Bulmak seni tüm gözlerin en siyahında Seni bulmak çıkarmak… O yalnız çırpınışından sonra Sormak seni her yeni doğuşta Çiçeklerin, ağaçların her yeni tomurcuğa duruşunda… Görmek özündeki kırgınlıkları, durgunluğu Sevmek seni bir ömre sığmayacak tüm yaşanmışlıkların eşiğinde Hiç sönmeyen o bilincin ateşinde Bir arayış ki Tüm varlığıyla her şeyi ve herkesi kavramak Sevmek seni sonsuz, uçarı Limanlarda gezinmek Öylesine bir gülüş Ve Ayrılıkların eşiği Ölüme düş sevdaya eş

Çiçekli bozkırların da eteğinde Bir buket çiçeğin anlatamadığı var. Süslenmiş baharın düşlediği, Yaşamış, yaşlanmış bir dünya değildi. Duyuramaz biten şeyler kısık sesini. Bahar çiçekli bıraktığı yerde çiçeklerini, Nefes, yaşadıkça derinliğini yitirdi. Değişiyormuş her şey beklentiler dışında. Denk getirmek ufku, göğün kanadına… Umutsuzluk, ev edinir umudun gölgesini Rüzgarın sesi, esintilerde üşütür seslenişini. Yurdun bazen hiç seçemediğindir gerçeklerden. Yurdun unuttuğundur bazen neden? Derinlikler için

İlk kitaptan sonra bir Temmuz günüydü. Hayatım boyunca unutmak istemeyeceğim bir gün. O narin ellerinden bir günde iki fincan kahve içtim. Gözlerine ilk defa bu kadar uzun baktım. Aylardan Temmuz, hava memlekette bir hayli sıcak. İçime gelen ferahlık, verdiğin suyun soğukluğu değildi. Tüm sır senin ellerinden içmiş olmamdı. O büyük ceviz ağacının sardığı balkonda seninle oturmak… Seni görünce konuşamadığım dakikalar… Yazdıklarımı ve yazacaklarımı kimsenin anlamasını değil, sadece senin anlaman yeterli. Beni

“Karanlıktı. Belki gece gerçekten de çok karanlıktı. Belki de öyle hissediyorlardı. Belki birileri evleniyordu, onlar için etraf rengarenkti. Belki birileri uyuyordu, rengi bile umurunda değildi. Bu bir döngü öyküsü değil mi?” , Ben Muhsin Atasoy bu zamana kadar çok ses duydum. Her biri bambaşka bir şey diyordu. Kimisi hor gördü, kimisi pohpohladı ama ben onlara aldırış etmedim. Samimi olanlara sarıldım. Samimi olmayanlara gülümsedim. İçimden dedim ki benim hayallerim var sizler gelip geçicisiniz. Ben h

Her ne kadar aileniz ve çevrenizdeki insanlar yapamazsınız. Başaramazsınız dese de önümüze set de çekseler hayatta zorluk çeksek de türlü türlü engelliler ile karşılaşsak da ve bedenlerdeki engellerimizin başarılara zaferlerimize engel olamayacağı insanın kalbinde duygu ve düşüncelerinde engel olmadıktan sonra insan kendine inanıp azim gayret ettikten sonra bütün engeller aşılabilir gerek bedenlerimizdeki engeller gerek önümüze çıkarılan engeller bizim dinlenme noktamızdan öteye geçemeyeceğini hayatın her ş

Şimdi, “beni çok seviyor!” diye düşünüyor olabilirsin. Ben, seninle yaşadığım günlerin mutluluğunu seviyorum. “Sevgi” kelimesine ait hissetmeyi seviyorum. Gökyüzüne birlikte bakabilmeyi seviyorum. İçimde uyandırdığın heyecan duygusunu seviyorum. Yarın yokmuşçasına umutlu baktığımız geleceği seviyorum.

Akşamı beklemek mi var dolunay altında Kaybolmak mı var yıldızların arasında O galaksi benim, bu galaksi benim Kaybolmak mı var uzay boşluğunda Belki yutar bir kara delik Uçsuz bucaksız bir yolculuğa Kaybetmek mi var benliğini En uzun dörtlükleri yaşamak mı var

Sanki Üsküdar’da bir kıs günü gecenin karanlıgında yürüdügüm dar sokakların birinde, bir serseri tarafından bir sarap parası için defalarca bıçaklanmıs, çevresini dahi zar zor aydınlatan bir sokak lambasının yanına yıgılmısım ve ölüyorum. “Bizimki” kitabının ardından ikinci kitabı “Gerçegin Sesi” ile yoluna devam eden Soner Günay, dört arkadasın yasam ve ölüm arasındaki varolussal krizlerini samimi bir dille anlatıyor.

Sen sevmelisin beni yalnızca sen… Sen dokunmalısın yüreğime bir gece vakti. Şiirler okumalı, şarkılar söylemelisin… Öyle aniden, durduk yere, hiç ummadığım bir anda… Sen gelmelisin davet edilmeyi beklemeden… Geçmişin izlerini silmeli umut etmeyi öğretmelisin bana. Sonbahar ayrılık, hüzün derler ya hani, Sonbaharımı sıcak yaza çevirmeli, Kışlarımı ısıtmalısın ellerinle… Tövbeleri bozdurmalı, şiirler yazdırmalısın Gülüşünle doldurmalısın odamı… Sen sevmelisin beni yalnızca sen Ellerin saçlarımda gezerken, a

Çivili Kadın Bu kitap, hayatın içinde yaşanmış gerçek hikayelerden ilham alınıp, kurgulanarak hayata geçirilmiş bir romandır. Hayatın içinde yaşanan acılar, göçler, sürgünler ile birlikte, insanların savaş ve doktrinler ile değişen hayatları, Çivili Kadının hikayesi ile birleşip ona yaşattığı acıları, sizin önünüze getirir. Evren derin, sonsuz, soğuk, meçhul ve sırlarla doludur. Hayatta böyledir. İlk Kitabım “Sevda Kuşun Kanadında” ile sizlere ulaşırken, bu kez ikinci kitabım “Çivili Kadın” ile geçmişte yaş

Yakın tarihimize damgasını vuran olayların karanlıkta kalmış yada kalmasına özellikle dikkat edilmiş ince ayrımlarını çıplak şekilde aynada seyrine hazır mısınız? Bu yapıt; savaşa indirilmesi gereken en önemli darbenin ancak insanca ve özgürce yaşamayı bilmekten geçebileceğine bir ışıktır.

Kehribar rengi gözlerini kapatıp havanın kokusunu içine çekti “harikulade bir şey bu” diye düşündü. Sonra ellerini başının altında birleştirip toprağa sırtüstü uzandı. Hayatında görmediği kadar çok yıldızı bir arada görünce kendini bambaşka bir dünyada hissetti “ yıldızlar ülkesi olmalı burası” diye geçirdi içinden. Ve gün ağarıp son yıldız da kaybolana kadar gözlerini bir saniye ayırmadı gökyüzünden yedi kardeşleri, cezveyi, çoban yıldızını ve Samanyolunu sonsuz bir mutlulukla izledi…

Yarı insan yarı kurt olan ölümsüz Bozkurtlardan Kurt Paşa, Ayaz Han soyunun doğacak son ferdini ve annesi Elif’i korumak üzere gönderilmiştir, bu sırada bebeğin babası Murat Ayaz Han kaçırılmış, beyaz şato da tutsak bir halde Bilge kişinin karşısına çıkarılmıştır. İki parmağını Murat Ayaz Han’ın alnına koyan bilge kişi seslenir; şimdi seyret Ayaz Hanım, geçmişini, geleceğini ve bugününü, hepsini sana göstereceğim…

Eğer imkanım olsaydı iki dakika da olsa dünyadaki bütün insanların gözlerinin kör olmasını sağlardım. Acı ama en büyük gerçeklerden biri belki de bu bir çift gören gözün ne kadar büyük bir nimet olduğu! Ey insan sen farkında mısın yaratılışında ki sırrın? Farkında mısın yüzündeki iki gözün değerinin?Kalbim derin bir kuyu misali, seçerek çekip alıyorum kelimelerimi. Bazen dilim lâl oluyor, aklım duruyor sanki. Elbette hesabı var hesapsızca yaşamaların, elbette bir bedeli var secdesiz alnın. Kapatın gözlerini

Bir vazonun masaya yerleştirilmesi gerektiği gibi insanların da temeli olacak, ayaklarını basacak bir zeminde yer alması gerekir. Bu somut olarak Dünya içerisindeki yeryüzü ile sağlanır. Daha sonrasında Dünyamızı saran gökyüzünün gaz katmanları, evren, galaksi ve uzay boşluğu bir bütün halinde bilinmeyeni oluşturur. Bu bilinmezlik bilim insanlarına göre büyük patlama yani BING-BANG olduğu gibi oluş olarak adlandırılan ve halen daha saptanamamış gerçekliği de gösterir.

Bir vazonun masaya yerleştirilmesi gerektiği gibi insanların da temeli olacak, ayaklarını basacak bir zeminde yer alması gerekir. Bu somut olarak Dünya içerisindeki yeryüzü ile sağlanır. Daha sonrasında Dünyamızı saran gökyüzünün gaz katmanları, evren, galaksi ve uzay boşluğu bir bütün halinde bilinmeyeni oluşturur. Bu bilinmezlik bilim insanlarına göre büyük patlama yani BING-BANG olduğu gibi oluş olarak adlandırılan ve halen daha saptanamamış gerçekliği de gösterir.

Ölümler insanları yalnızlaştırır, ölümler insanları dağsız kalan tavşana çevirir. Nisan on yaşından itibaren bu dünyada bir başına öksüz kalmıştır. Hayat onu hangi darbelerle nereye sürükleyecek, hangi arsız sevdanın içine düşürecek hiçbir fikri yoktur. Ürkek tavırlarının altındaki sağlam karakterinden ödün vermeden yaşadığı bu hayatı sürdürmeyi düşünürken hiçbir şey hayal ettiği gibi olmayacaktır. Kerim gününü gün ederken annesinin beşik kertmesi gibi yakasına yapıştırdığı antika öğretmenden nasıl kurtulac

Kargacığın çıngıraklarından yükselen büyüleyici ses duyuluyor yalnızca; önüne yarılarak parçalara ayrılan hava uğultulu bir rüzgâra dönüşürken, Kargacık yeryüzünde var olan her şeyi geride bırakarak uçuyor. Başka ülkeler, halklar korkuyla ve açlık ile boğuşurken Kargacık Adası Dünya’nın tüm uğultusuna kendi sopranoları ile karşılık veriyor… Ama benim içimdeki uğultular hiç geçmiyordu… Ulaşmak istediğim durağa varmışım ama inmeye cesaret edemiyordum. Neydi içimi oradan oraya sürükleyen?

Bu kitap belki de benim için yolların başlangıcı olacak. Ya da tamamen bir trajedi. Ben güzel bir başlangıç ve nostaljik bir hatıra olmasını istiyorum. Öğrencilik yıllarımdan beri bir Jack London olamasak da her denemede hayatımdan bir parça taşıdığına inandığım ve sadece içten bir samimiyetle paylaşmak istediğim tecrübeler. İlgilenenlere sunarım, sevgilerle…