Buz yanıkları. ellerimde, etine değmemiş dudaklarımda. Sıcaklığına hasret, günüm. İnadına gelmiyorsun girdap gecelerime, üşüyorum...

Kah çöllerde Mecnun'um kah kor ateşte Kerem Sonu gelmez aşklarda durmadan geziyorum İlhamıma sevdandır hislerim karakalem Şiir denen resim'i kalplere çiziyorum... Cevat Nedim YALIN

ARZU YILDIRIM Sakarya'da doğdu. 1997 yılında Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Eğitim Fakültesini bitirdi. Kocaeli'de yaşamakta ve sınıf öğretmeni olarak çalışmaktadır. Yazar, okuyucuları şiirinin imgesel dünyasında dolaşmaya davet ediyor. Unutabilmenin dipsiz kuyusunun Dışı benim duru akılla İçi unutulmuşluğu unutma Hatırlamak İpi kısa bir kovadır kuyuya salınan En iyi unutuş Kuyunun dipsizliğinde İpini koparmış bir kova gibi oturuyor olmak

Biliyorum çok yakın geleceksin yıkılacak eğreti gölgeliğim kaynar yıldız selinde al işte yüreğim şimdi yakmak da senin elinde aydınlatmak da senin elinde

Ve ben gidersem Yüreğinde mülteci bile olmam artık Sana ve aşka dair ne varsa Hepsini akan sulara döker giderim Ve ben gidersem Gözlerin öyle ela olmaz bir daha Saçların öyle zülüf olmaz Karşılığını bulamazsın hiçbir aşkta

Önce gözlerinden ayrıldım. Bir vapur geçti içimden sonra, Martılar selamladı, Dumanına saldığım sevinçlerimi. Önce gözlerinden ayrıldım Hazan esen bir kasımdı, Ağlarım sandım Deniz olurum. Uzun uzun baktım gözlerine Baktıkça uzaklaştın Baktıkça gittin Vapur oldun.

Gül alırım dünya yerine tende veren el

BAĞIRA ÇAĞIRA SEN.... Gözlerimde tutuklu bir buğulanışın Yağmura öykünen ıslaklığı var... Ve sensizliğe gebe gecelerde Hayalin bağıra çağıra gezinip durur karanlığın süratle yol aldığı içimde....

Aşkuş gözlerle baktığında bana Aşk meleğin olurum o anda Kalbim nefesinle yaşar Ruhum dokunuşunla hayat bulur Aşkın tüm hayatım olur Ellerini özlerim hep, bebek kokulu ellerini Saçlarını arar ellerim, Avuçlarımdan kayan o kara saçlarını Yüreğimin arayışları hiç bitmez Hep korkarım sevgini kaybetmekten Aşkına tutkunum bir kere Bu sevgi adanmış bize Tutukluyuz birbirimize

1974 YILINDA TEKİRDAĞ İLİNİN ÇORLU İLÇESİNDE yağmurlu bir gecede gözlerimden süzülen minik damlalarla, yeryüzüne düştüğümde yalnız olmadığımı anlamıştım bu amansız yolculukta… Önce ikimiz de birbirimizi tanımıyorduk… Bana sanki bir can da o vermişti… Ne şanslıyım, bir bedende iki can… Beni ölümsüzlüğünle hep yaşatacak… bir can. Belki de ne şanssızım; o ölse, ben de öleceğim… İşte böyle başladı ...bu doğumun yolculuğu. O geceden sonra anladık ki bu yağmurdan kaçış yok ve yaşamak şart —madem bu şans bize ve

Anlıksız Zaman “Herkes” Güller Zamanı "O” Yitik Zaman “Ben”

Kadın şairlerin sayıca en az erkek şairler kadar var olmalarına karşın, sayfaya dökmemek, sadece içine yazmak ve dillendirmemek göreviyle yüklendiklerinden onların sesini dah az çıkmış sayabilirsiniz.... Saniye Erol, iç dünyasına yazdığı satırlar kalbine sığamayınca, kağıda da taşmış ve bunları "kadın dünyası" adına paylaşmaktan sakınmayan cesur kadın şairlerden olmayı seçmiş... Satırlarında karamasarlığın ve acının, her seferinde umuda bir kapı da araladığını görmek şair kadar okuyanı da acıları konusund

Başkalarının Kafası Estikçe Savrulan Bir Yaprak Ömrünün Son Baharında Demektir...

Çakar ışığını deniz feneri Martılar takılır oltasına Tenimi döver rüzgârın kamçısı Çiser dalgasını yüzüme deniz İskelede son vapur kalktı kalkacak Önümden geçer on yedisinde bir genç Aklından önde ayakları Ve sevdalı başında ıslak saçları Sözleşmiş gibi gecenin bu vaktinde Koşar hülyasındaki sevgiliye Rıhtımda kalır üzgün bakışları Deniz sallar beşiğini Söyler ninnisini balık Gökte martılar çığlık çığlık Bir ben kalmışım rıhtımda Bir de yüreğimdeki tanık Ve ben yapayalnızken böyle

UMUT GÜNEŞTİR Umut güneştir bulutlara aldırmaz Yeniden doğar dünyayı aydınlatır Umutsuzluk can yakan kor bir ateştir İçten içe yakar sönmez gece gündüz Güneşe doğru bir köprü kurulmalı Her yanı yıldızlarla donatılmalı Hayata sıkı, dört elle sarılmalı Ancak o zaman güler solan yüzümüz İşte gördüğümüz herşey örnek bize Daha gerek var mıdır başka bir söze Bilinçli, umutlu, cesurca yüze yüze Er geç elbet kıyıya varır gemimiz Derinliklerden bir ses bize seslenir Bu yüreğin haykırışıdır dinlenir İşte orada ol

CEMAL SÜREYA'YA DAİR ... ne sen utancını duvarlara asan o beklenen kadın ol ne de ben masaya kurallarını koyan, seni bekleyen o adam olayım. utancın; seni boydan boya örten bir elbise misali üzerinde kalsın, kuralların yerini korkusuzluk değil çevremizde yürüsün istediğimiz korkular alsın ve her şey ve ama her şey işte böylece bitsin!

Uçsuz bucaksız denizlere baktık seninle Mavinin aşkına kucak açtık birlikte Sen maviye hasret, ben sana Dün dünde kaldı, ben sende, sen dedim yine sen...