Selma’nın yüzü birden bir ay parçası gibi aydınlandı. Gülümsediği an sanki gözlerinin içinden inci taneler dökülüyor hissi veriyordu. Çok uzun zamandır böyle yüreğinde umut ışığı yoktu. Orhan usulca ayağa kalkarak gitmek için Selma’dan izin istedi. Selma, Orhan’a tekrar teşekkür ederek, ardından uzunca baktı. İçinden bir ses bu yürekli adamın ona yardım edeceğini fısıldıyordu. Kendi kendine söylendi “Aman canım sende çok hayal kurma.” Ama yine tuhaf bir neşe içini rahatlatmış onu hafifçe dürtmüştü. Günlerd

Sorgulama yetisini kaybettiğinde bir hiç gibi hissediyordu. Her boşluğa düşüşünde sorgulamaya başlar saçma sapan umutlar beslerdi. Umut onun bu hayatla başa çıkma yöntemiydi. “Elif sana ne diyebilirim ki? Geleceğimiz hakkında istediğin cümleleri kuramam ben. Şöyle düşün, ölülerin geleceğini biliriz ama yaşayan ölülerin geleceği muamma.”

15 Şubat tarihi İzmir Konak doğumlu olan Deniz Usta okuma ve yazmayı 5 yaşında sevdiği şarkıcıların müzik albümlerindeki yazılara bakıp onları tekrarlayarak keşfetti. Bu durum okula başladığı zaman kendi arkadaşları tarafından tuhaf algılandı. Daha sonra ilkokulu İzmir Buca Vali Rahmi Bey İlköğretim okulunda annesi öğretmen Gülseren Usta'nın okulunda tamamladı Hoca İsmail Şekip Uysal ilköğretim okulunda okuduktan sonra orta öğrenimi için İzmir Buca Saadet Emir ilköğretim okuluna geçiş yaptı. Lise dönemi

Karanlık bir sırrın var öğretmenim. Söz veriyorum istediklerimi yaparsan kimseye söylemeyeceğim. Evet İlhan'ın ölümü gerçek bir kazaydı, ama kendisinden istenen aleni bir cinayetti. Ne yapmalıydı? Nasıl yapmalıydı? Aklı karmakarışık, duyguları ise paramparçaydı. Karlı araziler, köpek ulumaları, kuş sürülerinin orkestra gibi kanat çırpışları, bazı zamanlar güvercinlerin çatıdan gelen, ninniyi andıran sesleri, sadece bakılmak için yapılmış gibi duran boş duvarlar ve derin bir sessizlik. İnsanın içini ürp

Bir sabah uyandım. Bu sabah uzaya gidecektim. Birincisi uzaya gitme planları yaptım. Ve mavi enerjiden oluşan bir uzay roketi aldım. Bu roket turbo değil tamamen mavi enerji ile çalışıyordu. Ben de bu roketin kullanmasını araştırıp onun nasıl kullanıldığını öğrendim ve sonra ona binip uzaya çıktım.

Çocuklar, ilerde açılmak üzere yollanmış MEKTUP'lar gibidir. Bu mektubun yollandığı adres, "yeryüzü" yani "koca bir dünya"dır. Bizden sonra, nerde, kimlerin eline geçeceğini bilemiyoruz. Ama var olduğu her yere, iyi veya kötü bir iz götüreceğini ve bu iz'in de, bizden bir iz olacağını çok iyi biliyoruz. Ve tabii ki şunu da... "Hayırla anılmak, insan için ikinci bir ömürdür..." Bir insanın maddi yönden olduğu kadar manevi yönden de en yakın mirasçıları kendi evlatlarıdır. "Bir ana-baba evladına güzel ahl

21’inci yüzyılın bilgelik çağımı yoksa felaketler yüzyılımı olacağına toplumdaki bireylerin zihin ve sezgi dünyalarındaki durumları belirleyecektir. Anadolu bilgelerinin bugün dahi bize rehberlik yapıp gerçeğe ulaşmamıza, düşüncelerinin yaşantımıza anlam katacağına inanıyoruz. “Hangi tohum ekildi de bitmedi” diyor Mevlana. Sen de onların gittiği yoldan gidebilir, dünyaya gelmemiş torunlarının bile yaşamına olumlu anlamda katkıda bulunabilirsin. Yeter ki iste şah damarından yakın olan Allah sana yardım e

Küllerinden doğan Zümrüdüanka bugün öldü, külleri savruldu. Bir ben kaldım geriye, bir de zifir. Zifiri işledikçe içime, yeni bir Anka doğdu. Karanlık Anka’yı doğurttu, tüm sancısıyla kustu öfkesini. Bahşedilen yeni bir yaşam değil, zifirinin tutsaklığıydı... Tutsaklığın içindeki özgürlükte buldu yaşamın sırrını Anka. Uçmak yerine, tutsaklığını sevdi. Gözlerini açtığı karanlığa adadı tüm hislerini. Zifiriye sevdasıyla boyadı tüm ruhunu. Bu aykırı kuş tüm renklere kör, zifiriye aşıktı... Bu kuş Zif

“Müjgan, iki gözümün çiçeği! Kendi yavrularımızın açlıktan ölmesini izleyecek takatim yok artık benim. İki ekmek almak için satacak mücevherim desen hiç yok. Ondan geçtim üstümdeki gömleği satmak istesem sokakta yatanlar üç kuruş verip almaz. Terden yağ bağlamış, kokusu burunlara zarar. Velev ki kendi böbreğimi mi satayım? Ya sonra! Ya sonra seni mi satayım Müjgan? Üç kuruşum olmasa da karısını satacak bir pezevenk olacak kadar namusumu da yitirmedim daha. Yaşamak bizim gibiler için boyundan büyük bir

Miray, kötü anılarla dolu olan şehri Bursa’dan ayrılma kararı alır. Bu kararının gerçekleşmesi için ilk adımı atarak, 20 kişilik bir yolcu otobüsüne bilet alır. Yolculuğunun başladıktan saatler sonra işler ilginçleşmeye başlar. Yolcular otobüsün içerisinde bir ceset bulur. Fakat ceset yolculardan birine ait değil, şoföre aittir. Ayrıca otobüsü kimsenin sürmemesine rağmen yolcu otobüsü kendi kendine yola devam etmektedir. Tek bilinen şey bu yolcu otobüsündeki 20 kişiye büyük bir oyun oynandığıdır. Ve tek

“Yaşamın olduğu yerde umut vardır,” dedi Engin sinirle, “ama yaşamın olduğu yerde ölüm de vardır. Ölümü kabul et ve devam et, Seth!” “Onları unutamam,” dedi Seth kısık ama inkâr dolu bir sesle, tekrar cesetlere bakarak. “Sana onları unut demedim, devam et dedim. Onların intikamını al. Onları güzellikle an. Öyle ki bir gün onlarla tekrar buluştuğunda huzur içinde olasın. Ancak o zamana kadar yapacak işlerin var!” Avladığı hizip tarafından yıllar önce terk ettiği İzmir’e geri dönmeye zorlanan bir büyücü, e

İnsan haksızlığı görüp de görmezden gelirse, varmış olur mu insanlık mertebesine? Bu kitapta anlatılanlar gerçekten uzak değil, bilakis içinde kaybolduğumuz vagonların ta kendisidir. Haksızlığa uğrayan ve haksızlık yapan birçok canlıyı barındırır mısralarında. Bazen kendimizi ifade ederken, şahit olduğumuz yanılgıları dile getirirken sözcüklerimiz kifayetsiz kalır. İşte tam o anda şiirler devreye girer. Sözcükler yazılara dökülür ve demlenip üzerinde düşünmek için kitaplarda can bulur! Yazıya dökülen sözcük

“Mağaradan çıktıktan sonra su altında nefes alamayacaksın. Çünkü burası sihirli bir mağara, o yüzden burada nefes alabiliyorsun. Ve topunu denize düşürüp kaybetmene çok üzüldüm. Bu top da benden sana bir hediye olsun,” dedi Okyanuslar Prensesi Gökşin ve Mustafa’ya mavi bir top hediye etti. Mustafa çok teşekkür etti ve su yüzeyine çıkmak için hazırlandı. Prenses “Hazır mısın?” diye son kez sorduktan sonra Mustafa kafasını salladı. Mustafa yüzmeyi çok iyi bilse de içini bir heyecan kapladı. Çünkü kaç metre di

“Aşkın, zamana meydan okuduğu bir yolculuk sizi bekliyor...” “Siz geçmişi ne zannediyorsunuz? Dönebilme şansınız olsaydı ilk işiniz ne olurdu? Hatalarınızı telafi etmek mi? Kendinize çok fazla pay edecek şeyler için uğraşmak mı? Benimki kendi dönemimde bulamadığım aşkı bulmak oldu.” “Lütfen Dean, eğer başka bir evrende hala beni bekliyorsanız yalnızca Gökyüzüne bir iris Çiçeği çiziniz.”

“Oluru yok bu işin” “Olsun olsun diye değil ki” “Varsın diye”

“Bir şeyden kurtulmanın iki yolu vardır; ya yok sayacaksın ya da yok edeceksin. Mine’yi yok et Boran. Madem yok saymamız mümkün değil, yok et onu.” “İkinci bir şansınız olsa hayatınızda neleri değiştirir, neleri yapar ya da neleri yapmazsınız? Hani hep dediğimiz gibi şimdiki aklım olsaydı. İşte böyle başlıyor hikayemiz. Biraz aşk, biraz hüzün, biraz özlem, biraz isyan en çok da sevgili Uğur’un iç dünyasından satırlara dökülenler. Boran’ın hikayesini öğrenmeye hazır mısınız? Bu heyecanlı yolculuğu ilk okuyan

Sokaklar insanın canını nasıl acıtabilirdi ki! Sokak lambası ve aydınlattığı kaldırımlar, uzaklaşan ayak sesleri… Parlayan yıldızlar insanın canını acıtır mıydı? Peki, el ele sevgililer? Ya güneş? Sıcak kumlar? Hıçkırıklara boğar mı dalga sesleri? Çiseleyen yağmur… Deli rüzgâr, savurduğu yapraklar… Ne kadar çok acıtabilir insanın yüreğini? Ya rüyalar… Yakar mı canını?

Enes Mithat Sever 1999 yılında Tokat Artova’da doğdu. Gaziosmanpaşa Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümünü bitirdi. Dut Ağacı, yazarın ilk öykü kitabıdır. İşte artık son kez geldim yanına dut ağacı. Benim için bir ağaç değil de konuşamayan bir arkadaşım gibiydin. Bazen güneşli bir günde bazen bir kış gününde geldim yanına, uyku tutmayınca birlikte izledik gökyüzünü. Yorulduğumda, umutsuz olduğum anlarda sırtımı hep sana yasladım, benim az kahrımı çekmedin. Mutluluklarıma, hüzünlerime ve sevdama şa

Kimim ben? Anadan doğma üryan Sadece insan Yerle gök arasında yaşayan! Yerim neresi? Yer ile gök arasında yaşayan bir deli Günaydın yeryüzünün cenneti.

Hayatımdaki Sayfalar Kitap Açıklaması Şiire olan ilgim bundan 3-4 sene evvel başladı. Gerçek aşkı aradım ama bulamadım. Yüreğimde hissettiğim derin sızı ile duygularımı yazıya dökmeye karar verdim ve ‘Karşılıksız Sev’ adlı ilk şiirimi yazdım: Severken de bekleme sevilirken de bekleme karşılık Beklersen kaybedersin kaybetme Düştüyse elinden tut kaldır yürümesine yardım et Karşılıksız sev seveceğin insanı Yazdıkça duygulandım, duygulandıkça yazdım. Kendimi aşkın içinde bir ‘deli’ rüzgar gibi hisset