Maya, kazaktan sökülen bir ip gibi söküldü ülkesinin topraklarından. Yol boyunca geçtiği şehirlerin ve ülkelerin farklı bir kokusu olduğunu düşündü. Ama hiçbiri, doğduğu şehrin eski günleri kadar güzel kokmuyordu.

Plastik çiçek Açi’nin en büyük hayali, gerçek bir çiçek olmaktı. Çünkü o, mevsimlerin değişken hallerini hissetmek istiyordu. En çok da toprağın tadını merak ediyordu?

“Bugün ne yapsam harika bir gün olur?” diye düşündü Kikiro. İçinde mecburiyetler olmayan günleri seviyordu. Bugün de o günlerden biriydi. Ama ne yapmak istediğine bir türlü karar veremedi.

“Bütün çocuklar, aynı anda zıplasa dünyada bir titreşim yaratabilirler mi acaba?” diye düşündü bir çocuk ve “Günaydın!” dedi öteki çocuğa.

Gıcık Kırmızı eve geldiğinden beri Azra’nın keyfi yerinde değildi. Akrabaları yetmezmiş gibi bütün komşular Gıcık Kırmızı’yı görmeye geldi.

Ali’nin aklına bir kelime takılmıştı. “Ben” ne demekti? Okuldan eve giderken yolda karşılaştığı herkese bunu sormaya karar

Çizgi film izlerken masanın altında bir böcek gören İnci, çok korktu. Adının Ceki olduğunu öğrendiği böcek, ilginç bir böcekti. Söyledikleri İnci’nin kafasını karıştırdı.

Kimse onun uçtuğunu görmemişti. Ama Kuziko, sürekli uçma maceraları anlatıyordu. Neyse ki çoban onun bu maceralarını duymamıştı. Yoksa uçmasın diye ayağına taş bağlayabilirdi.

Üçgen Köy’de her şey üçgen şeklindeydi. Üçgen köylüler bu üçgen hayattan çok memnundu. Hepsi huzurlu ve mutluydu. Fakat bir gün bir şey oldu. Köyde bir canavar görüldüğü duyuldu.

Kanguru Kuan’ı özel kılan şey farklılığıydı. Ama onu her zaman seven ve ona yardımcı olan Mavi Gölge vardı. Bir gün canı çok sıkılan Kuan, ormanda dolaşmaya karar verdi.

Bütün bunları bir yeraltı dünyasından yazıyorum sunduğun şarap gönül tasından gönül tasıma insan mutfağa girer ya önce kabına sen de kalbimden girdin bana

Hep birlikte bir ‘yol’daydık. Beraber yürüdüğüm bu insanların, bir yandan zaaf ve yürekli yanlarını fark ediyor, diğer yandan ortak amaçlar adına el ele sürüklendiğimiz ve mevcut dünyanın pisliklerini yıkayacağına inandığımız bir nehirde âdeta hep birlikte yüzüyorduk. Akıntının fazla olduğu yerlerde zaman zaman kontrolü kaybetsek de, bu suların dışında geleceğin ve güzelliklerin var olmayacağına inanıyorduk. Önümüzde, bizi bekleyen sivri kayalar vardı ve akıntıya kapılıp yüksek bir şelaleden düşmek belki ka

Bazı meslekler gözlem yapmaya uygundur. Eczacılık bunlardan biridir. Şehirler ilkleri yaşarken insanlara çokça malzemeler verebilir. Gerek eğitimiyle gerek gözlem ve sorunlara yaklaşım noktasında pratik çözümleriyle verdiği mücadelenin öyküsel akışını sade bir dille kaleme alan Eczacı Mahmut Siyahhan, anılarına dair anlatısıyla bazen güldürürken bazen hüzünlendiriyor. Bu çalışmadaki her konunun okura aynı heyecanı yüklediğini Siverek gibi kadim bir şehrin ve İstanbul gibi metropoldeki hastaların ruh hâlleri

Ölümün kol gezdiği yerde ağır göz kapakları hayatın hızlı kan akışı, derisinde açık yarası şimdi insanlar diken üstünde yürüyorlar “ölümlerden yaşama” -ya sonra…

Güneş doğarken bile; bedeninizin sol yanından hiç gitmiyorsa, hep mıhlanıp kalmışsa gözlerinizin en derin uykusunda, bedenini hayal edip duruyorsanız, özlemiyle kavga edip savaşıyorsanız, sevdalı gözlerle bakan geceler yaşıyorsanız nedensiz... Kırılgan, unutkan hallere düşüyorsa nefesiniz; elleriniz, kollarınız onu sarmak istiyorsa, hiç düşmediğiniz hallere düşüyorsanız, giden bütün yollarda aklınız onda kalıyorsa, oturduğunuz masada onun adını yazıp, kağıdı buruşturup atıyorsanız büyük bir heyecanla... Bir

...Kaç saat olmuştu evden çıkalı? Evden çıkmadan önce kafesi açıp kuşunu uçurdu. Bir ismi yoktu kuşun. Kuştu o. Kediyi sokağa bıraktı. Onun da bir adı yoktu. Kediydi o. Ölü balıkları toplayıp çöp kovasının içine attı. Onları bırakabileceği bir denizi yoktu. Öylece çıktı evden. Kalacak bir neden kalmamıştı. Derin bir nefes aldı. Menekşe kokuları denizin kokusuna karıştı. Elbisesini çıkardı, hardal sarısıydı elbisesi; severdi bu rengi. Denize doğru yürümeye başladı. Küçükken dinlediği başka bir masal geldi ak

Annemin sığınaksız ezeli sakar vasisi Babamın ayağında eğreti duran, rutubetli yırtık terliği Ağabeyimin ‘familyanın değişiği’ diye sevdiği Tanrı’nın başı secdeye varmamış dilsiz fahişesi diye yerdiğiyim Aşkın robdöşambrlı kedisi Klinik psikiyatrinin iflah olmaz cezai ehliyetsizi Mahallenin çift başlı ahlak silsilesiyim Fakültenin onur belgeli pejmürde bitlisi

"Vicdanı bilgi ve merhamet besler. Vicdanlı insanlar da toplumu güzelleştirirler." "Knowledge and mercy feed the conscience and merciful people improve society." "Akıllı insanlar, çevrelerinde bulunan her şeyden beslenirler. Bu, aklı güzel kullanmaktır." "Wise people feed on anything around them. That means using a mind wisely." "Birçok hayat, iz bırakmayan su lekesine benzer. Gelir ve geçer." "Many lives are like water stains evaporates without any trace." "İyi insanlar, bulundukları her yeri cennet yaparl

Onu görmek zorlaşıyor, bedeninin, birlikte diktiğimiz bedenin dışına çıkıyor, o bedenin düşüncelerini bırakıyor, düşünceler üzerinden dökülüyor, benden uzaklaşıyor, yeni bir giysi dikiyor içinde benim olmadığım. Kayboluyor. Hem o, hem de ben. Beni duyumsamakta zorlanıyor. Sözcükler belleğinden siliniyor. Kayboluyor. Düşüncelerimizin hepsi kayboluyor. Aramıza başka düşünceler siniyor. Benim değil bunlar, onun da değil. Onu görmek zorlaşıyor, o kadar uzaklaşıyor ki bundan sonrasını duyamıyor.

Acılarla yoğrulmuş yaşanmışlıklarına; dürüstçe, cesurca ve samimiyetle neşter vurulmuş, şiddet mağduru iki kadının hayat hikâyesidir ‘Kadın ve Şiddet.’ Şiddet kadının kaderi değil, insanlık ayıbıdır. Şiddet hikâyelerinin artık son bulması ümidiyle, ayrım yapılmadan, kadın ve erkek el ele Kadına Şiddete Hayır!