Annem “kırma” bir kadındı. Kırılanlardan. Kırılarak kurtulanlardan. Kırılarak yaşamayı başaranlardandı, saklananlardan. Ki duyguları, anıları bile başka şekilde yoğrulup mayalanmıştı, tatları değişmişti. Devşirilen, unutturulan, ruhu sökülen tüm diğerleri gibi. Kendi hatırlamıyordu bile. Korkusu gözlerinde aryalar inletmişti oysa. Yeri göğü çınlatmıştı. O hatırlamıyorduysa da ben hatırlıyorum; koynunda değil karnındaydım üstelik.

Ahmet Aydın; 1992 senesinde Kars’ın Arpaçay ilçesinin Taşlıağıl Köyü’nde dünyaya geldi. İlk ve ortaöğretimini ilçede, Yatılı İlköğretim Bölge Okulu’nda gördü. Liseyi sırayla Bursa Orhaneli Lisesi ve BTSO Hüseyin Sungur Lisesi’nde bitirdi. 2014 yılı itibari ile Karadeniz Teknik Üniversitesi Uluslararası İlişkiler Bölümü’ne başlayıp 2018 yılında da mezun oldu. Ahmet Aydın, ilk olarak 2000li yılların başında henüz çocuk yaşta denebilecek yaşta yazmaya başladı. İlk olarak şiir ile başlamış olsa da kısa öykü, ö

Aile baskısı altında ezilerek büyüyen Handan; aşık olup tam mutluluğu yakaladım derken hiç istemediği bir evlilik yaparak mutluluğa veda eder. Sonra hayat karşısına tekrar Kenan’ı çıkarır. Yüreğindeki fırtınalarla boğuşan Handan; bu aşka nasıl sahip çıkacak, yaşam mücadelesini nasıl devam ettirecekti?

Bay Pösteki, “Zümrüdüanka,’’ dedi düşünceli bir fısıltıyla, “fakat bilge Hüthüt sende bilirsin ki ona ulaşmak için nice vadiler geçilmeli, hem ona ulaşabilen olmuş mudur ki hiç?” “Haklısın dostum Pösteki, Zümrüdüanka’ya ulaşabilen olmuş mudur bilinmez, fakat bilinir ki ‘insan’ olabilmek için nice amansız vadilerden geçip küllerinden doğmak gerekir.”

Matemi, yası tuttum zühreye Günahı, vebalı çektim kendime Heybemden, yükümü arttım kedere Hazanı, kışıma kattım ağladım! Göklerin yerine koydum restimi Mâlumatsız aşkımın budur ederi Yağlı bir urgana çizdim resmini Yüreğin, hatırına sattım ağladım! Seni methetmek yakışır mı? Kinim , öfkemle dağılır mı? Yaprağın ucuna astım baharı Bir geceden bin geceye yattım ağladım! Serabın hediyesi kalsın yarına Mânevi huzurat yoktur ki yâra Nedamet istemem geçilmez kâra Altına tuncu dövdüm