- Bu dünyadan ölüp gittiğinde en çok neyi özlersin, düşündün mü hiç? Arabanı, evini, işini?Ha, ha, ha güldürme! Şüphesiz çabucak unuturum bunları.- İçtiğin çayları, yediğin yemişleri?Sanmıyorum...- O zaman aileni özlersin?Özlerim ama o kadar değil.- Ya neyi özlersin en çok?Bir ağacı, esen rüzgârı, denizi, güneşi özlerim herhalde...

İnsan vazgeçmeyi de bilmeliİyi gelmeyenden, mutlu etmeyenden,Hayırlı olmayandan...Diretmemeli,Yeni kapıların açılması için eski kapıları yavaşça örtmeli...

1969 Yılında Şarkışla’da dünyaya gelen Hakverdi BULUT Şarkışla Lisesi’nden sonra Erzurum Atatürk Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdi. On yıl Erzurum, Ağrı, Sivas ve Şarkışla’da edebiyat öğretmenliği yaptıktan sonra Ak Parti’den üç dönem belediye başkanlığı yaptı. Bu süreçte derlediği ilginç siyasi yaşanmışlıkları ve seçme şiirlerini bu kitapta toplayan yazarımız evli ve dört çocuk babasıdır. Kurudu sandığın vakittir yaşım, Giyotine bile dik gider başım, Heves ile tuzak kurma gardaş

Ben güneyin kızıyım Ben doğunun kederiyim Ben acının kendisiyim Hep yorgundur bedenim Alın teridir yediğim ekmeğim. Ben doğunun kızıyım Sabırdandır hamurum Sevgiye hasrettir yüreğim Kırık aynalardadır ağlayan gözlerim Kırık aynalarda sararan suretim. Ben güneyin kızıyım Asidir ruhum Yangın benim Kavga benim Suç benim Çünkü ben güneydoğu kızıyım.

“Emanetler tüm Hristiyanların canından daha önemli, bunun bilincinde olmalıyız. Emanetler bize Efendimiz’den kalan ve sayesinde bir gün tüm dünyanın düzenini değiştirip, cennet krallığını kuracağımız yegâne hazinemizdir. Onların mutlaka güvenli topraklara ulaştırılması lazım, bu görevi siz, Tanrı’nın askerleri, gerçekleştireceksiniz.”Haçın Gölgesinde aslında bir yolculuğun üç semavî dinde de kutsal kabul edilen Kudüs’ten, Bizans’ın başkenti Konstantinopolis’e taşınan bir emanetin hikâyesi… Selahaddin Eyyub

Toplumsal tertibat, genç insanların önüne seçenek sunmuyor değildi: Nihilizme yönelebilirsin ya da depresyona girebilirsin… Ben depresyona girmedim. Yamalı, melez bir ucube olup çıktım sanırım. Amerikan filmlerindeki kaslı adamlara benzemek için apış arası kıvamında bir spor salonunda idman yapıp ucuz steroid kullanıyordum. Asker kaçağı olduğum için kayıt dışı çalışıyordum. Bana “Apaçi” diyorlardı. Çok uzun zamandır bana böyle seslendikleri için adımı bile unutmuştum.

Beynimde hiç bitmeyen bir saklambaç oyunu...Gözlerimi bir açıyorum, sen hep oradasın.Artık saklan.Ben aramaktan vazgeçeyim, Sen de hiç çıkma yerinden.

Koskoca bir kitabı okutsun. İçinden işine yarayan belki bir cümledir. Alırsın o cümleyi çevirirsin anahtarı, kapını açarsın. Aslında koskoca kitap, senin için yazdırılmıştır. Yıllarca dert tasa dediğin sıkıntılar çekersin. Oflayıp inlemekten içinde yazılı mektubu okumayı düşünmezsin. Oysa dert, tasa dediğin zarfın içinde, senin için yazılmış bir mektup vardır. Açıp okuyabilseydin dert tasa kalmayacaktı. Dert tasa dediğin şeyler doğru kapıyı işaret etmek için yaşamına girmişti. Dert yok, tasa yok. Elem ve

Murat Çoküreten'in "Küba Günlerim" adlı kitabı, sıradan bir gezi kitabı değil. Küba'ya çevrilen salt bir kamera da değil... Çünkü yazar, Küba'ya sadece gözleriyle bakmıyor, yüreğiyle de görüyor! Küba'yı sadece gözümüzün önüne getirmekle yetinmiyor, bize orayı yaşatıyor da. Oranın insani sıcaklığına, güven duygusuna, yaşam sevincine hayranlıkla bakarken, bizim de hayranlıkla bakmamızı sağlıyor! Ayrıca; odak noktası "insan" olunca, kıt kaynaklara rağmen mucizeler yaratılabileceğini ispatlayan "Küba sosyaliz

Anam avradım olsun ki iki haber beklerim memleketten: Biri senin kokun, diğeri sağlığı anamın. Aç kalmışım, tokmuşum, ölecekmişim ya da bir yirmi yıl daha yatacakmışım, değil umurumda... Rıza Özdemir, Büyük Yangın'da mekânın ve arzunun derinliklerine göz kırpıyor, matemi ve hüznü yanı başımızda gerçekleşen bir olayın içindeymiş gibi görmemizi sağlıyor.

Seni sen yapan Ne doğduğun yer Ne yaşadığın iklim Ne soluduğun havadır Ancak hissettiklerin Ama illaki Yaptıklarındır... -Prof. Dr. Ayhan Dirim

Güneşimiz Atatürk Ufkumuz Samsun Yalvarırım Tanrı'm O güneş bir daha doğsun Korkutur bizi bu karanlık bölgeler Bir de insana benzeyen o gölgeler Bunlar, hepsi cehaletten belgeler Yalvarırım Tanrı'm o güneş bir daha doğsun Gelse baksa bir kez durum ahvale Bir yol bulsa bu içinden çıkılmaz hale Sadece o kaldı güvendiğim yıkılmaz kale Yalvarırım Tanrı'm o güneş bir daha doğsun

"Hüseyin'im büyüyünce satar, arabayı gençleştiririm. Allah izin verirse o benim gibi el işini hiç görmemiş olur, dedi. Arabanın borcu biter bitmez bir ev alırım, yok yok babamın tarlasını Ramazan Amca'dan geri alırım, gerçi o kolay kolay satmaz ama yalvarır yakarır alırım. İnşallah o zamana kadar babam ölmez sağ kalır da görür ama ölürse daha da şart olur almak, diye düşüncelere daldı. Arabada hülyalara dalıyorum diye düşündü, kendine geldi ama bir türlü olmuyordu, aklından atamıyordu. Adnan Uçkun, Gaz Kesm

Ilgıt ılgıt erisem deAyağım, sürüsem deGece gündüz yürüsem deSenin yolun yormaz beniÇarmıha gerip çivi çaksalarBağrımı dağlasa ve yaksalarEllerimi kelepçeleyip deAyağıma zincirler taksalarBen yine de yılmadan yürürümSenin yolun yormaz beniZindana konsam yine kaçanmBahçende çiçek olur açarımYolunda Uçkun olur uçanmSenin yolun yormaz beni

Bir insan bir şehirden ne kadar nefret edebilirdi ki ya da o şehri ne kadar sevebilirdi? Benim şehrim küçüktü aslında yürüdüğün yollar, oturduğun mekânlar, kokunun sindiği gökyüzü kadar. Gerisi siyah beyaz bir kare… Ayaklarım yürüdüğün yollara giderdi. Aldığım nefes kokuna bağımlıydı adeta, hep arkandan koşardı. Kalbim kalbine tutulmuştu, dizginlenemeyen bir çocuk gibi. Kokunun olmadığı gökyüzü, adımını atmadığın cadde yasaktı bana. Sen şehrimi terk ettikten sonra bir odanın içine sıkışıp kalmıştım. Çünkü

Aslında planlanmış bir yolculuktu bu, Ankara Garı’nda başlayıp Ankara Garı’nda bitecek olan. Gara ilk adım atıldığında ne Betül ne Kemal, bunun kadersel bir yolculuğun başlangıcı olduğunun farkındaydı. Kemal her zamanki gibi işine gelmiş, yolculuğuna hazırlanırken Betül, senelerdir çıkamadığı tatil heyecanı ile vagona adım atmıştı.Bu hikâyenin sonu henüz yazılmadı. Tesadüf denilemeyecek kadar birbiri ardına gelen olayların sonu nereye doğru gidiyor, henüz hiçbirimiz bilmiyoruz.Betül, daha önce hiç duymadığ

Yazarımız Yıldız Aka, Bir Peri Masalı ve Ev Sineması öyküleriyle çocuklar için yeni dünyalar kuruyor.Haydi, sen de bu dünyanın içine gir!

Her şey yakışıklı, hayta bir öğrenci olan Nejdet’in lise tiyatrosunda, başrole seçilmesi ile başladı. Bu tiyatro oyununda yönetmen, okulun en genç öğretmeni Leyla'ydı. Efsane öğretmenin yalnız kalbi, ona delidolu akan ilgiye ne kadar direnebilecekti?Kızların gözdesi bu genç ile Leyla arasında başlayan yakınlığın sonradan büyük bir aşka dönüşmesi, toplumun bu ilişkiyi kabullenemeyen kuralları, Leyla'nın bu uğurda evliliğine ve mesleğine veda etmesi ile gelişen olaylar zincirinde bir cinayete sebep olan sır

Koşmalıydı, daha da koşmalıydı, gücü tükeninceye kadar koşmalıydı. Ortalık kararıncaya, insanlar evlerine çekilinceye, böceklerin hışırtıları yükselinceye kadar koşmalıydı. Hatta belki de kimileri çılgınca eğlenmeye başlayıp, kimileri huzursuz yuvalarında iç çekişmelerle boğuşmaya başlayıncaya, kimileri uyuyamadan yataklarından kalkıncaya kadar koşmalıydı. Daha da iyisi, annesinin gözyaşları unutmaya tutunup dininceye, babası üzüntü suskunluğunu bozuncaya, kardeşi suçluluk duygusundan kurtuluncaya kadar koş

Alıp başımı gidiyorum benden, Arkama bakmadan, bir şey demeden... Kendime kinli, içimi terk ederek Gidiyorum söve söve bu yerlerden. Uzak bir adresin çıkmaz sokağına İnsan geçmez, postacı girmez tarafına Kapısı çalınmayan boyasız evin Gidiyorum, eşya girmez en küçük odasına...