...Zaman ağır ağır işleyen eski bir saat, günler hiç onmayan hasta bir ihtiyar gibiydi. Aynı sıkıntılı anlar, aynı meşgale... Her gün güneş doğar doğmaz bir memur titizliğinde mezarlığın yoluna girerdi. Sırtına yüklediği kitaplarla yirmi dakikalık yolu yürürdü. Yürürken dağlar, taşlar, ağaçlarla konuşur; cevapsız kalan suallerine rağmen evladını sorardı. Oğlunun altında oynadığı, dallar ayağında sektirdiği kaymak taşı, basamak basamak tırmandığı çam ağacı, kasvet veren bir suskunlukla karşılardı onu...

1873'te İstanbul'da yayımlanan Zavallı Çocuk, Namık Kemal'in son piyesi olan Celalettin Harzemşah'ın ön sözünde Magosa'da yazdığını kaydettiği üç perdelik, üçüncü piyesidir. Zavallı Çocuk'un konusu, anne ve babanın menfaat uğruna çocuklarını istemedikleri hâlde başkalarıyla evlendirmesinin felakete yol açmasıdır.

Köklü bir destancılık geleneğinin ürünü olan ve seksenden fazla varyantıyla dünyanın üç büyük destanı arasında anılan Manas Destanı, hacmine paralel olarak zengin bir tip kategorisini de bünyesinda barındırmaktadır. Bu çalışmada Manas Destanı'ndaki tipler çeşitli açılardan incelenmiş, destanda yer alan bu tipler olay örgüsü içerisinde üstlendikleri işlevler göz önünde bulundurularak sınıflandırılmıştır. Bu sınıflandırma yapılırken öncelikle merkeze Manas alınarak onun epik biyografisi etrafındaki birincil t

Sıyrılsın kılıçlar, takılsın oklar Demir cıdalardan bir dağın olsun. Daha taluy, daha müren aşalım Cihanı titreten bir çağın olsun. Bürüsün her yanı bozkurt sesleri Davullar vurulsun, toy düğün olsun. Beş bin yıllık bir ülküyle yola çık En kutlu zaferler Türklüğün olsun. Önde buyruk veren başbuğun olsun Gökyüzü otağın, gün tuğun olsun!...