Çocukluğum, doğada var olan her şeyin akılla işlenip sevgiyle kararak dönüştürüldüğünde, atan yürek için anları bile sevgiden ibaret bir hayatı özlemekle, gençliğim özlediğim bu hayatı arayıp bulmayı, yüreğimde çoğaltarak paylaşmayı hayal etmekle geçti.



Çocukluk ve gençlik yıllarım, ülkemin gençliğini kanayan günleriyle, ağır kuşatmalar altında geçtiğinden olsa gerek, bu özlemim hep yanıtsız kaldı.



Bu yüzden, "yürek işi" olarak anladığım gazeteciliğim süresince kaleme aldığım yazılar satır aralarında o dönemin sessiz çığlığını yükseltirler. Spatül vuruşlarıyla renk uçurduğum tuvallerimdeki renkler, o özlemin acıdan süzülüp gelen tonlarını oluştururlar. Bu satırları yazarken 46 yaşındayım ve hala, gerçeğine sevdalı hayallerimin seven yüreği, düşünen beyni ve de fikrimin bilinçli savunucusuyum.



Hayatım biraz renk,

Biraz şiir,

Biraz yazı...



ille de, sevgiyi inadına yaşamaktan, yaşatmaktan ibaret.

Acılarda ve acıtmalarda takılı kalan hayatı daha yaşanır yapmak için; sevgiyi yüzlerinde gülücük renkleri uçurarak yaşayanlara ve yaşatanlara ne mutlu.