Türk edebiyatında durum hikâyeciliği geleneğinin öncülerinden olan Memduh Şevket
Esendal (1883-1952) çeşitli resmî görevlerle bulunduğu ve yakından tanıma fırsatı bulduğu
Anadolu’yu ve Anadolu insanını eserlerinde yalın bir dil ve canlı bir üslupla yansıttı.
Hikâyelerini “Hikâyeler – Birinci kitap ve Hikâyeler– ikinci kitap” adıyla 1946 yılında
yayınlamıştır.
Hikâyelerinde yer yer espri, yerme ve övme gibi duyguları da ele alan yazar hikâyelerinde
memur, esnaf, köylü, aydın, ev kadını, yüksek bürokrat, hacı, deli gibi toplumun her kesiminden
insanı ele alan yazar, bu kişilerin küçük yaşam kesitlerindeki görünüşlerini hayranlık, iyimserlik ve
hoşgörüyle kaleme almıştır.
33 öyküden oluşan bu kitap “İkinci Hikâyeler” kitabında yer alan hikâyelerinden
oluşmaktadır.