Disleksisi olan veya dislektik kişilerle yaşayan herkes, bunun çok çileli bir durum
olabileceğini bilir. Geleneksel olarak okuma yazma ve diğer akademik becerilerde
öğrenme güçlüğü olarak tanımlanan bu profil, büyük ölçüde bir kusur olarak
algılanır. Gerçekte ise, son derece özel bir bilişsel yapıya işaret eder ve pek
bilinmese de birçok beceri içerir.
Başarılı insanların çocukken belli alanlarda zorlanmış olabileceği pek akla
gelmese de, pek çok mimar, mühendis, avukat, hatta edebiyatçı okul yıllarında
okuma yazma öğrenmede güçlük yaşamıştır. Bu kişilerin nasıl bir ortak özelliği
vardır? Dislektik kişiler basit kabul edilen akademik becerilerde tökezlerken
nasıl uzamsal muhakeme, mekanik kabiliyet, örüntüleri algılama, soyut bilgileri
kavrama gibi konularda akranlarından ayrılırlar? Disleksi kalıtımsal mıdır?
Ebeveynler, ne tür ipuçlarını takip ederek çocuklarının dislektik olduğunu
anlayabilirler? Okulun en tuhaf öğrencileri çoğunlukla neden aynı zamanda
okulun en zekileri olurlar? Kitap okumaktan hoşlanmayan çocuklar gerçekte
okumakta zorlanıyor olabilirler mi? Öğretmenler dislektik öğrencilere destekleyici
bir eğitim ortamı sağlamak için ne yapabilir? Dislektik kişiler, okulda ve iş
hayatında başarılı olmak için ne tür araç ve kaynaklardan destek almalıdır?
Sinirbilimin yanı sıra eğitim alanındaki gözlem ve tecrübelerinden ilham alan
Dr. Fernette ve Brock Eide, toplumun yaklaşık beşte biri gibi geniş bir kesimini
etkileyen disleksiye yeni bir tanım getiriyorlar: Onu bir eksiklik ya da engel olarak
görmek yerine, bir tür “üstünlük patolojisi” olarak ele alınmasını sağlayacak bir
paradigma değişimi öneriyorlar. Dislektik bireyler, ebeveynler ve eğitimciler
için yepyeni kapılar açan ve onlara başarıya ulaşma yolunda cesaret aşılayan bir
kaynak.