Siyah beyaz çocuk kitabı olur mu hiç! Cevabı, bu kitapta! Seni, ışıl ışıl bir lunaparkta “BALERİN”e davet ediyorum. Gel, renklerin boşluğunu rengârenk bir hayal gücü ile birlikte dolduralım! *** Lunaparkta, olduğu yerde sadece dönüp duran bir balerin… Gözü hep gökyüzünde… Kuşlarda… Özgürce dans edebilenlerde… Keşke o da özgürce dans edebilse… Ama bu mümkün değil. Çünkü balerinin ayakları lunaparka bağlı. Daha önce hiç ayrılmamış ki oradan. Biraz da korkuyor. Kuşların, balerine bir teklifi var. Bakalım, bale

Siyah beyaz çocuk kitabı olur mu hiç! Cevabı, bu kitapta! Seni, ışıl ışıl bir lunaparkta “DÖNME DOLAP”a davet ediyorum. Gel, renklerin boşluğunu rengârenk bir hayal gücü ile birlikte dolduralım! *** Kafası bazen bir kıvırcık gibi karışıyor dönme dolabın. Dönüyor… Dönüyor… Bazen bulutlarla buluşturuyor çocukları, Bazen de çiçeklerle… Kendi ışığını kendi üretiyor dönme dolap. Ama bunun için önce biraz karanlıkta kalması gerekiyor. Daha çok parlamak için… *** Elvan KARADENİZ, kendi ışığını kendi üreten, büyüdü

THE MOON Your voice makes me weak It makes me think of you all week Intoxicated by your smile Yet you are far away by a mile Beautiful and bright as the Moon With your love I am now immune Bound to be alone in this life Surrounded by people who only lie Only real one is you You, who make me feel alive

Siyah beyaz çocuk kitabı olur mu hiç! Cevabı, bu kitapta! Seni, ışıl ışıl bir lunaparkta “SİHİRLİ AYNALAR”a davet ediyorum. Gel, renklerin boşluğunu rengârenk bir hayal gücü ile birlikte dolduralım! *** Sıra tam Ayşe’ye gelmişti ki, öğretmeninin sesi duyuldu: “Zaman bitti çocuklar! Haydi sıraya!” Ayşe, haksızlığa uğramasına rağmen hiç sesini çıkaramamıştı. Sihirli aynalar, bir şeyler yapmalıydı! “Pişt! Pişt! Ayşe!” *** Mine CİVAN, haksızlığa uğramasına rağmen itiraz edemeyen, sesini duyuramayan Ayşe’nin hik

Siyah beyaz çocuk kitabı olur mu hiç! Cevabı, bu kitapta! Seni, ışıl ışıl bir lunaparkta “SALINCAK”a davet ediyorum. Gel, renklerin boşluğunu rengârenk bir hayal gücü ile birlikte dolduralım! *** Bir gün bir hırsız, lunaparktaki salıncakları çalmaya karar verdi. Kimseden korkusu yoktu. Hırsızın ilk aklına gelen “SESSİZ KALANLAR LUNAPARKI” oldu. Çizgili, Benekli ve Kalpli salıncakları teker teker çantasına koyup götürürken, her salıncak sadece kendi arkadaşı için sesini yükseltti. Peki, KARAR VERİCİLER buna

“Yunuslar sever, sevilmeden sever! Güzeli herkes sever, Yunuslar çirkini de güzel görüp sever! *** Yunuslar kıskanmaz, Hakk’ı sever paylaşır! Hakk’a sahip olmaya çalışmaz, Hakk’a ait olur! *** Yunuslar eline geleni dağıtır, Gönlüne geleni paylaşır! *** Yunuslar dedikodu yapmaz! Yüzüne söyler, hoş söyler, Tenkit gibi değil, tavsiye gibi söyler! *** Yunuslar ayıpları örter, noksanları gizler! Kusurları kendinden örnek vererek anlatır!” -Faruk Dilaver

“Biz ne yapıyoruz Bahar? Ben bununla nasıl baş edeceğim?” “Yapmazsak ne olur, onu sana söyleyeyim istersen… Hayatının bir gününde uyanıp cesur davranmadığını, bu fırsatı reddettiğini ve korkularınla yüzleşmediğini fark edeceksin. Asıl bununla baş edebilir misin? Ölene dek bu pişmanlığı yaşayabilir misin? Emin ol, şimdi geri adım atarsan, şimdi pes edersen bunu yapmamış olmanın pişmanlığı geri kalan tüm günlerini dolduracak… Ve tabii ki bir kurban olarak ölmenin acısı!” Özgür, baştan sona sizi sorgulamaya â

Bazı insanlar küçük bir tahta kurdunun kalbini kırmıştı. Hatta sadece kalbi kırılmamıştı tahta kurdu Parlak’ın. Yuvasından da ayrılmak zorunda kalmıştı. Rüya Ormanı’ndaki evine dönmek istiyordu, ama umudu iyice azalmıştı. Ta ki Nisan, bu davetsiz misafirin sesini duyana kadar… Nisan, Rüya Ormanı’na doğru yürüdü. Parlak’a “İstersen dışarıyı izleyebilirsin. Küçük şeyleri genelde kimse fark etmez,” dedi. “Ama sen fark ettin Nisan,” dedi Parlak. “Hem fark ettin hem de sesimi duydun.”

İki kadın da sahneye itilivermiş ve repliklerini unutmuş oyuncular gibiydi… Ya da savaş alanındaki iki acemi er… Ne yapmaları gerektiğini bilemiyorlardı. Birbirini çok özlemiş eski iki arkadaş gibi de davranabilirlerdi; biri haklı diğeri haksız iki rakip gibi de. Ülkü kendini tartmaya çalışırken içinden de “Böyle düşünmemiştim,” diyordu. Ama hiçbir şekilde düşünmemişti zaten. Öngörüsü olacak bir durum değildi bu, tek bildiği kapının zilini çalmaktı. Sonrasında yaşanacaklar doğaçlama olmak zorundaydı ve bunu

Siz henüz kendi gücünüzün, kendi yolunuzun ve yolculuğunuzun farkında değilseniz, gerçekten içinize ayna tutamıyor ve gördüğünüzle yüzleşemiyorsanız, varlığınızı tüm benliğinizle kabullenip sonra düzeltmeye geçemiyorsanız, hep arada, aralıkta kalmaya devam edersiniz. Neye inanırım biliyor musunuz? İnsan kusursuz değil, kusurludur. İnsan olmak farkında olmakla ölçülüdür. İnsan değişmek, dönüşmek, gelişmek zorundadır. O zaman insan olabilir, o zaman ehlileşir. Yarış her daim kendinle, varış her dem kendinedi

Pencereden ayrılıp kendi kendine konuşarak mutfağın kapısına gelmişti. Kapıya tuhaf tuhaf baktı. Bu bakışından kendisi de korktu, yoksa deliriyor muydu? Konuşmaya başladı: “Kapı ne demekti? Kapı; eşikti, sınırdı, başka bir yere veya bir şeye geçişti. Ne oluyor bana? Niye böyle konuşuyorum? Evet buldum!” Gülmeye başladı ama suratını gören birisi olsaydı eğer, ağladığını söylerdi. “Yalnızlık deliliğin kapısıdır…” Pencere Filozofu, dokuz öykü ile varlık felsefesinden sanat felsefesine, ahlak felsefesinden bil

Herkesin bir özlemi vardı. Mevsimleri, belki uçsuz bucaksız kırları, O kırlara kafesten bakan kuşlar vardı. Anne dizinde başını özleyen vardı. Gençliğini özlerdi bazıları. Özlenecek bir de insanlar vardı, Toprak vardı, belki eski bir mezar taşı.

Tüm gücümü toplayıp gideceğim elbet bir gün oraya. Şimdi değil, belki sonra, çok sonra… Ama bir gün mutlaka! Tavan arası, ahşap panjurlu oda, taş oymalı balkon ve daha yüzlerce dostla buluşmaya... “Neredeydin bunca zaman?” diye soracaklar bana biraz kırgın, biraz sitemkâr. Boğazımdaki yumru konuşmama izin vermeyecek, susacağım. Anılar sökün edecek evin her yanından, duvarlar dile gelecek. Eski bir şarkıyla avunacağım. Ve sen yine yanımda olmayacaksın.

“Sınırsız bir evrende sınırlı yaşamayın. Sizin başkaları için yapabilecekleriniz sınırlı ancak herkesin kendisi için yapabilecekleri sınırsız. Başkaları için değil, kendin için ilerle. O zaman başkalarına da yardımcı olabilirsin.”

Kendini eksik hisseden bir kız çocuğunun hayalleri de eksik oluyordu. Kusursuz olmaktı oysa düşlediği... Bir kuş olup uçsa da hayalinde, yine eksik kalıyordu diğer kuşlara göre… Peki, neydi onu eksik olduğuna inandıran? Geçekten eksik miydi? Yoksa EŞSİZ miydi? Bunun cevabını kendine doğru uçabildiğinde anlayacaktı, saçları iki yandan örgülü küçük kız. Saçları iki yandan örgülü küçük kız, gözlerini açtığında öğretmeninin eli, hâlâ onun elini tutuyordu. Gözlerini açınca öğretmeni ona gülümsedi. “Söyle bak

Anne, sürüden ayrılamaz mıyım? Yolculukları hep aynı yöne. Hep aynı yere varacak hepsi. Lütfen “Olmaz.” deme anne. “Dene.” de. “Gecikiriz.” deme. “Yetişiriz.” de. Yavrularını korumak isterken, onları cam bir fanus içine hapsettiklerini fark etmeyen anneleri konu ediniyor Yasemen Ekmekci. Çocuksu bir dille anlattığı hikâyede; keşfetmenin, dönüşmenin, bir adım daha ileri gidebilmenin yolunun, sürüden ayrılma cesaretini gösterebilenler için olduğunun altını çiziyor. Hikâyesi sadece çocuklar için deği

Rengin KIZILDOĞU, “Şimdi uyandım,” diyenlerin olduğu kadar, uyanamayıp yenilenlerin, yenildiğini sanıp kazanmışların, kazandığını sanıp arsızlaşanların ve daha birçok kahramanın hikâyesini anlatıyor bu kitapta. Bazen bir başkaldırının, bazense vakur bir duruşun etrafında dolaşıyor sözcükler. Kapının ardındakiler, bir bir gün yüzüne çıkıyor… Bu aydınlanmadan sonra iş, vicdanlara kalır. Tercihler yaşamda önemlidir. Ya vicdanını susturup, gözünü kapatıp, alıştığın düzende kolay yoldan yürür gidersin ya da kırk

Senarist yazar Sayın Mukit Bey, 2003 yılında bilimsel araştırmaları incelemeye başlar. Bu merakı onu, 86400 kişilik araştırma grubunun önemli bir parçası hâline getirir. Özellikle Dünya’nın yüzey coğrafyasından çok etkilenen Mukit Bey, Ateist inancını sorgulamaya başlar. Yıllarca süren araştırmalar ve Merit Adası’ndaki karantinalı günler, Mukit Bey’i Allah inancıyla buluşturur… Sinan Taştan’ın kaleminden “Son Mahşer 8” sizleri bilimin ve inancın buluştuğu inanılmaz bir serüvene davet ediyor…

Yazar, 1973 yılında Malatya’da doğdu. İlk ve ortaöğrenimini Malatya’da tamamladı. Lisans eğitimini Fırat Üniversitesi’nde, yüksek lisans ve doktora eğitimini Atatürk Üniversitesi’nde tamamladı. Uzun bir süre Kazım Karabekir Endüstri Meslek Lisesi’nde teknik öğretmen olarak görev yaptı. Daha sonra Millî Eğitim Bakanlığından ayrılarak, bir süre doktor öğretim üyesi olarak Kafkas Üniversitesi’nde çalıştı. 2014 yılından itibaren Adıyaman Üniversitesi, Mühendislik Fakültesi Makine Mühendisliği Bölümünde doktor ö

Mavi Kelebek Cino, o sabah kahvaltıda yoktu. Nereye kaybolmuştu? Yoksa Çiçekler Adası’nın dışına mı çıkmıştı! Tüm kelebekler Cino’yu arayadursun… O, Saka Kuşu Pıtrak ile çoktan bir maceraya çıkmıştı. Adadan izinsiz ayrıldığı için Kral Mavi Kelebek’e ne diyecekti! Ah o mor ağaçlar… Cino’nun hayallerinden hiç çıkmayacaktı.