Çocuk yaşta annesiz ve babasız kalan Ahmet'in hayatı, baba bellediği kundura imalatçısı Salim Usta'nın yanına çırak girince yeni bir mecraya doğru akmaya başlar. Hanönü Çarşısı'nda; kendisi gibi çırak olan arkadaşları, ihtiyar nenesi ve çarşının diğer ustalarıyla birlikte tekdüze bir yaşam sürdüren Ahmet'in yaşamını iki şey kökten değiştirir; ayakkabı yapmak için ayak kalıbını aldığı Şaziye ile tanışması ve Tosya'yı yerle bir eden 1943 depremi... Ahmet'in, Şaziye'ye karşı duyduğu ölümsüz aşkın kendisini n

baş döndüren mide bulandıran bir çağdan geçiyoruz yine gebe yine de umut yoldaşımız vakitsiz ölenlerin yasında boğuluyor yeni doğanlarımızın çığlığı yine de doğum haksızlık sarmaşık, sarmış dolanmış yollar kapalı yine de yolculuk haklılıktan çıldırmak mümkün yine de akıl tarihi kaydedenler kör avukatlarımız dilsiz, hâkimler sağır davamız mahşere kalmış yine de adalet

nereden tanışıyoruz ki seninle evvel zaman içinde kalbura dönmüş cümle kapısından geçilirken ipek mendili açmayan bezirgânbaşından ele hizmet güne kısmet o kapı tokmağından

Her zaman İstanbul ile kıyaslanma haksızlığına uğrayan Ankara, sevginin ve bağlılığın kenti olmuştur. İstanbul aşkın kentidir, her medeniyetin notaları arasında müzik yapmış bir sazendedir. İki şehir arasındaki çizgi, sevginin köklülüğü ve sürekliliği ile aşkın hevesi ve kısalığı kadar başkadır. Başka Kent Ankara'nın anılarında dolaşırken, petrol bulunan Ankara Garı inşaatından, Kale'nin gizli geçitlerine, Dikmen'de kayak yapan Ankaralılardan, Ulus Tenis Turnuvalarının yapıldığı yıllara uzanacaksınız. Ankar

Birilerinin bizi mecbur bıraktığı, bize tahsis edilmiş gibi duran 'ucuz düşler imalâthanesi'nde ömür tüketeceğime ben, kendi 'kişisel kuyu'mun derinlerine dalıyorum. Siz de dalın kuyularınıza. Boğulmayacağınızı göreceksiniz. En dipte, derinde, her birimizin kuyularını bir diğerine bağlayan ortak ırmağımızın suyu var... Bu sözler, Sessiz Ayakkabıların sahibine, Gülümser'e ait. Belki de size! Çünkü çoğu kez hayat gibidir edebiyat. Özellikle de yazmak, yaratmak. Sonu kestirilemeyecek bir serüvene dönüşür. Hatt

Mavi iplere dizili Yuvasında bir dünya Nefretten uzak süzülür Yurdu kuşatır Bir baştan bir başa Ne firavunların ihanetini Ne Nemrut'un acımasızlığını Yıkılınca kum sarayları Bitince fermanları Restore edilmeyen tanrıları Şimdi bardakta yaralı Kınalı eli Bir baştan bir başa Derya seli

Sır olur birden baskıyla yıkanan kent Sokaklarda bir faili meçhulle Bitmeyen umutlarla Cesaretle Dolup taşmalı bütün şehirler Tek bir vücut Haykırmalı hep bir ağızdan özgürlüğü Düşenlerin ardından değil gözyaşları Yüreğimizde taşıyarak onurunu Uğurlarken sonsuzluğa Taşmalıyız şehirlerden Yeniden doğacak günleri kucaklayıp

Tarih onu Che'nin İntikamını Alan Kadın olarak ansa da Monika Ertl, bir kadın hayatına kaç hayat sığdırılabileceğinin benzersiz bir örneğidir aslında. Yaşamının her döneminde değişimin, dönüşümün ve kendini aşmanın hakkını veren kuraldışı bir insandır. İçinde doğduğu ve yetiştiği Nazi Almanya'sından sinemacı genç bir kadına, Bolivya'da ve Güney Amerika'da dönüştüğü toplumsal devrimci duyarlılıktan tüm dünyada cesaretiyle tanınan bir hak savunucusuna... Tüm bunların yanında bir evlat, bir genç kız, sonra evl

Çalıntı tuğlalarla cami yapıldığı doğru mu? Fakirler ve Çingeneler için ''askıda ciğer'' uygulaması! Seyhan Nehri'nin önceki adı neydi? Dinen günah olan faiz, nasıl helal hâle getirilirdi? Şeftali sokağı nerededir ve neden adı Şeftalidir? Vali Halil Paşa'nın karısının kolyesi neden rehin alındı? Bakkala borç yaparak geçinen vali kimdir? Halil Paşa gerçekten çarşıyı yaktı mı? Salgın hastalıkların nedeni ve önüne geçilmesi. Adana'da ilk dans kursu neredeydi? Tuvalet çukurları nasıl temizlenirdi? Müslümanlar n

Güner Kuban, bu kitabın kahramanı Aliena gibi Atina'nın Pire Limanı yakınlarında doğdu. Babası ilk TBMM Milletvekilli Reşit Bey, Çerkes Ethem Bey'in ağabeyi olduğu için yaşadıkları haksızlıklar nedeniyle sürgün çocuğuydu. Dört yaşına kadar çocukluğunu Atina'daki Snt. Joseph okulunda geçiren Güner'in ilk adı Maria Josephine idi. İstanbul'daki Alman Lisesi'ni bitirdikten sonra Almanya'nın Stuttgart şehrinde mimarlık tahsil etti. Paris' den başlayarak dünyanın çeşitli metropollerinde mesleğini sürdürmüştür. Dü

Kendinizi yalnız mı hissediyorsunuz? Kafanız hep karışık mı, ''Ben ne yaptım ki? Yanlış mı davrandım?'' gibi sorular kafanızı devamlı kurcalıyor mu? Sanki eskiden daha özgüvenli, mutlu ve geleceğe karşı ümidiniz vardı da şimdi yokmuş gibi mi düşünüyorsunuz? Kendinizi tanımadığınız hissine kapılıyor musunuz? Sık sık ağlama nöbetleriniz, sinir krizleriniz oluyor mu? Doğruları bildiğiniz hâlde, kendinizle yüzleşmekten korkup ve duygusal bağımlılıktan ötürü kendinizi partnerinize teslim etmiş gibi hissediyor mu

Nazım Hikmet'ten Sabahattin Ali'ye, Sait Faik'ten Tahsin Yücel'e, Doğan Hızlan'dan İlber Ortaylı'ya, Sartre'den Haldun Cezayirlioğlu'na... Ayvalık'tan Salihli'ye, Bostanlı'dan Bergama'ya, Buca'dan İsfahan'a... 1 Mayıs'tan 23 Nisan'a, 19 Mayıs'tan 11 Mayıs'a... Coronadan depremlere, ihalelerden adam kayırmalara, kütüphanelerden sokak isimlerine kadar ''Dereden Tepe''den yazılar...

Serim Hece'nin mektubunu postaya verdikten sonra bir sebepten yetişemediği trenin, yolcumuzun o pek maceralı yolculuğu yaptığı tren olması nasıl bir tesadüftür bizim için? Oysaki Hece trene binebilseydi; kim bilir, belki de devlet görevlisi restoranda yolcumuzla konuşurken, o sırada arkasındaki boş masada Hece oturuyor olacaktı. Bilemeyiz, evet. Tıpkı elimizde bulunan, bitmiş olduğunu varsaydığımız bu kitabın gerçekten bitip, bitmediğini bilemeyeceğimiz gibi. Evet, bilemeyiz...

İnanmakla geçti koca ömrümüz, Sağı belli değil, sol belli değil. Hep hüsranla, viran olmuş günümüz, Adam belli değil, puşt belli değil. Felek nedir, bize böyle ettiğin? Güçlüler kervanına binip gittiğin, Horoz gibi sokaklarda öttüğün, Tavuk belli değil, kaz belli değil. Adalet mevta oldu, iltimas doldu, Bu güzel ülkenin renkleri soldu. Korkağın hası kahraman oldu, Ödlek belli değil, er belli değil. Saz bozulmuş, akort ayar tutmuyor, Zamlar kazık olmuş, ocak tütmüyor, Ülke viran yeri, bülbül ötmüyor, Çakal

rastgele değil elbet her seferinde buradan ayağa kalkmak rastgele değil yetmiş iki millet buraya akmak kanar Bektaş'ın yaraları alıç dalları saramaz olur vakit gelir kızıl börkler giyilir davul vurulur sur üflenir cümlesi Şah Kalender gibi başından geçer Hakk'tan geçmez yiğitler Ulaş gibi serden geçer devrimden geçmez damarlarımızı döven demirciler gibi ay ışığı acılarımız servilerden taşıyor şimdilik suskun metafor gibi Hürcan, Mehmet, Cemil ve hepsi Kızılırmak gibi koşuyorum denize varmak için adlarınız

Sen! Bu kitabı elinde tutan ve modern yaşamın kaosunda derinliğini gitgide yitirip küçük 'an'larla mutlu olmaya çalışan okur. Kendi ülkenin belki de hiç gitmediğin bir köşesinde yaşanan olaylarda benliğine, özüne dair unuttuğun ne varsa yeniden bulacaksın... Belki haritada bile bulamayacağın bu yerde Sofi olup 'hiç'liğe ulaşacak, orada tamamlanacaksın. Çocuk duasındaki bir kadının acısını içselleştirip, onun gibiler için dua edeceksin. Ya da aşkın derinliğini iliklerine kadar hissedip uykuların firar edecek

Asi bir şehrin Şirin mi şirin bir dağ köyünde Gözlerimi açmışım yaşama Karanlık gece Zifiri kış Anam gebe Babam marabadan da maraba Cennet mi cehennem mi Kurtlar sarmış dört yanımı Ben ağlamışım Büyük bir şehrin varoşlarında Konuşmayı öğrenmişim Ben gibi olmayanlardan Dil bilmem onlar gibi gülmem Korkaklığa vursa gülüşlerim Parıldayan yıldızlar altında bir öfkeyim Gâh o tarafa gâh bu tarafa Unutulmuş bir gerçeğim

Kul Veli, Veli Dede, Veli Abdal mahlaslarıyla yüzlerce esere imza atan Aşık Veli, her ne kadar ustası Kemter tarafından Anadolu - Türkmen halk ozanlığı geleneklerine bağlı kalarak yetiştirilmiş olsa da Hacı Bektaş-ı Veli'yi tanımasıyla birlikte, onun öğretileri doğrultusunda toplumcu deyiş ve nefesler üretmeye başlamıştır. Osmanlı sarayının değil, yoksul halk kitlelerinin sesi olan Aşık Veli; sürgünlere, baskı ve işkencelere asla boyun eğmemiş, tam tersine haksızlıklara ve zulme başkaldıran Babai hareketin

Sahilde küçük bir kasabada yaşadım, uzun yıllar. Yaşamı sırtladığım bu yerde, gençliğimin sevdasını, aşkını ve hüznünü yaşadım. Sevda türküleri dinledim, sokaklarında. Mücadeleyi tanıdım, dostluğu ve ihaneti... Bir avuç genç insandık. Dostluğumuz biraz da gençliktendi. Damarlarımızdaki devinim, bilincimizi zorluyordu. Pervasızdık; ancak yaşamdaki yığınla sorunu görüp, sorumluluk duyabildik. Şafağı tıkayan sis aralanmalıydı. Bunu biliyorduk. Aydınlık bir akşamda kurşunlanan liselinin gözlerindeki sönmeyen pa

Anadolu'nun; yolu, izi, elektriği, hatta okulu bile olmayan köy yollarına düşüp, çoğunda Türkçe bile konuşulamayan köylerine, bilimin aydınlığını taşıyan genç öğretmenlerimizin birbirinden ilginç; kimi komik, kimi acıklı, ancak tamamı yaşanmış ibretlik hikâyelerinin yer aldığı bu kitap, karanlığa savaş açmış Cumhuriyet'in idealist öğretmenlerinin aydınlanma mücadelelerinden kesitler anlatıyor...