Menderes: Bir ırmağın çizdiği düzenli dolambaç, az eğimli koyak ve düzlüklerde oluşturduğu S benzeri kıvrım, döngü.

“Hiyeratik”, şairlerin elyazılarıyla hazırladıkları şiir dosyalarının tıpkıbasımından oluşan özel bir şiir dizisi. Bu dizi, adını, Eski Mısır’da hiyerogliften dönüştürülen hiyeratik adlı bir yazı sisteminden alıyor. Hiyeratik, “kutsal yazı” anlamına gelen bir sözcük. Çolpan Kitap, şiire verdiği değeri, böyle bir eğretileme ile belirginleştiriyor. Ayrıca, bu diziye özgü bir tasarım ve boyutta hazırlanan kitapları özel kâğıda basarak ve her bir kitabı numaralandırarak değere değer katıyor. Hiyeratik dizisinde

"Vaktim olsaydı, daha kısa yazardım," doğru. Vaktim kalmamış olabilir, doğru. Bu hikâyeleri uzaktaki bir kuyudan çektim. Taşların menşei sahiden şüpheliydi. Derine indikçe azalıyordu ışık, loş doğru.

Çocuk demek oyun demek, oyuna dalıp karnının acıktığını, üşüdüğünü, dünyanın dönüşünü unutmak demek. Sokak oyunları ise bir çocuğun evden çıkıp hayatın içine karıştığı, oyun kurup oyun bozduğu, arkadaş ilişkilerini öğrendiği, kazanıp kaybetmeyi deneyimlediği kendine has var olma alanı aynı zamanda. Kalabalık çocuk gruplarının neşeli çığlıklarını duymak, dünyanın dertlerini unutmak için daha çok oyuna ve çocuk oyun alanlarına ihtiyacımız var. "Çocuk!" diye bağırıp bir top atıyoruz havaya,

Eğer, bir kış sabahı, trenin biriki dakikalığına durduğu uzak bir ülkenin taşra istasyonundan binen tek yolcu karşındaki boş koltuğa oturur ve çantasından senin yıllar önce yazdığın bir kitabı çıkarıp okumaya koyulursa, şaşırma: Bu sahne başka bir yazar tarafından senin için yazılmıştı.

Fasulye sıçramaya devam ediyor. Bazen bir resim / fotoğraf yazdırıyor yazıyı, bazen bir yazının mütemmim cüzü oluyor resimler veya fotoğraflar. Anılar, okumalar, izlenen filmler, bakılanlar, uzun uzun seyredilenler ve anlık göze takılanlar. Enis Batur Foto-Grafiti 114 Gözdikme’de okuyor, yazıyor, bakıyor, baktırıyor, görüyor ve her zamanki gibi göstermeye devam ediyor.

Stéphane Mallarmé’nin Un coup de dés jamais n'abolira le hasard (Zarla Dönmeyecek Şans) isimli eseri üzerine Enis Batur’un kaleminden, şiir ve şairine dair/ait poetik bir ders kitabı.

Enis Batur’dan yeni bir kitap. Kitap adını andırır bir coğrafyaya sahip. Neden böyle bir unvan seçildiğine dair ilk izlenimi kitabın kapağını araladığımızda kavrayabiliyoruz.Kitap kapsamında kimler ve neler yok ki: Picasso, George Braque, Gaudi, Üç Kızılderili Şef, Bernardo Bertolucci - Yann Arthus-Bertrand, Franck Courtes, Selçuk Demirel, Klein, Gothe ve Hayyam dönemine ait bir kâsenin öyküsü ve daha fazlası var.

Sesler ve görüntüler, kalıcı izler mi? Büyük, baş edilmez bir korku bana onları toplattırıyor öteden beri. Toplamaktan vazgeçebilecek ölçüde dinginlik bulacağım bir eşik çizeceğim, umudum beni hırpalıyor, yoruyor. Beklemekse, içeride bir yerde, ola ki henüz uzakta, kendimin bekçisi, korkuluğu, totemi olabilirim de. Kendimin maketi, taşlaşmış gövdesi, hareketsizliğinde kıpır kıpır ifadesi. Bir tek bilgi yetiyor ama, dik tutmaya çalıştığım duyguları yıkmaya: Nöbeti devraldım, devredeceğim, bunu yadsısam bile:

Yılda irili ufaklı birkaç yüz ziyaret gerçekleşiyor çalışma odamda. Yalnızca insanlar mı, hayır: Yapılar ve yapıtlar, olaylar ve nesneler de. Hep sevdim dolaşmayı. Dolaşmak, biraz da dolmak. Yazmak, boşalarak içini doldurmak. Bir bakıma 'devriâlem' olarak görüyorum kurulan ağı: Coğrafya'nın mı içinde bir tek, hayır Tarih'in, geniş zamanların da. Enis Batur'un yeni içbükeyler toplamı Alacakaranlıkta Elyordamı. Her zaman olduğu gibi edebiyattan sinemaya, plastik sanatlara; yazardan yönetmene, res

Yedi-sekiz yıl önceydi, Ankara'da Ulus Meydanı yakınlarındaki Kediseven Sokağı'nın adı değiştirilince, Orhan Duru'nun Soyut dergisinde incelik dolu bir yazısı çıkmıştı. Hayli sonra, onun 1950'lerde bu sokak üzerine bir de şiirini görüp okuyacaktım. Nurullah Ataç da, Günce'sinde Kediseven Sokağı'ndan sözeder: "Bunlar güzel adlar doğrusu, ne var ki kolay değil böylesini bulmak. Böyle adları kolay kolay bulamadıkları için de ölüleri düşünüp odalarını koymaya kalkıyorlar." Yanılıyormuş Ataç, bu satırları yazışı

Enis Batur, edebiyatın her alanında ürünler veren usta, yaratıcı kalemlerimizdendir, edebiyatın zor, yaratı süreçlerinde sınırı hep kendisi belirledi. Şair, varoluşunun her zerresini, dilin tüm olanaklarını kullanarak yansıtıyor bu muazzam çalışmaya. Enis Batur için belki de en güzel tanımı İlhan Berk yapmıştır:“Benzetmek gerekirse ortaçağa, ortaçağın âsalı çıkıntılı, huşu yüzlü gezginlerine benzer.Resuller gibi de inlerde sihir diline çalışmış, geleceği salık vermek için de Sufiler, simyacılar,Kabalacılarl

Bir meydan okuma çaresizliği: Ünleyen Ben ile İnleyen Ben, çifte otoportre — beyhûde haykırı. Pek öfkeli Tanrı! -Enis Batur; Kelle Enis Batur, Kelle kitabında insanoğlunun tarih sahnesindeki varoluşuyla ilintili en çarpıcı konuya odaklanıyor: Kafatası. Kendi aktarımıyla : sınırları zorlayan bir alanı irdelemeye alıyor ve hiç tahmin edemeyeceğimiz geniş bir perspektifle konuya odaklanıyor. Kelle kitabı, Enis Batur okurları için ilk kez Tıpkıbasım tekniğiyle hazırlanarak sunuluyor, şairin, yazarın kendi el

Nedir Kravat? Maktûlü kaybolmuş, dolayısıyla faili meçhul bir cinayet anlatısı mı? Cumhuriyet tarihinin, kravat takmayı zorunlu kılanlarla kravat takmayı reddedenler arasındaki kıyasıya mücadeleden ibaret olduğunu savunan bir siyasal yorum mu? Yoksa, ortalama yüzyirmi santimetre boyundaki bir kumaş kesitinin anatomisi mi? Enis Batur, "Fugue Sanatı üzerine bir roman denemesi" altbaşlığını taşıyan Acı Bilgi´den, "Örgü Teknikleri üzerine bir roman denemesi" altbaşlığını taşıyan Elma´dan sonra, Kravat´ı "roman"

Hayvan mezarlığına gömülmeyi yeğlerdim kesinkes. Hulusi'ye sırlanmak tabiî ilk tercihim olurdu. Bizim gibilerin yeri, sonra, orasıdır.

Yaşayan en değerli ressamlar arasında başı çeken Pierre Soulages için Louvre Müzesi'nde 2019'dan 2020'ye geçerken bir retrospektif sergisi düzenlendi. Enis Batur, 20 yıl önce ustayla yaptığı bugüne dek okura ulaşmamış bir söyleşi etrafına Simsiyah'a övgü ördü.

Gülünecek bir şey yok, oysa gülüyoruz. Üstelik: Gülüyoruz, ama canımızı acıtıyor gülmek. Bütün renklerden gülüyoruz, bir de siyah, simsiyah bir gülüşümüz var. Andre Breton, Kara Mizahı "aydın kişinin tek lüksü" sayıyor. Hayatında başka hiçbir lükse yer açmamış insanlar için bu sert, amansız söz yağmuru önemli bir sığınak. Enis Batur'un hazırladığı, Dünya Edebiyatından ve Türk Edebiyatından en gözü pek örnekleri bir araya getiren Kara Mizah Antolojisi, yirmi yıla yakın bir süredir bu konudaki tek kaynak. Kar

İnziva Burçları'nın altbaşlığında "quartet" yazıyor : "Bir Varmış Bir Okmuş" + "Plati" + "Mekik" + "Sır" dörtlüsü, bir toz bulutu mahşerinde yaşamaya diklenerek dikkatle geri çekilmeyi seçmenin ufuk çizgisini tarıyor – burçların arkasında korunası değerlerimiz var. Bir meydan, bir ada, bir tımarhane hücresi, bir dağbaşında kayıt stüdyosu : Zorunlu ile gönüllü arası inziva halleri üzerine seferi metinler. Kişi, kendisini kuşatan kem dünyaya mesafe koyabilir mi ?

Pasaport Damgaları yola düşmenin, yolda olmanın ve kendi içinde yol almanın kesintisiz izleğinde ilerleyen bir yolculuk günlüğü. Bu kitap, Enis Batur'un 1987 ve 2006 arası, yirmi sene boyunca tuttuğu defterlerini bir araya getiriyor. Berlin, Madrid, Roma, Saraybosna gibi şehir ziyaretleri yanında, her sene uzun zaman geçirdiği Paris'te sosyal ve mekânsal belleği lirik merceğiyle ve kalemiyle kâğıda döküyor. Sadece yol izlenimleriyle de kalmıyor Pasaport Damgaları, yirmi seneyi kapsayan bir yazı seyrüsefer