Hızla akıp giden zamana ayak uydurmakta zorlanıyoruz bugünlerde. Baş döndürücü teknik gelişmeler, bir an olsun yavaşlamadan, nefes bile almaya müsaade etmeden akıp giden zaman, bizden önce ömrümüzü değil, kıymet verdiğimiz birçok şeyi çalıyor. Sevdiklerimizle yeterince zaman geçiremiyoruz. Muhabbetin tadına doyamadan, iki kelime edemeden bir cep telefonunun sesiyle bölünüyoruz. Hobilere, seyahatlere, dinlenmeye, ruhumuzu arındırmaya zaman ayıramıyoruz. Mevsim geçişlerini bile fark edemeden, beton yığınları

Niçin yazıyorsun? Sadece yazmak için. Ne için yazıyorsun? Otobanda ezilen kediler için. Niçin yazıyorsun? Ömürden bir gün daha tükettiğim için. Peki niçin yazıyorsun? Süresiz yalnızlıklarımın öz evladı olduğum için. Peki ama niçin yazıyorsun? Gündüzlerden kaçıp gecelere sığınmak için. Tamam da niçin yazıyorsun? Duyurmak için. İyi ama niçin yazıyorsun? Susmak için. Öyleyse niçin yazıyorsun? Kusmak için.

"(...) Kaybedecek bir şeyin olduğunda kaybedebilirsin. Aksi halde kaybetmen olağan bir durum gibi algılanır. Kazanmak ve kaybetmek birbirinden farklıdır. Bir adım daha atmış olabilmek kazanmaktır. Ama kaybedebilmek için o adımı çoktan atmış olmak gerekir." "İnsan, hayatını, elbet bir gün yine yalnız kaldığında –ki bu yalnızlık, ölümün gelmesinin beklendiği o son yalnızlık da olabilirdi- düşünebileceği güzel anıları olsun diye yaşıyordu. Bir zamanlar sahip olmuş olabilmek için. Sonradan kaybedilmesinin bir

Nice hayatları söndüren, nice canları yaşamının baharında yitip gitmesine neden olan töreye direnişi ilk bakışta kadere isyan gibi algılansa da, bu durum; son derece akıcı bir üslup, sürükleyici ve merak uyandırıcı bir dille anlatılan öyküde, aslında başa gelene bir meydan okuma olduğunun ve insan hayatının, yine insanın bizzat kendi iradesiyle yeniden kurgulanabileceğinin ifadesi olmuştur... İlişkiler ağının ustaca kurgulanmış olması, öykünün nasıl bir sonla biteceğinin kestirilemez olmasını sağlarken, bu

Mualla Hanım yetmiş küsur yaşında, eşini bir müddet önce kaybetmiş, üç çocuk annesi dul bir hanımdır. Yaşıtlarının birçoğu hayattan yavaş yavaş elini ayağını çektiği bir dönemde Şevket Bey'le karşılaştığında hayatının ikinci baharını yaşayacağından habersizdir. Yalnız arkadaşlıkları ilerleyip, Şevket Bey ona evlenme teklifinde bulunduğunda, Mualla Hanım kendini, yüreği ile bu evliliği istemeyen çocukları ve arkadaşları arasında bulacaktır. Mualla Hanım, Şevket Bey'in evlenme teklifini düşünürken yüreğinin

Sen Gül ki Sen gül ki Yağmur damlasına hasret çorak topraklar, Muzır çocuklar gibi şenlensin. Sen gül ki Uçsuz bucaksız solgun gelincik tarlaları, Gökkuşağı renginin bin bir tonuna bürünsün. Sel gül ki Dağların beyaza boyanmış doruklarında, Sevdanın ateş türküleri yankılansın. Sen gül ki Kader mahkûmu mahpusların, Güneş görmeyen hücrelerinde Özgürlük doğsun. Sen sadece gül ki Bu kirli, kahpe dünya Aydınlığa boğulsun.

"İnsan gerçekten ne hissettiğini düşünmeyi bıraktığında hayatı otomatik pilota alıyor. Bu otomatik pilotta yaşama hali toplumsal bir sorun, neden böyleyiz demedikçe, içinde oynadığımız sahneyi sorgulamadıkça her gün birbirinin aynıymış gibi geçip gidiyor. Böyle zamanlarda yaşadıklarımızı bir ders olarak mı yoksa bir ceza olarak mı görüyoruz?"

Tanıştık güyâ Bir kahve ya da bir yemek mesela Belki oturup laflarız biraz da Anlatırız seni beni kabaca Sana yazılarımı yolluyorum Okuduktan sonra fikrin değişebilir Hiç tanımadığını anlarsın belki Sen oku Sonra tekrar tanışalım

Her cinayetin arkasında ondan daha büyük bir kusur vardır sen kusursuz bir cinayet arıyorsan o halde git bir insanın yaşama sevincini öldür. Tanrı senin yer yüzünde ne b*k yediğini iyi biliyor. Bir yarış içindesin tüm hırsınla ellerini doldurmuşsun fakat tanrı senin ellerinin dolu olmasına değil temiz olup olmadığına bakacak. Yorgun ve hastalıklı derecede zayıf beyinlerin saçmalıklarını bir kenara bırakın ve yaşayan hakikati ele alın.

Ölü Kelebekler ağrır karnımda Bir kuzu, maviden de tirşe Bir yaz ve şemsiyesi Yağmur yağardı o zaman Sadece ikimize Bir şarkının kimseye anlatmadıkları Şiirlerde dolaşır şimdilerde Sadece ikimiz: Sen ve yara

Derler ki; "Cümlenin orta yerinden başlamak gibidir roman. Öznesi, son cümlenin son kelimesidir." Bir üçlemenin ilk ayağı olan bu kitapta ise, son kelime bir virgüldür aslında. Tıpkı karakterlerinde olduğu gibi akıbetini yazara teslim etmez. Yahut yazarın kendi deyimiyle, özgün bir üsluptan öteye geçilmesine izin vermez. Bu haliyle sadece okunuyor olmakla yetinmez, fısıldar da; "Kendi hayatına dair kurguların ne kadar gerçekse, buradaki gerçek de o denli kurgusal" deyiverir okura. Bu vesileyle okur, yazarı

Tutkular vurur aşkın sahiline Enkazı farklıdır her bir hayatın Gece erken iner dert sahibine Bir şifası var mıdır karanlığın Ya Rabb, ulaştır bizi sebebine

Atabey Ailesi, eğlence sektöründe söz sahibi olan mafya vari bir çalışma sistemiyle işlerini yürüten İstanbul'un köklü ailelerinden biridir. Aile Reisi Kör Rıza, Binbir Surat olarak bilinen tecrübeli bir katilin namlusundan çıkan mermiyle öldürülür. Büyük infial yaratan bu cinayet Komiser Haşmet'in üstüne gitmesiyle birlikte farklı boyutlara doğru kayar. Mafya hesaplaşması, aile içi şiddet ve ihanet, kılık değiştirmede maharetli olan Binbir Surat'ın zekice planlanmış cinayetleri ve arkasında iz bırakmadan İ

Eski yüzyılda hayat bambaşkaymış. Aileler varmış. Gerçek aileler! Anne ve baba aynı evin içinde yaşarlar ve çoğunlukla ayrılmazlarmış. Sevgi, uzun ve kalıcıymış. Sonra bir şey olmuş ve kadınlar ayaklanmış. Dünyayı şimdiki düzene sürükleyen de tam olarak bu olmuş. Önce evlilik denen kavram ortadan kalkmış sonra da aşk... * * * Kurtuluşu cinayette bulan bir kız çocuğu, aşkını yitirmiş bir kadın ve kendi hatalarından torununu korumaya çalışan bir büyükanne... Gülnihal. "Özgürlüğün bedeli vardır kızım," demiş

"...İçimde birikenleri atabilmek doyasıya. Bu ağır yükten kurtulmak öylesine hafif... Rahatça soluklanmak oksijen yüklü... Dirilmek, dinlenmiş açmak gözümü dünyaya bir yeni uyanışla. Kendine gelmek yeniden! Merhaba hayat: Sen varsın. Ben de varım. İşte yaşıyoruz. Hayat pırıl pırıl, ben pırıl pırıl. Parlamış dingin."

Daniel bir üniversitenin tarih profesörüdür. Evlilik hayalleri kurarken Alexa'ya esrarengiz bir mesaj gelir. Kendisini sürükleyen olaylar dizisinde artık kaybedecek hiçbir şeyi yoktur. Karşısında zannettiğinden daha güçlü bir düşman vardır...

Alper Yüceer'in kaleminden yine soluk soluğa okuyacağınız bir roman karşınızda yer alıyor. Yazar günümüzdeki dünyanın ağır sorunlarını ve acılarını hassas bir bakış açısıyla ele alıyor. Bir yandan bunları bayağılığa kaçmadan yalın bir üslupla yaparken, diğer yandan okurları adalet, kötülük ve iyilik kavramları üzerine düşünmeye zorluyor. Ayrıca, bu kitabı okurken iç içe geçmiş ve birbirine bağlı pek çok öykü göreceksiniz. Birçok insanın ve ailenin hayat maceraları anlatılırken büyülü gerçekçilik izlerini g

Söyleyemediğim cümleler Şiirlerimde, Bakamadığım füsunkar gözler Yüzünde, Yazamadığım şiirler Zihnimde, Ve sakladığım düşlerim Defterimde.

Bir hayır bir adımla, bir ağaç bir fidanla, bir dünya bir insanla iyi olacaktır. Belki ünlü birisi olamayabilirsin ama şunu hiç unutma; dünyayı iyilik kurtaracaktır. "Aman canım benden ne olur!" deme, ne iş yaparsan yap en iyisini ve en güzelini yapmaya devem ettiğin sürece dünyayı değiştirecek olan sensin, unutma!

Denizin ortasında bir gemi düşün. Cayır cayır yanmaya başlıyor. Ve derdinin devası olan deniz bile çare olamıyor gemiye... Yok oluşunu izliyor. İşte ben o gemiyim, Sen de derdimin devası sandığım o Deniz...