İnsan soyunun Primat'tan Ziggurat'lara, oradan Beyaz Saray'a ulaşan yolculuk duraklarında çektiği acıların, çilelerin öyküsünü, tüm gerçekliğiyle toplumlara sunmak sosyal bilimcilerin temel görevidir. Ne yazık ki sosyal bilimler sermaye tekelleriyle içselleşerek toplumsal gerçeklikleri saptırmakla meşguldür. Marx devrimci mücadeleyi proletaryaya havale eder, ben de devrimci mücadeleyi kadına havale ediyorum. Kadın anaerkil toplumsal sistemin baş aktörüdür. Demokratik, paylaşımcı ve özgür yaşam sistemiyle ö

Limanda teneke üstünde midye pişiren garibanlar... Yaz akşamları etekleri uçuşarak sahilde gezinen kızlar... Sakız satan, hurda demir toplayan, gazozuna maç yapan, sinemaya biletsiz giren çocuklar... Bitpazarında kitap, plak, eski radyo ve bisiklet satarak ucuz şarap ya da kuru ekmek parası kazanmaya çalışanlar... Ekmeğin karneye bağlandığı; gazyağının, fitilin, şekerin, yağın, hatta tuzun bile karaborsada olduğu savaş yıllarında hayatta kalmaya çalışan çaresiz insanlar... Kuşlara bulgur atan, hamurdan s

Öyküleşmiş bu anılarla, ''durum ne olursa olsun hep gülünecek bir şeyler vardır'' sözünün ne denli yerinde olduğu bir kez daha doğrulanıyor. Öykülerdeki ''durumlar'' taş duvarların arkasında geçen güç ve şiddet uygulamaları. Şiddetin tam da ortasında gülünçlükler bulabilmek, bunları öne çıkarabilmek, yaşama mizahla tutunma sanatı olsa gerek. Sadece bu da değil. Şiddeti gülümseyerek karşılayabilmek, şiddet uygulayana bir anlamda ''nanik'' yapmak belki de. 80'li yılların cezaevlerinde şiddete sadece direnişle

Uyku, ölümün ikiz kardeşi mi? Yoksa dünü bugünde, yarını dünde yaşama hâli midir? Rüyalarımızdaki dostlarımız gerçek hayattaki en acımasız düşmanlarımız mı? Kim gerçekten yaşıyor, kimi biz yaratıyoruz? Geleceği önceden yaşamak ya da geçmişi değiştirmek mümkün mü? Rüyalarımızdaki yaralarımız uyandığımızda kanamaya devam eder mi? Yazarın gerçek hayatta yaşadıklarıyla, düşlerinde yarattığı olaylar zincirini nefesinizi tutarak okuyacaksınız.

Dışarıdan izleyip imrendiğimiz hayatlar, gerçekte özendiğimiz gibi mükemmel mi? Takdir edip örnek aldığımız insanların gerçek yüzleri gördüğümüz gibi mi, yoksa herkes bir maskenin arkasında mı saklanıyor? Kapitalizmin yozlaştırdığı değerlerimizi, göz göre göre ve bu kadar kolayca nasıl yitirdik? Recai Şeyhoğlu; yaşamında acı, tatlı iz bırakan kişi ve olayları anlatırken aslında hepimizin hayatına ayna tutuyor...

Peş peşe ortadan kaybolan erkek çocukları... Tecavüz, işkence ve tüyleri diken diken eden cinayetler... Tesadüfen karşılaşan birbirinden acımasız katillerin dehşet dolu kapışması... Akın komiser ve ekibi, kendilerine kurulan kumpastan kurtulup kan donduran cinayetleri çözebilecekler mi? Serinin altıncı kitabında yine Ankara'nın karanlık labirentlerinde kendinizi kaybedeceksiniz...

Kırlarda yasemin çiçeğimdin Koparmaya kıyamadım. Maviliklerde gökkuşağımdın Bakmaya doyamadım. Kimler geldi, kimler geçti Hiçbirini de yerine koyamadım.

Bozulmamış bir doğa, envaiçeşit hayvan, temiz yürekli insanlar ve muhteşem bir mitolojik miras... Artık çok geçmişte, sadece anılarımızda kalmış bir dünyada yaşanan bir birinden ilginç insan hikâyeleri... Bu kitabı okuyunca, ''Keşke dünyayı çocuklar yönetseydi'' diyeceksiniz...

Sonsuz gün akşamı Sonsuz geceye doğru çığlıkları yankılanan ay Sonsuz kırık yıldız Karışıyor meltemine rüzgâr Şarap şişesinin camına vuran melodi Goodnight my love Ilık ılık inen gözyaşı Kötü kokan nefes Serin bir ıslaklık hissedince yumuşayan dudak kenarları Kadın dışarıda kadın genelde dışarıda hikâye içeride tamamlamak için harekete geçecek yürek yok kimin umurunda terli bir koltuk altı kimin derdi oldu veda kısa saçlarını kulak arkasına atacak mı kadın beyaz elbisesi kıvrılacak mı otururken hangi fi

''İçinden bir şey tut dendiğinde en çok Aşk Dışından bir şey tut denildiğinde en çok Devrim tutardık...'' Sezai Sarıoğlu

Hayatla yalnız savaşan bir anneye, rütbe verilseydi acaba gökyüzündeki yıldızlar, omzunu doldurmaya yeter miydi..! Ayla İZGİ

''...Acılarımızı tartalım, kefelere koyup hangimizinki daha ağır diye yarıştıralım, demiyorum. Herkesin acısını algılayışı, kavrayışı, tarifi bambaşka. Her şeyin matematiğini gayet iyi yapan siz, söyleyin bakalım, nedir bir insanın iç acılarının toplamı? ...Misal, acıların da bir 'Pi' sayısı var mıdır? Sabit bir çarpan sayesinde işlemi kolaylaştırıp, zamana yayılan acıların aritmetik ve geometrik katlarının hesabı yapılabilir mi? ...Önsüz ya da sonsuz mudur acılar? Mesela, herkes için ortak olan evrensel bi

Acının umutla, umudun hüsranla, hüsranın gözyaşıyla yoğrulduğu bir coğrafyanın çilekeş ve direngen insanlarının gerçek ve yürek sızlatacak öyküleri. Okurken kimi zaman hüzünlenecek, kimi zaman tebessüm edecek, kimi zaman da gözyaşlarına boğulacak; onların yaşadıklarıyla birlikte coşacak ya da isyan edeceksiniz...

Hayat, bazen karşınıza çıkardığı acı sürprizleri hiç ummadığınız hoşluklarla dengeler... Tecavüze, yargısız infazlara ve ihanetlere rağmen, yaşamın yakasını hiç bırakmayan direngen kadınların öyküsü...

Dünyamız kapitalizmin vahşi saldırılarıyla sarsılıyor! Her şey emekçilerin aleyhinde! Pekâlâ, komünistler ne yapıyor? Ya 'elveda proletarya' diyenlerin, ya 'tanrısal insan'(homo deus) diye ortaya çıkanların ya da dedikodu sistemiyle çalışan devrim kaçkınlarının peşinden gidiyor. Kitap, Paris Komün ilkelerine göre SSCB'nin yıkılış öyküsünü açıklıyor. Bu öyküde büyük rol Stalin'e ait! Kitap, bu sorunu nesnel koşullarla birlikte ele alarak çözmeye çalışıyor! Kitapta Che Guavere ve Castro'nun Stalin'

Bugünkü Batı uygarlığının temellendirildiği uygarlık, eskiden adına İyonya denilen Batı Anadolu'nun orta kıyıları bölgesinde filizlenmiştir. Bu uygarlığı yaratan halklar, daha önce Anadolu'dan Girit ve Yunanistan'a aralıklarla göç eden, daha sonra başka halklarla karışmış oldukları yerlerden yeniden Anadolu'ya dönen göçmen halkların Anadolu'nun o zamanki yerli halkı ile yeniden karışmış olan halklarıdır. Zaten tarihte hiçbir etnik grup kendi başına yüksek bir uygarlık yaratmamıştır. Yüksek uygarlıklar her z

Ülkemizin hızla faşizmin zifiri karanlığına doğru sürüklendiği, muhaliflerin türlü bahanelerle zindanlara doldurulduğu, Kürtlere, Alevilere, sosyalist, demokrat ve laik kesimlere karşı silahlı milis örgütlenmelerine gidildiği, medyanın, eğitimin ve yargının tek tipleştirildiği günümüzde, hâlâ anlaşılmaz kişisel hesaplar yüzünden Faşizme Karşı Birleşik Cephe örgütlenmesine uzak duran herkes faşizmin suç ortağıdır...

İçinde Marangoz'dan Şişko'ya; Küçük Doktor'dan Erbakan'a; Sami'den Ufaklık'a hepimizin ortak serüvenine mündemiç anılar(ın)dan söz ediyor Mehmet yoldaş... Nasıl unuturum o serüveni? Ben hâlâ unutamayanlardan, unutmayanlardanım... Hâlbuki şair gibi, Anı olacak bir şeyim yok diyebilmeyi ne kadar da çok isterdim! Fakat şu bir gerçek ki, ben de o serüvende Her şeyin dünündeyim. Ama şunu da eklemeliyim: Anılara sığınmak yerine Aşk yeniden diyenlerdenim. Tabii, karla, borayla, fırtınayla sınanmış anılar(ımız)ın

Seyahatin önündeki tek engel kapının eşiğidir.

Mesela, ne diye sevdiğimizle daha çok zaman geçirmiyoruz? Bıraksak artık şu telaşı bir kenara, şu geçim bahanesinin pençesinden sıyrılsak, her şeyin geçim olmadığının bilincine varsak; yalnızca annenin dizinde olduğunu bilsek mutluluğun da, merhametin de, huzurun da, yalnızca sevgilinin elinin sıcaklığında olduğunu bilsek... Hayatın anlamı ne, diye oturup düşündüğümüz oluyor mu hiç? Bizi bundan alıkoyan hangi mühim meseledir, anlamıyorum.