Ruhu geçmişinde esir olanların hikâyesi bu. Zehir ile şifanın, aşk ile sevginin, düş ile gerçeğin arasında geçen; rengi bazen siyaha bazen de beyaza bürünen bir garip roman bu. Kalpteki yalnızlığın zihindeki kalabalığı bastırdığı, çocukların yazdığı, büyüklerin inandığı, sonu belirsiz bir masal bu... Geçmişindeki bütün acı kayıpları ardında bırakıp gelecek olan güzel günler için tek başına savaşan genç spiker Gizem Ertürk’ün yoluna düşen adı gibi bir gizemden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacak. Nişan gü

Diyordum ki ne için yaşamalı insan Neye inanmalı, Kendisini var edene mi adımlamalı Yoksa tutsak edilmiş değerlere mi koşmalı Araf bunun adı Ne bir adım ileri ne bir adım geri Aynı yerdeyiz işte, hepimiz aynı şeyin peşinde Farklı olursan yaşayamazsın, un ufak edilirsin Biçare hazırlarsın sonunu Bastığın toprak oturduğun taş tanığın olur Kendinle kalırsın Tutsak edilene koş hırsla, at sırtındaki yükü Bu değil mi senden istenen, benden, bizden istenen Var olamazsın işte kendin olursan Anla bunu,

Kara kedi ZEYTİN, Baykuş Mozi’nin yaşadığı yeri merak ediyordu. Ancak buraya sadece uçarak gidebilirdi. Baykuş Mozi ve arkadaşları ona yardım edebilirdi. Peki! Bir kedinin uçması iyi bir fikir miydi? Neden bu ülkede yaşayan herkes çok mutluydu? Paylaşmak, iyilik yapmak, sevmek ve sevgiyi göstermek mutlu olmak için yeterli miydi? Mutluluğa uçan bir kedinin yolculuğunda ona eşlik etmek ister misiniz? “Miyavlar aşkına! Bu anlatılamaz bir güzellik...”

Neeeeeeeee! Limon bir meyve mi? Peki biber? Salatalık? Domates? “Nasıl olur!” *** Altın gibi sapsarı saçları olan Zerrin, yaz tatili için dedesinin çiftliğindedir. Sorulacak çok soru, şaşırtacak çok cevap vardır. Limon kokusu eşliğinde geçer bir yaz. Ve geriye, hem öğreten hem gülümseten eğlenceli bir hikâye kalır. Esra Tiryaki’nin nahif kaleminden, etrafa mis kokular yayılır. “Kokladıkça beni hatırlamayı unutma güzel torunum.”

“Birey tarafından denenmiş, doğruluğu ve işe yararlığı kanıtlanmış bilgilerin ve deneyimlerin, artık o kişinin özelinde kalmaması ve Bütün’le paylaşılması gerektiğine inanıyorum. Hele ki Kundalini Uyanışı gibi olağanüstü deneyimimi kendime saklayamazdım. Gerçekten, “yol”a adanmışlıkla yapılan içsel çalışmalar, eninde sonunda bireyi o aşamaya getirebilir diye düşünüyorum. Dokuz gün süren deneyimimle ilgili yaşadıklarımın, “sıradan olmayan bir gün”e uyanma potansiyeli yüksek olan kişilere ışık tutacağına inan

müteahhide mi kızmalı izin verenlere mi hepsine hepsine en şiddetle ağır ölümden beter hepsine en şiddetle bilmezler ağır ölümü bilmezler beton kokusunu ölümü bilmezler karanlık, ağır ölümü...

kaç güzele tohum olacak yüreğin kaç bahar yeşerecek kollarında ve kaç şarkıya söz olacak dilin...

ce yürürken bir ses geliyordu: Hışııırt! Ece uyurken de bir ses geliyordu: Hışııırt! Acaba bu ses, Ece’nin bezinden mi geliyordu? Bezi olmadan yaşamak, daha rahat olabilir miydi? Bu kararı vermek çok da kolay değildi. Ama denese ne kaybederdi ki? Uzm. Klinik Psikolog Nihan ARDA, tuvalet eğitiminin önemli bir parçası olan bez dönemini sonlandırma sürecini, empatik bir kahraman ve eğlenceli bir hikâye ile gözler önüne sererken, kitabın son bölümünde ebeveynler için hazırladığı kısım ile ihtiyaç duyanlara ışık

Luna Yayınları’nın edebiyata yeni kalemler kazandırmak gayesiyle düzenlediği ve rekabetin üst düzeyde olduğu Luna Yayınları 4. Öykü ve Küçürek Öykü Yarışması’nda, 10 öykü mansiyon ödülü olmak üzere, toplamda 13 öykü dereceye girmeye hak kazandı. Her biri birbirinden farklı temalar içeren öyküler bu kitapta bir kültür mozaiği gibi seriliveriyor önümüze. Öykü alanında, geleceğe adını yazdıracağına inandığımız 13 yazar ve 13 öyküyü sizlere sunmaktan büyük bir gurur duyuyoruz.

Hiç şüphesiz, kadın ve erkeğin birbirlerinden fiziki ve duygusal farkları, birbirlerinden güçlü ve zayıf yönleri vardır. Ve elbette, dünyanın hemen her yerinde asırlardan beri süregelen, üstlenilmiş ve kabul edilmiş rolleri vardır. AŞK, kadın ve erkeğin değerini ortaya koyan mihenk taşıdır. Biri diğerinden sadece AŞK'ı ölçüsünde değerlidir. Yazarın akıcı ve yalın anlatımıyla; Kadının değeri... Kadınla empati kurmanın hayat kurtarıcılığı... Moskova’daki tarihi Arbat Sokağı’nın, İstiklal Caddesi’ne benzeyen t

Bazen hayatın verdiği iyi şeylerle süslersin dünyanı Bazen de sırtlanırsın, hayatın tüm acı yıllarını Ne çok bilmişliğin yüceltir insanlığını. Ne de cahilliğin azaltır, sendeki olan karakterini Bazen bir insan girer hayatına, uyandırır seni umuda Bazen de unutturur bedenindeki cevheri sana. Bir bakarsın amansızca gider hayatından Geriye dönüp arkasında yıkık bir umut kaldı diye bakmadan. Tek başına mücadele edersin içindeki özlem ateşiyle Dünyada sayısız insan varken, umutla bakarsın yollarına. Ya çok sevmi

Selim’in kuşlama zamanıydı. Elindeki kâğıtlara kalbinin sesini ekleyip kalabalığın üzerine bıraktığında herkes başını yukarı kaldırdı. Hepimiz, döne döne uçuşan kâğıtları izliyorduk. Birbirlerine değmeden yağan kar tanesi hüneri içinde süzülüyorlardı. Oyuna, neşeye, özgürlüğe, sevgiye kanat çırpan kuş olmuş, uçuşuyorlardı. Çoğu, Veli amcanın omuzlarına, başına konarken Kuşsuz Sokak sesimizle çınlıyordu: “Oyun bizim hakkımız, söke söke alırız!” Fatma KILIÇ, oyun oynama hakkından mahrum bırakılan çocuklara di

Küçük bir balık, parlak bir nesnenin içinde kalakalmış, bir türlü kurtulamıyordu. Küçük balığın, plastik bir poşetin içinde hapsolduğunu anladı. İnsanların bir başka canlıya zarar verme hakkı var mıydı? Did people have the right to harm another living being? Deniz ve arkadaşı Sissy, denizin keyfini doyasıya çıkartırken, insanların denize ve çevresine verdikleri zarar karşısında duyarsız kalamazlar. Sevgileri denizden taşar, çevre bilinci dilden dile dolaşır, büyür ve kocaman olur!

Sen ağabey hiç konuşmuyorsun dedi Suat. Ya dedim Suat dur Allah aşkına anlatacak neyimiz var. Suat’a kalsa bi’ söz, bi’ ses yetecek sessizliğimi anlamaya. Lakin bilmiyorsun, ben göçmen piçiyim Suat. İki dil konuşmuş atalarım, dini imanı karışmış Ege Denizi’nin sularına. İnadım ben hem ölsem konuşmam, açılırsa ağzım kapanmaz. Ağabey dedi sen hiç gülmüyorsun. Ya bi’ dur Suat, ne kalmış gülecek şu KDV’li hayatımda. Motorine zam, fuel-oile zam, ekmeğe zam, şekere zam… Memleket siyah beyaz Ecevit reklamına d

Benim gözümdeki ideal devlet insana benzer. Mesela insan kendi kararlarını nasıl kendi alıyorsa devlet de halkın seçtiği kadro ile karar alır. Zaten günümüzde birçok devlet bunu uygulamaktadır. Devletin oluşumuyla otomatik olarak halkın bir nizam içerisinde yaşamlarına devam ettiğini söyleyebiliriz. Bunu da şuna bağlayabiliriz: İnsan kendi üstündeki bir güçten haberdar olduğu sürece hayatına çekidüzen verir. Devlet oluştuğunda toplum içindeki birçok sıkıntıyı bitirmesi gerekmektedir. Bu sıkıntıları bitirdik

Uzaklaştığım ne varsa Mercan’ın sesiyle, gözleriyle ve amansız yalnız bakışlarıyla içime dolduğu için mi tüm bunlar? Hep o lanet olası tansiyon problemi… O gece orada düşmeseydi belki tüm bunlar olmayacaktı. Sıradan, sıkıcı hayatımın tekrarı sürecekti. Silkelenmemeyi, örselenmemeyi, hayal kurmamayı ve özlememeyi öğrendiğim bunca yıldan sonra nasıl yeni bir alfabeyle okumayı öğrenir gibi oldum? Sanki etrafımdaki kabuğu gelip çatlattı. Sonra elleriyle yavaş yavaş soydu. Bir Ben Var Gibi İçinde, 21. yüzyıl Tür

Hayal, Emre ve Destan... Bizden çok farklı gibi görünen, çok da tanıdık olan kahramanlar… Her birinin hikâyesinde birer mektup, bir ömür üzerine düşünmeye davet ediyor onları ve bizleri. Kahramanların birbirlerine yakınlıkları, hatta uzaklıkları bizi pek çok cevapsız soru ile baş başa bırakıyor. “Hayat” dediğin kaç perdelik bir oyun? Bir hayat kaç başka hayata bölünür? “Vicdan” ne demek? Kilosu, boyu, yaşı var mıdır? “Sevgi” tüm insanlar için midir? Aynı mıdır her çocuk için tadı, kokusu, rengi? “Merhamet”i

Hayat denilen bu ırmak Kimini yıkmak kimini sulamak Oysa tek yaptığı akmak Ehlin işidir yaşamak

O, engelli bir birey. Ablacığım... Hiç planlamamış ya da düşünmemiştim yollarımızın bir gün kesişeceğini. Allah’tan bana gelen en büyük hediye oldu. Bir rüzgâr esti, kondu evimize. İstenilmeden verilen kıymetli bir hediyeydi o. Hoş geldin dünyamıza. Bu harika yolculukta yalnız değildim. İki küçük kahraman çocuk ve merhametli bir eş... Ve tam on sekiz yılda bana farkındalığı fark ettiren, cennetim dediğim Naciye’m. Bu hayat yolculuğunda yol arkadaşım olduğun için sana çok teşekkür ediyorum. Seni çok seviyoru

Bir tübekte izledim zalimlerin dünyasını. Hayatın eş anlamlısı dedikleri bedenlerin mücevherlerine, o gün başladı hayranlığım. Duvarları olmayan evlerde geçirdiğim öğleden sonralarını toplayıp saklardım sayfaların arasında. Toprağın beline tutunup, yokuşları inen akarsular gibi süzüldüm bir kadının teninde. Kendi ördüğü ağında sallanan bir örümcek gibi sallandım aşağıya sarkıtılan ipte. Kulağa hoş gelen bir kuşku balosunda, elinden tuttum çirkinliğin. Benim için bir ıslık çalabilir misin? Hatırlanması imkân