Born with an insatiable curiosity and a passion for language, I embarked on a lifelong journey of exploration and self-expression through writing. From an early age, I found solace and inspiration in books, delving into the realms of fantasy, poetry, and philosophy. With a pen in hand and an open heart, I weave together intricate narratives, entwining the threads of human experience, emotions, and introspection.

Meydana gelen olaylar karşısında çocuklarımız ve gençlerimizin daha iyi yetişme ortamlarını sağlamak amacıyla onların gelişim dönemleri olan oyun cağında kendilerini bir handikabın içinde bulmalarına ve psikolojik olarak etkilenmelerine neden oluyor. Suçluluğa psikolojik, sosyolojik, ekonomik ve hukuksal yönleri kapsayacak bir anlayışla bakmak gereklidir. Suç¸, insanın sosyal bir varlık olması ve bireyin toplumla çatışması nedeniyle eskiden beri var olan ve gelecekte de sürecek bir olgudur. Şiddet, sözel ve

Bu çalışmada, 20. yüzyılın başlarında, Avrupa’da ortaya çıkan Ekspresyonizm akımının, okuyucusunun algısında geniş bir bakış açısı oluşturması bakımından, tanımlarına geniş yer verilmiş, tarihçe bilgileri, akımın yayılma durumuna göre önce Almanya, ardından diğer Avrupa Ülkeleri ve Amerika’daki yayılışı olarak kaleme alınmış, “1980 Sonrası Türk Resminde Dışavurumsal Öykünmeler” başlığını taşıyan incelemeye ön bellek oluşturması amaçlanmıştır. Ekspresyonizmin oluşumundaki tarihsel, kültürel ve sosyolojik ol

Pelin Yıldız, küçükken ailesi ile birlikte küçük bir kasabada yaşıyordu. Günün çoğunu oyun oynayarak geçiriyor, kasabadaki serbest halde olan hayvanları besliyor, babası ile birlikte iskelede balık tutuyordu. Bunun gibi bir sürü aktivite yapmaktan hoşlanan, ailesinden bir kişinin eksileceğini aklının ucundan bile geçirmezken on bir yaşında babasının vefat haberi, derinden üzmüş ve içinde büyük yaralar açmıştı.

Esrin dizinin acısını unutup ağlayarak “gitme anne”diyerek koşuyordu ama Ahenk Hanım umursamayarak taksiye binip evi terk etti. Esrin bir taşa takılıp yaralı dizinin üstüne düştü Ve dostu Ayça’yla birbirlerine sarılıp oracıkta gözyaşlarına boğuldular. Ayça artık dayanamıyordu her gün azarlanmaktan, suçlanmaktan ve kırılmaktan bıkmıştı. Artık dayanamıyıp evden kaçtı. Ayça gittikten Yarım saat sonra evde büyük bir yanığın çıktı ve koca bir aile acı bir şekilde yok olmuştu. Esrin bir gece yarısında annesini, A

Sohbeti burada kesmeleri en güzeli olacaktı. Derin anlamlar yüklenmişti, cümlelerin alabileceği kadar. Bu yüklü cümlelerin her ikisinin de içinde oluşturdukları, şüphesiz kelimelerin taşıyabileceğinden fazlasıydı. Ondandır belki, her kelime ayrıca yükler bindirdi yüreklerine. Yürekleri yüklenmiş halde çıkıp gitseler iyi olacaktı. Öyle de yaptılar. Nihat’ın midesine inen heyecan, yüreğine binmiş bir hüzne dönüşmüştü. Rüya’nın, rüyasına sığdıramadığı duygular, hiçbir aktarım yaşamadan tükenecekti. Orada birka

Her seçimin bir sonucu her sonucun bir bedeli vardı. Kardelen yaptığı seçimlerin bedelini ağır ödüyordu. Yaptığı seçim onu hiç hazır olmadığı bir yolculuğa çıkarmıştı. Yeni hayatında karşılaşacağı ilk kişi tüm hayatını değiştirecek olan o kişiydi ama Kardelen bunu zamanla görecekti.

Bulmak seni tüm gözlerin en siyahında Seni bulmak çıkarmak… O yalnız çırpınışından sonra Sormak seni her yeni doğuşta Çiçeklerin, ağaçların her yeni tomurcuğa duruşunda… Görmek özündeki kırgınlıkları, durgunluğu Sevmek seni bir ömre sığmayacak tüm yaşanmışlıkların eşiğinde Hiç sönmeyen o bilincin ateşinde Bir arayış ki Tüm varlığıyla her şeyi ve herkesi kavramak Sevmek seni sonsuz, uçarı Limanlarda gezinmek Öylesine bir gülüş Ve Ayrılıkların eşiği Ölüme düş sevdaya eş

Çiçekli bozkırların da eteğinde Bir buket çiçeğin anlatamadığı var. Süslenmiş baharın düşlediği, Yaşamış, yaşlanmış bir dünya değildi. Duyuramaz biten şeyler kısık sesini. Bahar çiçekli bıraktığı yerde çiçeklerini, Nefes, yaşadıkça derinliğini yitirdi. Değişiyormuş her şey beklentiler dışında. Denk getirmek ufku, göğün kanadına… Umutsuzluk, ev edinir umudun gölgesini Rüzgarın sesi, esintilerde üşütür seslenişini. Yurdun bazen hiç seçemediğindir gerçeklerden. Yurdun unuttuğundur bazen neden? Derinlikler için

Bu kitabı sadece geride ufak bir şey bırakmak için yazdım. Umarım güzel bir şey bırakabilmişimdir.

Konfor alanımızdan çıkmamak için görmezden geldiğimiz bilimsel gerçeklikler sürekli peşimizde olan hayaletler gibidir. Olasılık dışı olduğunu varsaysak da, realiteyi reddetsek de insanlık olarak mutlaka yüzleşeceğiz. Peki kaçtığımız bu hayaletler bir gün sürdürdüğümüz hayatın görkemli koruma duvarlarını yıkıp yaşam gerçekliğimize sızarsa? O zaman kendimizi nasıl bir hayatın içerisinde bulacağız? Türkiye ve İstanbul olası bir küresel felaket sonrasında nasıl bir yer olur? Kendinizi ufkunuzu açabilecek yeni b

Kur’an oldu bize rehber, İslam ile şeref bulduk. Müminler oldu tek nefer, Beraberce kardeş olduk, İslam ile şeref bulduk.

İlk kitaptan sonra bir Temmuz günüydü. Hayatım boyunca unutmak istemeyeceğim bir gün. O narin ellerinden bir günde iki fincan kahve içtim. Gözlerine ilk defa bu kadar uzun baktım. Aylardan Temmuz, hava memlekette bir hayli sıcak. İçime gelen ferahlık, verdiğin suyun soğukluğu değildi. Tüm sır senin ellerinden içmiş olmamdı. O büyük ceviz ağacının sardığı balkonda seninle oturmak… Seni görünce konuşamadığım dakikalar… Yazdıklarımı ve yazacaklarımı kimsenin anlamasını değil, sadece senin anlaman yeterli. Beni

“Evden gitmenin öyküleridir yazılanlar, umulur ki eve dönmenin yollarını döşesinler.”

“Karanlıktı. Belki gece gerçekten de çok karanlıktı. Belki de öyle hissediyorlardı. Belki birileri evleniyordu, onlar için etraf rengarenkti. Belki birileri uyuyordu, rengi bile umurunda değildi. Bu bir döngü öyküsü değil mi?” , Ben Muhsin Atasoy bu zamana kadar çok ses duydum. Her biri bambaşka bir şey diyordu. Kimisi hor gördü, kimisi pohpohladı ama ben onlara aldırış etmedim. Samimi olanlara sarıldım. Samimi olmayanlara gülümsedim. İçimden dedim ki benim hayallerim var sizler gelip geçicisiniz. Ben h

Her ne kadar aileniz ve çevrenizdeki insanlar yapamazsınız. Başaramazsınız dese de önümüze set de çekseler hayatta zorluk çeksek de türlü türlü engelliler ile karşılaşsak da ve bedenlerdeki engellerimizin başarılara zaferlerimize engel olamayacağı insanın kalbinde duygu ve düşüncelerinde engel olmadıktan sonra insan kendine inanıp azim gayret ettikten sonra bütün engeller aşılabilir gerek bedenlerimizdeki engeller gerek önümüze çıkarılan engeller bizim dinlenme noktamızdan öteye geçemeyeceğini hayatın her ş

Şimdi, “beni çok seviyor!” diye düşünüyor olabilirsin. Ben, seninle yaşadığım günlerin mutluluğunu seviyorum. “Sevgi” kelimesine ait hissetmeyi seviyorum. Gökyüzüne birlikte bakabilmeyi seviyorum. İçimde uyandırdığın heyecan duygusunu seviyorum. Yarın yokmuşçasına umutlu baktığımız geleceği seviyorum.

Akşamı beklemek mi var dolunay altında Kaybolmak mı var yıldızların arasında O galaksi benim, bu galaksi benim Kaybolmak mı var uzay boşluğunda Belki yutar bir kara delik Uçsuz bucaksız bir yolculuğa Kaybetmek mi var benliğini En uzun dörtlükleri yaşamak mı var

Selçuk onu görünce ayağa kalktı. Sarıldı. “Teşekkürler” dedi. “Sen olmasan başaramazdık.” “Ben bundan o kadar emin değilim ama sen öyle diyorsan öyle olsun.” “Sen müjdelenmiş olansın. Bunu kabul et veya etme bu senin kaderindi.” “Hocam şimdi kızacaksın ama bence bu hikayede halen bir sürü gariplik var.” “Ferhan hocam bu senin hikayen.” “Hikaye olduğunu kabul ettin yani ?” “Ben bu konudan o kadar emin değilim ama sen öyle diyorsan öyle olsun.” Ferhan güldü. Selçuk minnetle ona bakıyordu. “Bu hikaye