Edebiyat dünyasının en eski türlerinden biri olan şiir, çocukların dil gelişimine katkı sağlayan, estetik duyguların kazanılmasına ahenkli ritmiyle yardımcı olan bir yazın ürünüdür. Halil KURU, tam da bu ahenkle çocuklar gibi neşeli, çocuklar kadar eğlence dolu şiirlerle karşımıza çıkıyor. Üstelik çocuk ruhunu yansıtan şiirlerin her biri, çocukların hayal dünyalarını zenginleştirecek bir teklifle geliyor. Çocuklar, bu şiir kitabını sadece okumakla kalmayacaklar. Mısralara da katılacaklar! Hem de sevinçle

Birleşik Devletler’in ünlü başkanlık binası Beyaz Saray’ın bahçesine derin siyah renkte, siyah bir elmas gibi parlayan, o güne kadar Dünya’da yaşamış hiçbir canlının görmediği türden bir cisim indi. Dışarıdan bakıldığında bir otomobile ya da otobüse benzemiyordu, tekerlekleri ve camları yoktu, bir uçak ya da uçan göze de benzemiyordu çünkü kanatları ve pervaneleri de yoktu. Zemine indiğinde ne ses çıkarmıştı ne de toz duman, o kadar sessiz bir iniş yapmıştı ki dev cüssesine rağmen elli metre kadar yakınında

Sabahın ilk saatlerinden itibaren şehirde trafik lambalarında da sorun vardı. Yanlış sinyalizasyondan dolayı araçlar birbirine girmiş, trafik Manhattan’ın işlek caddelerinde tamamen durma noktasına gelmişti. Metro aksamış, elektrik kesintileri yaşanmış, yangın alarmları çalmış, yer yer yangın söndürme fıskiyeleri devreye girmişti… Daha nice sorun… İşlerin kontrolden çıktığına kanaat getirmek için tüm bunlar yeterliydi elbette, ama CNN’in bilinen siması Wolf Blitzer’ın, olağan olarak öğleden sonra 5-6 suları

Elinizdeki bu eser, fiziğe ilgi duyan, özellikle kuantum mekaniği hakkındaki temel bilgileri öğrenmek isteyen her yaştaki okuyucu için yazılmış ideal bir kitaptır. Kuantum mekaniği, fizik biliminde 20. yüzyılın başında ortaya çıkmış en önemli çalışma alanlarından biridir. Elinizdeki eser bu gelişmeleri tarihsel bir sırada, kuantum dersi almamış bir okuyucunun çok rahat bir şekilde anlayacağı, sade bir anlatımla açıklamıştır. Kitabı okumaya başladığımda çok şaşırdım çünkü bu kadar kompleks konular ancak bu k

Hepimizin hikâyesi aslında anne rahmine bile düşmeden çok zaman önce, ebeveynlerimizin bir çocuk dünyaya getirme fikriyle başlıyor. Ebeveynin zihnindeki, hayalindeki bebek hâliyle dünyaya geliyoruz. Bir nevi fırlatılıyoruz hatta. Fırlatıldığımız bu dünyada sıcak, sevecen, kapsayıcı kollar varsa çiçek bahçesine dönüşüyor dünya. Yok, eğer bir şekilde o kolları hissedemiyorsak, biraz çoraklaşıyor daha en başlangıcında serüvenimiz. Uzman Klinik Psikolog Nihan Arda’nın mesleki deneyim ve kişisel tasvirleri ile h

Mira, daha önce gördüğü kedi dostu Mimi’yi bir türlü aklından çıkaramamıştı. Ailesi onu satın alsa ne güzel olurdu! O da neydi! Pencereden bir sokak kedisi ona mı bakıyordu! Yoksa o Mimi miydi? Yo... Yo... Değildi. Ama bu sokak kedisi de en az Mimi kadar güzeldi. İlayda Taşkın Akkoyun’dan sokak hayvanlarının sahiplendirilmesine dikkat çeken, sıcacık bir hikâye... “Mira, hayvanları seven bir çocuktur ve hikâyeyi okuyan çocukların hayvan sevgisini pekiştirmek açısından olumlu bir modeldir. Hikâye, Mira ve s

İhtiyaç duymaktan utanmak istemiyordu ama ne de olsa doğarak ruhumuz bile bir vücuda sığınma ihtiyacını yerine getirmiş oluyordu. Birçoğu çok düşünmek halinden cesareti kırılmış olarak geri döner; birçoğu da çok düşünmemeyi esas kabul eder ve hatalarını çok geç anlarlar; en zayıf karakterli olanları, amaçlarını ve kendilerini düşünmeme yolunda kaybederler; ama en güçlüleri, yani düşünmekten kaçmayanları ise mücadeleye devam eder ve tehlike ve yenilgiden sonra, sonunda bu dünyanın bize verebileceği en iyi ba

İnsan imrenerek yaşar. Bir eve, bir arabaya ya da bir aşka. Ev, araba olmasa da Aşkta eksik kalan insan Hep hasta… Bir rendedir zaman, İnsanı ufalayıp durur. Geçen tüm yıllar Bizlere bir mutluluk borçludur… Alacağımız olsun…

Ayıcık Boni, öyle sıkılmıştı ki sanki içinde kocaman bir balon şişmişti. Yağmurlu bir gündü. Camdan dışarı bakıyordu. Kafasını gökyüzüne kaldırdığında ise çok şaşırdı. Gökyüzünde rengârenk şeyler vardı. Bunlar da neydi? Gördüğü şeyin resmini yapmak istedi ama kayboluvermişti. Şimdi Ayıcık Boni’ye kim yardım edecekti? Tabii ki hayalleri...

Saf iyiliğin hüküm sürdüğü bir dünyaya kapı aralayan bir kitap ümidiyle… Tek başına bir yaşam var eden cesur bir doktorun hayat hikâyesi… Sevgiyi, barışı tahsis etmeye, insan olma yükümlülüklerini yerine getirmeye çalışan, aşk ve sevgi dolu ve tüm kötülüklerden arınmış bilge bir hayat… Umarım benim kadar zevk alırsınız okuduğunuzda. Not: Ruhunuzu tüm kötülüklerden arındırdığınızda göreceğiniz gerçeğin ta kendisi.

Haftada bir gün illaki Allah’ın emri gibi görüşürüz Necla teyzeyle… O bir arkadaş, bazen bir anne, bazen de bir sırdaş benim için. O bir ev hanımı, babası okutmamış vaktizamanında. Ama okuyan bir insan, kendini yetiştirmiş zaman içinde. İstemediği hâlde zorla abisinin arkadaşıyla evlendirilmiş. Eşi, onun o zamana kadar pek görmediği; içki hayatı, gece hayatı, pavyon hayatı olan bir insan. Kayınvalidesi Antep tabiriyle “zalım…” İlk günden ailesi ile bağını koparmak istercesine annesi ile görüştürmemiş. En ac

Elinizde tuttuğunuz bu kaynakta yazılanlar her ne kadar bir şekil kazanıp kitap hâline geldiyse de, bu kitaba dair niyetim; içinde yazanların sabit bir formda kalmaması, andan ana sizin bakışınız ve yorumlarınızla birlikte değişebilmesi yönünde. Değişim, bir şeyleri katılaştırmamakla ve sabit tutmamakla da ilintili bana kalırsa. İçimdeki özgür kuşun kanatları, bu kitabın sayfalarını her okuyanla birlikte biraz dinlenmeye geçecek ve yanınıza konacağım. Belki uzunca süre yanınızda olacağım, belki de sadece pe

Bugi, meraklı bir eşek. Yeni çimenler keşfetmeye bayılıyor. Zoi biraz üşengeç. Yine de keşifleri sırasında arkadaşına eşlik ediyor. Bir gün Bugi, Zoi’ye bir soru soruyor: “Daha önce hiç gitmediğiniz bir yere gidelim mi?” Çıkıyorlar yola. *** Zoi, yeni arkadaşlar edindikçe kendini yalnız mı hissediyor? Daha önce gidilmeyen yerde, Bugi daha az mı seviyor Zoi’yi? Yoksa Zoi… En yakın arkadaşını kimseyle paylaşmak mı istemiyor? Özlem Karaman Nuhoğlu, kıskançlık, paylaşmak, keşfetmek gibi kavramlar üzerine çocukl

Uçuruma sürüklenen bir hayatın eşiğinde yeniden yaşama tutunabilmek kolay olabilir miydi? Geçmişin izleri peşini bırakmazken açılan yaralar kabuk tutabilir miydi? Kafese hapsedilmiş bir bedenle verilen özgürlük savaşı kazanılabilir miydi?

İhanetin bedeli, kaç kişiyi etkileyebilirdi? Bir… İki… Üç… Onu etkilemişti. Kırık kanatlarla çaresizliğe takılı kalıp zoraki bir evliliğe sürüklenirken güvendiği dağlar kar altında kalmıştı. Hayal bulutları buhar olup uçarken kuraklığında mücadele verebilecek miydi? Peki, yüreğinde açılan yaralar sonsuza dek kanayacak mıydı, yoksa kabuk mu tutacaktı?

Bisiklete binmek, en sevdiği şeydi Tübüşek Oğlan’ın. Gelin görün ki altı kardeşin en küçüğüyken mümkün müydü bisikleti kapması? Bisiklet sırası ona gelmeyince, o da oyunlar oynayarak zamanını geçirirdi. Bir gün onu şaşkınlığa uğratan bir kedi ile karşılaştı. Bu kedinin üç ayağı mı vardı! Tübüşek Oğlan, sevgiyle hem bedenini hem ruhunu iyileştirdi yavru kediciğin. Ancak bir sorun daha vardı! Yavru kedicik, kaybettiği annesini aramak için evden ayrılınca Tübüşek Oğlan ne yapacaktı! Sevginin iyileştirici gücün

Asya, ailesi ve arkadaşları ile harika bir yaz tatili geçirmişti. Ve artık okul vaktiydi. Annesinden ayrılma fikri Asya’nın hiç hoşuna gitmiyordu. Acaba o sabah yataktan çıkmasa olur muydu? Bir rüzgâr mı esiyordu? Yoksa kelebekler mi uçuşuyordu? Rüzgâr, kanat çırpışları yüzünden miydi acaba? Evet! Evet! Karnında tarif edemediği bir rüzgâr esiyordu. Anlam veremediği bu rüzgâr, onu hep de benzer duyguları yaşarken yakalıyordu. *** Birçok çocuk, çok sevdiği bir okul ortamına sahip olmasına rağmen, son ana kada

Renksizdir aslında deniz… Ya göğün mavisidir suya vuran, Ya ormanın yeşili… Bazen de topraktan alır çamur rengini. Fırtınalarda mesela, korkunç gri… Dalgalarda köpürmüş beyaz… Sen yanaşırsan kenarına, Gölgen düşer, sakin, siyah biraz… Ben yalnızım şu anda sahilde, Rüzgârda çaresiz sallanışı gibi yaprakların… Yanımda ise senin oturduğun boşluk… Keşke otobüsü kaçırmasaydım da Bitmeseydi hiç bu yolculuk...

Bir kasabaya hiç uzaktan baktın mı? Badem ağaçlarının arasında kırmızı kiremitler görünür. Sessiz sakin, hiç insan yaşamıyor gibi... Biraz yaklaşınca, insanların çalıştıklarını görürsün. At arabasıyla gidenleri, eşeğe binenleri, çeşmeden su dolduran, kuyudan su çeken kadınları ve tarlada çalışan insanları görürsün. Emine Arslan, 1983 yılında kendini yeni yeni toparlamaya çalışan Özdemir kasabasında, Güneş Hoca ve Mina arasında yaşananları köyün gerçekliğinden kopmadan anlatıyor.

Ayda Erülgen Çayır, sadece çocuklar için değil, yetişkinler için de sıcacık hikâyelerini bir araya getiriyor bu kitapta. Kimi zaman bir korsan edasıyla define haritalarının yolu aralanıyor, kimi zaman deli fişek bir tavşan için anne ile babaya kafa tutuluyor. Bozcaada’nın sokaklarında geziniyor bazen çocukluk. Bazense her şeyin, derelerin, çayların hatta zamanın bile müzik eşliğinde aktığı bir ülkeye varıyor. Düş ile gerçek arasında, çocuklara ve içindeki çocuğu korumuş olanlara, Yüzleri gülümseten bir DÜŞ