Bay Y’yi bu kez de sıradan, orta büyüklükte bir markette yakalıyoruz. Yanlış anlaşılmasın, kesinlikle onu takip ettiğimiz, röntgencilikten hoşlandığımız, bu tarz hareketlerden sapıkça bir haz aldığımız için değil. Görüntüsü, kendiliğinden gözlerimizin önünde netlikle beliriyor. (Bizim suçumuz sayılmaz yani.) Başkalarını da içine alan panoramik bir görüntü bu. Bunu mümkün kılan gizemli mekanizma hakkında bir diyeceğimiz yok. Fazla merak da etmiyoruz. Bay Y’nin en önemsiz, sıradan hareketlerini bile mercek al

İnsan doğar, büyür, yaşar ve ölür. Kaderi ise doğmadan önce yazılır ve bu kaderi yaşarken tekrardan kendi elleriyle yazar. Kader bir örgüye benzer. Doğduğumuzda bir bütün halindedir. Büyüdükçe ilmekleri açarak sil baştan yeniden örgü oluşturmak ya da temeli olan bir binaya daha nice ilmek eklemek ise kendi tercihidir. Bazen bu konuda yardıma ihtiyacı olabilir. İlmeğin nasıl atıldığını öğrenmek büyük bir sabır ister. Düşe kalka da olsa yapmayı öğrenir. Bozar, bozar, bozar… Ve en sonunda sıkı bir ilmek atar.

Yerebatan Sarnıcı’nda çok özel bir konser verilir. Leonardo da Vinci, Vincent van Gogh, Frida Kahlo, Mona Lisa, İnci Küpeli Kız ve daha birçok tanınmış sima da bu özel etkinliğe katılır. Ancak bir anda kesilen elektrik her şeyi sekteye uğratır ve her yer yeniden aydınlandığında Mona Lisa’nın cansız bedenini Medusa’nın yanında uzanmış hâlde buluruz. Etkinlikteki ünlü simaların hepsi artık birer şüphelidir! Herkesin aklında ise şu soru belirir: Bunu kim, nasıl, ne zaman yaptı? Mona Lisa Senfonisi, Yerebatan S

Küçük bir adadan dünyaya açılan büyük hayaller… Midilli’nin tepelerinden engin denizleri seyreden bir genç… Korsan gemilerine karşı kıran kırana bir mücadele… Frenklerin korkulu rüyası Barbaros, düşmanlar tarafından pusuya düşürülerek zindana atılan abisi Oruç Reis’i kurtarmak için ölümü bile göze aldığında, nefes kesen bir maceranın da ortasında bulur kendini… Büyük bir donanma toplayarak Barbaros’u denizin dibine gömmek isteyen Andrea Doria, bu amacına ulaşabilecek mi? Haçlılarla Barbaros arasındaki am

2050-Dünya Teninde hissettiği kristalimsi gölge gerçek ve hayal arasındaki bir gölgeden ibaretti. Yatak odasında bulunan kahverengi çalışma masasının altına oturmuş pencerenin kıvrımlarından utangaç bir âşık gibi görünen dolunaya baktı. Gözlerini hafif kapatarak dolunayda çıplak ayakları yere basarak yürümeyi hayal etti. Yalnızlığın eşsiz hazzını doruklarına kadar hissetmeye çalıştı. Odasında bulunan eşyalara bakıp aslında ne kadar da zavallı göründüklerini düşündü. Bir şeyler yanlıştı ve yanlış gitmeye dev

Bir çeşit Araf’tır Son Dördün… Çılgınca geleceğe koşmaya çalışırken, geçmişin bataklığına saplanıp kalmaktır. Değişkeni çoktur insanların hayatta. Ama tek bir sabitleri vardır. Herkesin kendine özel yaratılmış tek bir Pi sayısı. Dora’nın Pi sayısıydı Demir… İnkâr etmeyi denedi, değişkenlere tutunmaya çalıştı. Başka sabitler aradı kendine. Ama ne yaparsa yapsın, Pi sayısı olmadan kendi çapını hesaplayamazdı insan. Er ya da geç o da bunu anlayacaktı…

"Her hayat ayrı bir hikâyedir. Her akıl da ayrı öyküler üretebilir. Tamamiyle kurgudan oluşan öykülerde her konuda samimiyeti bulmanızı dilerim. Karakterler genelde hayali olsa da bazen iyi bir dost bazen de anılası bir arkadaş olabiliyor. Öykülerin kendine has olması da özel bir tercih. Yaşanmamış olsa da yaşanmayacak olsa da kıssadan hisse alınması önem arz eder. Öyküler kısa kesitler olmasına rağmen dolu dolu geçirmek içindir zamanı. Umarım vaktinizi iyi değerlendirmek için vesile olabilirim. Keyifli oku

Si è trattato di restare in casa e vedere la città svuotarsi di persone e riempirsi di cielo e di silenzi... Ricordo il buio nella mente di quei primi giorni e la difficoltà dei miei tre figli per seguire online la scuola. Ma poi ho capito: dovevo gestire e selezionare le impressioni. E le distanze si sono d’improvviso accorciate quando la mia amica Mine Turkili, da Istanbul, mi ha chiamata e mi ha chiesto di condividere le emozioni di quegli strani giorni con altre persone, sconosciute. Tutto è iniziato da

Dört farklı gencin hikâyesi bu, yaşları, giyimleri, yaşama bakışları farklı olsa da onları bir araya getiren kaderin hikâyesi… Onları kanatlarında uçuran koca yürekli adamın hikâyesi… Ankara sokaklarında gezerken kâh üzülecek, kâh sevineceksiniz. Tunalı’da kahvenizi yudumlarken, Esat’ta üzülecek, Bestekâr ’da umutlanacaksınız. Bahçeli’de onlardan bir parça bulacaksınız kendinizde. Küçük bir dokunuşun içten içe yanan koru nasıl da alevlendirdiğine tanık olacaksınız. Kentin kalbinin attığı Tunalı Hilmi Caddes

“Annem kendinden emin bir ses tonuyla konuşmaya başladı: “Sizin inek bizimkisinden on kilo daha fazla süt veriyor ama hele söyleyin bana, hanginizin ineğinin keman sesi duymuşluğu var?” Sedat Anar, Paganini Dinleyen İnekler’de, kendine has üslubuyla bu kez hikâyeler anlatıyor okuruna: Hayatının anlamını müzikte bulanlar, köyden kente okumaya gelenler, büyükşehrin sokaklarında aklı karışanlar, kendini en doğru şekilde anlatmak için yanıp tutuşanlar, geçmişe sıkı sıkıya bağlanıp bugünü

“Âdem’i kısmen yoldan çıkaracağım derken kendi tastamam yoldan çıkmış, rezil rüsvâ olmuş, sefil zelil olmuş, kelek kepaze olmuş, permeperişan olmuş, rütbesi tenzil edilip nâr-ı semumdan mürekkep bir cin olmuş, tekrar tenzil edilip isli pisli bir Şeytan olmuş, bâtılda ısrar edince bir daha tenzil edilip İblis olmuş, hazır olmuşken Âdem’i de iğfâl edip kendine benzetmiş, onunla birlikte Cennet’ten sepetlenmişti.” İsrafil’in ölü kalplere can veren nefesi, yani Nefha... Bu romanda ş

Mîşel Temo di vê pirtûka çîrokan bingehên çîrokî bi temamî saz kiriye, ango wî saz û bendên çîrokan bi cih aniye. Ya rast di nêrîna min de, wî navdarî tu kêmanî nekiriye, lê belê zêde kiriye, gava ev çende çîrokên xwe bi hunereke afirandêr û bi raz û zêwek giranbuha rêz kiriye û bi hunereke çak van kesên bêkes di ristina çîrokên xwe de ava kiriye, mîna xirnikan û kûpan û dem û dîwar, sînor û zimanan. Di beşên dawî de ji pirtûka xwe navdar de, jixwe ev zêdebûnek e di kurteçîroka Kurdî de. Û weke diyar e jî k

Di dirêjahiya duwanzdeh mehên sala 2020an de, kurdekî bi navê Feremerz ku li Parîsê dijî bi bavê xwe re yê li Kurdistanê dide û distîne. Ew jê re behsa jiyana xwe ya rojane û bi taybetî şikestin û hêviyên xwe dike. Bi saya hêz û hunera peyvê, Feremerz serdema koronayê jibîr dike, bêhtir bavê xwe nas dike û gelek tiştan jî jê hîn û fêr dibe. “Nameyek ji bavê min re” daxwaza lêbihurîn û bexşandinê ye... eger ne dereng be!

Ersoy Tümay, 1971 yılında Mersin’de dünyaya geldi. Aslen Adıyamanlı’dır. Çocukluk döneminin bir bölümünü Mersin’de geçirdikten sonra, babasının iş değişikliği nedeniyle Adıyaman’a taşındı. İlk öğrenimini Adıyaman’da tamamladıktan sonra, ailevi nedenlerden dolayı çocuk denecek yaşta evden ayrılarak İstanbul’a gelip yaşama atılmak zorunda kaldı. Büyükada’da uzun bir süre faytonculuk yaptı. Ailesinden ve sevdiklerinden ayrı kalmasının beraberinde getirdiği boşluğu, şiir yazarak gidermeye çalıştı. Büyükada’da o

Ez verê cû zî fikirîyabîya, rast yan xelet, hewl yan xirab ganî ez dara xo ra bikewtêne û biameyêne tîya. Serebûtêko bêtaleh amebî sereyê mi, ê tena bîbîy wesîleyê na raywanîya min a derge. Bi rastî zî mi dî ke, nişka vernîya mi de no rayîro newe bî derg û ez zî ca bi ca gêraya û peyê aqubetê xo ra ameya. Sey dengbêjanê welatê xo yê ke ê gan danê vengan, sey xalê xo Dengbêj Filîtî, ez zî kewta rayîran, dûrî ra dûrî şîya. Çend serrî yo ke ez ge bajaran, ge herêman, ge welatan ra gêrana. Koçkerdiş, surgunbîya

Di dirêjahiya duwanzdeh mehên sala 2020an de, kurdekî bi navê Feremerz ku li Parîsê dijî bi bavê xwe re yê li Kurdistanê dide û distîne. Ew jê re behsa jiyana xwe ya rojane û bi taybetî şikestin û hêviyên xwe dike. Bi saya hêz û hunera peyvê, Feremerz serdema koronayê jibîr dike, bêhtir bavê xwe nas dike û gelek tiştan jî jê hîn û fêr dibe. “Nameyek ji bavê min re” daxwaza lêbihurîn û bexşandinê ye... eger ne dereng be!

“Sînemxan! Wê rojê gava min tu dibirî dibistanê bi rê ve te ji min re bi fransizî strand. Piştî ko te xwendina xwe qedand, te ji min pirsî: Bavo di Hawar an Ronahiyê de ji bo zaroyên kurdmancan tiştekî bolê heye? Jê re bi fransizî “géographie-cexrafye” dibêjin. Min, bêî ko ez bidim eqilê xwe, li te vegerand û got: Belê heye, ma çawan nîne. Ji xwe em gihaşti bûn dibistanê. Me xatir ji hev xwest û em ji hev veqetiyan. Min ev tişt, ji xwe ji bîr rakiri bû. Lê êvarê, gava tu vegeriyayî mal, tête bîra te, tu hat

“Feqiyên Tariyê” romana Selîm Berekat a yekem e. Di vê romanê de herdu meydanên xwezahî û mirovahî yên herêma Cezîrê (Cezîra Sûriye) dibin zemîneke dramatîk î têr û tije. Regên wê herêmê giraniya dîrokê hildigirin; dîroka welêt, dîroka malbata ku ketiye şûna eşîretê, dîroka efsaneya ku rabirdû xistibû mista xwe heya bingeha wê ya efsanewî qulipî û bû rêçeke xeyalane da ku zora wê dîrokê bibe. Mele Bênav dikeve nava helwesteke hawante û ber bi astengê ve tê ajotin. Kurê wî Bêkes sînorê demê yê temenê mirovan