Biz, günümüzde edebiyatın esas görevinin 'insan'ı göstermekolduğunu, eserlerde her şeyin insan çevresinde dönmesi gerektiğinidüşünmeye alışmışız. Fakat Türkmen yazarların bu basit hakikatikeşfedinceye kadar birçok menzilden geçmeleri gerekti. Biz Kitab-ıDede Korkutta şahsın bütün hayatının toplumun menfaatine fedaedildiğini görüyoruz. Aşk konulu Türkmen halk hikâyelerininkahramanları da bahtlarına ulaşmak için birçok zorluklara göğüsgermek zorunda kalıyorlar. Bir bakıma bu eserlerde birbirini seveniki kalbin isteği, esas yeri tutmuş gibi görünüyor. Onlar yüzündendökülen kanlar şahısların bu başkaldırısını anlamsız bir şey hâlinegetiriyor.