Hayret ki hayret, insanlar düşkündür sürate Hakk’tan gelen silleyi insan almaz dikkate Hayrandır aklıselim, sonsuz olan kudrete Canlar mecburdur bir gün ilahi adalete Şefkatle ulaşılır en yüce feragate Nefs-i emmare düşürür nefsi şekavete Her meşakkat içinde, kader aşık gayrete Emekte bereket gören, bakmaz keramete Gönülden dökülenler, dönüşür ferasete Cesaret sermayesi, götürür şecaate Ahlak elbisesiyle bürünür zarafete Ahir zamandır kıymet verilmez liyakate

Çöreklenmiş kalbime karafatma Çilemden yuva kurmuş derme çatma Cin çarpmış rüzgâr, bir hoyrat kasırga Dolandım kendime çare bulmam mı

Gün ağmış, hava ılık, Rehavetteyim Mandelya Şöylece yaslanıp mavi suyuna, Uyusam diyorum girip koynuna. Okşa saçlarımı Mandelya, Ninniler söyle, Kumsala vuran dalgalarınla Ninniler söyle bana, Ninniler... İşte böyle, işte böyle Mandelya. Ah Mandelya, Sen varsın ya, Sen Mandelya...

“Önasya’nın içiçe girmiş uygarlıklarına eğilmek,” yararlanmanın ötesinde bir anlam kazanıyor Erdoğan Özer’in şiirinde. Çünkü o, günümüzü kavramanın nesnel koşullarını, bu toprağın tarihsel yazgısında buluyor. Kısır ve yoz sapmalara karşı, halkımızın hayat süreciyle bütünleşmeye çağrıdır Erdoğan Özer’in şiiri. Anadolu’nun kendine özgü sesini, çağdaş bir anlayışla yoğuruyor Özer. Sevinçleri, üzüntüleri, tutkularıyla bizden olan dizeler... Halk şiirinden gelen cesur ve tok söyleyişin yanında, divan geleneğinin

İnsan Bir menzile doğru gitmektedir. Hayat boyu yaşadığı sevinçler ve hüzünler insanı Eşrefi mahlukat derecesine yükseltmiştir. İnsan bir alemdir ve o âlem içinde inişler çıkışlar yaşar. Vazgeçtiğini sandığın her şey seni güzel noktalara taşır. O güzelliklerin fıtratında olduğunu bil. Bu yolculukta hayatının hangi dönemindesin bilmiyorum. Ama yeri geldiğinde bir anka kuşu misali küllerinden doğmayı bil küllerin güllere dönüşsün. Belki de yaşadığın bu hüzünler Anlık gelecek sevinçlere hazırlıktır. Bu kita

Başka şairlerin şiirlerini kıskandığım oluyor tabii ki. Onlarla aşık atacak da değilim Muhteşem güzellikte şiirler okudum hayatım boyunca İnanılmaz mutlu oldum Tabii ki dünyanın en güzel şiirini ben yazmıyorum Haddimi bilirim Ama benim en güzel şiirlerimi ben yazıyorum. Gündelik yaşamda karşılaştığımız, bazen de karşılaşmaktan korktuğumuz ne varsa dile geliyor İmdat Gönülal’ın kaleminde. İçten, sevecen, yoksulluğu umursamayan, yüreği zengin, kardeşçe paylaşımı özleyen, umut dolu bir dünya özlemi

20. yüzyıl Türk edebiyatının en özgün isimlerinden Asaf Hâlet Çelebi’nin şiirleri tasavvuf ve metafizik barındırır. Eski Doğu medeniyet ve masallarından ilham alan, rüya, gölge, hayallerle örülü metaforlarda gezinen bu şiirlerde Asaf Hâlet “somut malzemeyle soyut bir âlem” yaratır. Rüya içinde rüyayı, üçüncü gözü (kalp gözünü) temsil eden metaforlar kullanır. Bir hayal ve duygu şairi değil, bir “intuition (sezgi)” şairi olarak bilinen Asaf Hâlet’in şiirlerinin akıllarda en çok yer edenlerini, bu büyük şair

Hayata farklı pencerelerden bakmak ki bunun maneviyatla çok ilintili olduğuna gönülden inanıyorum, şükretmenin, sevginin ve inancın gücü. Sevginin ve inancın açamayacağı kapı var mı? Lütfen bir sorun kendinize. Hayata ve sana verilene şükür ve sahip olduklarını olduğu kadarıyla sevebilme gayreti ve niyeti de bana göre çok kıymetli

Oraya Kendimi Koydum, Türkiye’de örneğine az rastlanan belgesel şiir türünde, kaynağını çok sayıda kadının sözlü tarih anlatılarından alan 11 şairin kolektif çabasını içeriyor. “Belgesel şiir (Documentary-Poetics, Docupoetry, Docpo) kavramı bir ışıma, sıçrama olanağı oldu bize. Kamusal olanla özel alanı kesiştiren, buluşturan, her türlü belge, kayıt, duyusal ve görsel malzemeyi de içine alan bir deney alanı. ‘Gerçekliği’ kamusal ve özel olanın kesişim noktasından ‘dolaysız’, ‘yorumsuz’ aktarmayı ama

Gidengelmez Dağı İbrahim Gökburun Gitmek için kıvrılan ırmaklara benziyor mutluluk Büyümek için sabırsızlanan çocuklara Hiç acelesi olmayan bulutlara Ağlamak için bir bahane arayan kadınlara Budanmış hayat ağacına benziyor mutluluk

Bir söyleşi olmak istedim öznesiz, nesnesiz, yüklemsiz; olmayan öznenin olmayan nesnesi ile bir hayalî söyleşi. Bir ruh ve bir beden yaratmak için bütün bir serap hiçlikten hiçliğe ya da tersi. Dört mevsimin mevsimsiz şairi!

Yine rüzgar ayrılıktan yana esiyor Dost mu düşman mı belli değil Getirdiği kuru yapraktan Götürdüğü hasretten habersiz Yağmurla dansı başka bir suç Acemi bir oyuncu kendisi Gücün yetiyorsa yüreğime doğru es Cesaretin varsa yüreğimden es geç Ama ortaya ne yaprak, ne hasret dök Aramızda de ve geç...

Yalın söyleyiş, F. Mert Erdoğan’ın ilk kitabı Derdim Yaşamak’ın temel özelliği... Şiirlerin felsefeye yakın, yapaylığa ve zorlamaya uzak ses tonu dikkat çekmekte. Dünyaya bakmanın, kaygıyla, kuşkuyla ve korkuyla ürpermeyi doğurduğu, bireyi, mutsuzluğu keşfetme sonucuna götürdüğü yadsınamaz şaire göre. İnsanlığın gerçekliğe yöneliş iradesinden kaynaklıdır sanatsal sorgulama ve yaratma, üretme etkinliği… Şiir kişisinin, yani modern bireyin dünyaya ilişkin sorumluluğunu dile getirmiş. Varoluşsal düşünceye odak

akşamlar bir karakuş gibi sağılıp inerdi tenha yollara yıldızlar dut kokardı iğdeler ay kokardı öflez ışıkları yol boylarında osmanlı karakolların tilkiler üşüşünce akşam yıldızıyla bağlara kelepçemin karasına bir ak güvercin nazlı nazlı, canım yiğit, süzüm süzüm, canım oğul, gelip konardı ben bu yürek yarasını bir gece elbistan’da duymuştum *Eylül Telefonları *Mapusâne Seni Yapan Kör Olsun

… ne güzeldin bir yaşamın ortasındayken günlerimiz isterdim sözlerin samanyoluna karışırken bir denizin eteklerinden yıldızlara savrulmayı uçuversen bir kapalı kutudan/ uzandığım uçuruma sözcüklere süt veren şiire dönüşürdün koysam şarkıların en yalnız akşamına adını dilime tuttuğun ışıkta bir gökyüzü olurdun karın en güzel yağışını anlatırken dünya dizelerim kanardı birdenbire tarihin mermerinin en ince damarında. *Soluk Soluğa Hayat *Yeryüzü Sahnesi

Özkan Kaya’nın şiir karakterindeki en baskın yanlardan ilki epik izlenimdir. Sözcük tercihleri ve imgeleriyle bunu belirginleştirir. İkincisi ise toplumsal duyarlıklarından doğan öfkedir. Bu doğrultudaki şiirlerinde anlamı açıyor ve sözü sivriltiyor.

Şairimizin şiir hayatı lise çağlarında sevdiği kadına söyleyemediği duyguları kağıda dökmesiyle başlamıştır. Çevresi tarafından şiir yazması başlarda hoş karşılanmamış olup defalarca bu sanatı icra etmemesi hakkında uyarılar almıştır. Şairimiz söylenenlerin hiçbirine aldırış etmeyip sevdiği kadına şiirler yazmaya devam etmiştir. Bir kadına yüzlerce şiir, binlerce güzel söz ve sayısızca övgülerde bulunmuştur. Şairimiz sevdiği kadınla aynı ilçede yaşadığından dolayı şiirlerinde asla gerçek ismini vermeyip

Düşmanlara ahbabını zemmoldu zarafet; Dildârdan ağyâra şikâyet yeni çıktı! Sadıkları tahkir ile ret kaide oldu Hırsızlara ikram-ü inayet yeni çıktı. Hak söyliyen evvel dahi menfur idi gerçi, Hainlere amma ki riayet yeni çıktı! Evrak ile ilân olunur cümle nizamat, Elfaz ile terfih-i raiyyet yeni çıktı. Âciz olanın ketmolunur hakkı sarihi; Mahmîleri her yerde himayet yeni çıktı. İsnadı taassup olunur merd-i gayura, Dinsizlere tevcih-i reviyet yeni çıktı. İslâm imiş devlete pabendi terakki, Evvel

bakışı üstüme sinmiş, leylak açtı bütün gün bildiğim dilleri unuttum, rüyaları da şehir, nasıl aydınlık öyle kaçamak bir gökyüzü her nasılsa bulutlar edinmiş kendine dünyayı temize çeken bir güneş defterde ateş yenisi sözcükler, üstüm başım bahar bütün çağları gezdim eflatun bir rüya içinde

Hayata farklı pencerelerden bakmak ki bunun maneviyatla çok ilintili olduğuna gönülden inanıyorum, şükretmenin, sevginin ve inancın gücü. Sevginin ve inancın açamayacağı kapı var mı? Lütfen bir sorun kendinize. Hayata ve sana verilene şükür ve sahip olduklarını olduğu kadarıyla sevebilme gayreti ve niyeti de bana göre çok kıymetli.