Her sınıflı toplumda iktidardaki sınıflar, sömürüyü gizlemek, sömürü ve baskıyı meşrulaştırmak, mevcut düzenin değişmezliğini kabullendirmek amacıyla efsaneler, hurafeler üretirler. Kurulu düzenin devamı, ideolojik bulanıklığın sürdürülmesine ve hurafelerin egemen kılınmasına bağlıdır. İşte entelektüel, egemen olan sınıfların, gizli kalmasını istediklerini açığa çıkarmaya çalışan, gerçeğin saptırılmış (reifiye) bir versiyonunu kabullenmeye razı olmayan, iktidarlardakiler empoze etmekten çıkarı olduğu bir to

Osmanlı İmparatorluğu hakkında yazan tarihçilerin ezici çoğunluğu, imparatorluğun kuruluşunda dinin önemli bir rol oynadığında birleşiyorlar. İmparatorluğun son dönemlerindeyse, 'geri kalmışlığın' başlıca nedeninin din olduğu ileri sürülüyor! Elbette bir dönemde 'ilerici', değilse 'olumlu' rol oynayanın, nasıl olup da bir başka dönemde 'gericiliğin', 'olumsuzluğun', 'kötülüğün' başlıca nedeni haline geldiğini anlamak mümkün değildir. Bu tür yaklaşımlar, din ve dinin işleviyle ilgili yanlış anlamadan, değils

Barış, çevre ve adalet sorunlarına kendini adamış tanınmış bir aktivist olan yazar, Brain Tokar, İklim Adaleti Hareketi ile ilgili bu kitabında konuyu tüm boyutlarıyla incelemekte; küresel ısınma hakkında uzak geleceğe ait senaryoların muhtemel sonuçlarından ziyade yaşamları halihazırda bundan etkilenen ve genellikle küresel Güney'de yaşayanları; küresel Kuzey ülkelerinin tarihsel iklim borçlarını ödememek (iklim adaletini gerçekleştirmemek) için iklim zirvelerinin altını oyacak ideolojik, ?bilimsel" ve pol

Herkesin bir feride´si vardır bilmez miyim. Herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı. Herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim: birde kimsesizliği... (...) D(erken) yıllar geçer, o herhangi bir gün de akşam olur. Akşam olur sen bana bir bardak çay getirirsin. Ensenden öperim, o saat bardakta şeker gibi erirsin. Sen bir yaz güneşisin bakınca gözlerine bir sevinir bir sevinirsin. Yüreğinden ansızın okul çocuklarının trampetleri geçer Tramvaylar. Havai fişekler geçer. Benim yüreğimde ise he

Delilik, yani Stultitia bütün Rönesans ve Reform döneminin en çapraşık mefhumlarından birisi oldu. Alegoriler sayesinde bütün diğer duygu ve “ethos” tarzlarından, başka bir deyişle mesela Öfke’den, Cürüm’den, Tutku’dan, Sevinç’ten çok farklı bir şekilde, ilk kez toplumların bir sorunu olarak ortaya çıkıyordu. Foucault’un deyişiyle Büyük Kapatma’nın öncelerindeyiz ve “deliye verilen sözün”, yani delinin bir nevi “köyün delisi” olarak hikmetler savurabildiği bir dünyanın ve zamanın son demlerindeyiz. Hayata d

Henüz 1902 yılında yayımlanan “EkonomikPsikoloji” dönemin Avrupa ufkunda – kolayca unutulduğuna göre – gerçek bir yer alamamıştı. Oysa, son yüzyıl byunca gerek Marksizm içinde, gerekse dışında ekonomi – politiğe yöneltilen eleştirileri sezgisel bir nüve halinde de olsa barındırıyordu: Öncelikle ekonomik çözümlemenin çıkış noktasını artık “kullanım değeri” üretimi olmayacaktı; yani Aydınlanmanın ünlü “Ansiklopedi”sinden Adam Smith’e varıncaya dek pek çok yerde rastlanabilecek ideal “iğne fabrikası” modelinin

x

Seçme şiirler, I. Yüzyılda yaşamış büyük Latin şairi Martialis`in epigram`larını kapsıyor. Başlangıçta bir anıtın, tapınağın ya da bir mezarın üzerine yazılan kısa bir şiir türü olan epigram, Martialis`in elinde, insanların iyi kötü yanların, yüceliklerini ve gülünçlüklerini, bütün özellikleri ve boyutlarıyla dile getiren ilgi çekici bir tür haline dönüşmüştür. Roma`nın töreleri, günlük yaşamı, kişilerin psikolojisi, Martialis`in şiirlerinde, keskin bir gerçeklik ve gerçek bir insancıl mizah duygusuyla dil

Günlük hayatımızı yoğun ve yaygın biçimde işgal eden imgeler ile bu imgeler bütünlüğünü oluşturan fotoğrafların başdöndürücü bir hızla gelişen bilgisayar olanaklarıyla buluşması, deyim yerindeyse denetimsiz bir "görüntü imparatorluğu"nun oluşmasına zemin hazırlamıştır. Ortaya çıkış hedefi "gerçeği resmetmek" olan fotoğraf, kendi tarihsel sürecinde gerçeğe dokunarak zamanı anlaşılır bir olgu haline getirmekle kalmamış, ışığın büyülü dilini, tarihin görsel kayıtlarını ve aynı zamanda yaygın bir anı denizi yar

More`un Utopia`sı bir şakadan ibaret olsaydı, gelmiş geçmiş en büyük ve en etkili şakalardan biri olurdu ve de sonuç olarak en acımasızı. Bu ise Moreun karakterinden fazlasıyla uzak bir kavramdır. Eserin idealizminin gücü onun ayrılmaz bir parçasıdır. Bu gerçeğe birkaç makale değil, tarihin kendisi tanıklık etmektedir. Onu istediğiniz gibi yorumlayabilirisiniz. Utopiayı çağlar boyunca insnaların kalplerini daha hızlı çarptıran idealleriden soyutlayamazsınız.

Ama eğer aşık olursanız ve arzulara sahip olmanız gerekirse, arzularınız şunlar olsun: Erimek ve çağlayan bir ırmak gibi olmak, nağmelerini geceye söyleyen. Aşırı hassaslığın acısını çekmek. Kendi aşkınız tarafından yaralanmak. Ve kanamak, isteyerek ve neşeyle. Şafakta kanatlanmış bir kalple uyanmak ve şükretmek bir başka aşk gününe. Dinlenmek öğle vakti ve kendinden geçmek aşkın coşkusuyla. Ve eve dönmek akşam minnettarlıkla. Ve sonra uyumak gönlünüzdeki sevgiliye bir duayla ve dudaklarınızda bir şükür şar

Dünyadaki zenginliklere sahip olmak isteyenler yüzyıllardır savaşıyorlar. Eşit, özgür ve savaşsız bir dünyayı yaratmak için insanlığın daha fazla çaba sarfetmesi gerekecek.

19. yüzyılda üretimin şekli çeşitlendi. Tarımın yanında küçük fabrikalarda üretim yapılmaya başlandı. Üretimdeki bu çeşitlenme birçok değişimi de beraberinde getirdi. Dönemin büyük filozofları Kant ve Hegel'in de bizlere anlatacakları var...

18. yüzyılda krallara başkaldıran insanlık, demokrasi, eşitlik ve özgürlük hayaliyle 'Fransız Devrimi'ni gerçekleştirdi.

Dört bin yıl önce Mısır medeniyeti...İnsanlık artık tıp, matematik, astronomi ve geometri ile yaşamını daha da kolaylaştırmayı amaçlıyor...

Umut ve korku kendi içinde deneysel nihilizmini taşır. Umut ve korkudan kurtulunca geriye sadece hiçlik kalır. Martin Eden, bir anlamda bir uçtan bir uca savrulan günümüz insanının tragedyasıdır.