1981 yılında Dersimin Pülümür ilçesinde doğdu.1998 de dersimden İstanbul'a göçmek zorunda kaldı.2000 yılının sonlarında siyasal faaliyetlerinden dolayı tutuklanarak bir dönem F -Tipi hapishanelerde kaldı. İlk şiirlerini F-Tipi hapishanesindeyken kaleme aldı. Daha sonra şiirleri Güney Dergisinde, internet yayıncılığı yapan Yaz Kalemim dergisinde yer aldı sanat ve hayat dergisi, dijital ortamda yayıncılık yapan arasöz dergisinde yer aldı. 2014 yılında yayın hayatına başlayan Kayıp Zamanlar Proleter Kültür San

Görüştüğümüz kişiler, Cemevi'nin üye sayısının az olduğunu söylemelerine rağmen, sayıyı bilmeyen insanlar, Cemevi'nin üye sayısını öğrendikleri zaman (birkaç istisna dışında) esasında çok da şaşırmadılar. İnsanların üye rakamlarına çok taaccüp etmemeleri, çalışmamızın ilk bölümünde yer alan ?Çalışmanın Konusunu Oluşturan Alevi Grupları Kimlerdir başlığı altında Alevilerin neden yekpare bir siyasi birlik kuramadıklarına dair birtakım yaklaşımlarımızın sonuçlarını göstermesi bağlamında kayda değerdir. Ç

Diğer yandan yine 'hizip' yazısını değerlendirirken, konularla ilgili diğer KP'lerin ve partimizin deneyimlerinden aktarmalar yapacağız. Bu tecrübelerden çıkarılan derslere ve bunların doğal sonucu olarak partimiz yetkili organları tarafından alınan ve pek çoğu hala yürürlükte olan parti kararlarını hatırlatacağız. Ayrıca partimizde yerleşmiş olumlu geleneklerin hiçe sayılarak bunların yerine kaba birey mantığının nasıl ikame edilmeye çalışıldığını gözler önüne sereceğiz. Ve nihayet yönetimin kendi deneyim

?'Bana kızma boşuna yürekli kardeşim. Ben ister miydim kana doymuş bedenimin bağrına bir kez daha saplansın ortak düşmanımızın hain mermileri? Hadi ben alıştım bağrımın kurşunlanmasına, kanımın akmasına ama bana sığınanları koruyamamak, onların bedenlerinden sızan kanın bağrıma akması en çok benim yüreğimi sızlatır, bilmez misin? Sen ve senin gibiler bir ilk duyduklarında bir de mezarları başlarında döker gözyaşlarını yitirdikleri için. Bir tek analar anlayabilir beni. Çünkü onlar da benim gibi bir an olsun

Şimdilerde, hâlâ mı toplumcu edebiyat diye burun kıvıran eleştirmenler çoğaldı. Malum, post-modern dünyada bazı eleştirmenler, hâlâ mı yoksulluk edebiyatı, sınıf, emek, bunların modası geçti. diyerek 'üstten' konuşmaya devam ediyorlar. Sanki dünyada emek, sanki dünyada sınıflar, sanki iş cinayetleri, sanki bunlara itiraz eden muhaliflerin varlığı ve onların uğradığı zulüm ortadan kalkmış gibi... İşte Soma katliamı, unutanlara emek meselesini yeniden anımsattı. Elbette sanatçı, estetiğin peşinden koşar ama b

Çok farklı temalara dair yazılar, Chomsky'den yapılan alıntıda ifade edileni kapsıyor aslında: 'Hayatımda en çok değer verdiğim insan eylemi şudur; iktidar, tahakküm ve hiyerarşinin kaynaklarını araştırmak, bulup ortaya çıkarmak ve onlara meydan okumak.' Gerçekten de Leventoğlu'nun yazdıkları, insanı hiçleştiren, her şeyi kirleten, gezegende canlı yaşamı riske atan kapitalist egemenliğe köklü bir itiraz çığlığı... Dildeki akıcılık, sıcaklık, şeylerin gerçeğine dokunmadaki başarı, kitabın değerini daha da a

Ulan yani! Bakılemin, Zeko'ya da yüreğim yanıyor, diğer şahinlere de! Ulan yani! Ama o Sifiçreli kızın alazı daha çok yakıyor ha! Yani, aynen o kız, o halkın büyütüp acılarımıza derman olsun diye gönderdiği bir emanettir ha! Ulan yani! Dilini dahi bilmediği bir halkı için canını veren bir insan, en üstün insan, en üstün evlattır icabında ha! Ağzında büyük bir iradeyle bastırdığı hıçkırık fırlayıp sese dönüştü. ...Biz bu meşaleyi, Maraş'ta, Sivas'ta, Çorum'da, 1 Mayıs Mahallesi gecekondu direnişinde, Taksim'

Uzayı ve sonsuzluğu düşündüm bir ara. Yıldız mahşerinden dünyaya ve kendime baktım.Dönüşme,patlama,parçalanma serüveninin uzaydaki anlamını ve amacını düşündüm.Ağrı,acı ve çatışma ocağı haline gelen beynimi uzaya benzettim. Ellerimin arasına aldım kafamı. İnsanileşmenin korkunç bedeli karşısında, dehşete düşercesine ürperdim.

Aşkın özgürleşmesi, insanın özgürleşmesine bağlı bir sorundur. İnsanı kuşatan şartlar özgürleşmeyince, gerçek anlamda özgürleşmiş bir insandan söz edemeyiz. Kişi özgürlüğü, toplumun koyduğu ve insana dayattığı, kurallar, alışkanlıklar, inançlar, yasalar sistemiyle gerçekleşmez. Her zaman böylesi bir sisteme karşı mücadeleyle gerçekleşme sürecini hızlandırır. Aile mülkiyetin kalesidir. Aşkın özgürleşmesi ile bu kalenin kutsal varlığı çelişir. İnsanın, insanı mülk edinmesi temeline dayanır aile. Özgür aşk bu

ocakta kazmavuruşlarının yarattığıürkütücü,dayanılmaz bir sessizlikvardı.Hayat,üçboyutluküresel bir alan olmaktançıkmışa benziyordu.Sessizlik,gecmiş ve gelecek zamanı yutmuş,şimdiki zamanı sistemli kazma hareketlerine kilitlenmiş.kazmacıları silik gölgelerden ibaret figüranlara dönüştürerek kendi doğallarına yabancılaştırmış gibiydi.Direkleri,direksiz yerleri,fareli karanlıkları,mumlar süzdü.Bayram kömürün patlamasından,tavanın çökmesinden korktu.İç çöküntüsünü dinlerken durdu,terleyen kömür katmanlarına,y

Ova, ay ışığında kuzu gözü gibi gülümsüyordu. Göğün yedi kat derinliği şaşırtıcı bir renk cinnetine girmişti. Batıda, Mazıdağının ardında, göz alıcı şimşekler karanlığı ipek gibi yırtıyordu. Doğu, ejderha başlarını andıran kara-eflatun bulutların egemenliği altında, bilinen o ürpertici, gizemli sükunetini yaşıyordu. Peki Dicle neredeydi? Kavimlerin gamzesi parlak, narin, güleç kızı Dicle? Doğudan esen ferah bir yayla yeli, Diclenin kokusunu getiriyordu. Kuş yumurtası, çakal tüyü ve tomurcuk koku

'Büyük put, küçük putları kırdı. Putları kıran adsız çekiç de kaçtı, kırklara karıştı. Büyük put ayağa katlı, kendi parçalarıyla barıştı. Yağmurdan sora ayışığında gidin toprağa bakın. Toprakta her açlığın ayak izi var; kitaplardan dökülen kelamların izi de var. Kaçan kaçana. Şifalı otlar, elvan şekerler satan aktarcı Garo Papazyan kaçtı. Devri vesveseden beri İkdam Gazetesi okuyan Pelemetçi Vahan kaçtı. Ayrıştırdı, birleştirdi, en derin yerine yerleşti, ordan baktı, kararını kabiliyetini kaybetti, sonunda

Söz konusu olan, gerçek bir durumun öyküsüdür. Kahramanlar gerçektir. Yer, zaman ve olaylar gerçektir. Bilgi susuzluğuyla kavrulan, bilme ve itiraza aşık insanların, modern Donkişotların, dünyayı değiştirme pratiğini anlatmaya çalıştım. Cesaretle özverinin tutuşturduğu bir zaman dilimindesiniz. Ne kadro, ne donatım, ne miras, ne cephe gerisi, ne de kitle temeli aramayın. İnancın ve bilginin çılgınlık dönemidir; söz konusu olan. Uçurumlar gerçekte olduğundan daha küçük görünmektedir. Uzak dağların maviş duma

Goncalar bastı dalları sevdiğim Sürgünler seni söyler Seni söyler Ormanlarda eşleşme çağrıları Dişiliğin bereketin diriliğin Güzelliğin sırları Şu bahar yağmurları Seni Söyler Sabahlar seni söyler sevdiğim Seni söyler zirveye tutunan kar Kesilmiş orman acısı Geyik alacası uçurumlar.

Çok ağır hatalarına, dayanılmaz hatalarına yenilmeyen insanlar, bu hataları aşarak gelişen, yetkinleşen insanlar, aslında sağlam bir kişiliğe sahiptirler. dedi Aylin; Sorgulamada hiç sır vermeyip de cezaevinde veya çıkınca mücadeleyi bırakanları biliyoruz. Arkadaşlarını ele verip de cezaevinde kendisini yenileyen, çıkınca iyi mücadele eden ve ikinci kez işkence tezgahına düştüğünde ise hiç sır vermeyenleri de biliyoruz. Ben değişime; yavaş, hızlı olağan, şaşırtıcı değişime derinden inanırım.

Özgürlüğümü ve yenilenme aşkımı köstekleyen herşeyi koparıp atmak hakkımdır. Bu hakkımı kullanıyorum ben.! Hayır, sen özgürlüğünü buduyorsun! Elini koparıyorsun! Yaratıcılığın mimarını, dilini koparıyorsun! İnsanın konuşan ilk dilidir el! Atılımın ve felsefenin atasıdır el! Elena`yı derinlemenin şaşkınlığını tadıyordu Hasan. Yanıtlamakla, direnmek arasında bocalıyordu. İyi dinleyenin sözü, isabetli mayalanır, özleşirdi. İnsanın sorumluluk duygusunu, inisiyatifini, yaratma hırsını sınırlandırması kadar kö

Şafak öncesi, kıtanın beşyüze yakın dil konuşan tüm klanları, dans ede ede birleşti. Çok büyük, iç içe daireler halinde, yediden yetmişe, kadın erkek tüm Aboricinlerin katıldığı bir Corroberre düzenlendi. Kıta yerlilerinin, kırkbin yıllık geçmişinde görülmemiş, hayal bile edilmemiş bir şarkı, dans, çığlık ve inanç şöleniydi bu. Bir ufuktan bir ufka varıyordu Corroborre'nin çapı. Bu görkemli dans harmanının merkezinde Pamulwuy duruyordu.

Düşünceme zincir vurmuyorum; bu, ilk özgürlüğümdür. İnsani olan tüm eğilimlerimi pratikte yaşamaya çalışıyorum; bu, ikinci özgürlüğümdür. İçimdeki yeteneklere kendilerini ispatlama olanağını sunmaya çalışıyorum; bu, üçüncü özgürlüğümdür. Başkalarının özgürlüğü için mücadele ediyorum; bu, dördüncü özgürlüğümdür. Yıkmayı kendimden başlatıyorum; bu ise çıplaklığımdır.