıraların içinde kaybolmuştu. Kendine geldiğinde büyümüştü, seçimlerini yapmıştı, kaderi yazılmıştı çoktan.

Ben manevi miras olarak hiçbir nass-ı katı, hiçbir dogma, hiçbir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevi mirasım, ilim ve akıldır. Benden sonrakiler, bizim aşmak zorunda olduğumuz çetin ve köklü müşkülat önünde, belki gayelere tamamen eremediğimizi, fakat asla taviz vermediğimizi, akıl ve ilmi rehber edindiğimizi tasdik edeceklerdir. Zaman süratle dönüyor; milletlerin, cemiyetlerin, fertlerin saadet ve bedbahtlık telakkileri bile değişiyor. Böyle bir dünyada, asla değişmeyecek hükümler geti

"İnsan kararlılıkla yürümeye devam ederse gittiği yol onu beklenen, kesin sona götürür," dedi Scrooge, "ama o yoldan ayrılırsa son da değişir, öyle değil mi?" Hava son derece soğuk, kasvetli ve sislidir. Bir Noel arifesinde pinti, açgözlü, aksi ve yalnız Ebenezer Scrooge yazıhanesinden çıkar, akşam yemeğini yer, evine gelir ve ısınmak için şöminenin karşısına geçer. Ama o da ne; yedi yıl önce ölen ortağının hayaleti demir zincirlere dolanmış, perişan hâlde birden karşısında belirir; Scrooge'un da aynı duru

Bazen insanlar kuşları dinlemeyi, çiçekleri koklamayı, ağaçlara dokunmayı unutur. Kendini dinlemeyi, sevdiğini koklamayı, olduğu ana dokunmayı da... Bu kitapta unuttuğumuz duyguları tekrar hatırlamayı, insanların bazen hayatın akışına kendini bırakması gerektiğini, en beklenmedik anda bile bir şeylerin farkına varabileceğimizi belki de en çarpıcı şekilde göreceğiz. Bazen insanlar geçmişini, benliğini, varlığını yok sayar. Olmuş ya da olabilecek her şeyi de... Bu kitapta varlığımız üzerine tekrar düşünme ve

Mevsim, kalın kürk mantolar giyinmek için pek de müsait değildi. Hava, normalin çok üstünde sıcaktı. Ama ölmüş hayvan postlarını üst üste giyinmiş ve vücutlarının tamamı; elleri, yüzleri, sırtları, ense kökleri, göğüs kafesleri ve hatta tepeden tırnağa vücutlarının her bir santim yeri kan ter içinde sırılsıklam kalmış kadınlar, kamyon kasaları içinde, diz dize, kıç kıça, yan yana hareketsiz oturmuşlardı. Pakize, yaz mevsiminin yakıp kavuran sıcağına inat, soğuk bir kış mevsiminin doğallığını yaşamakta ısrar

İlk varoluştan günümüze kadar insanoğlu yaşamında çeşitli değişiklikler yaparak yaşam standartlarını ve kişisel becerilerini bugünkü konumuna yükseltmiştir. Kişisel gelişim olarak da adlandıracağımız bu ilerleme, hayatın her alanında kendini göstermeye devam ediyor. Yaşamın her aşamasında bireylerin kendilerini geliştirmek için yapabilecekleri sayısız eylem vardır. Bu eylemlerin belli bir plan dahilinde gerçekleştirilmesi kişinin kendisini daha üst bir seviyeye taşımasını sağlar. Ünlü tüccar John Wanamaker

Zamanın baş döndüren, koşturmalı, telaşlı halinden sıyırıp alıyor bizi bu kitap. Özlediğimiz, unuttuğumuz, yer yer içimizde tâ derinlerde varlığını hissettiğimiz, “eskiden” diye başlayıp iç geçirdiğimiz duygulara, ilişkilere, dostluklara götürüyor. Kahramanlarının yol hikayelerinin sonu, en iyi bildiğimiz yere; kalbimize çıkıyor... Önyargılarımızı sorgulamaya, unutulmuş değerlerimizi hatırlamaya ve nihayet, yeni bir yol bulmak için içimizdeki cesareti uyandırmaya çağırıyor...

Bu kitapta anlatılan olaylar ve kişiler aslında hiç var olmadılar. Bir diğer yandansa, onlar hep vardılar ve var olacaklar. İsimler değişecek, olayların akış sıralamaları, zamanları değişecek ama onlar baktığımız her yerde hatta bazen aynalarda olacaklar.*Ertelemek bazen geri dönülemeyecek kayıplara neden olur. Biz durakladığımızda yaşam da duraklar, bizi bekler sanırız. Ne yanılgı... Oysa yaşam biz gerekeni yapmadıkça bizden parçalar kopararak ilerler.*Beyoğlu’nda bir hanın arka planında bir şekilde incinm

Cehennem kapıları bir kez açıldığında bilincimizin derinliklerinde hep açık kalır. Nereye kaçarsak kaçalım o kapı hep oradadır, hep çağırır.Ümmühan karabasanlarında insanların olduğu ışıklı caddelere ulaşabilse kurtulacaktı ama karanlık sokaklar hep başka karanlık sokaklara çıktı. Yıllarca ne kadar koşarsa koşsun hiçbir rüyada o güvenli, aydınlık caddelere ulaşamadı Ümmühan.Sevgiden, bağlanmaktan ne kadar kaçarsan kaç insan olduğun sürece bir masum, bir sokak kedisi, pencerene gelen bir kuş girer kalbine. E