Her şey neredeyse iki ay önce başladı. Hem de aksiyon dolu bir maceranın başlayabileceği en son yerde: kütüphanede. Hâlâ sağ, tek parça ve yara almadan oradan çıkabildiğime; dahası dünyaya geri dönebildiğime inanamıyorum. Başımdan geçenlerin ne rüya olduğunu söyleyebiliyorum ne de yaşandığını; ama neredeyse iki ay süren bu yolculuk, bu macera artık geride kaldı. Yirmi üç yaşında üniversite son sınıf öğrencisi olarak, dünyadaki insanların çoğu gibi benim de sıradan bir yaşamım vardı ve ben de sıradan biriyd

Duvarları taştan, sıvaları kısmen dökülmüş, her tarafı nem kokan ve duvarların bazı bölümlerinde sıvaların küflenerek kabardığı, lambaların küskün bir şekilde belli, belirsiz ışıttığı kocaman bir oda, tavanı oldukça yüksek bu binanın salon gibi kullanılan giriş kapısındaki kapı kolu oldukça eski ve paslanmış bir durumda. Belki de terli ve kirli ellerle açıldığı için aşınmış da olabilir. Ama bir gerçek var ki o da birçok elin bu kapı kolunda izleri vardı. Yılların yorgunluğu ile de bu hale gelmiş olabilir. S

Romanda bahsettiğim Cameron karakteri hayali bir karakter değildir... Ondan kısaca bahsetmek gerekirse; 16 yaşındaydı. Arkadaşlarıyla eğlenmek için gittiği bir mekânda çıkan yangında can verdi. Ondan kalan sadece şirin birkaç fotoğraf oldu. Her baktığımda içimi parçalayan birkaç fotoğraf... Onlara her baktığımda aynı saflığı, iyiliği, güzel kalpliliği gördüm. Olay yaklaşık bir yıl öncesinde gerçekleşti. O zamanlar yazdığım herhangi birşey olmadığı için, içinde beni bu derinden etkileyen insanı bulunduran

Ne diyordum?... Orhan Kemal... Adam siyasi. Bursa Hapishanesinden yeni çıkmış. Hapis arkadaşı koca Nazım Hikmet, hikayelerini çok beğenmiş... Yaz, durmadan yaz demiş. O da habire yazıyor. Öte yandan yoksulluk yapışmış yakasına. Bir yanda baba Beyrut'ta. Evde karı, çocuklar, yaşlı bir anne... Zar zor Nuri Has'ın Milli Mensucat Fabrikası'nda bir katiplik buluyor. Bu arada siviller gece gündüz peşinde. Adama rahat yok. Bir yandan da yazdığı hikayeler VARLIK'ta yayınlanıyor. Bu çok önemli. Ünü bütün ülkeye yayı

Uzun cümlelerim var. İsterilerim de... Septik hislerim, uzayan beklentilerim de... Cesaretimi toplayıp suyun altında kalma sürem de kısaldı. Adıma verdiğim tepkilerim de. Ne oldu, ne oldum, ne olduğun önemli değil. Önemi dizgiye getiremeyişimiz önemli. Kılıç kalkan kuşanan, varsa bir hikmet 'buradan yak'larla çirkefleşen anlar, anılar... Yardım et! Bana yardım et! Benim kendimle kendimi birleştirmem lazım... Başak (22.00, 24.02.2010) Bu son cümle çok etkilemişti Mert?i; Benim kendimle kendimi birleştirmem

Mart ayı biraz soğuk ve yağışlı geçti ama Nisan ayının ikinci yarısındayız; epeydir hava çok güzel ve sıcak. Cey-han Irmağı'nın denize kavuştuğu yerin yakınındaki bir ağacın altında oturan bir adam, ırmağın denize girişini; o suların şenlik yapar gibi kavuşup karışmalarını izliyor. Bulanıklığın belirgin olduğu sahildeki çamurlu kesimden, uzun bacaklı, alaca kanatlı iki çamur kuşu aniden havalanıp, birbirlerinin etrafında döndükten sonra; çamurluğun kuruymuş gibi görün-düğü, biraz berideki ağaçların yakın bi

Geçmiş veya gelecek yoktur, sadece yaşanılan an vardır. Ve yaşanılan andan ibaret olan bir hayat kabında dalgalanmaktan başka çaremiz gözükmemektedir Katrilyonlarca yıl geçmiştir bugünlere ulaşabilmek için, nice değişimler yaşanmıştır Şu günkü görünüme kavuşabilmek için; ama hepsi anlamsızdır yaşanmadıktan sonra!.. Uçsuz bucaksız, soğuk ve belirsiz bir sonsuzluk abidesi uzay boşluğu içerisinde asılı bir nokta kadar küçük gezegenimizden bakınca, bilinmezliğimiz de bir o kadar ortaya çıkar. Kim, kim içindir?

Yaşam ve ölüm veya ölüm ve yaşam arasına sıkıştırılmış bir bilmecedir, hayatımız. Sızlanarak, ağlayarak, gülerek, sevişerek, çalışarak, uyuyarak çözümlemeye uğraşırız Sonuçsuz kalındığı kabul edilmez hiçbir zaman, cevabı hazırdır herkesçe; hayat bize bahşedilmiş bir hediyedir, hayat bir sınavdır, hayat doğanın bir zorunluluğudur Yıllar yılı sürmüş dönüşümlü yaşam serüveninde edinilmiş bilgisel birikim çerçevesinde, insanlığın geldiği nokta itibariyle böylesine cevaplarla geçiştirilebilecek bir sorumudur, bu

Mengütaş, heyecandan tir tir titriyordu, elinde, rulo haline getirdiği gazeteyi sıkarak, adeta suyunu çıkartmaya çalışıyor gibi bir hali vardı. Onun bu anlamsız heyecanı diğer üçünü de sebepsizce sarmıştı. Gerçi şimdiye kadar Mengütaş'ı daha önce hiç böyle görmemiş olmalarına rağmen, yine de ortada abartılı bir şeylerin var olduğu anlaşılıyordu. Haydi artık, anlatmayacak mısın? Nedir bu heyecanın? diyebildi sonunda İsa. Mengütaş; Arkadaşlar, hayatımızın fırsatını yakalamış olabiliriz; derken elindeki gazete

Dosyadan konuları birkaç cümle ile veya sadece başlık atarak yazdığım yıllanmış kağıtları elime alınca heyecanlanıyorum. Bazıları otuz beş yıldan eski kağıtlardaki birkaç cümle parmaklarımın ucunda anlatılara dönüşüyor. Yazdıkça yazmanın bana çok keyif verdiğini, zamanın dolu dolu geçtiğini anlıyorum. Önce mektuplar, şimdi sosyal paylaşım siteleri ve kitaplar. Hepsinde amaç bence paylaşmak. Hepimiz hem sevincimizi hem de üzüntümüzü paylaşmak arzusuyla dakikalarca konuşmuyor muyuz? işte ben de paylaşmak arzu

Çığlıktı söz. Söz kendisini muamma kılmıştı. Muamma olan, çığlığa sebep olan yoksa yalnızlığı mıydı? Yalnızlık mıydı Mine'yi bu aşamaya getiren. Derviş günlerce bu derinden gelen çığlığın etkisinden kendini kurtaramayarak derin düşüncelere, düşüncelerse anılara, anılarsa yakalanmış birlikteliğe, birliktelik ise kopuşa, kopuşların gelgitlerine bırakmaktaydı. Gelgitler med cezir misali birbirine çeken, iten gibi fiziki buluşma, kavuşmanın dalgalı halini vermekteydi. Bunun için düşündükçe daha da çıkılmaz

Akil, uzun uzadıya süren konuşmasının sonlarına yaklaşıyordu ¨evrensel insani değerler temelli eğitim anlayışını yerleştirmek için elimizden gelen gayreti göstereceğiz. Bilim, sanat ve kültürün insanlığın yararına kullanılması eğitim sistemimizin temel politikası olacaktır. Bizdense iyi, onlardansa kötü!... ya da tersi olan, Bizdense kötü, onlardansa iyi!.. anlayışları reddedilecek, küremizde bulunan değişik toplumlardan müteşekkil öğrencilerimizin yerel ve genel tarihle perdesiz yüzleşmeleri sağlanacaktır.