Tanrı ile şeytan atasında ezelden beri devam eden bil savaş varmış Kazananın da kaybedenin de ödülü benmişim gibi... Tanrı beni sevmiyor, şeytan seviyormuş gibi. Gözlerin gerçeğe bil kez açıldığında, asla eski hayatına geri dönemiyorsun. Tanrının bana kaldıramayacağım bir şey vermeyeceğini söylüyor herkes. Keşke tanrınız bana bu kadar güvenmeseydi... Ben Özlem Arayıcıyım…

"Alelade bir hayatın efsaneye dönüşü olarak niteliyor kendini hikayedeki Evren karakteri, kendisini büyük bir yatırımcı olarak niteleyen yazar; peki yatırımlarınızı nelere yaparsınız sorusuna "kendime" cevabını veriyor. “Geçici olan bu dünyadan bir parsel toprak alabilmek için ömrünü harcamaktansa, beden denen bu seyyar parselin içindeki kainata yatırım yaparak sonsuzluğu satın alıyorum. Sizce de delilik gibi görünen bu şey daha akıllıca değil mi?” diyor ve devamında da oldukça ilginç şu cümleleri ekliyor,

DİRENİŞ yaşanmış yaratıcı, ezber bozan bir hayat hikâyesidir. Tozpembe bir yolda yürürken sonundaki uçurumun, depremin, fırtınanın bırakacağı enkazı nereden bilebilirdi ki... Hiçbir şey hayatta garanti değildir. Düşüncelerinin sert kayaya çarptığı inişin başlamış olduğu bir dönemde yazar direnişi başlatır. Doğru insanlarla olmak hayatı kolaylaştırırken, paraya zaafı olan, karakteri zayıf insanlar dostunun, yol arkadaşının gözünün yaşına bakmadan sattığını yaşayarak öğrendi... Yaşamak için bırakılmış yön bak

ben yaralanmış sincap gözlerim dalıyor uzaklara bir yaz serçesi gibi güleçtim önceleri uçarken rüzgârlar gibi kiraz ağaçlarında

Gezegenimden Ben hep desenleri izledim, hep içimdeki boğuntuları anlamaya çalıştım. Kalemim bazen nefessiz kaldı, satırlarım haykırdı ruhuma. Hiçbir zaman içimdeki müziklerim duyulmadı. Katıksız eylemlerim kabul görmedi Dünya gezegeninde. Heyecanım oralar için, beni bekleyen yerler için. Hasret kaldı kalbimin rengi o keşfedilmemiş renklere. Ben yine yalnızca gökyüzü ile kalbimdeki eylemleri yaşayacağım. Kendimi yalnızca güven içerisinde gökyüzünün koynuna bırakacağım. Sessiz, yalnız gezegenimde

Yaşamı çeşitli şekillerde açıklayan çok sayıda değer vardır. Bu değerler; video, ses, resim, tümce vb. çok sayıdadır. Hangi yaratılan olursa olsun (ister canlı ister cansız maddeler) bulundukları ortamda (eğer başka bir koordinatlar bölgesine gitmedilerse) bir yaşam süreleri vardır. (Farkında olarak ya da farkında olmadan.) Ancak Yaratan (Tanrı/Allah) bazında hepsi için bir anlam vardır. Hatta canlı ve canlı olmayan nesne kavramlarından daha farklı kavramlarda söz konusu olabilir. Böyle olamayacağını düşünm

Kendi vitrinine, dayatılan güzellik kavramlarıyla farkında olmadan takıntılı olmak… Peki en son ne zaman gerçekten de kendine baktın? Ya da kendine baktığında nasıl bir vitrin gördüğünün farkında mıydın? Öğretilen ve ikna edilen güzelliğin sosyal baskısından ilişkilerini kurtaran ve evlilik hazırlığında olan Efsun ve Cansın, benliklerini tüm bu öğretilen kurallardan ve vitrinlerden arındırmıştır. Biri çok şişman diğeri çok zayıf olan bu ikili için kurallar basittir. Kilolardan bahsetmek yoktur. Güzellik değ

Bir an durdum. Düşündüm. Allah dememişti. Cenab-ı Hak da dememişti. “Rabbin kim?” demişti. O zamana kadar Rabbi hiç duymamıştım. İçimden herhalde peygamberi soruyor diye düşündüm ve “Peygamber efendimiz,” dedim. Sınıfta herkes gülmüştü. Yoğun bir gülüştü. Utanmıştım. Hoca gülmemişti. Mutlaka bana acımıştı. “Tamam. Sen işi halletmişsin, çıkabilirsin,” dedi. Sınıftan çıkmıştım ama sınıfın gülmesinden çok büyük pot kırdığımı fark etmiştim.

Tarihçilerin yazdıklarından, araştırmacıların belgelerinden bulgularından, bize aktardıkları bilgilerden öğrendiğimize göre kasabanın yani Karadeniz Ereğli’sinin serüvenine başlamasının üzerinden çok çok uzun zamanlar geçmiş. Yine yazılanlara çizilenlere, bu işe emek veren, gönül veren kişilerin ortaya koydukları belgelerin bilgilerin sonuçlarına göre bu geçmiş M.Ö. 4500 yıl öncesine kadar dayanmakta. Coğrafi konumundan mıdır, havasından suyundan mıdır bilemem ama kasaba zamanında Herkül’ün kenti Herakleia

“Eğer bir fıkra anlatıldığı zaman, dinleyen insanların göbekleri gülmekten ağrımıyorsa, o fıkra komik fıkra değildir.” TU, Tİ, TU, TU, TU Bir gün Temel, İngiltere'ye bir iş gezisine gider, Londra'da bir otele yerleşir. Resepsiyonu telefonla arayarak, “tu, ti, tu, tu, tu” der. Resepsiyon görevlileri o kadar uğraşmalarına rağmen Temel’in ne demek istediğini anlayamazlar. Türk Konsolosluğundan yardım isterler. Konsolosluk görevlisi uzun uğraştan sonra konuşmayı çözer. Temel şunu söylemiştir; “2 çay 222’ye!”

Asya dillerinden birini öğrenirken gözümüze hiç alışık olmayan alfabelerle karşılaşırız. Bunlara baktığımızda hemen hepsi birbirine çok benzese de aslında farklılıklar mevcut. Biz bu kitabımızda bu alfabelerden biri olan Japon alfabesini kolay ve hızlı bir şekilde öğretmeyi görev edindik. LearNihongo ekibi olarak siz değerli öğrencilerimizden gelen talep doğrultusunda, Türk öğrencilerine yararlı olabilecek bir kaynak kitap ortaya koymanın sevincini yaşamaktayız. Kitabımız içerisinde kısaca Kana olarak ad

Hasadı gecikmiş zamanlardan içi elem dolu kaç hatıra varsa bana payidar, uzakları sen olan yolların nasırlı mesafelerine gizledim, biliyorum dönmeyeceksin.

Yazar Fatih Güçlü, üçüncü romanı olan “Peşinde”de Türkiye’nin güneydoğusunda doğup Avrupa’ya, Amerika’ya açılan bir öykünün izlerini sürüyor, yerelden evrensele varan bir yelpazede kültür meselelerini ele alıyor, bu maceralı öykü içinde insan doğasına dair gözlemlerde bulunup Horatius’un “Yurdundan kaçmakla kendinden kaçar mısın?” mısrasına “Nereye kaçarsak kaçalım, kendimizden kaçabilir miyiz?” diyerek karşılık veriyor. Okur, hem merak unsurunun hem durup düşünmenin dengeli birlikteliğini bulacak “Peşinde”

Bütün Devrimler Mutfakta Başlar!

Bilmece gibi hayatlarımız... cevabını bazen bildiğimiz, bazen bilemediğimiz. Beynimizde kendimize sorduğumuz sorular... Oysa çok basit yaşamak, sadece başımıza ne gelirse gelsin onu göğüslemek... O günü, saati, dakikaları yaşamak özgürce, düşünmeden yarınları... O deli soruları sormadan kendimize. Ahhh keşke... öyle öğrenmedik biz. Öyle öğretilmedi... Sorguladık her şeyi, üzerine kafa yorduk, düşündük, savaştık, mücadele ettik. Ama kazandık. Sadece zamanımız azaldı...

Demokrasi düzlemi nedir? Bir ülkede demokrasinin yerleşmesi için toplumun hangi eşikleri aşmış olması gerekir? Atatürk’ün diktiği demokrasi ağacının suyu, havası, toprağı, güneşi nelerdir? Atatürk’ün demokrasi ağacını korumak ve yaşatmak için neler yapmalıyız? Emekli matematik öğretmeni Hidayet Öztekin bu sorulara yanıt veriyor, demokrasi kavramına yeni bir bakış açısı sunuyor.

Bilim, diğer canlı türleri gibi modern insanın da evrimsel tarihin belli bir noktasında var olduğunu ve yine belli bir noktasında yok olacağını söyler. Ne kadar geciktirirsek geciktirelim bir gün mutlaka soyumuzun tükeneceği istatistiki bir gerçektir. Bu kaçınılmaz akıbetle ne zaman, nerede ve ne şekilde yüzleşeceğimiz ise sorgulanmayı hak eden bir muammadır. Hemen tüm tekno-bilimsel trendler, aşağı yukarı iki yüz yıl içinde insanlığın tek merkezli bir uygarlık olmaktan kurtulacağına işaret etmektedir. Fark

Dağ taş, köy köy dolaştım, Köy kahvaltısı yiyeyim diye, Kimi evde, kuru yufka içinde, ekşi peynir, Zengin evinde, Yufka içi pekmez gördüm. Aç kalmadım tabii, yedim. Sonunda, buralıyım, memleketim dedim.

Yalnızız Beni kimsenin bilmediği bilmem kaç satırlık şiirin içine gizlediler... Gözlerini görmeye korktuğum adam, susturdu dudaklarımın arasından dökülecek sesleri... Başka biri kan davasından korktu... Elden ele dolaştım bir kitabın sararmış pas kokan sayfalarında... Evlatlar, bebeler, aşıklar... Analar gördüm... Beni gören susturdu içimin bağırmak isteyen çocuğunu... Sokaklarda, köşe başlarında nöbetleşe beklediler... Lahdimin en gizli hazinesiydim halbuki... Ama beni miracımdan yoksun eyledile