Sen sadece geçmişini al ve bize gel. Kapı açık. Zor zamanlardan geçiyorsun. Yarın karanlık, göremiyorsun. Yine de bu keyifsiz, düşük bütçeli günlerde göğe uzanan hayaller besliyorsun. Ne güzel. Hayat zaten böyledir, boş ver. Sen sadece geçmişini al ve bize gel. Kapı açık. Yere iki minder atarız, bir de çay koyarız en demlisinden. Hem dolapta çokomel de var. Olmaz mı?

Mine Sota'dan 'Aboo' dedirtecek kitap! Hişştt! Toplaşın! Genetik mühendisi Şenol'un düğünlerde niye piyanist şantörlük yaptığını... Karton kutuda yaşayan Sabrettin Bey'in, paraya para demezken, bankadan nasıl mezar yeri kredisi istediğini... Yapay zekanın, bizim maalleye gelince nasıl Yatay Zeka olduğunu... Hedefini asla şaşırmayıp tam on ikiden vuran Anne Terliği'ni... Çocuğun anten ayarları yanlış yapıldığında, ortaya nasıl Nihohahaa! adlı bir gerilim filminin çıktığını... Bize Bi' Şey Olmaz derke

Son Boyun Bükücü Ruhi, Periskop Teyze, Dr. Jivago ve daha neler neler... Cızırtt cızırıtt! Din din donn! Sevgili mahalle halkı! Ben RUHİ! Güne portakal suyuyla başlamıyorum. Reklamlarda diş fırçasına sürülen o upuzun diş macununun nasıl bir ziyanlık olduğunu düşünüyorum. Saçına uygun şampuan bulamadığı için üzülenlere çok üzülüyorum. Canım sıkılınca yaptığım Hangi hayvansınız? testinde hep Koyun çıkıyorum. Neyse işte yıllar sonra ilkokul arkadaşlarımla buluştuk. Konuştukça hepsinin kafasının tepesinde rekla

Dikkat! Hikâyelerin içine kahkaha mayınları döşenmiştir. Ve booOOMMM! Hikâyelerin içine döşenmiş kahkaha mayınlarına basıp kahkahayı patlatacağınız bu kitaptan etrafa saçılacak üj bej tanesini sizin için arakladık. Perili bir Kont Bırak Ula Oteli! ve koridorlarında dolaşan sinir hastası bir hortlak... Kafayı yemiş bir banyo ve güneş gözlükleriyle uyuyan bir kadın... Otel havuzunun dibindeki MEZARLIK! ve kaçık büfe restoranttaki patatiz çayı... Dünyaca ünlü palyaço ZIRR DELYY! ve ağlayan kafatası...! Michael

İmkânsız hayatlar yaşayanlar, tek bir umut kırıntısı için bile sabretmeyi bilir. Çölde ölmek üzere bir yolcu nasıl hâlâ onu kurtarabilecek bir damla suyun parıltısını görebilmeyi bekliyorsa, ben de tek bir ışık zerresinin bile olmadığı bir yerin umuduyla yanıp tutuşuyorum. Sanki zamanın içinde gizli bir kapı açıp kendimi karanlık bir geçitte bulmuşum ve şimdi de çıkışı bulamıyorum. Karanlıktaki kız tıpkı senin gibi, sadece o, üzerine bir ev giymek zorunda. Peki, bu evin içinde yaşayan nedir? Sessizce hareke

Geçidin çıkışında ferahlayamıyorum. Doğrudan dehşete giriyoruz. Korkunç bir manzara var. Her yer kan. Kan ve doku parçaları. Mücadele ve sürüklenmeden dolayı değil bu izler. Gelen geçenlerin ayaklarının altına bulaşmış, oradan da tüm zemine yayılmış sonra izlerin içinde donmuş. İlerledikçe izlerdeki kan oranı artıyor. Olay yerine yaklaşıyoruz. Kames sadece izleri birkaç kez kokluyor. Dilini değdirmeden devam ediyor. Bu köpek asla çiğ et yememiş. Kana karşı ilgisi yok. Böyle de o

Kendini okyanusta bir damla sanma Damlanın içinde kocaman bir okyanussun Seni kendime sakladım. Elimin değmediği ellerini ve dokunamadığım saçlarını usulca yüreğimin rafına kaldırdım. Yürüdüğüm yolların sana çıkması için değil, bir gün seninle birlikte yürümek için bekledim tüm duraklarda. Sevdiğin olmak için değil, seni seven olmak için adadım ömrümü. Koltuğun en rahat yerini, masanın başındaki sandalyeyi sana ayırdım. Sakallarını, gözlerini ve ellerini başka kimse görmesin diye gecenin karanlığıyla örttüm

Senin yürüdüğün yollarda, yürüdüğün ben olabilmek için. Artık bir hikâyem var, yontulmuş kayaların arasından delice çağlayan bir damlada boğulduğum. Sana çehresini henüz tanıyamadığım bir balığın karnından sesleniyorum. Burası karanlık ve ıssız bir yer. Ve ben karanlıktan çok korkuyorum. Dostça bir el uzatıyorum; senin hikâyende sana ayakkabılarımı sunabilmek için, benim hikâyem de beni anlayabilmen için. Senin yürüdüğün yollarda, yürüdüğün ben olabilmek için. Bu benim hikâyem, bu senin hayalinde canlanaca

Kara sevdadan dostluğa, büyük zaferlerden derin yenilgilere... Artık çocukluğumuzun, delikanlılığımızın geçtiği yerlerde yüreğimiz sızlamadan dolaşamıyorduk. Gençliğimde kız kaçırdığım zaman arkasına sığınıp dört kişiyle dövüştüğüm bir ağaç vardı. Gövdesinde o zamandan kalma kurşun yaraları dururdu. Onu devirirlerken uzakta durup baktım. Bir bacağımı, bir kolumu kesiyorlarmış gibi oluyordum. Ne gelir elden delikanlı, gözümün yaşını silip ayaklarımı kuru otlarda sürüyerek uzaklaştım. Bir Orman Hikâyesi adl

Sinemaya uyarlanan Hasanboğuldu hikayesini de barındıran bu öykü derlemesi gerçekçi edebiyatın seçkin örneklerinden birisi. İçimde, kendime de izah edemediğim karışık ve üzücü birtakım hisler belirmişti. Onun söyleyeceklerinin hoş şeyler olmayacağını, belki de beni utandıracağını tahmin eder gibiydim. Körleşen ruhum, rahatının ve muvazenesinin bozulmasından korkuyordu. İnsanlığımın üzerini kaplayan miskinlik ve alakasızlık kabuğu parçalanma tehlikesindeydi. Isıtmak İçin adlı öyküden 1943 yılında yayınlan

Sabahattin Ali'nin yayınlanmış tek şiir kitabı olan Dağlar ve Rüzgar ve çeşitli yayınlarda okuruna ulaşmış diğer şiirleri bu kitapta bir araya toplandı. Melankoli Beni en güzel günümde Sebepsiz bir keder alır. Bütün ömrümün beynimde Acı bir tortusu kalır. Anlayamam kederimi, Bir ateş yakar derimi, İçim dar bulur yerimi, Gönlüm dağlarda bunalır. Ne kış, ne yazı isterim, Ne bir dost yüzü isterim, Hafif bir sızı isterim, Ağrılar, sancılar gelir. Yanıma düşer kollarım, Görünmez olur yollarım, En sevgili em

Bu kitapta Sabahattin Ali'nin Kağnı ve Ses adlı öykü kitapları ile Varlık dergisinde tefrika edilmiş olan Esirler adlı oyununu bir arada bulacaksınız. Hayat ne güzel fakat ne can sıkıcı şeydi!.. Gündüz daire... Hafif bir iş, bol para... Akşamüzerleri güzel bir yemek, bazen sinema... Çay... Poker... Sonra uyku... Bunların hepsi güzeldi, fakat bütün günü dolduran bu eğlendirici işlerin içinde insan bir boşluk hissi duymaktan kurtulamıyordu. Bir şey eksik gibiydi, bütün ömrünce işlemeyen bir yeri varmış gibiy

Sabahattin Ali'nin yayınlanmış tek şiir kitabı olan Dağlar ve Rüzgar ve çeşitli yayınlarda okuruna ulaşmış diğer şiirleri bu kitapta bir araya toplandı. Melankoli Beni en güzel günümde Sebepsiz bir keder alır. Bütün ömrümün beynimde Acı bir tortusu kalır. Anlayamam kederimi, Bir ateş yakar derimi, İçim dar bulur yerimi, Gönlüm dağlarda bunalır. Ne kış, ne yazı isterim, Ne bir dost yüzü isterim, Hafif bir sızı isterim, Ağrılar, sancılar gelir. Yanıma düşer kollarım, Görünmez olur yollarım, En sevgili em

Gidersen parçalanırım... Yağmurları dinmeyen adamın filizlenen bir çiçeği olabilir mi? Olamaz... Ama sen geldin ve kışımı bahara çevirdin. Göğümün en güzel çiçeği oldun. Eskiden kabuk tutmayan yaralarım vardı. Sonra sen bir güldün, nefesinle merhem oldun onlara. Şimdi tek korkum, bir gün seni kaybetmek... Aşk biraz da kaybetme korkusuymuş, bunu en iyi sende anladım. Zaten bu hayatta hep yarımdım. Sen elimi tutunca tam oldum. Olur da bir gün gidersen parçalanırım. Ne yarası kalır, ne de izi... Çünkü öyl

Niyetim düşüncenin patikalarında yürürken elinden tutmak Hazreti Peygamber'in. Şiirin yamaçlarında refakat etmek nefeslerine. Kaybettik. Savaşlarda yarıştıra yarıştıra kaybettik Hazreti Peygamberin[asm] vahyi hak etmek için terleyen özünü. Onlu yaşlardaki arkadaşı Zeyd bin Sabit'e kuşların ne güzel uçtuğunu anlatan kalbinin kanat seslerini kırdık; yalnızlaştık. Hüzün yılının eşiğinde, O'nu miraca taşıyan hayretinin yatışmaz ateşini, Kab-ı Kavseyn'e taşan tefekkürünün zarif tenini savaşların gürültüsünde ez

Televizyon dininin iyi niyetli geçmişi, çok reklamlı şimdisi ve içler acısı geleceği üzerine... İletişim kuramcıları televizyonu Roma sirkine benzetir Sirkte hiçbir şey normal olmamalıdır. Her şey şaşırtmalı ve yürekleri ağıza getirmelidir. Ayılara etek giydirilir sirkte. İnsanların ağzından ateş çıkar. Filler tek ayak üstünde durur. Aslanların ağzına kafa sokulur. Kanişler arka bacakları üzerinde dans eder Televizyonda din anlatırken de, televizyondan sirk kurallarını değiştirmesi beklenemez. Onarıcı, sa

İçindeki çocuğu kaybetmeyenlere... Geceyi, gözlerimizin aydınlıkta dahi görmeyişini neden bu kadar içimize sindirdiğimizi anlayamıyoruz. Oysa kalplerimizin kapanmasıyla ağır ve sonsuz bir uyku bizi kucakladı. Bu, gaflet uykusu. Modern çağın gürültüsü içinde kendimize sağırlaştık. Bu yeniçağ, bize getirdiğinden daha çok şeyi götürdü. Kaybettik... İçtenliğimizi, gülüşümüzü, kalbimizi, ruhumuzu. Kendimizi kaybettik. Oysa o rüya O kutlu tepe... Şükredenlerin ve umudunu kaybetmeyip savaşanların ulaştığı tepe So

Kalp ile anlayalım, kafi gelir bize... Kursağımda bir kramp var biliyor musun? Çıkıp gitmeye mi çalışıyor benden yoksa yutkunup yok mu saysam bilemiyorum. Bırak kalsın orada. Ne zaman kaptırsan kendini dünyanın heyulasına, aklına gelir, duraksarsın. Koru onu. Kalbinde, senin bile bilmediğin nice hakikat, kalbinde hiç bilmediğin nice hakikat öylece durur. Umulur ki bir gün harekete geçer, biri, bir şey onu oradan söker ve vurur yukarı doğru, keskin, yakıcı, ağrılı bir kramp gibi, boğazından yukarı. Kaçmazsan

Çünkü sen hatalarınla güzelsin... Birini tek çare olarak görmek seni zayıf düşürür , çaresiz kılar. Kimseye ihtiyacın yok. Sen ahlaksız bir galibiyettense kaybetmeyi tercih ettiğinde güzelsin. Başkasının sonu mutlu biten masalında olmaktansa, gerekirse kendi masalının mutsuzu olup, göğsünü gere gere yalnızlığı yaşadığında güzelsin. Çünkü Sen sadece Sen olmayı başarabildiğinde güzelsin... Yaşanması gereken ne varsa yaşandı. Sevabıyla, günahıyla... Artık bulunduğun anın en saf, en temiz halinde

Sabahattin Ali'nin yazarlığıyla tanışmak kısa süreli bir süreç değil. Bir romanını okuyan diğerlerini merak ediyor, hikâyeciliğini keşfeden daha fazlasını istiyor. Farklı yazı alanlarında eserler vermiş olan Sabahattin Ali'nin tüm kitapları bu 8'li sette bir arada. Yazarın sade, kısa fakat vurucu anlatımı, keskin gözlemi, Türk edebiyat geleneğine getirdiği taze soluk her bir romanında, hikayesinde, hatta kendine özgü bir ironiyle kaleme aldığı masallarında açıktan hissediliyor. Yalnızca Kürk Mantolu Madonna