Herkes listede adını arıyordu. Sınav sonuçları asılmıştı.
Heyecan doruktaydı. Gördüğü kadarıyla, geçti
yazıyordu ama yine de iyice emin olmak için biraz daha
sokuldu.
Gördükleri doğruydu. Sınıfını geçmişti. Artık köyüne
dönüp, tatilin tadını çıkarabilirdi.
Aradığını bulanların mutluluğu ve bulamayanların hüznü
arasında dolaştı bir süre. Hemşehrileri yoktu ortalıkta. Ne
de olsa deneyimliydi onlar. Nasıl geçilir, nasıl kalınır
biliyorlardı. Belki de o yüzden koridorda değillerdi.
Yatakhanede olabileceklerini düşündü. Haklıydı. Hepsi
oradaydı ve hepsi mutluydu. Kucaklaştılar.
Altı kişiydiler. Ekip için her şey yolundaydı. Konuşmaya gerek yoktu. Yüreklere sığamayanlar, ışıldayan gözlerden okunuyordu. Eğitim
defteri kapanmıştı. Şimdi zaman, bir an önce memlekete gitme, sevenlere, sevilenlere kavuşma ve bu mutluluğu onlarla paylaşma
zamanıydı.