Hegel'in Tarih Felsefesi üzerine 1822-23 ile 1830-31 arasında verdiği derslerin ilk düzenlemesi felsefecinin ölümünden sonra 1837'de Eduard Gans tarafından Tüm Yapıtlar'ın [Vollständige Ausgabe] parçası olarak yayımlandı. Bundan sonra eldeki tüm gereç 1847'de öğrencilerin ders notlarını Hegel'in kendi elyazmaları ile bütünleştiren Karl Hegel tarafından bir kez daha düzenlendi. Ve bunu Georg Lasson tarafından Hegel'in yapıtlarının Eleştirel Yayım'ının [Kritische Ausgabe] bir bölümü olarak hazırlanan bir başk

(F)iziksel bilimin birinci bölümü cisimlerin göreli konum ve devimleri ile ilgilidir. (Konu 1`den) Saltık uzay her zaman kendine benzer ve devimsiz kalan birşey olarak kavranır. Uzay parçalarının düzenlenmesi zaman bölümlerinin sırasından daha öte değiştirilemez. Onları yerlerinden deviniyor olarak tasarlamak bir yerin kendisinden uzaklaştığını tasarlamaktır. Ama bir zaman bölümünü bir başkasından ayırdetmek için onlarda yer alan ayrı olaylar dışında hiçbirşeyin olmaması gibi, bir uzay parçasını bir başkası

Felsefenin (Tarihe) getirdiği biricik düşünce Usun dünyaya egemen olduğu, öyleyse Dünya Tarihinde de ussal olanın ilerlemekte olduğu biçimindeki yalın Us düşüncesidir. Bu kanı ve içgörü genel olarak Tarih açısından bir varsayımdır', ama Felsefenin kendisinde bir varsayım delildir. Kurtul bilgi yoluyla onda Usun Tö'z\e sonsuz Güç olduğu, kendi kendisinin tüm doğal ve tinsel yaşamın sonsuz Gereci ve sonsuz Biçimi olduğu tanıtlanır. Us Tözdür, yani tüm edinçselliğin varlığını ve kalıcılığını onda ve onun yoluy

Bu kitapçık genel bir bilimsel ve felsefi bakış açısından kurama ilgi duyan, ama kuramsal fiziğin matematiksel aygıtı ile tanışık olmayan okurlara Görelilik kuramı üzerine olanaklı en sağın kavrayışı iletmek için amaçlanmıştır. Çalışma bir olgunluk sınavına karşılık düşen bir eğitim düzeyini ve -kitapçığım kısalığına karşın- okurdan yana önemli ölçüde bir dayanç ve istenç gücünü varsayar. Yazar ana düşünceleri en duru ve an yalın biçimde sunmak, ve bütün olarak alındığında, bu düşünceleri edimsel olarak ort

Antik Ege kültürü Asya'nın görkemli kültürleri karşısında en azın¬dan çocuksu ve sönük görünür, sesiz tarihlerinde daha başından gelişime kapanan o despotik olgunlaşmalara karşıt olarak, birlikten yoksun atomik bir kaynaşma gibi durur. Ama tam bu bireysel öz¬gürlükten başka dayanıklı hiçbir öğesi olmayan kültürel akışkanlık¬ta bütün bir Dünya Tarihini devindirecek güdü diriliğini korudu, erken despotik bütünleşmeyi tanımayan özgür bireysellik tini ken¬dini evrensel insanlık idealleri olacak boyutlarda özgür

Homo saplens ilkin Bilmeyi bilmeyen, ama bilmesi gereken varlıktır. Özdeksel Doğadan daha çoğudur, Düşüncedir, Tindir. Kendinde Bilme, henüz bilmeyen Bilme Meraktır. Düşüncenin bu gizilliğionun açınma, edimselleşme, gelişme zorunluğu altında olmasıdır. Bu yeti özgür bırakıldığı zaman örneğin bütün bir Antik Çağda ilkin yal¬nızca İyonya'da olduğu gibi , hiçbir dışsal kaygı ile sınırlanmak-sızın kendini özgür devimine bırakabildiği zaman yalnızca bilme¬yecek, Bilmeyi de bilmeyi isteyecek, Kavram kendi doğası

Kant insan düşüncelerini insan beyninin bilgiye yeteneksiz uydurmaları olarak görür ve onlara kendine-şey dediği nesnel gerçekliğe erişme işlevini saltık olarak yansır. Bu bilmeme sevgisi kuşkucu ruh yapısına ilk bakışta ne denli sağgörülü ve uyanık görünürse görünsün, özünde Kant`ın felsefesinin en ilgisiz, en değersiz, giderek saf felsefi ilgi için daha işin başında yıkıcı yanıdır. .... -Aziz Yardımlı-

Ortaçağ Hıristiyanlığının klasiksel temelleri Yunan-Roma dünyasında geleneksel din Felsefenin etkisi Ortaçağ inancının Yahudi ve erken Hıristiyan kaynakları Yahudilik ve eslki ahit Yeni ahit ve Hıristiyanlığın başlangıçları Kilisenin yunan babaları Bizans uygarlığının doğası Kilise ve ilim İslamın doğası Batının yeniden dirilişi Yeni bir yaşama dürtü Epik geleneği Tarih yaşamöyküsü ve vaazlar Gotik sanat Gizemcilerin yolu Hümanistlerin ilgileri Yüzyılda yüzyıla ortaçağlar Orta çağlardan

Devlet, evrenselliğine yükselen tikel özbilinçte taşıdığı tözsel İstencin edimselliği olarak, kendinde ve kendi için ussal olandır. Bu tözsel birlik saltık olarak devimsiz kendinde- Erektir ki, onda Özgürlük en yüksek hakkına ulaşır, tıpkı bu son-ereğin de en yüksek ödevi Devletin bir üyesi olmak olan bireye karşı en yüksek hakkı taşıması gibi. Devlet kendinde ve kendi için törel bütündür, Özgürlüğün edimselleşmesidir ve Özgürlüğün edimselleşmesidir ve Özgürlüğün edimsel olması Usun saltık ereğidir.

Şimdi, bilgi yetilerimizin düzeninde Anlak ye Us arasında bir orta terim oluşturan Yargı Yetisi/ıhı de kendi için a priori ilkeler taşıyıp taşımadığı, bunların oluşturucu mu yoksa yalnızca düzenleyici mi oldukları (ki bu son durumda kendileri için hiçbir alan göster­mezler), ve bilgi yetisi ile istek yetisi arasın­daki orta terim olarak haz ve hazsızlık duy­gusuna a priori bir kural verip vermedikleri (tıpkı Anlağın o ilk yetiye ve Usun ise ikinciye a priori yasalar vermesi gibi) — tüm bunlar bu Yargı. Yeti

... Yaşamlar`ımı başkaları için yazmaya başladım. Ama şimdi Tarihi bir ayna gibi kullanarak ve yaşamımı orada betimlenen erdemlerle uyum içinde biçimlendirmeye ve süslemeye çalışarak, çalışmayı kendim için de sürdürüyorum ve ondan kendim de haz duyuyorum. Çünkü ele aldığım her bir kişiliği deyim yerindeyse konuğum gibi kabul edip karşılarken ve boyunu boşunu dikkatle gözlerken, yaşamından bilinmesi en önemli ve en güzel noktalan seçerken, sonuç neredeyse her gün birlikte yaşamak gibi, her gün birlikte olma

Varoluşçuluk modern bireyselliğin kendine söylediği ninnilerden biridir. Bu yazın türü için modern toplumda hiçbir zaman eksik olmayan yaygın bir kitle desteği vardır çünkü Varoluşçuluk birkaç inançsız ve duyunçsuz yazarın bunaklığı değil ama bir pazara çevirdikleri dünyalarında insan anlamı ve değeri bulamadıklarından yakınan milyonların çöküntüsüdür. Varoluşçuluk yalnızca suçsuz bir yazın akımı değildir. Tehlikeli ve ölümcül bir sorundur çünkü yalnızca varoluşun saçmalığına karşı çare olarak intiharı düşü

Bir Bilim olarak Ortaya Çıkabilecek Her Glecek Metafizik İçin Prolegomena Kant'ın Arı Usun Eleştirisi'nin yayımından iki yıl sonra, 1783'te yayımladığı çalışmasıdır. Kant Prolegomena'yı gerçekte anlama güçlükleri kapsadığını düşündüğü Eleştiri'nin bir özeti olarak tasarlamıştı. Başlığın anlattığı gibi, Kant Prolegomena'da Metafiziğin bir bilim olarak geliştirilebilmesi için yeni bir temel aradı ve bunu Prolegomena'nın başlıca problemi olarak a priori sentetik bilginin nasıl olanaklı olduğunu göstermeye ça

Hegel'in Mantık Bilimi Aristoteles'in Organon başlığı altında toparlanan Mantık çalışmalarından bu yana insan Usunun kavramsal yapısı üzerine üstlenilen en tam çözümleme girişimidir. Sözde biçimsel, simgesel, matematiksel vb. mantık olarak bilinen daha sonraki girişimler bir yandan yöntemsizlikleri ve öte yandan içeriksizlikleri açısından Hegel'in biçim ve içeriği birbiri dışına bırakmayan ve saltık yöntem ya da saltık tanıtlama üzerine kurulu mantık dizgesi ile karşılaştırma içine getirilemezler. Hegel'in

Modern Felsefenin öncüsü olarak tanıdığımız Descartes (1596-1650) yaşamının büyük ve en verimli bölümünü Protestan Hollandada geçirdi. Adı ile bilinen Kartezyen Koordinatlar dizgesini bulan Descartes, modern bilimin hiçbir dalının onsuz yapamayacağı Kalkülüsün geliştirilmesinde temel olan Analitik Geometrinin de bulucusudur. Descartes ayrıca Fizik, Tıp ve Ruhbilim üzerine çalışmaları ile de modern görgül bilimlerin öncüleri arasında yer alır.

GOTTFRIED WILHELM LEIBNIZ 1646da Leipzigde doğdu. Babası üniversitede ahlak profesörüydü. Parlak bir çocuk olarak Leibniz hem Yunan ve hem de Skolastizm felsefelerini inceledi, ve kendi anlattığına göre on üç yaşında İken Suárezi başkalarının romansları okumaya alıştıkları kolaylıkla okuyabiliyordu. On beş yaşında üniversiteye girdi ve James Thomasiustan dersler aldı. Bacon, Hobbes, Gassendi, Descartes, Kepler ve Galileo gibi modern düşünürler ile tanışarak onlarda daha iyi bir felsefenin örneklerini buldu.

BARUCH SPİNOZA (Benedict Spinoza ya da de Spinoza, ya da Despinoza) 24 Kasım 1632de Amsterdamda doğdu. Hollandaya on altıncı yüzyılın kapanışına doğru göç eden Portekizli Yahudi bir aileden geliyordu. Spinoza Amsterdam Yahudi topluluğu içinde Yahudi geleneklere göre yetiştirildi. Doğal dilinin İspanyolca olmasına karşın (ayrıca çok küçük bir yaşta Portekizceyi de öğrenmişti), erken eğitimi doğal olarak Eski Ahit ve Talmudun öğrenilmesi biçimini aldı. Latincenin ilkelerini bir Almandan öğrendi, bu dil üzerin

İki içgüdü türü (yaşam ve ölüm içgüdüleri) arasındaki karşıtlık için sevgi ve nefret kutupsallığını ortaya getirebiliriz. Eros`un bir temsilcisini bulmada hiçbir sıkıntıya düşmeyiz; buna karşı, yakalaması güç olan ölüm içgüdüsü için kendisine nefret tarafından yol gösterilen yoketme içgüdüsünde bir temsilci bulabilirsek bundan büyük hoşnutluk duymamız gerekir. Şimdi, klinik gözlem yalnızca nefretin beklenmedik ölçüde düzenli olarak sevginin eşliğinde olduğunu (iki-değerlilik) değil, yalnızca insan ilişkiler

Us dünyada en iyi paylaştırılan şeydir, çünkü herkes onunla öylesine iyi donatılı olduğunu düşünür ki, tüm başka şeylerde hoşnut edilmeleri çok güç olanlar bile genellikle ondan şimdiden ellerinde bulunandan daha çoğunu istemezler. Bunda tümünün aldanması olası değildir; tersine, bu sağlam yargıda bulunma ve doğruyu yanlıştan ayırdetme gücünün ki sözcüğün asıl anlamıyla sağ duyu ya da us [le bon sens ou la raison] denilen şey budur tüm insanlarda doğal olarak eşit olduğuna, ve böylece görüşlerimizin türlü

Bilimin özgür olması gerekir. Ama olmayabilir. Tarihsel, kültürel, giderek kişisel etmenler tarafından belirlenebilir. Bu düşüncenin köleliğidir, ve bir olgudur. Ama bir olgu olması onu gerçek yapmaz. Ve modern Alman felsefesi de bir olgu olmasına karşın gerçek değil, felsefenin kavramına uygun bir felsefe değildir. Rüdiger Bubner modern, ya da daha doğrusu çağdaş Alman felsefesinin sayısız düşünürünün emeği ile on yıllar boyunca üretilen bir yanılgılar birikimini anlatmaya çalışmakta, ve görüngüye kendisi