Bütün renklerin karışımı beyazdır.

Gözünüzün gördüğünün ötesini görecek Sevdiğinizi okyanusun dibinde inci tanesi olarak saklayacaksınız. Yalnızlık kadim dostunuz, Özleminiz iki yakanın birbirine hasreti Yolları suçlayacak, Yolculuklarda kaybolacak Hayallerde yüzecek Gözyaşı olacak Hayat çizginizi yeniden yazmak isteyecek Sevdiğinizi suyun akışında bekleyecek Gece güneşi olacak Rüyalara göç ederek boyut değiştirecek İnsan olduğumuzu, duygularımız olduğunu, Hayatın içinde gülmelerin, acıların, sevmelerin, Ayrılık

Bugün pazartesiydi Elbette kırılmıştınız St. Antuan'ın önünden geçerken bir hayat bırakmıştınız Ta o gece anlamıştım Benim sizin için yaşayacağımı Ta o zamanlar takılmıştı gözlerime gözleriniz Sanki hiç ummadığım bir anda gözlerimden öpecektiniz

İçimdekiler bir başlangıç kitabıdır. Başlangıçlar geriye baktığımızda aldığımız yolu gösterir ve dönüp baktığımızda nerelerden geldik, nereye gidiyoruz, neler yaşadık, nasıl hissettik Başlangıçlar düşüncelerimizin pusulasıdır... Ve içimdekilerin ışığı ile çıktım yolumu bulmaya

acı iklimi hakim sularda batık mutluluğunuzu gezdiren tekneler derinlerde çok derinlerde umutlar darmadağınık

13 rakamı neden mi uğursuzdur? Çünkü her giden en az bi kere "seni seviyorum" demiştir...

çakıllar aynı çakıllar fakat değişmiş tüm yollar her şeyi yok eden yıllar bu şehir o şehir midir? gönüller mühürlenmiş sevenin haberi yok merhamet zehirlenmiş vicdanın değeri yok dürüstlük tuzaklarıyla emanet hırsıza kalmış firavun yasaklarıyla doğruluk arsıza kalmış

Herkes bağırıyordu. Bağıranlardan biri tesadüfen dönüp etrafa bakındığında, arkalarındaki ve önlerindeki her şeyin son derece sessiz olduğunu fark etti. İşte o an çok özel bir durumun farkına varmıştı ki, o da; bütün kaosların yaratıcılarının kendileri olduğuydu Parçalanıyordu kozmik dünya. Her bir kavramın eklemleri bir ön hazırlık olmadan, hırçınca birbirinden ayrılıyordu. Duygu ve düşüncelerin gerçeklere doğru olan sekmeleri esnasında tüm yaşam, yaşanılanlar ve yaşanacak olanlar bir anda öylece sivril

Ne Unutabildim.. Yaşlara bulandı gözlerimin akı Hasrete dayandı sevgimin tadı Gönüller coşturur o yarin adı Ne kavuşabildim ne unutabildim. Bir Mecnun oldum bir de Ferhat Bildim bileli görmedim rahat Dünde kalmış bir garip hayat Ne kavuşabildim ne unutabildim Gözlerden indim derin bir kalbe Çıkamadım bir daha dönüştü harbe Gönül yırtıldı oldum harabe Ne kavuşabildim ne unutabildim....

Bir başkadır askerlik. Yaşamayanın bilemeyeceği, yaşayanların ise ortak noktada buluşacağı günlerin özetidir. Vatan sevgisi ile aile hasreti karışır birbirine. Askerliğini yapan herkesin mutlaka "askerlik" anısı vardır. Kışlada belirli bir süre görevini yerine getirenler ya büyük kahramanlıklar göstermiştir, ya da komutanlara meydan okumuştur. Hatta yaygın bir espri ile helikopterden helikoptere atlarken şarjör değiştirenlere de rastlamışsınızdır. Mavi Nefte, "askerlik anısı" anlatmak üzere, askerlik sıra

Ve onların kalplerinin arasını sevgiyle birleştirdi. Eğer yeryüzündeki şeylerin hepsini verseydin, onların kalplerinin arasını birleştiremezdin. Ve lâkin Allah, onların arasını birleştirdi. Muhakkak ki O; Azîz'dir, Hakîm'dir. -Enfâl Suresi 3. Ayet- Ben seni ailenden önce Allah'tan istedim Karanlık zamanlarımın ışığı idin Kalp diyarımın en güzel gökyüzü Bilirim Görmek istemez beni nur yüzlü Seven insan sevdiği için neleri yapmaz ki Bak bana sevdiğim beni görmek istemedin İşitmedin bendeki sen ezgilerini Öz

Yazar, ilk, orta ve lise öğrenimi yıllarında mandolin ve bağlama öğrenerek, daha çok sanatın müzik dalı ile ilgilenmiştir. Üniversite yıllarında, okulun Türk Halk Müziği korosunda bağlama çalarak bu ilgisini devam ettirmiştir. Yedek Subaylık döneminde, kanun sanatçısı bir arkadaşının desteği ile ud çalmayı öğrenmiş ve Türk müziğinin her iki dalında üretilmiş güçlü eserlerinden, manevi ve ruhsal derinlikler kazanmıştır. Bu süreçte, duygu ve düşüncelerini dile getirirken şiirsel deneyimler yapagelmiştir. Şii

Ansızın girdin kalbime Boş mu diye sormadan Bakışlarına vuruldum Bir an bile durmadan Gönlümün güzel yerine Taht kurdun hiç sormadan Aşkınla deliye döndüm Divaneyim artık ben.

15 Şubat 1976 tarihinde İstanbulda doğdu. Atatürk Üniversitesi İşletme Fakültesi mezunu. Evli ve bir erkek çocuk babası. Edebiyata ve güzel sanatlara; denize, balığa, doğaya olan tutkusunu şiirlerine yansıtmıştır.

kayıp kıyı benimkisi giz dökümü kayıp kıyının ismiyim koleksiyonum var intihar seçkilerinden kavruk kapkara kentlerin yolcusuyum gölgemde dualardan zincirler lazarusun kemiklerini birleştiren isa aşkına diyorum beni sevsen kafkayı sevdiğin kadar paylaşsak hayatı tirşe güz düşlerim kıpkısır rüzgardan gelme aldırmazsan ah içim kuş evi elini koysan üstüne kuşlarım sussa soyunan bir kadının gözleriyle baksan gözlerime gözlerimde uçucu imgelerin sanrıları nefesimde cehennemsi arsız bir çığlık parmaklarımın ucu

Penne arabbiata! Saçlarını bir söylenti gibi kulak arkası ediyorsun Fettucini alfredo! Ben senin adını bilmiyorum Merhaba! diyorum adın yerine Olmadı, şey! Diyorum Mantarlı tagliatelli! Bana yalnız günaydın! De Gözlerinde gün yalnız aydındır.

Yeryüzünün birçok yerinde sessizce yaşanan, mekanı ve zamanı tespit edilemeyen birçok kutsal duygu vardır. Kimler nerelerde, nasıl anları ve ne kadar yakalar, yakaladıklarında ne yaparlar hiç bilinmez. Yalnız nabızlarda bas bas bağıran, kof ve küf bölgelerde dahi yaşamaya çalışan bir duygu vardır ki onun adı SEVİNÇTİR Umutlar darağaçlarından insin ya da inmesin, bir yerlerde yeni savaşlar çıksın ya da bitsin Yarın olsun ya da hiç olmasın Bu duygunun kayıtsız şartsız tek mirasçıları olan geçmişteki, şu andak

Beklenti çok olunca, Yalnızlık daha bir koyu oluyor sanırım Belki de doyumsuzum hayata karşı, Nefes alışlarımda bile Ciğerlerimi tam doldurmuyor bu dünyadaki hava. Üşüyorum; Çıplak ayakla karda yürüyor gibiyim. Yine de; Nefes aldığımız sürece, Hiç bir şey için geç kalmış sayılmayız.

Bir tebessüm görürsünüz bazen, kapıları aralar, kara bulutları dağıtır. Hani kıpır kıpır olur ya içiniz, kalbiniz yerinde duramaz. İşte öyle bir tebessüm... Bir tebessüm görürsünüz bazen, ağlamak bile yakışır o tebessümün sahibine. Yüzü aydınlanıverir, gülümseyenin. Tebessüm, insanın ömrünü bereketlendirir. Tebessüm Öğretmeni, güzel gülümsemeye yazılan dizeler. Öyle şairane değil. Ama şairce bir coşkuyla. Belki bir mısra çekecek sizi. Belki bir kelime... Ama mutlaka sevgiyle...

Yeniden Dünyaya Gelebilmen İçin Sen hiç göz mektubuna düştün mü! Ağlamak mürekkebi geçtiğinde, Sözler yetmez yüreğin uğultusuna. Kalemde ölü ruhlar gezinir ya. Hani dirilmek, hani benim gençliğim. Hani basamaklarını çıktığımız şiirler. Siz insan değilsiniz geceler. Anlamayı bilinmezlikle geçtim. İnsanlık kadar yaşasam, Hiçbir şey sevişim kadar etmez. Acılarımı göklerin üstüne de çıkarsam Sendeki gidiş yaramdan geçmez. Böyle mi olacaktık, biz. Hani her şeyde bir kişiydik. Şimdi yaşlılığını kusan intiharsı