Bir çarşamba sabahı, saat 9.00’da, mahalledeki okulun koridorlarında gezinirken bir şeylerin
tuhaf olduğunu fark ediyorsunuz. Çoğu sınıfın boş olduğunu, öğrencilerin pırıl pırıl parlayan
suratlarıyla yerlerinde olmadıklarını görüyorsunuz. Peki neredeler?
Bakışlarınızı okul duvarlarının ötesine, dışarıdaki hayata çevirirseniz öğrencileri orada
bulabilirsiniz. Şehrin ağaçlık alanında bir ormancı, onuncu sınıflara yaklaşan seyreltme
projesi için hangi ağaçların işaretlenmesi gerektiğini öğretiyor. Aşağı mahallede bir grup
ortaokul öğrencisi bölgedeki nehirden, suya yeniden kazandırılan alabalıklara yetecek kadar
çözünmüş oksijen olup olmadığını saptamak için numune alıyor. Dışarıda, okul bahçesinde
bazı çocuklar banklara oturmuş şiirler yazarken başka bir grup da okul bahçesini düzenlerken
kullanılacak haritayı çıkarmak için bir peyzaj mimarı ve matematik öğretmeniyle çalışıyor.
İçeride, dolu sınıflardan birinde sekizinci sınıflar, semtlerine yeni göçen Afganların tarihini
öğretmek için ikinci sınıflarla çalışıyor. Yemekhanede ise, şehrin katı atık yetkilisi, geri
dönüşüm ve kompost programını tasarlamalarına yardımcı olmak için bir grup beşinci sınıf
öğrencisiyle ve yemekhane çalışanlarıyla fikir alışverişinde bulunuyor. Hayır, bu pırıl pırıl
parlayan suratlar sıralarında oturmuyorlar; onlar okulun içinde, dışında, toplumda, her
yerdeler; yepyeni bir yoldan öğreniyorlar.
Kendinizi çimdiklemenize gerek yok. Rüya görmüyorsunuz. Yer temelli eğitim; ülke çapında
şehirde ve kırsalda, batıda ve doğuda, varlıklı ve düşük gelirli mahallelerdeki okullarda vetopluluklarda kök salıyor. Tüm bu olup bitenlere bu kitapla hızlı bir göz atın.