Diğer canlılardan farklı olarak insanoğlu psikolojik, fizyolojik,
sosyolojik yönden çeşitli yetenek ve donanımlarla dünyaya
gelmektedir. Bu bağlamda dinî kimliğin inşasında bireyin
duygu, düşünce gibi psikolojik; bedeni yapısı gibi fizyolojik; gelenek, görenek,
yetiştiği coğrafya, kültüründe yer alan inançlar, dil, disiplin gibi
sosyolojik unsurlar önemli rol oynamaktadır. İnsan çocukluk döneminde
bu özelliklerden daha çok hangisinin etkisinde dinî deneyim yaşarsa o
yönde hareket etmekte yani dinî kimliğin inşasında etkin güç olarak o
özelliği merkezi konumda olmaktadır. Bu durum elbette kişinin dinî kimliğinin
oluşumunda tek bir özelliğinin belirleyici olduğu anlamına gelmemelidir.
Aksine insan yaşantısını, tercihlerini çeşitli özellikleri tarafından
yönlendirmekte dolayısıyla dinî kimliğinin inşasında bu yönlerinden
etkilenmektedir. Bu bağlamda çalışmada bireysel ve kolektif dinî kimliklerin
inşasında çocuklukta edinilen dinî geleneklerin rolü tartışılmaktadır.
Kimlik ve çocukluk dönemi dinî deyimlerin ilişkisi irdelendiğinden
araştırma konusunun katılımcıların rahat hissettikleri yaşam alanlarında
incelenmesi kararlaştırılmıştır. Böylece, katılımcıların dinî kimliklerini
nasıl anlamlandırdıkları, farklı referans çerçevelerinde dinî kimliklerini
nasıl inşa ettikleri ve inşa ederken referans çerçevelerinden dinî anlatıları ve gelenekleri nasıl kullandıkları araştırılma yoluna gidilmiştir