"Bu yalnız adam yolları adımlarken, tek başına, dostsuz, arkadaşsız, sevgilisiz kenti kucaklarken, ne düşünür, neler tasarlar, hangi hüzünler onu bunaltır, hangi arzular peşinden gelir, hangi toplumsal travmalar kafasını meşgul eder, hangi felsefi düşüncelere dalar, hangi anılar canını sıkar ya da birdenbire canlanmasına yol açar? En nihayetinde bu adam bu kenti neden “amaçsızca” adımlar, neden insanlardan o kadar uzak ama ruhsal olarak onlarla hep haşır neşirdir, onlardan uzak dursa da aslında hiç kopamamı

"duvar fresklerinde, çekiç darbesi ile gizlenmiş meryem'in bakışları oyulmuş gözleri kaç bin yıllık ağlamak bu kaç bin yıllık acı bir yaban kavağı bul otur karşısına öğrenmeye çalış rüzgârın dilini iyi bir anlatıcıdır rüzgâr yapraklara değdikçe iyileşir kirlenen kalbin belki bir kap yemek bir dirhem su koyarsın sokağın başına acıttıkların için"

Diyebilirim ki bilinç, tam olarak ifade etmeye çalıştığı daha ‘belirsiz’ bir alanda, kelimelerden söze geçiyor ve Kemal Güler’in şiirlerinin çoğu, benim dilde sahihliğe kavuşturulmuş bir iç devlet olarak adlandırdığım şeyi yapmak istiyor.‘Sahihlik’ bu dizelerde ‘belirsiz’ bir kelimedir ve şiirin sayfa üzerinde ‘net’ olma etkisini sağlama çabasıdır. Kemal’in durumunda ise, ‘sahihlik’, denemek için göründüğü kadar, sıradan bir şey yapmadan, bir anlam ifade eden, sürekli bir incelikle karşılaşmaktır. ve şiirse

"Cem Çelik, “Körlerin İzlediği Film” adlı dosyasıyla; ironiyi, mutlak-mitik olana yöneltip, şiire unutulan “teşhir etme, açığa çıkartma” itiraz dilini kazandırma çabası, diğer yandan olağan kelimeleri alıp onlara şiirin içinde, çoklu anlam ve işlevsellik kazandırmasıyla güçlü ve şaşırtıcı bir şiir kurduğundan; çok ilginç imgelerle çok özgün şiir dünyası oluşturduğu ve hem çağrışıma yaslanan hem de dizginleri olması gerektiği sıkılıkta tutan lirik şiirleriyle Türk şiirinde farklı bir çizgi oluşturacağı düşün

“Yadırgadığı sadece insanlar değildi elbet.Her şey yabancıydı; işlemeli örtülerle donatılmış sedir, odanın ortasında derin bir kuyu gibi duran keçi kılından yörük halısı ve olduğu yerde uyuyakalmış ahşap çerçeveli ayna..”

“Bilen Varsa Söylesin” başlıklı yazısının girişinde şöyle demekteydi:“Hint edebiyatında herhangi bir konuyu dillendirmek için hayvanları konuştururlar. Doğrudan insanı hedef alıp onu rencide etmemek için emsal ve temsili olarak hayvanları kullanırlar. Bizim oralarda sebze ekilen yerlere bostan denir. Bostanlarda bir kuş olur, küçücük bir kuş. On gram gelmez ama o kadar renkli ve sevimli bir kuş ki… Balcan kuşu derler. Bu kuş dile gelmiş: “Şu insanların yorgunluğunu görüyorum da bir batman etim eriyor.” demi

"Ah günlerin vuslatı kırık, şarabı perişan! Toprağı kandırılmış körpecik ölü… Gel çaylar demleyelim kavalı lokman bir çağrıdan Yamacı yeşil bir sohbetin şekerini karıştıra karıştıra yaslı tellerimizin pasını alsın narbülbülü Ah, dokunsan dokunsan sevmek tuşu noksan"

Ah yatak yorgan şiirler Keçi sakal faşo bıyık komo favori Sinek kaydı Bira göbek Yağlı ense Tezene Her hecede izleri var Ertesisiz gecede Ah beyaz yakalı şiirler Bürokrat kokulu Bağışık devlet-i âliden Ha kaymakam ya reis ta validen Türkmeneli tenteneli Ah mevlidi şerifli şiirleri…

"İsle yazıldı tarihim / Nasıl anlatsam ateşi çoğaltan ben değildim Ben değildim erken bir isyanı uyandıran Geç öğrendim yaramı gülle sağaltmayı geç öğrendim Nasıl anlatsam düşmeye yakın bir kayayı Uçuruma sorulur mu böyle bir soru Boşluğu çizendim gözleri kapalı!"

"Sevgi ince bir yol Gelen yok Giden yok Gönül Han'ımda Konuğum yok..."

"İzmir, kırk yüzyıllık bir ata yurdudur. İzmir, bu kadar derin bir tarihe sahip olmakla beraber coğrafî durumu sebebiyle ekonomik ve siyasi çok büyük bir öneme sahiptir. İşte bunun içindir ki, Türkiye'yi mahvetmek isteyen düşmanların, her şeyden evvel gözleri bu tarihi, bu önemli beldeye döner. Nitekim düşmanlarımız en evvel burasını işgal etmişler, ondan sonra daha doğuya ilerlemişlerdir. İzmir'in işgali, bütün milletin kalbinde derin bir yara oluşturmuştur. Herkes İzmir için feryat ediyordu. İzmir, halkın

Kentler neden aksak adım Dar açılı çokgen “ Dam üstünde dam haydarpaşa” NE bir solukluk gökyüzü Ne bir dilim ay Gitti efkârıma bastığım kuşlar Kentin kıyılarına yığılır Öteki çölemerik Rüzgârın sert çocukları Yapının harçları Dilleri kilitleyen kim Kim bu örtülü fanatik

Unutulmuş ebem saklı Kapı eşiğinin soluğu Bıçak arası ağıt El eder çoban gözüne Kırılmış gökyüzü ayna Kirmana dolanmış yaşa dokunu

"Ne bir eksikti ne bir fazla. Yedi kat semada ve arzda bütün kusurlardan uzak, benzerlerine benzemez evvelin evvelinde en son yaratılan. Kuru çamurla ruh olmaklık arasında sen de kırk yıl ben diyeyim göz açıp kapayana kadar bir zaman geçer. İki ayağı üzerinde yürüyen beşer, karışık bir damla sudur ve nisan yağmurları...

"Bu kitaptaki metinler; sadece yaşadıklarımdan ödünç aldığım anılardan oluşmuyor,; sadece yaşadıklarımdan, zamandan ve bu dünyadan çekip giden güzel insanlardan."

Dişil değerlerinin farkına varıp, bu değerler sistemini harekete geçiren kadınlar, şimdiden yeni dünyanın özgün liderleri konumundalardır.Bence neslimizin ve gelecek nesillerin refahı ve mutluluğu, üzerinde yaşadığımız gezegenin iyileşmesi ancak kadınların elinden gerçekleşmesi ile mümkün. Çünkü feminen liderlik yaratıcıdır magnetiktir…İçsel güçtür…empati ve işbirliğidir… Doğaya-yeşile samimiyetle sahit çıkan bilge bir bilinçtir.

Düzenli yığının gizlenemeyen huzursuzluğu eşliğinde Defterin son yaprağını usulca çevirir yalnızlık... Senin değil artık Ne hüzün ne de sıcağı güneşin Pazar yerinde kaybolmuş çocuk gibi Bıraktığın nefes... Bul ki hangisiydi seninki. İtiraz ve yeniliğe dair Söyleyeceği sözü bitmez elbet Dalgaların ve gözlerin

"Kaç sürgün biriktirdi Gecekondu yorgunu yüzüm Dudağında gizlenen yara söz İki dizenin arasından sen baktıkça Kör edebilir gözlerin En çok seni götürdüm kimliğimde Bedeninde pas tutan sancıya sığındım Gittiğim her şehirde ölebilirim Adını verdiğim daracık bir sokakta"

"Biz devrimciler tarihin her döneminde yaşadığımız koşulların nesnesi değil, öznesi olduk. Tarihi yazan değil yapan olduk. Ve tarih bizlerin mücadeleleriyle, kaybettiklerimiz kadar kazandıklarımızla doludur. Hayat bize hep soruları çalışmadığımız yerden sorduysa da yine de o soruları yanıtlamasını bildik. "Birlikte yola çıktıklarımızı, yolda bulduklarımıza değişmedik" Ve biz haklıyız, inanıyoruz ve bizimle beraber yürüyenlere diyoruz ki haklıyız kazanacağız!"