Kelimeler üşüşüyor içime, Cümleler yarım! Eksiltili söylüyorum, Eksik biliyorsun! Eyvahı var yüreğimin, İyiyim. Kapısına pusu kurmuş yorgun hayaller, Kilit vuruyorum kilit üstüne! Sımsıkı, Kırılıyor bütün kemiklerim. Aynı yerden bilmem kaçıncı kere! Yalpalıyor ömrüm, Ha düştüm ha düşeceğim! Ezberi bozuluyor hikayenin, Nereye böyle?

DÜNYAYA MEŞHUR OLMUŞ, ŞİRİN RİZE'NİN ÇAYI. TÜRKLER TAŞIR OKLA YAYI, ER MEYDANI GÖRÜLÜNCE, BİZ BİLİRİZ SAVAŞMAYI... ORTA ASYA TÜRKLERİDİR, DÜNYA'YA MEDENİYET YAYAN. UYUMA ZAMANI DEĞİL ! UYAN EY...TÜRK OĞLU UYAN...

...Ve açtım gözlerimi; ne göreceğimi, ne düşüneceğimi ve Allah'a ne kadar çok şükür ve teşekkür edeceğimi bilmeden açtım gözlerimi. Karanlık bir odadaydım, bu oda benim hayalimdi, evimdi. Yanımda başka nefesler hissediyordum, bu benim özlemimdi. Aslında eski olan, yeni bir yerdeydim. Bu ise benim hayatımdı. Şimdi hatırlıyorum ve artık anlıyorum. Yine her zamanki gibi gece olmuş ve ben gözyaşlarımın eşliğinde uykunun kollarına kendimi bırakmak üzereydim. Tek bir isteğim vardı; yeni, rahat ve eşsiz bir hayat

Hayâlhâne, Erken Zaman'ın ardından Can Şen'in ikinci şiir kitabı... Yaklaşık on yıllık bir aradan sonra Can Şen Hayâlhâne'yle merhaba diyor şiir severlere ve soruyor okurlarına: Ben herkese ağladım şiiri bildiğimden beri Gâh ağıt yaktım, gâh mersiye düzdüm. Şimdi düşünüyorum: Kim ağlayacak bana!? Kim derecek simsiyah göklerden toz pembe güller?

Bu şehirde bugün tüm evler yıkıldı, sokak lambaları devrildi, şehir küle döndü. Yazılmış şiirlerin bir harfine bile değmedin, içimde ki bitmeyen aşkı nefrete çevirdin. Umutlarımın U su bile kalmadı, son sözümü söyletmeden idam ettin. Ben artık sana değil, yazılmışların arasında kaybolan neşeme yanıyorum. Birgün bile ah demedim sana, o kadar bekledim gelmedin oysa, tövbeler olsun aşk kapısından geçmem bir daha, yalnızlıkta güzeldir, yaşarım sonsuza. Yatağımda ne kadar fotoğraf varsa yakıp attım, senle yanan

Rodok dağlarından Ordu'ya ?1050'lerde Orta Asya'dan Urallar'a gelmişiz. 1300'lerde Müslüman olduktan sonra Balkanlara gelinmiş. Burada birlik sağlanamadığı için üç kola ayrılmışlar. Kuman ve Peçenek torunlarıyız. Dilimiz karışık Slavca (Pomakça). Üç kola ayrılan grup, Tuna boylarına, Rodok dağları eteklerine ve Karadağ'a yerleşiyorlar. Ordu'ya gelen Pomaklar, Rodok dağları eteklerine yerleşenlerden. Bizler Drama'nın Siderovo köyündeniz. Toplu olarak buraya gelmişiz. Taş ve inşaat ustası Gümüşhaneliler ?G

Kas bahçede gülleri gördüm hâbımda rüya İçinde bir bahçıvan bu da benmişim güya Bin deste gül dermişim eşe dosta rüya bu ya Neşemiz gayemiz bir derin sevdâ bu dünya Gün olur Kafdağı'na çıkar çoşar çağlarım Gün olur kaderime mahzunâne ağlarım Bu devrân güvenilmez ne var ki bel bağlarım Umuda sabrımız bir derin sevdâ bu dünya. Her kulun bu âlemde vardır elbet dileği Kim ister başucunda can alıcı meleği. Kaldı mı başı derde çâre bekler yüreği Hayata doyulmaz bir derin sevdâ bu dünya

Allah'ım, mutluluğun, iradelî duruşun, heyecanlı gönlün, güzelliğin sembolü, fakirlerin koruyucusu, kölelerin gururu, ibadetlerine düşkün, feraset sahibi, melek hüviyetine sahip Gürcü Hatun'a sağlık ve mutluluklar ihsan eyle, onu günahlarından arındır ve yücelt.Hasta olduğum zaman hastalığıma şifa veren Rabbime yalvarıyor ve yakarıyorum. Ey Rabbim sonsuz zengin rahmetinden Gürcü Hatun'un masumiyetini daim eyle ve insanların gözünde onu yücelt. Varlığı gariban insanlara mutluluk kaynağı olan bu insana yapm

Öldür beni! İçimdeki kör canavarı Yaşadığım mevsimleri En aydın günlerimi Ve tükenmemiş gençliğimi... Öldür seni! İçindeki çocuğu Gönlündeki coşkuyu En güzel rüyalarını öldür Ve adımlarındaki arzuyu... Ateşe ver evi! Kapıları kilitle! Yak beni! Yak kendini! Çek perdeleri Saklasın perdeler herkesten, Ancak sakın Akmasın yaş gözlerinden. Öldür bizi...

Dört el piyano eserleri, bir piyano için yazılan ve iki kişi tarafından çalınan eserlere verilen genel bir isimdir. Çağlar boyu dört el için eserler yazılmış, Mozart, Beethoven ve bunun gibi birçok büyük bestecilerin eserleri çoğu piyanistler tarafından konserlerde ve piyano resitallerinde seslendirilmektedir. Bu kitapta Geleneksel Halk Müziği ve Geleneksel Sanat Müziği türlerinden seçkin türkü ve besteler seçilerek armoni kurallarına göre düzenlenerek sunulmuştur. Bu kitap ilk olarak 7 ? 14 yaş için planl

İlk defa savaş sırasındaki başarı ile idare edilen bir propagandamın ne olağanüstü sonuçlar sağladığım gördüm. Esasen burada her şeyi karşı tarafın nezdinde incelemek gerekiyordu. Çünkü maalesef, bizim tarafımızdaki faaliyet çok geri idi. Alınanlarda önemli nispette propaganda yokluğu, her askerin gözüne açıkça batıyordu Propaganda ile esaslı surette meşgul olmamın sebebi işte budur. Fiiliyata gelince, düşman bize pek parlak örnekler veriyordu.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM Dinle, bu ney nasıl şikayet ediyor, ayrılıkları nasıl anlatıyor: Beni kamışlıktan kestiklerinden beri feryadımdan erkek, kadın... Herkes ağlayıp inledi. Ayrılıktan parça parça olmuş, kalp isterim ki iştiyak derdini açayım Aslından uzak düşen kişi, yine vuslat zamanını arar. Ben her cemiyette ağladım, inledim. Fena hallilerle de eş oldum, iyi hallilerle de. Herkes kendi zannınca benim dostum oldu ama kimse içimdeki sırları araştırmadı. Benim esrarım feryadımdan uzak değildir, a

Cenaze arabası gelince, Eugene tabutu koydurttu, çivile­rini söktü. Delphine ile Anastasie'nin genç, bakire, saf ol­dukları, can çekişme haykırışları arasında söylediği gibi, mantık yürütmedikleri bir zamana götüren simgeyi saygıyla ihtiyarın göğsüne koydu. Adamcağızı Saint-Etienne-de-Mont'a, Nevve-Sainte-Genevieve sokağından pek uzak ol­mayan kiliseye götüren arabaya yalnız Rastignac, Christophe ve iki cenaze taşıyıcı eşlik etti. Kiliseye gelince, ceset basık ve loş bir mihrabın önüne konuldu, üniversiteli

Mektup, bekleyiştir... Hasret kokar, sevdadan ötedir... Sabır ister, emek ister, vefa ister... Mektup, yazanın dilinde sevda, Kaleminde sızı, Okuyanın ömrüne neşe, Diline ise kilitli umuttur... Mektup...

Biz seninle tek bir nefeste aynı bedene dolacağına inandırabiliriz organlarımızı. Bize seninle aynı dava için omuz omuza ağlarken doğacak kızımızın kırmızı rugan pabuçlarını bir bayram sabahı yatağının baş ucunda biliriz ve katil diye bilinen zamana inat birbirimizin ellerindeki lekelere aşk gibi kazınabiliriz. Anlayacağın biz seninle... Ya da boşver bunları, Zaten kavuşabilmeyi hiç satın alamadı ümidim

Sınırda bozulan birlik iki günden beri Serez'den geçiyordu. Hava serin ve güzeldi. Sıcak bir sonbahar güneşi, boş, çimensiz tarlaları, üzerinde henüz taze ve korkak izler duran geniş yolları parlatıyordu. Bu gelenler, gidenlere hiç benzemiyorlardı. Bunlar enikonu ürkütülmüş bir hayvan sürüşüydü. Hepsinin tıraşları uzamış, yüzleri pis ve kırmızı, esvapları parça parça idi. Dursalar düşeceklermiş gibi, omuzlarındaki çamurlu tüfeklerin altında iki büklüm olmuş; yorgun ve perişan, ağır ağır yürüyorlardı. O kada

İSTİKLAL MARŞI Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak; Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; O benimdir, o benim milletimindir ancak. Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl! Kahraman ırkıma bir gül... Ne bu şiddet, bu celâl? Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl; Hakkıdır, Hakk'a tapan, milletimin istiklâl.

Her sabah, nişan haberini bulmak için gazeteyi açıyor ama bir türlü nişan haberini göremiyordu. Sonunda dayanamadı, şeref yıldızını belirten bir çimenlik yaptırttı bahçesine. Kurdeleyi canlandırmak için de tepesinden iki küçük ot hal­kası çıkarttı. Kollarını kavuşturuyor, bunun çevresinde dola­şıp duruyordu. Hükümetin beceriksizliğini, insanların nan­körlüğünü düşünüyordu

?Annesinin kucağında yatan, benim adımı taşıyan o ço­cuğu da görüyorum. Kocaman bir adam olmuş, vaktiyle be­nim tutmuş olduğum yolda hızla başarıya doğru ilerliyor. Onun büyük başarı kazandığını, adımın onun ışıkları saye­sinde parladığını görüyorum. O adın üzerine sürdüğüm leke­lerin kaybolduklarını görüyorum. Onun yargıçların, şeref sa­hibi kimselerin en ileri gelenlerinden biri olarak gene benim adımı taşıyan altın sarısı saçlı bir oğlan çocuğu buraya getir­diğini görüyorum. Burada da artık bugünkü manza