Postmodernlik sadece modernliğin üniter olarak örgütlenmiş ulus imgesini sarsmakla kalmadı, üniter olarak kurulmuş bedenini de parçaladı. (...) Postmodern toplumda kimliklerin yanı sıra beden de, her an değiştirilebilir, üzerinde oynanabilir, esnek bir nitelik kazandı, sabitlikleri sarsıldı, akışkan hale geldi. Yaşar Çabuklu, daha önce yayımlanmış yedi ve bu kitapta ilk kez yayımlanan dokuz denemesinde hem kadın hem de erkek bedeninin farklı hallerine bir bakış atıyor. İnsanlığın ilk dönemlerinde, ortaçağd

Suda oynadık. Çok iyi bir yüzücü. Dalgaların içinden çıktığı zaman, siyah mayosu onu öyle sıkı sarıyordu ki, meme uçlarını, karnının alt kısmındaki kabarıklığı ve güzel yarığının başlangıcını fark ediyordum. Bu ayrıntılar beni tahrik ediyordu, biraz uçuyor ve geri kalan yerlerini hayal etmeye çalışıyordum. Sonra kumların üzerinde şakalaştık. Kah yaramaz bir küçük kız, kâh çekici bir kadın, bir mucize oluyordu. 1950´ler: Valparaiso; Valpo; Cennet Vadi... On sekiz yaşındaki subay adayı Antoine´ın, Şili´ni

Bu derlemeyi oluşturan yazılarda ortaya çıkan ana izlek, Marksizmin kadim bir yapısal sorun, bir iç gerilimi: Yapı-özne, nesnellik-öznellik, belirlenimcilik-iradecilik, varlık-bilinç gibi ikiliklerle ifade edilebilecek bu gerilim, günümüzde de Marksizmin ve daha genel olarak eleştirel toplum kuramlarının gündeminde önemini korumaya devam ediyor. Bunun yanı sıra, özgürleşmeci, radikal ya da sol olarak adlandırılabilecek teorilerde, toplumsal yapıların nesnelliği, genel bir tarih kavrayışı ve kolektif özneler

O gece gemiciler, sadece yıldızlara baktı. Ve her adam bir yıldız seçti kendine. Kaymaması için yürek örsüyle çaktılar gök boşluğuna, orada tutunsun diye, geride bekleyenlere umut versin diye.” “Sonra ben hep terliklerime baktım: Yaz boyu uymadığım bu çağrıyla uğraştım. Terliklerimde biraz cesaret olsaydı, kim bilir nerelerde olabileceğimi düşleyip üzüldüm.” “İçinizden sadece biri anlayabilseydi beni, yeniden başlayabilirdim.” “Birdenbire bambaşka bir dünyada bulmuştu kendini. Hülya şaka mı yapmıştı o

... Hapiste yazmak, üretkenliğin sıfırlandığı bir yerden hayata yeniden katılmaktır. Var olmanın, kendini yaşatmanın çığlığıdır. Şiir yazan bir mahpus, başka kaçacak yer bulamayınca “kaçabileceğim tek yer içimdir” diyerek başlamış yazmaya. Bir başkası ise, hapiste geçirdiği on yılı telafi etmek için, yazdıklarının adını “Telafi Defterleri” koymuş. Yaşayamadıklarını yazarak telafi etmeye çalışan bir mahpusu düşünün.... Uzun yıllar mahpus kalmış biri, uzun yıllar yaşadıklarına değil, yaşayamadıklarına yandığı

Hişam el-Abir: Demmam´ın Adama semtinde yaşıyor Lise son sınıf öğrencisi. Annesinin ve babasının gözbebeği. Marx kadar Süpermen´e de düşkün... Nasır hakkındaysa kararsız. Henüz bakir, ama kadınlar hakkında bir teorisi var! Türki el-Hamad Adama´da ironik ve sürükleyici üslubuyla Suudi bir gencin gözünden dünyayı gösterirken, hem dönemin takviminden olaylara yer veriyor hem de büyümeyi, kendi düşünce dünyasını oluşturmayı, bu yolda yaşanan ikilemleri anlatıyor.. Türki el-Hamad´ın üçlemesinin i

Her neslin bir kaderi vardır, örneğin, bizim nesil Mısırlılar... Emellerimiz, onlara ulaşma gücümüzden kat kat üstündü ve ileriye doğru adım attığımızda ayağımızın altındaki zeminin sağlam olmadığını anladık. Bulutlara baktık, fakat gökyüzü gözden kayboldu. Şu anda, neslimiz hakkındaki gerçeği kavramış bulunuyoruz. Mısır Topraklarında Savaş’ta altı farklı anlatıcının gözünden izleriz olan biteni: Oğlunun yerine bir başkasını askere göndermek isteyen nüfuzlu bir kişi, Umde. Bu sahtekârlığı planla

“Başımın sol yanına inen darbe beni gece mavisi bir dumanın ve derin bir kederin içine yuvarladı. Zaman dursun istedim. Ölümden ürktüğümden değil, âşık olduğum kadının, Maria Puder`in, kendi kalemimle bozduğum hayat hikâyesini düzeltemeyeceğime kahrettim. Maria Puder öyle ölmemişti ve yeryüzünde, onun nasıl öldüğünü bilen sadece iki insan kalmıştı. Erkek olanı, Maria Puder`in son yolculuğunun son gününde yanındaydı. Maria Puder`in ölümüne neden olan felaketten dolayı suskunluğa gömülmüş, köpeğinden başka ha

“Bir sabah Mütareke haberi, İstanbul ufuklarında top gibi patladı. (...) O gün mütereddit eller evvela birkaç bayrak astı. Öğleye doğru Beyoğlu, baştan başa gelin gibi donandı.” “Sokaklar o kadar sessiz, herkesin yüzünde kendini ta içine çekmiş öyle somurtkan, öyle ketum bir şey var ki! Halk o kadar harpten bıkmıştı. Niçin şimdi sevinmiyor? Harpte akan beyhude kanları mı, yoksa Mütarekenin İstanbul’da karıştıracağı, saçacağı dahili çirkefi, deşilecek eski, kokmuş yaraların akıtacağı cerahati mi düşünüyor?”

Girard Günah Keçisi’nde kıyım metinleri adını verdiği mitleri ve tarihsel belgeleri inceliyor. Girard’a göre bütün mitler bir topluluğu oluşturan bireylerin ortak olduğu kıyımı gizler. İlkel toplumlardaki kurban törenleri ya da ortaçağdaki cadı avı, toplu kıyımın örneklerini oluşturmaktadır. Topluluk, başına gelen bir felakete bir sorumlu arar, sorumlu olduğu iddia edilen kişiyse günah keçisidir elbette. Şiddetin ya da felaketin daha fazla yayılmasını önlemek için toplum günah keçisini kurban eder. Girard g

Necmiye Alpay, çeşitli dergilerde yayımlanan dil konusundaki yazılarıyla ve özellikle edebi incelemeleriyle, son yıllarda Türkiyede en dikkat çeken eleştirmenlerden biri oldu. Çeşitli çeviri eserlerde de imzasını gördüğümüz Necmiye Alpayın dil eleştirileri daha önce Türkçe Sorunları Kılavuzu ve Dilimiz, Dillerimiz adlı kitaplarında toplanmıştı. Ancak Alpayın kaleme aldığı ve belki son on yılda Türkiyede yayımlanmış en önemli edebi incelemeler, bugün kimini sahaflarda dahi bulmakta güçlük çekeceğimiz dergil

Kitab-ı Duvduvani´nin yazarı Y. Hakan Erdem, Unomastica Alla Turca´da sadece Beyaz Türklerin değil, Aktürklerin, Köktürklerin, Kalın Oğuz elinin, Tengerelilerin, Selçukluların... büyük sırrını kaleme aldı... İçimizdeki düşmanları ve bizi yönetenleri deşifre etmeye kendilerini adamış olan Unomastik Holding´in iki yöneticisine, Tengere Tardu Tigin´in serüvenlerini anlatır babacan bir albız: Dede Korkut´un kurmaya çalıştığı bozkır dengesi bozulmaya yüz tutmuşken, Hangay Dağları´ndan gelen bu yiğit, Hazar İmpa

Oralarda sık sık Türkçe hayaller kurmuştum, ama burada beni tam kendilerinden saymadılar. Severlerdi TAM lafını. TAM buralı. TAM burjuva. TAM VE GERÇEK. GERÇEK İstanbullu. GERÇEK yazar, GERÇEK şair. Melezler için, ürpertici sözler... Yabancı olduğumu, akrabalarım unuttuğunda dahi, okumuşlar unutmadılar. Ya benim için vatan neydi? İş, dil, aile, millet, sosyal rüya? Her biri başka toprakta. Parmaklarımla sayıyordum: bir, iki, üç, dört, belki beş... ´Bu bölünmüşlük benim şanssızlığım´ diyordum. ´Bu bölünmüş

Şiirsel yaratı sürecinin temel sorunlarına eleştirel bir yaklaşımın ürünü olan Sancılı Yaratı, Rimbaud´dan melih Cevdet Anday´a, Oktay Rifat´tan Ahmet Muhip Dıranas´a, bir dizi şair üzerine çözümlemeler içeriyor. ... (Arka Kapak´tan)

Doğrusu karikatür haydi deyip başlanacak bir şey değil. Birçok yörede, şenliklerde çocuklarla, gençlerle çizim çalışmaları yaparken gözlemlediğim budur. Harika resim yapanlar iş karikatüre gelince duraksıyorlar. Acayip bir şey bu. İyi bir karikatür gibi şaşırtıcı. Sanırım bir sorumluluk duyuyor insanlar. Karikatürün başka bir şey olduğunu düşünüyorlar.

Bu kitap pek alışılmadık bir armağandır. Halen hayatta olan ya da kariyerini henüz tamamlamamış bir hocaya bir armağan veya bir festschrift olarak bir kitap ithaf etmek alışılmadık bir durum çünkü. Victoria Rowe Holbrook bu kategorilerden herhangi biri içinde yer almıyor. Kendisi gayet sağlıklı ve kariyerinin de en parlak döneminde. Bu noktada onun akademik dünyamıza olan katkılarını tanımlamaya kalkışmanın oldukça riskli olduğunu da ifade etmeliyim. O yüzden, bu kitap tamamlanmış herhangi bir hayatın vey

Denemelerdeki bakış açısı, felsefenin bakış açısıdır. Şiiri, yaşamın sözcüklere dönüştüğü an olarak tanımlayan, felsefenin bakış açısıyla şiire yaklaşan bu kitap, öznenin çığlığını öne çıkarıyor, ya da çığlık olarak özneyi: Şiir, öznenin kendi olanaklılığını sınadığı bir eşiktir. Bu uç deneyde her şair, her durumda tarihsel ve toplumsal bileşenleri de olan varoluş koşullarına göre kendine özgü şiddet niteliklerine erişir. Eşsiz Olan, o şairdir ve o şiiridir. Yakınlık, eleştirel sözün, o sözün yüklenmiş özne

Arkadaşlığın ve yoldaşlığın kadınca hali... Koşarken Yavaşlar Gibi, birbirine hem benzeyen hem farklı beş genç kadının 12 Eylül´de askeri cuntanın yönetime gelmesinden birkaç yıl önce başlayan arkadaşlıklarının, 12 Eylül döneminde, 1990´larda ve 2000´lerde aldığı halin romanı: Aynı evi paylaştıkları yıllar geride kalmış, hayat gailesiyle birbirlerinden uzaklaşmışlardır. Her biri, farklı ama benzer biçimlerde, bir zamanlar hayatlarını adadıkları ideallerinin hiçleştiği yeni toplumsal ilişkiler içerisinde, k

Şu fıkrayı bilir misin? Lenin dirilir ve devrimin gidişatını öğrenmek için Pravda gazetesinin eski ciltlerini okumak ister. Bir süre sonra kafasını ciltlerden kaldırıp şöyle der: Korkarım baştan başlamamız gerekecek. KGB, FBI, Stasi... Mafya, gazeteciler, ajanlar... Julietler, Romeolar... Amerikalı damatlar, Rus gelinler... SSCBnin yasak kentleri, Moskovanın gizli yeraltı şehri... hepsi Postaneye Asla Yalnız Gitmede. Berlin Duvarı nasıl yıkıldı? Devrim kahramanı Pavlik Morozov gerçekten öldürülmüş müydü? S

Kitab-ı Duvduvani: Tarihi bir roman mı? Hayır. Daha çok, başrolünde tarihin olduğu bir roman. Bir tarihçi tarafından yazıldı ama tarihi belgelere dayanmıyor: Tamamen uydurmaca. Yani roman. Fantastik roman? Belki evet, belki hayır: Belki deen fantastik olan, hep burnumuzun dibinde durandır. Aşk romanı mı? Evet ama, şekilden şekle girerek süregiden bir aşkın romanı. Aynı zamanda Avrupa aşkının, iktidar sevdasının da... Bilimkurgu? Aslında daha çok ilimtahayyül denebilir. Ya da türler ara