SEVGİ AĞIRDIR Sevgi, yürek, bağlılık, Bir de sabır ister. Taşıması zordur, Ağırdır. O yüzden, Oynatma Sevgi taşını yerinden. Bir daha tutmaz eskisi gibi, Düşer durur, Düşer durur yeniden. Özenirsen, Parlar, Parlatır, Edebe çok bağlıdır. Varsa kırıntısı, Büyür, Büyütür. Hep kazandırır, Sevgi, sihirdir.

Hayatın içinde olan tüm duygular, kısa ve öz cümlelerin içine sığıyor. Böylesine yoğun ve bir o kadar hızlı zamanların içinde debelenirken bu kitap ile kendinizle sohbet etme anlarınız oluyor ve sesiz bir selam yolluyorsunuz, Pera`daki gün batımına… "Eğer bir insanı yolda yalnız yürürken görürseniz ona bir göz kırpın, mutlu olsun."

Zaman insana ne sorunlar getirir de insan içinde boğuluyorum sanır. Zaman insana ne çareler sunar da insan görmez, çıkış yok sanır. Zamansız bir zamanda yaşmak ister sanki insan. Bir kavuşma varsa da geçmez bir türlü sanki zaman. Garip bir dünyamız var içimizde. Ne gitmek ister ne de kalmak ister. Ayaklar sürünür bazen, bazen de koşmaktan yorulur ayaklar. Yıllar içindekini eskitir bazen, bazen de daha çok harlar zaman içindekileri. Hayatına her gelenin bir görevi ya da bir mesajı vardır sana. Bazen bir ş

Hayatın boyunca hayrı seç Yüce Âlâ`dan Seni hiçbir şeyden mahrum koymaz Yaradan Kaderde varsa bir hikmet, biliriz Mevla`dan Bütün belalarda saklıdır hikmet Rabuu-Âlâ`dan. Keşke kalsa bütün perdeler Hikmet-i Hüda`dan İşte o zaman uyanırız gerçek rüyadan Heyhat olup gide bütün ömür pişmanlıklardan Rabb`im mahrum etmesin hakikat İslam`ından.

Hangi nesneye baktıysam Zerrede ummanı gördüm Ne yana ışık yaktıysam Zerrede ummanı gördüm. Tek varlıkken emr-i “Kün”de Kılı yardık biri binde Atomik damla içinde Zerrede ummanı gördüm. Evren Big Bang kıyım ile Milyarca yıl sayım ile Nice devr-i daim ile Zerrede ummanı gördüm Oksijeni hidrojeni Buldum kromozom geni Sevgiyle büyüttüm ceni Zerrede ummanı gördüm Döngü oldum dövgü ile Çok yol aldım övgü ile Öze vardım sevgi ile Zerrede ummanı gördüm Ben beni kaybettim binde Çok aradım Hind

... Para, derler ki aklın eşkıyasıdır. Bence hiç şüphe yok ki sendendir. Ey güzel büyüleyici mücevher! Ruhu bedene bağlayan teller; Varsa hatta insanda bir vicdan, Ya gümüştendir o, ya altından. ... - Ayrılık hiç bitiyor mu, ayrılığın gözyaşı hiç diner mi? ... Sevgili Okurlar, Türk edebiyatının Batılılaşma sürecine büyük katkıda bulunan ve Edebiyat-ı Cedide, diğer adıyla Servet-i Fünun Edebiyatı’nın en büyük temsilcilerinden biri olan Tevfik Fikret’in kaleme aldığı Rübab-ı Şikeste, insana v

Şiir aşkın ve kederin anlatılabilir hâlidir... Ve kelimeleri yeterince yontulmuş ise; bir şiirin İçerisine bir Afrika'da sığabilir. Bir açlık ve bir iman da....

Terziler geldiler. Durgunluktu o dökük saçık giyindikleri Yarım kalmışlardı. Tamamlanmadılar. Toplu odalarını sevdiler. Ölümü hüzünle geçmişlerdi, ateşe tapardılar. Kent eşiklerindeydi, ağlayışını duydular Kestiler, biçtiler, dikmediler ve gitmediler, iğnelerine iplik geçirip beklediler;

Kırgın Değilim Ne karla, boranla gelen kışlara kırgınım Ne, çiçeklerimin açmadığı, ilkbahara Ne, yapraklarımı döken sonbahara kırgınım Ne, topraklarımı çöllere çeviren yazlara Ve dudaklarımı kurutan rüzgara Asla kırgın değilim.

İntikam sokak sokak arıyor seni, İlk sola dönünce, Dönünce sol yanına doğru, Bir gece vakti, Işıkları bir bir kapanıyor evlerin.. Sanki hiç görmemişim gibi, Siliniyor yüzün karanlığımda..

Kısa öyküleriyle tanınan Asiye Müjgan Güvenli bu kez Yitik Zaman Tüneli adlı şiir kitabıyla okuruyla buluşuyor: “karanlığın derinliğinde / uç veren yeşil filiz / ışığı arıyor rüyamda sezginin gücünde anımsamanın kırılganlığı düşünmenin hızında özensizlik zamanı unutmak yalpalayan duyguların çıkmazında

Sevgili okuyucularım. Kitabıma neden Biz Demeye Alışalım ismini verdiğimi merak edenler olur diye açıklama gereği duydum. Aslında “ben” diyen insan, özgür iradesine, kendi kişiliğine ve yapısına sahip çıkıyor demektir. O, kişiliğini başkalarından üstün görür. Çevresine, akrabalarına, mensubu olduğu topluma hatta dünyadaki insanlara bir türlü “biz” diyemez. İnsanlık içinde “insan olmayı” ortak payda görenler farklılıkları zenginlik olarak kabul eder ve kimseye zarar vermez, kimse kimseyi sömürmez. Hakkını al

Seni bekliyordum yine Bir limanın ucunda Dudaklarım kurumuş, ellerim çatlamış sırılsıklam olmuştum, Canın sağ olsun. Hani her şeyi unutup Senin de kafanın attığı anlar olurdu Belki o ana denk gelirim Dönersin diye düşünüyordum. Dalgalar çırpınıyordu kayalara Yüreğimin sensizliğe çarpması gibi Güneş gözlerini parlatıyordu Gözlerinden alamazdım gözlerimi. Martılar, bekleme boşuna Dönmeyecek geriye, der gibi haykırıyordu Haykırıyorlardı peşim sıra Ve sertçe esen bir rüzgar seni uçurup götürmüştü. Tutmaya ç

Gençliğimden bir parça, Bir parça mıdır bu eksilen? Dünya zalimler istifi, Dayanabilen, sürgün zaten… Kendi ufkunda, ne yaparsan yap, Yine hazin sona mecbursun… Yine hazin sona mecburdun… Demirlerle çevrili tutsak bu yürek, Toprak, atılan kalpte hep sürgün… Hayat şarap gibi akan bir yağmur damlasıydı Biz ona huylu huysuz bağlandık. Meğer hissiz kalışlar sürgünlüğe takılı, Grileşen ruhlar sessizliğe gömülü artık…

Bulmak seni tüm gözlerin en siyahında Seni bulmak çıkarmak… O yalnız çırpınışından sonra Sormak seni her yeni doğuşta Çiçeklerin, ağaçların her yeni tomurcuğa duruşunda… Görmek özündeki kırgınlıkları, durgunluğu Sevmek seni bir ömre sığmayacak tüm yaşanmışlıkların eşiğinde Hiç sönmeyen o bilincin ateşinde Bir arayış ki Tüm varlığıyla her şeyi ve herkesi kavramak Sevmek seni sonsuz, uçarı Limanlarda gezinmek Öylesine bir gülüş Ve Ayrılıkların eşiği Ölüme düş sevdaya eş

Çiçekli bozkırların da eteğinde Bir buket çiçeğin anlatamadığı var. Süslenmiş baharın düşlediği, Yaşamış, yaşlanmış bir dünya değildi. Duyuramaz biten şeyler kısık sesini. Bahar çiçekli bıraktığı yerde çiçeklerini, Nefes, yaşadıkça derinliğini yitirdi. Değişiyormuş her şey beklentiler dışında. Denk getirmek ufku, göğün kanadına… Umutsuzluk, ev edinir umudun gölgesini Rüzgarın sesi, esintilerde üşütür seslenişini. Yurdun bazen hiç seçemediğindir gerçeklerden. Yurdun unuttuğundur bazen neden? Derinlikler için

İlk kitaptan sonra bir Temmuz günüydü. Hayatım boyunca unutmak istemeyeceğim bir gün. O narin ellerinden bir günde iki fincan kahve içtim. Gözlerine ilk defa bu kadar uzun baktım. Aylardan Temmuz, hava memlekette bir hayli sıcak. İçime gelen ferahlık, verdiğin suyun soğukluğu değildi. Tüm sır senin ellerinden içmiş olmamdı. O büyük ceviz ağacının sardığı balkonda seninle oturmak… Seni görünce konuşamadığım dakikalar… Yazdıklarımı ve yazacaklarımı kimsenin anlamasını değil, sadece senin anlaman yeterli. Beni

Akşamı beklemek mi var dolunay altında Kaybolmak mı var yıldızların arasında O galaksi benim, bu galaksi benim Kaybolmak mı var uzay boşluğunda Belki yutar bir kara delik Uçsuz bucaksız bir yolculuğa Kaybetmek mi var benliğini En uzun dörtlükleri yaşamak mı var

Sen sevmelisin beni yalnızca sen… Sen dokunmalısın yüreğime bir gece vakti. Şiirler okumalı, şarkılar söylemelisin… Öyle aniden, durduk yere, hiç ummadığım bir anda… Sen gelmelisin davet edilmeyi beklemeden… Geçmişin izlerini silmeli umut etmeyi öğretmelisin bana. Sonbahar ayrılık, hüzün derler ya hani, Sonbaharımı sıcak yaza çevirmeli, Kışlarımı ısıtmalısın ellerinle… Tövbeleri bozdurmalı, şiirler yazdırmalısın Gülüşünle doldurmalısın odamı… Sen sevmelisin beni yalnızca sen Ellerin saçlarımda gezerken, a

19. Yüzyılın sonları… Altı yüz yıllık koca imparatorluğun son demleridir. Yurdun dört bir yanına giden subaylar… Kütahyalı Kolağası Cerrah Tabip Ahmet Hamdi’nin, vatan aşkı ile gittiği Van’da tanıdığı, Ermeni aşiretinin kızı Kudret hanım ile olan aşkının hikayesidir. “Hayatında ilk kez kalp atışı nal sesini bastırdı. Dört nala sürmek isterdi istemesine de biraz da bu anı, bu heyecanı tatmak istiyordu. Sonuçta Miralayının da dediği gibi, “Geçilen yollar çoğu zaman varılan yerden daha güzeldir.” Sonra bu dü