Haydi çocuklar, bu masalları okuduktan sonra kağıdı kalemi elinize alıp, -bilgisayardan uzak- siz de uzaktaki bir arkadaşınıza masal, mektup yazmayı deneyin. Kalemin dostluğunu, kağıdın sıcaklığını hissedeceksiniz. Aynı zamanda yazmanın mutluluğunu yaşayacaksınız.

Dêrsîmde kırk gözeden fışkıran sütbeyaz kutsal Munzur Suyu gi- bi... Yüreğinin ta derinliklerinden kopup gelen duygu selini dizelerine aktaran bir şairdir Hüseyin Can. Yapmacıksız, sade ve samimi bir üslupla yazmış şiirlerini. Bir yaşamın değişik evrelerinde hep bir özlem var bu şiirlerde. Ülkesinden kopar ılmışlığın en büyük özlemidir bu. Alplere bakarken Dêrsîme olan özlemini döker dizelerine. Munzur hep vardır, capcanlı akıyor sanki şiirlerinde. Reşit Yaman Hüseyin Can; yaşadığı toplumun değer yargıların

Allah; yarattığı dünya ve insanlar için çeşitli kurallar koymuştur. Dünya için koyduğu kurallara Tabiat Kanunu, insanlar için koyduğu kurallara Din, dinin kitabına da Kuran diyoruz. Kuranda her şey açık ve anlaşılır ifadelerle anlatılmasına rağmen, uygulamalar çoğu zaman Kurana ters düşmektedir. Araştırıldığında görülüyor ki; bunun başlıca nedeni, Casiye suresinin 23. ayetindeki ifadedir. Peki nedir bu Casiye-23? Ayet şu: Kendi arzusunu, Tanrı edineni ve bilgisi olmasına rağmen, Allahın saptırıp kulağını ve

Yar Nem tutmuş duvar gibi, İçime atmışım derdi ben, Ve denize kurulu iskele misali, Suyla yaşamaya başlamışım ben. Küf tutar, pas tutar kenetler üzerimi, Deniz de dalgalar, karada rüzgâr vurur, Yıllarca meydan okur bozar dengemi, Bileylenmiş hançer gibi karşım da durur.

Tel örgülerden içeri iki camız sürülmüştü. Ellerinde hiç bir kesici alet yoktu. Canlı canlı onlarla boğuşup öldürecekler ve yaşayabilmek için çiğ olarak yiyeceklerdi. Ölüm; Dayanma gücü ile, kader çizgisi arasında bıçak sırtında bir yerde idi her zaman. Savaş, esirlik, kaçış... Korkusuzluk ona kendi yaşam alanında konumunu kendi tayin etme hakkını verdi. Ölüm onun için bir hiçti! O hep kazandı. Çünkü; O her doğanın mutlak sonunun ölüm olduğunu çok iyi biliyordu

Güzel ve akıcı kelimelerden oluşan cümleler, hayalî kurgular, ihtirastan ve kıskançlıktan yoksun betimlemeler, hak edilmese bile övünmeler, övgüler... Bol kahkaha, gelip geçici şatafat ve bir o kadar da manevi zayiatın toplamının adına kimileri SEVGİ derken, kimileri daha ileri düzeyde soft bir yaklaşım tarzı ile arzuları doğrultusunda AŞK diyorlar. Ölçü ve derece aletlerinin varlığı, keşke SEVGİ ve AŞKI da ölçebilse veya derecelendirebilseydi!. Bu kitapta; Gerçek aşkı, Adem ve Sevgi isimli kahramanlarla bi

Anadoluda onlarca egemenliğin hüküm sürdüğü zamanların her birinde Toroslar, kendi makûs talihini yaşamıştır. Geçit vermez zirveler, amansız kış aylarının tabî şartları, dar alanlarda küçük, ama kendi iç hegemonyasının kurallarını koyan isimli ya da isimsiz krallıkları oluşturmuştur. Bu kitapta; En büyük sorunu, ulaşım ve iletişim olan bu zirvelerde Andreas, Eshter ve kızı Lima ile; Mehmet ve Mustafa beylerin, Ayşe ve Aynur hanımın yaşamlarından kişisel tasvirler, aşk, çıkar ilişkileri, gerilim, acı ve bunl

Memleket şiirleri yazdım, Bana hep ayrılık düştü mısralarda... Bir bardak su gibiydin, Gözlerimden yüreğime inen... Sen benim yüreğimde büyüttüğüm, Fesleğen kokulu bir sevdasın. Ellere ne ki? Ben seni çok sevmişsem... İki serçeydik aynı ormanda; Kırdılar kanadımızı, uçamadık maviliğe... Sen; elvedalara sığdıramadığım Hüzün yanımsın. Hep merhabalara Tekrar tekrar aşık olduğum, Hep hep yeni başladığımsın...

...Fikret, elektriğe çarpılmış gibi titriyordu. Onun titremesiyle elindeki kahve tepsisi titriyor, tepsinin içindeki fincanlar sallanıyordu. Sanki deprem oluyordu. Fikret titredikçe fincan ve tabaklar birbirine vuruyor, takır takır sesler odada çınlıyordu. İkisi de susmuş sadece kahve fincanlarıyla tabakları konuşuyordu. Adeta Fikretin içindeki depremi, iç dünyasındaki duygularının sallantısını yansıtıyordu fincanlarla tabaklar... Bu kitap, 1950'li yılların o günün doğasıyla, insanıyla, yaşanmışlıklarıyla,

Bir garip Anadolu uşağıyım; herşeyi biliyorum zanneden hiçbirşeyi doğru dürüst bilemeyen Anadolu uşağı. Sakal ve bıyıkları çıkmamasına rağmen çantasında traş malzemelerini taşıyan Anadolu uşağıyım. Karadeniz'in hırçın dalgalarından, kuzeydoğudan daha doğuya giderken vatanım, toprağım, kardeşlerim ve bayrağımın evlatlarının yaşadığı doğu diyarları derken neler ile karşılaşacağını bilemeyen garip bir Anadolu uşağı, evladı. Üniversite okumak amacıyla Van'a gelen Hakan için, bu şehir kişiliğinin olgunlaşması

Yılmaz Biçer tiyatroya gönül vermiş emekli bir hakim. Amacı tiyatroların tek tek kapanma sürecinin son bularak, yepyeni oyunlarla eski günlerine kavuşması, seyircileriyle buluşması. Daha önce yazdığı; Güle Güle Sevgili ve Kıyıda isimli iki tiyatro oyunundan sonra, bu kez de çağdaş tiyatroların rahatlıkla sahneleyebileceği iki ortaoyunuyla okurlarının ve tiyatroseverlerin karşısına çıkıyor.

Ey sevgili! Beni diyardan diyara sürgün edersin/ Günahım ne ki bana zulmedersin/ Nur tenine vuruldum da hala bana kedersin/ Leyla değilsen ne için beni Mecnun edersin. Ortada Leyla olamayan bir maşuk ve bu maşuka gönül verip Mecnun olan bir âşık var. Artık maşukun zulmünü, sürgününü, kederini; aşığın aşkını, sevgisini, hasretini sana bırakıyorum sayın okur. Yoldan geçerken içine girmediğim halde Hocamızın yaşamış olduğu aşkın içinde boğuldum. Sen çıkabiliyorsan çık. Keyifli okumalar.

...Eski zamanlarda üç atlı bir çölden geçiyordu. Kurumuş bir nehir yatağından geçerken, gaipten bir ses duydular, Durunuz! diyordu o ses. Hemen atlarını durdurdular. Ses daha sonra atlarından inmelerini söyledi: Yerden bir avuç taş alarak ceplerinize doldurunuz ve yolunuza devam ediniz. Yarın güneş doğduğunda hem memnun olacaksınız, hem de üzüleceksiniz.diye de sözlerine ekledi. Atlılar denileni yapıp, yollarına devam ettiler. Ertesi sabah güneş yükselirken ellerini ceplerine sokan üç atlı, harika bir olayl

Günümüzden çok sonralarda bir zaman... İnsanoğlunun sayısız hatası nedeniyle ortaya çıkan çevre felaketleri sonucunda, dünya açık havada yaşanmaz hale gelmiştir ve insanlar bir nevi evlerinde hapis durumdadırlar. Bunun yanısıra hakim olan yönetim de evlerin içini 24 saat kameralarla gözetlemektedir. İnsanlar belli bir yaşa gelince öldürülüyor ve yakınlarına onların ölümünden elde ettikleri puanlar miras olarak kalıyor. Bu koşullarda bir kadın çocuk sahibi olmak için neleri göze alabilir? Bu uğurda yaptı

Sağlıklı bireylerden oluşan toplumların, ülkelerini gelecek kuşaklara bırakırken gözü arkada kalmaz. Bu toplumlar aynı zamanda değerbilir toplumlardır. İnsanlığa önemli hizmetleriyle bilinen kişiler saygıyla anılır; isimleri caddelere, parklara, meydanlara konularak ölümsüz kılınırlar. Sağlıksız yetişmiş insanlar doğayı yağmalar. Gelecek kuşaklar umurlarında olmaz onların. Böylesi insanlardan oluşan toplumların da; dünyanın oksijen çadırı sayılan ormanlar yok oluyormuş; karadelikler büyüyormuş; buzlar eriyo

Derman bey Gerçek, hayatın içinden, yaşanmış bir olaydır. Karadeniz böl¬gesinde yaşanan olaylar, maddi, manevi, ahlaki ve toplumsal yö¬nü ile işlenerek, günümüz insanına bir nebze nasihat olur umu¬duyla kaleme alınmıştır. Kitap; temelde, maneviyatın insanoğlu üzerinde yarattığı etkiyi ortaya koymakla birlikte, kazanmadan yiyenlerin hüsranı, mal ve şöhret hırsının neler yaptırabildiği, ihanet edenin ise mutlaka ihanet gördüğü gerçeğinin de açık bir belgesidir.

Türk, Kürt, Ermeni, Çingene vs. hepimiz bu toprakların çocuklarıyız... Arda ile Aramın büyük dostluğu, Elif ananın, inandığı şeyler uğruna gözünü budaktan sakınmaması, Sarımsakçaldının inanılmaz bağnazlığı, bir Çingenenin aşkı için herşeyi göze alması, farklı etnik kökenlerde iki ailenin kaynaşmaları ve Doğu insanının saflığı, temizliği, misafirperverliği... Hüseyin Can tarafından kaleme alınan öykülerde; yurt topraklarından sıcak, inançlı, direnen insanların hikayelerini okuyacaksınız...

Nevşehir Kapadokyada doğan Ahmet Çelik, Eğitim için genç yaşta Almanyaya yerleşti. Turizm işletmecilik eğitimi aldı. Meslek hayatına sosyal danışmanlık eğitimi alarak başladı. Ardından seyahat acentesi kurdu ve gastronomie işletti. Ahmet Çelik şiirle çocuk yaşlarda tanıştı. İlk şiiri 8 yaşında annesi için yazdığı annem şiiri oldu. Uzun yıllar, hasretini, sevdasını ve kavgasını yansıtarak kaleme aldığı şiirlerini; 2004 yılında; Garipsiyorum, 2005 yılında; Hep Uzaklarda, 2010 yılında; Eflatun geceler İsimli k

Başkaldırı ve itaatsizlik bir erdem olmakla birlikte, her şeye itaatsizlik edip başkaldırmak da ahmaklıktır. İnsan öğrenip hayatını kendisi yönettiği zaman, neyin erdem olduğunu zaten kendisi bilir ve ahmaklığa yenik düşmez. İnsanlar inandıkları zaman, devrimci, dindar, milliyetçi vs. oluyorlar. İnsan öğrenmek isterse, hayat boyu tüm ırk, renk ve dillere, din, poli-tika ve kültürlere saygılı olmak gerektiğini öğrenir. Öğrenmek farkındalıktır, yaşamak ve özgür olmaktır, kölelikten ve boyunduruktan kur-tulmak

Hakk nârına yandı kalbim, Deryasına daldı kalbim, Zikri dâim aldı kalbim, Kavuştum canlar canına. Hakk'ın deryasına daldım, Aşk'tan nasibimi aldım, Nârıyla yandım pak oldum, Kavuştum canlar canına. Gönlüm Hakk'tan dönmez geri, Her çileden oldum beri, Rahmetiyle sardı beni, Kavuştum canlar canına.