Çağdaş yaşamın seslerini barındırmayı denemekteyim şiirlerimde: Tanık olarak, düşleyerek, unutarak ve yeniden anımsayarak.Dürüst bir toplum içinde yaşamayı isterim. Toplum ve birey sistem tarafından `emilmektr` ve değişmekte. Bu yönelim ve başkalaşımları gereğince anlamakta zorlanıyorum; ama mutsuz da değilim.Giderek , yüksek teknolojinin de sürüklediği yeni rahatlık ve kolaylıklarla birbirimize daha çok benzeyeceğiz.R.D.Putnam`ın "Gelecekte hepimizin `yalnız bowling oynayacağız.` savını çürütmesini olumlay

hangi istasyona uğrasam yanlış makastayım hangi kavşağa varsam sola dönüş yok beni akşam gibi düşün sevdiğim kükürt dumanına teslim erzurum gibi beni diyarbakır gibi düşün sevdiğim cezalı bir şairin surlara asılması gibi ,ömrüme vurulan çentiklerle geçiyor ergenliğim her salı gözaltındayım her perşembe vukuat cuma karakol avluları beni müebbet aşık düşün sevdiğim

Nasıl anlatayım size kendimi Hayallerimin peşinde bir divaneyim Duyuramadım Hakk’a feryadımı Kainatta küçücük bir zerreyim Kul eliyle yazılan kaderimin Değişeceğinden hala umutluyum Bıkmadan, usanmadan çabalıyorum Aydınlık geleceğime yürüyorum

Aşk’ın verdiği cesaretle “Hayal et” adlı birinci kitabımızla hayallerimizin peşi sıra bir yola çıktık. Daha iyiye, güzele ve Aşk’a yol almaktan hiç vazgeçmedik her koşulda. “Yolculuk” adlı ikinci kitabımız beraber Hayat yolculuğu yaptığımız duyguların dile gelmesiydi sonuçta. Yorulup, bir solukluk selam vermek için durduk bir Han’da. “Hancının seyir defteri” adlı üçüncü kitabımız bekliyordu Hancının sofrasında.Beraberce dertleştik gecelerce.Bana geleni paylaşmak en büyük hediyem ve kelimeler hep sırdaşım ol

Ferhad, Kerem, Yunus; hepsi tamam da şu malum gülünç kıssaların sahibi Hoca Nasreddin neden ağlıyordu? İçli türkülerin ozanı Bayburtlu Zihni neden gülüyorsa ondan mı? İster Akşehir’de doğmuş olsun ister Karaşehir’de, ister 13 yüzyılda yaşadığı varsayılsın isterse Timur döneminde, var olsun ya da olmasın, gerçek şu ki tüm Nasreddinler, yani halk, o eğlencelik görünen kıssaların özüne cümle gözyaşını koymuş; bir yandan zalim iktidar sahiplerini makaraya alırken, bir yandan da müzmin yüreksizliği ve riyakârlığ

Şiirle hayat arasında sıkı bağlantı , hayatı estetik özümsemeyle sanatsal yapıta dönüştürmekle olasıdır. Ömer Civano`nun şiirleri , hem sahici olanla düşünsel olan arasındaki bağıntıyı sanatsal bir üründe kavramamız bakımından örneklik oluşturmakta , hem de sürekli kırılganlıklar yaşayan Türkiye`de edebiyatın doğru okunduğunda hayata nasıl aksettiğini şiir penceresinden görmemize olanak tanımaktadır. İlk kitabı Kanımda İki Su 1987 ; Yaralı Coğrafyam 1989 ve Şiirimin Dili 1994 yılında yayımlanan Civano`nun

Şiir bir ruh göçüdür olup olmadık bir zaman ve bir ruh konaklaması bir yerde. Alır bir duyguyu satırlara götürür; yazar, çizer bir resim kor harflerden insan dünyasına, sonra onu yeniden göçürür satırlar taşıdığı sürece.

Ceviz içi hayallerimiz vardı.Kabuğumuzu kıramadan gitti hepsiNe tesadüf kiÇoğu da çürüktü.BizNe zamana ait olabildikNe de zamana karşı geldikBiz hep olmayacak şey yaptıkCeviz içi hayaller için yaşadık.

Sevdası uğruna kadın bir yosmaSaçılmış onuru taşlı topraklı yolaGecenin zifiri karanlığındaBağırır sokağın orta yerindeNamus bekçisi sanan zibidiAhkam keser hırsla araBir kuduz salyası akar ağızdaŞeriatın ilkel kuralarıncaTaşlar mahsun kadını zorbaFundaların Ağustos`ta saçtığıKokuya şevkle aşık diyeOrtaçağ cehaleti medeniyetiOrta yerinden vahşetle parçalarHaydi aydınlar dur diyelimBu karanlık kanlı katil töreyeBacı kardeş suçlar aşkı uğrunaMahsuneyi yosmaMahsunenin sevdası durudurSıcak Ağustos gecelerindeMA

Al Basmasın İslama adım attı sünnetini olarak Mevlidini okutup davul zurna çalarak Dede odaya girdi seslendi bağırarak; Çocuğu al basmasın lambayı açık bırak Bir güzeli sevmişti evlendi konuşarak Düğün dernek bitmişti güzelik yaşayarak Yenge kapı önünde damadı uyararak; Gelini al basmasın lambayı açık bırak Zaman çok çabuk geçti tarlada çalışarak Çocuk vermek istedi artık gebe kalarak Ebe doğum sonrası anasına bakarak; Kızını al basmasın lambayı açık bırak Birden basta olmuştu rengi benzi solarak Şifa b

En yoğun ve yalın özümsediği gerçeklerde ve görüntülerde hep bir tazelik, bir dramatik güç, bir şaşırtıcı özgünlük var.Kısacık `öz şiir`lerinin kimisi, derin bir duygunun sesi ya da bir coşkunun taşması...Kimisinde, bambaşka bir zeka, daha önce hiç işitmediğimiz bir yaşantıyı öyle revnaklı sunuyor ki yadırgamıyorsunuz, bir çırpıda içinize sindiriyorsunuz.Kimisi, bir eski Uzakdoğu resmi gibi dingin ama çarpıcı...Kimisi, ancak bir görkemli iç gözün erişebileceği bir izlenim.

O bizim önde gelen ‘Alamancılarımız’dan… Köln Üniversitesi’nde eğitimi ile başlayan ve arada çok Alman TV serisi de bulunan bir kariyer. Sinemada ise Yasemin, Anam, Kebab Connection, yine Alamancı Fatih Akın’ın en iyi filmlerinden Yaşamın Kıyısında… 72. Koğuş, Dilberay, yakın zamanda Presitj Meselesi, Başkan, 3. Gün gibi filmler var. Ki sonuncuların buradaki galalarında hep karşılaşmış, geçmiş yılları anmıştık. Daha çok birçok şey üreteceğine inanıyorum. Bir sürpriz olarak gelen şiir kitabı bunun en güzel b

ağda çırpınan balık gibi yaşama umudu içimde şarkılar boşuna söylenir anlamsız, kederli gecelerde ağlamalar kime kimdir düşlenen bilinmez olur

Davut Demirci, Yanardı Yollar adlı ilk şiir kitabı ile okuruna merhaba diyor: “karıncalar su taşır bana / arkadaşlarımı arıyorum”

ey çiçek açan badem kiraz erik erguvan ormangülü ümit nar kuşların yurdu meşe kaç bahar çiçeksizim böyle?

Kendinin çırağı, kalfası, ustası olabilirsen Belki içindeki ham taşı yontar Ruhunun engin denizinde yelken açar Ölümün ölümsüzlüğünü kavrarsın

Dönüp dolaşıp aynaya baktığımda, Gülümseyen gözlerimi görmek istiyorum. Kim olursam olayım, seveyim kendimi istiyorum… Selvi Karaağaç “Kendime Şiirler”de aşktan, sevgiden, özlemden, üzüntüden ve daha birçok duygudan bahsederek bizleri uzak dünyalara, sonsuz duygu denizlerine sürüklüyor

Hayat yorar bazen seni, yaşadıkların yorar, İnsanlar yorar. Canın sıkılır, ruhun daralır, üzülürsün bazen. Öyleyse gökyüzüne bak Geceyse yıldızlar aydınlatsın yüreğini, Gündüzse güneş. Gamzelerin açsın yüzünde Beni içinde hisset.

Bakınca gözlerine Allah’a yaklaşıyorum Yoksulluk azalıyor yeryüzünde yüzünün Bulutlar dağılıyor gülümsemene bak Cennet gözlerinden sürgün etme beni