Korkunun kendisi kişiye bir ceza olarak yeter mi? Ruhu saran, kemiren bir korkuyla yaşamak nasıl mümkün olabilir? Peki, bir korku, insanı bir köprünün, uçurumun kenarına getirip de "hadi atla" dediğinde, hayattaki yanlışların, hataların yol açtığı bir durum kişiyi yaşamın kendisinden kopartacak bir noktaya getirdiğinde gerçekte iç dünyada neler olup bitiyor? Zweig'ın novellasındaki "Korku" belki de bu durumlardan birine işaret ederken, burada bu duygu tam anlamıyla ete kemiğe bürünür ve bu hissin bizatihi k

Edgar henüz on iki yaşında, bir an önce büyüme arzusuyla yanıp tutuşan merak dolu küçük bir çocuktur. Geçirmiş olduğu hastalıktan dolayı annesiyle birlikte gittiği Semmering'te genç bir baronla arkadaşlık kurar. Yaşıtlarının toyluğundan sıkılmış olan Edgar yetişkin biriyle dost olduğu için oldukça heyecanlıdır. Ancak onun aksine bu yakışıklı, maceraperest baronun amacı küçük çocuğu kullanarak güzel annesiyle yakınlaşmaktır. Yakıcı Sır, annesiyle yabancı bir adam arasındaki sırrı öğrenen ve bu sırra ortak

Fransa'da bir iç savaşın hüküm sürdüğü, insanların topluca katledildiği bir dönemde geçen Lyon'da Düğün, birbirini seven ve son arzuları Tanrı huzurunda evlenmek olan iki gencin hüzünlü öyküsüdür. Mahkûmların korkuyla ölümü bekledikleri karanlık bir hapishanede yapılan bu büyülü nikâh töreni, bir an için kurtuluş umudu doğursa da, o kanlı günlerdeki kaçınılmaz son gerçekleşir yine. İnsanların ruh hallerini betimlemede usta olan Zweig, kimi zaman, tanımadığı bir şehrin karanlık sokaklarında dolaşırken tanık

Stefan Zweig, Efsaneler'inde üç ibret verici hikâye ile insanlık arayışını ele alıyor; hikâye edilen kişilerin gerek Tanrıya yakın olma ihtiyacını, gerekse kimlik arayışını ve hayatın anlamını konu ediyor. Eski Ahit ve Bhagavad Gita gibi kutsal kitaplardan esinlenerek kişilerin imtihanlarını eşsiz kurgusuyla okurlara sunuyor. Zweig, şiddete karşı uyarırken, merhamet etmeyi unutmamamız gerektiğini bizlere hatırlatıyor ve hem bireysel hem toplumsal özgürlüğün altını çizerek insanlığa önemli dersler veriyor.

O gece bambaşka birine dönüştü: tutkularını, hayatın anlamını, kendini yeniden buldu. "Kendini bulabilen kişinin dünyada kaybedecek hiçbir şeyi kalmaz." Bu notlar bir burjuvanın itirafıdır. Varlığının çevresinde döndüğü bir eksen hâline gelen o altı saatlik deneyim Baron için âdeta bir uyanış olur. Hayatın diğer alanlarında son derece başarılı ancak kayıtsızlık hastalığına tutulmuş bir adamken yaşadığı deneyimle akvaryumundan dışarı çıkar, tehlikenin verdiği hazzı alır, hayatın ve varoluşun anlamını sorgul

Seçkiye ismini veren "Kelimelerin Gücü" Poe'nun Platonik diyaloglar tarzında yazdığı üç öyküden biri... belki de en çarpıcısı! —diğer ikisi: "Monos ve Una'nın Diyaloğu" ve "Eiros ile Charmion'un Sohbeti." Gelecekte —dünyanın yok oluşundan sonra— ruhlar Cennette birbirleriyle felsefi diyaloglara girerek yaratılış meselesini tartışıyorlar. Ruha en büyük mutluluğu veren şeyin bilme arzusu olduğunu, işte bu yüzden ruhun bilgi arayışı asla son bulmadığını anlatıyorlar bize. Bu öyküleri Poe'nun kendine özgü düzya

Tanpınar'ın romanlarını veya kuramsal metinlerini okuyanlar, kendi simgelerini yaratan ve onları tutarlı şekilde kullanan bir yazarla karşılaşırlar. Bunların birçoğu gündelik sözcüklerdir. Tanpınar, kendi mitolojisini yansıtan bu sözlüğü yaratmak için, önce belirli işaretlerin anlam ve biçimlerini boşaltıp, sonra kendi metafiziği ile uyumlu şekilde yeniden içlerini doldurur. Böylece bazı basit işaretler simgelere dönüşür. Böyle bir sözlüğün parçaları birleştiğinde, şahsî bir masalın kenar çizgileri ortaya ç

Machiavelli modern siyasi düşüncenin kurucusu olarak kabul edilir. Cumhuriyet ya da monarşiye sahip herhangi bir devletin liderinin normal etik anlayışa göre suç olarak nitelendirilen eylemlerden bile kaçınmayarak, onun tek amacının her halükarda kendi egemenliğini korumak olduğunu kabul eder. Ortaçağ metinlerinin kurgusal ve ikiyüzlü bir şekilde bahsettikleri ideal bir hükümdarın erdemlerle dolu olduğu düşüncesine aldırmadan, tam tersine bir prensin tahtına sıkıca tutunması için aldatmaya ve öldürmeye haz

FLORAYA AĞIT: DOĞA HAKAN YILMAZ Hetero-Doğa(l)/Norm(al) Anlayışa Queer Ekoeleştirel Bir Bakış FATMA AYKANAT Antroposenik Amnezya: Antroposen Çağı'nda İnsan Kaynaklı Çevresel Dönüşümler ve Değişen Doğa İmgesinin Kültürel Hafızamızda Bıraktığı Boşluklar GÜLŞAH GÖÇMEN Kentsel Ekoeleştiri: Doğa'dan Kentdoğa'ya Ekolojik Bir Yolculuk KERİM CAN YAZGÜNOĞLU İnsan Çağında Çevresel Estetik: Güzelin ve Çirkinin Ötesinde "Doğasonrası" Ekolojiler NİLSEN GÖKÇEN Hawthorne'un Zehirli Bahçesi, Bilim ve Ölüm ZÜMRE GİZEM YILMA

Théophile Gautier, titizliğe varan estetik anlayışı ve ironik üslubuyla öykülerinde varlığı her an hissedilen bir yazardır. Seçkimizde yazarın 1831 tarihli Kahve Potu'ndan başlayarak 1852 yılına dek kaleme aldığı öyküleri yayınlanış sırasıyla yer alıyor, bu şekilde okur onun yazım tekniğinin geçen süre zarfında ne kadar kendine has bir özellik kazandığını gözlemleyebilecektir. Canlanan tablolar, hayaletler, mitolojik ve masalsı yaratıklar, yapay cennetler, vam-pirler, paralel hayatlar, ölümdeki yaşam, fant

Gautier'i sıradışı bir yazar yapan, üslubu ve işlediği konuların birebir örtüşmesidir. Fantastik türdeki eserlerinde, ölümden sonra dirilmeye, doğaüstüne, okültizme çokça yer veren Gautier'in metinleri döngüsel bir içeriğe sahiptir; bir öyküsünde yer verdiği ufak bir detay yıllar sonra bambaşka bir öyküsünde yeniden ortaya çıkar. Yazarın üslubunun adeta damgası olan bu tarz, bazen bir obje, bazen bir deyiş, bazen de kişilerle kendini gösterir. Avatar'ın kahramanlarından Octave de Saville'in Arria Marcella'd

Dr. Jeykll ve Bay Hyde modern edebiyatın en ünlü yapıtlarından birisidir. İskoç yazarın 1886 yılında yazdığı bu gotik kısa romanın, tiyatro oyunlarından, televizyon dizilerine ve filmlere kadar yüz yirminin üzerinde uyarlaması bulunmaktadır. Ayrıca pek çok romana ve öyküye ve kurmaca karaktere esin kaynağı olmuştur. Gabriel John Utterson adında tuhaf olayları araştıran Londralı bir avukat ile eski dostu Dr. Henry Jekyll ile onun çifte karakteri kötü Edward Hyde'ın öyküsünü anlatır. Uzun süreli bir etkiye s

Weltliteratur/dünya edebiyatı kavramı, çeşitli edebiyatların ulusal sınırları aşan diyaloguna atıf yapar. Goethe'nin de savunduğu bu dünya edebiyatı anlayışı, edebiyatın havasız ulusal hapisten kurtuluşunu kast etmekte ve kuşkusuz en olgun dünya edebiyatı görüşünü temsil etmektedir." Edebî nitelik açısından Tanpınar, bu diyalogu en yetkin bir biçimde gerçekleştirmiş, belki de modern dönem edebiyatımızın en önemli şahsiyetidir. Ve "Bugün Türkiye'de nesillerin beraberce okuduğu beş kitap bulamayız" diyen Tanp

Doğadaki yaşamın zorluğu, vahşilik, Beyaz Diş'in bütün görünüşünde ve hareketlerinde kendini ortaya koyuyordu. O vahşi tabiatın ta kendisiydi; âdeta onun ete kemiğe bürünmüş haliydi. Zorlu hayatta kalma mücadelesi içinde zamanla gücü bilenerek olağanüstü bir savaşçıya evrilen Beyaz Diş, yalnızca kendi içgüdülerine, aklına ve gücüne güven duyar. Talihin karşısına çıkardığı olayların seyrine göre vahşi hayat ile evcilleşme arasında gidip gelir; ama bunu daha çok belirleyen gene vahşi doğanın olduğu gibi yansı

Hayatın kısa olduğunu bilmek insanın ömrünü uzatır. Birini anlamak onu bilmektir. Ben tam şu anda seni biliyorum demektir. En iyi bildiğin şeylerden biri de ölmektir. Sanki daha önce yüzlerce kez ölmüş gibi, tereyağından kıl çeker gibi ölür gidersin. Nasıl öleceğini bilmediği için hayatta kalan kimseyi görmedim. Bir deliye neden? diye sormak, bir kuşa niçin uçuyorsun? demeye benzer. Deliler bulutlara bakıp hüzünlenmez, yıldızları izleyip hayal kurmaz, yaz bitiyor diye üzülmez, zamanın akıp gitmesine ald

Şâir ve Patron, Türkiye´nin tarih alanındaki en saygıdeğer temsilcisi Halil İnalcık tarafından kaleme alınmıştır. Bu küçük ama edebiyat için çığır açıcı risâlede İnalcık hocamız, Osmanlı Divan şâirlerini ve şiirini sosyolojik bir yaklaşımla ele almakta, ana kaynakları kullanarak patronajın bu sanat tarzı üzerinde belirleyici etkisini analiz etmektedir. 1940´ta DTC Fakültesi´nde doktorasını (basımı: Tanzimat ve Bulgar Meselesi, Ankara: TTK 1942) veren İnalcık , aynı yıl aynı fakültede Tarih bölümünde asi

Uzun süre Doğu edebiyatını yalnızca Binbir Gece Masalları üzerinden tanıyan Batı'nın klasik imge ve kalıpların ötesinde gerçek bir edebiyat araştırmasıdır ünlü doğubilimci Hamilton Gibb'in bu kitabı. Çok geniş bir sahaya yayılan edebî verimleri yalnızca bir millete hasrederek değil, Arapçanın Bağdat'tan Endülüs'e Mağrip ülkelerinden Sicilya'ya uzanan yolculuğunu, geçtiği güzergahlarda derin izler bırakan edebî zenginliğini tek tek ayrıntılandırmaktadır. Gibb'in bu çalışması takdire değerdir. Çünkü yalnız

İvan İlyiç'in ÖlümüNabokov'un tespitiyle en derin hakikatleri, hiçbir süs katmadan yalın ve saf halleriyle anlatma gücünü gösteren Tolstoy'un eserleri arasında en çarpıcı olanıdır. Ceza hâkimi İvan İlyiç mesleğinde yükselme planları yaparken bir anda hastalık ve ölüm gerçeğiyle karşılaşır. Ölümü hiç daha önceden düşünmüş müydü? Hayır... Kimdir İvan İlyiç? Nasıl bir yaşam sürmüştür? Aslında o da hiç kimseden farklı olmayan aramızdan birisidir. Çocukluğundan itibaren "olması gerektiği gibi" (comme il faut) b

Doğa kendisini gizlemeyi sever... Erdem ve ahlâk maskeleri tek tek çıkarıldığında insan ilişkilerindeki büyük korkuların ve derin zaafiyetlerin nasıl saklı tutulduğu görülecektir. En masum görünen hallerden habis ruhların doğduğuna pek şaşmamalı, her çağda toplumların tehlikeli olarak görüp dışladığı kimseler hakkında da hemen hükme varılmamalı. Çünkü zaman, insanlara dair sözünü şimdi söylemekten çok yarınlara ertelemiştir. Mevcut değerler dünyasında çift yönlü doğa durumunu keskin bir bilinçle ve bilgece

En tehlikeli duyguların başında gelir kumarbazın tutkusu. Tatlı ve cehennemî bir heyecan, hayatın ölçü ve kural koyan tüm küçük hesaplarını kısa yoldan yıkmak ister. Kumarbaz bir kez talihini denemekle ne çok şey elde edeceğini düşünür. Kaybedeceği aklının ucundan geçmez. Böylelikle hiç bitmeyen bir oyun çemberinin içinde sayılar ve renkler arasında kaybolur. Hikâye, dünyanın farklı yerlerinden bir araya gelen bir Alman kasabasında geçer. Rulet masasında kazandıkça daha çok kazanmak isteyen yaşlı, huysuz b