Her şeyden önce bir gerçekten kopmadı Eser Gürson: edebiyatın kendisine yakın durulması
gerekliliğinden. En iyi edebiyat okuyucusunun yazarlığa en yakın aday olduğunu savundu. Yeni gelen her
başarılı sanatçının, beraberinde getirdiği özgünlükle edebiyat kuyusunun dibini görebilme umudunu bir
kez daha kırdığını aktardı. Bu dipsiz kuyunun karanlıklarına dalmanın edebiyat düşünürlüğü için bir
zorunluluk, bu düşünürün görevininse kuyuya ışık tutmak olduğunu ifade etti. Söz konusu kuyunun
dışında kalan bir eleştirmenin edebiyatın da dışında kalacağını belirtti. Eleştirmenin, karanlığın bizzat içine
girme cesareti göstererek o karanlığın içinden aydınlığa ışık tutabilmesi gerektiğini öne sürdü.
Özellikle 60’lı yıllarda yazdığı metinlerle çok konuşulan, uzun bir aradan sonra özünden hiçbir şey
kaybetmeden yazılarına devam eden, meseleleri zamanının ötesinde kapsamlı bir biçimde ele alışıyla
eleştiri geleneğinde yeni kapılar açan Eser Gürson’un yazıları özel bir seçkiyle Edebiyattan Yana ve Diğer
Yazılar’da okuyucusuyla buluşuyor.