Bir varmış bir yokmuş, Emir adında zeki bir çocuk varmış;
Emir, öğretmeninin gözünde sınıfın en gözde öğrencisiymiş. Gözü açık ve
zeki bir çocukmuş. Emir’in babası ticaretle uğraşıyormuş. Yolculuğa
çıktığında 3 aydan önce gelmezmiş. Ticaret mallarını develer ile
taşıyorlarmış. Develerin üzerindeki malları ulaştıracakları yere
varabilmeleri için göz alabildiğince büyük bir çölü geçmek zorundaymışlar.
Emir de bir gün babasıyla bu zorlu yolculuğu yapmayı çok arzu ediyormuş.
Yaz tatilinde babasına çok yalvarmış ve onu ikna etmeyi başarmış.
Emir, çok eğlenceli bir yolculuk geçireceğine inanıyormuş. Yolculuk
esnasında çöl ve çölde yaşayan hayvanlar, bitkiler hakkında çok şeyler
öğreneceğinden eminmiş. Gerçekten de geçen iki ay süresince tam
istediği gibi bir çöl macerası yaşamış. Emir, bu iki ay süresince toplam 400
kilometre yolculuk yapmış ve bunu başarıyla tamamlamış. Şehre
girdiklerinde onu karşılamaya gelenler arasında annesi, kardeşleri ve
onların yanında Emir’in arkadaşları da varmış. Emir’in başaramayacağını
düşündüğü arkadaşlarından bazılarının gözleri fal taşı gibi olmuş. Gözlerine
inanamamışlar. Emir ise devenin üzerinde büyük bir adam gibi
karşılayanlara selam veriyormuş.
“Göz görenin yol varanındır” derler ama aslına bakılırsa Emir devenin
üzerinde çok zor duruyor, yorgunluktan gözleri kan çanağına dönmüş bir
şekilde, gözlerinden uyku akıyormuş. Emir’in annesi, gözümün çiçeği
dediği Emir’i gözleri yolda hasretle beklemiş günlerce. Gözüne uyku
girmemiş. Şimdi ise gözlerinin içi gülüyormuş. Oğlunu hasretle kucaklayıp
gözlerinden öpmüş. Eve döndüklerinde eş dostlar, komşular Emir’in
annesine göz aydına gelmişler. Onların gözünde, zaman zaman gözü kara
diye anılan Emir, sanki biraz daha büyümüş.
Emir çölden geldikten az bir süre sonra yaz tatili sona ermiş okulun yeni
dönemi başlamış. Emir, okulun ilk günü, sınıfında arkadaşları tarafından
alkışlarla karşılanmış. Öğretmeni onu ayrıca kutlamış, yolculukta
yaşadıkları her şeyi yazıp getirmesini istemiş.
Emir dersten sonra da diğer günlerde de arkadaşlarına çölde geçirdiği,
karşılaştığı olayları her gün anlatmış. Arkadaşları da günlerce bıkmadan
usanmadan Emir’i zevkle dinlemişler.