Sen dağ çiçeğisin Bozkırın ortasında Boy verip uzamışsın, özgürce Işığını aldığın güneşin altında Sele serpe yatışınla. Dağ çiçeği, Türkiye'de Akdeniz ve Güney Ege bölgesinde ve kıyı kesimlerinde doğal bir şekilde yetişmekte olan, şubat, mayıs aylarında çiçek açan ve boyu yaklaşık 15 - 45 cm, parçalı yaprakları olan bir bitkidir. Dağ çiçeği rengi ise pembe, kırmızı ya da mordur. Yaklaşık iki yüz kadar türü olduğu bilinmektedir. Sevgili Ali Turalı'nın "Dağ Çiçekleri" isimli kitabını okurken İbrahim Kaypakka

Yaşanır yıldızlar altında da aşk Hoş mu hoştur bu anıyla avunmak Nasıl merdivende vardır basamak Yaşamda da var yaşanan basamak Yaşanır yaşam basamak, basamak Dolar ömür, biter olan basamak

Rıhtım boylu boyunca yatarken Kumsalında sahil boyunun Tornistan etmek yaşamda Silinmesini istemediğim anılar için Erguvanlar şahit olur bazen Bazen de maviliğinden denizler Gençliği har vurup harman savurduk Yitiriverdik dudaklarda eski şarkıları Göz pınarları akıtır çocukluğumu Çocukluğumun akşam saatleri Akşam sefası kızıllığında Çarşaflarımda lavanta kokusu Bahçede sere serpe salıncak Ağaçlar arasında mehtabım Rüyalar şahidim gecelerime Bir kahve, yorgunluğa iyidir Ana sesi, sevgisi, ninnisi gibi Çiçe

“Gel üzüntüyü çekmeyelim, yarının yasını Fırsat bu diyelim biz hayatın anılarını Yarın bir göçtük mü, köhne dünyadan Buluruz bin yıl önce göç eden yolcuları.” Bu dörtlükler, Ömer Hayyam'ın derin düşüncelerini nasıl incelikle işlediğini gösterir bizlere. Hayyam, yaşamın acı tatlı anlarını kendine has üslubuyla yeniden yorumlar. Rubailer sadece bir “şiir kitabı” değil; bir yaşam rehberi, bir felsefi manifesto ve bir ruhani yol haritasıdır. Ömer Hayyam'ın bazen felsefi bazen mizahi yaklaşımı ve estetik anlatım

Ah yaralı takvimler Kaç yitik şehre ekildi ağıtlar Kaç bulut çöktü bağrıma Tutuşur ökse otu oturur yüreğime Yangın yeridir zemheri Gezegenler arası atom havasında Donuk toprak sönük yaprak olurum Ne bir heves ne de zehir zemberek Bir nefes alır beni Kış güneşi kuşluk vakti kaç kan çiçeği Çöktü yanaklarıma? Hangi çiy tanesi Kurşun tanesi oldu, aktı şakaklarıma. Kahpe sevda sarmalına tutulan, düşman Düşman bu ne neme nem aman da aman. Seni ah yaralı takvim Ocak ayı nasıl anlatsam seni?

Ey gül devrinden koparılan taze yara, çağlar aştım şehrindenKandillerinden damıtılan ecel gömleğiyle düğümlendi dilimToplandıkça dağıldığım şehrayin, kırk yamalı kalbimin kilidiKırıntılarım kuşlarla cilveleşirken bir arpa boyu yol gidemediğimÇözülemeyen sırrın imece sarhoşluğunda tek celsedeyim, bambaşka

Kalküta doğumlu Tagore’nin kaleminden hem mistik hem de alegorik bir eser. Tılsım Taşı’nı ya da Altın Geyiği yani Ölümsüz Hakikati ve Güzelliği arayanların dolaştığı bir bahçede, bahçıvan olmayı göze alan herkes, Tagore’nin çağrısına kulak vermeli: “Oh gel, eğer sulara dalmak istiyorsan benim gölüme gel! Eğer çılgın gibi ölümüne atılmak istiyorsan gel, benim gölüme gel! O serin ve sonsuz derindir. O rüyasız bir uyku gibi karanlıktır. Orada, onun derinliklerinde geceler ve gündüzler birdir. Şarkılar da ses

Hayat bir yol. Yol ise; bir yaşamın başlangıç ve bitimidir. Uzak diyarlar vardır gidip te gelemediğin; gelsen de göremediğin. İşte böyle bir yolculukta başlar Anka kuşunun hikâyesi. Tatlı bir masal eşliğinde buluverir kendini o ummanı denizlerde. Koca bir varoluş sürecinde; yokluktan gelen bir Anka kuşu. Yeniden doğuşun simgesi, varoluşun sembolü. Bir bilgedir Anka kuşu. Emeğin, sabrın, dirilişin göstergesi. Kendini yakarak yok eder, küllerinden yeniden doğar bir Anka kuşu. Köklerine derinden bağlıdır. Ank

Parçaların tarihi dünyayı ararken başladı. Yükü taşıyamayandan almak için yeni aletler icat ettik. Bütün görevini tamamlamıştı. Doğanın ya da üretimin yanlışlarını düzeltmemiz gerekiyordu. Devam için otlar kadar yetenekli olsaydık, kesmek yerine kırılmanın kıymetinde kalırdık.

tutunacak bir şeyler aradım boşluğa bakmayayım yokluğun elini bırakayım istedim koştum bir güvercinin ardından öyküler anlattığım masallar doldurduğum ruhum yolumun ortasında bir şüpheyle çağırdı beni durdum, içime ayna tutan suya baktım kalbimi anlatan nergiste sustum günlerce gölgesine inkâr olmayan bir yüz bulurum dediğim vakitler gittiğim her yerde kimsesiz yüzleri diktim zamanın kumaşına

olanaksız şüphe / kargışlı / bulanık / obruklar açıyor melankolinin ortasına bungun yaz / bu benim ağlayışım / susuz tınıların hiddetinden yaralanmış şarkılar iç sesimde şiir işte: kutsanmış birliğin içine ılık bir süt gibi akıyor

az önce birleşmişti şimdi yok durur şu ses: direngen uğultu kum dolar ceplerim rüzgârın gözünde ben geniş zaman uçuşan günleri gökkuşağının

ÖYLESİNE BİR MEVSİM Şubat yeliyle hırpalandıkça Bahçıvanına küser çiçek Sevgilinin gözlerindeki acıyı görmemek için Çekip gitmeli Açmaya şansı yoksa Boşuna umut vermemeli tomurcuğa Bazen bir tutkunun Ne anlamı vardır ne dili Bazen de öyle karışır ki yumak Kopuş tek seçenektir Gelip geçti şen ve kederli Öylesine bir mevsimdi

Ev der cîhan e, me çend nirxek pîroz dayê, Di rastiyê de ew bes zeviyek bû da kêlîn çinîn û çîn, Av herikî û çû, her tişt ber avê ket, Gelek siltan û melikan text berdan û çûn, Cîhan bes pencereyeke hemû kes temaşe dike û diçe, Berî biçe, Mirov dixweze hemû zeviyan desteser bike, zevî jî dixweze hemû Mirovan daqultîne, Encam ne Mirov têr dibe ne Zevî.

İsa her gün ölüyor Her gün doğuyor Mehdilik iddiasında bulunan deliler dünyasında Peygamber değil, azizler üretiyor hayat Ben bir ermiş dahi olamıyorum… Filozoflar yalanlar filozofları Peygamberler tasdik eder peygamberleri Ben ne filozof ne peygamberim Moria dağında Aşia Rabbani ayini yapıyorum İbrahim bana gülüyor, İsa bana acıyor Vaftiz olacak bir su Günah çıkaracak bir kilise bulamıyorum Moria dağından geliyorum ellerim bomboş Golgota’ya çıkıyorum sırtımda haçım Meryem’i annem bildim Magdelena’ya aşığım

Hüseyin Tunç 'un sanata armağan ettiği seçkin şiirler, okuru şiirin en güzel duraklarına götürüyor. "Ellerinden dökülen inci tanelerinin Ezhâr yuvası yüreğinin sürgünüyüm Kulağımda zamansız çınlayan ninnilerin usanmaz âşığıyım..."

1961 Trakya doğumluyum. Göç öyküleri dinleyerek büyüdüm. “İlk yapıtlar özyaşam ağırlıklıdır” diyenleri haksız çıkarmamaya çalıştım bu ilk kitabımda! Bu kitapta, ‘göç’ gerçeğinden etkilenmiş herkesin kendinden parçalar bulacağına inanıyorum. GÖÇÜVALLAHİ Kavrulayım yanayım kurak olayım yorgun gelen yolcuya durak olayım ey Yolların Tanrısı kulak ver bana ne yola yakın koy beni ne yoldan ırak olayım

Şiir yazmak, şiir okumak, şiirle yaşamak benim hayatımda önemli bir yere sahiptir. Yaşamın güzelliği şiir ile daha bir anlam taşıyor. Bu kitapta; yaşanmışlıklardan duygulara yansımış hasret, ayrılık, sevgi ve dram içerikli, lirik, kafiyeli-kafiyesiz, deyiş şiirleri okuyacaksınız. Kim bilir belki de her şiirde kendinizi bulacak veya duygularınıza hitap edildiğini göreceksiniz. Kitabın adını “Özü Sözü Bir Olanlar” olarak koydum. Bu ilk şiir kitabımda, anne, baba ve onlara dair sevgi ve saygı gereği yazılan şi

Sözcüklerin Gücüyle Düşüncelere Yolculuk Kadir Urgan'ın ikinci kitabı "Sözcükler 1", şiir ve aforizmaların buluştuğu bir eser. Yazar, her bir sözcüğü birer başlangıç noktası olarak kullanarak, derin düşüncelere ve duygulara kapı açıyor. Urgan, kelimelerin gücünü ustalıkla kullanarak okurları farklı zihinsel yolculuklara çıkarıyor. Her şiir ve aforizma, okurun kendi yorumuna ve deneyimlerine açık birer pencere görevi görüyor. Yazar, basit kelimelerle karmaşık duyguları ve fikirleri ifade ederek, okurların zi

Kalem der; Dünya fani tasa etme canına, Her kula gelir dert, içindeki mânâyı anla! Derman ol uzanabildiğin dallara, Yüzdeki bir tebessüm, şifa olur kullara… Söz sihir, davranışlar mühürdür. Kalbiniz kılavuzunuz, gülümsemeniz şifanız olsun… Bir nefeslik şu ömürde, Bâki olan hoş bir sadâ imiş, Sadânı hoş tut sen de, Bundan gerisi bir hiç imiş…