Dünyanın en ürkütücü korkaklarıyla tanışın: Kıyılmışlar! Hafızasını kaybeden genç bir adam kendisini içi yaşayan ölülerle dolu hayalet bir gemide bulur. Ölü mü? Onlara ölü demek de tam olarak doğru değil. Onlar sadece ölemeyen birer et parçası. Her biri ölümlerinden önce acımasız işkenceler görmüş, iliklerine kadar korkuyu yaşamış. Her birinin öbür tarafa göçemeyecek kadar korkak olan ruhları ölü bedenlerine yapışmış, her biri birer kıyılmış! Peki adını bile hatırlamayan genç adamı bu ürkütücü gemide ne gi

Asırlar boyu yaşadığımız topraklardan eksik olmayan kavramlar: Göç, göçmen, iltica, mülteci, sığınmacı. Son yıllarda yeniden aynı kelimeler ve kavramlar gündelik hayatımızın merkezinde yer almakta. Gündelik hayatımızda her ne kadar hepsi aynı gibi görünse de aslında bütün bu kavramlar o kadar farklı ki... Her biri ayrı birer hukuksal çalışma alanı. Her bir kavram kendi içinde birbirinden farklı hakları, sorumlulukları ve zorunlulukları barındırmakta. Ancak bu kavramları sadece kelime olarak ele almak da eks

Bu kitap; ilk defa tavuk dönerin icat edildiği, dönerin son lokması ile ayranın son yudumunun denk getirildiği, ilk defa Türkiye’de bezelyeli baklavanın keşfedildiği, yemeğin etlerinin ilk defa en sona bırakıldığı, lokantada çorba sipariş edildikten sonra o çorbayı hiç kaşık kullanmadan ekmekle yiyenlerin olduğu, çocuğa ayakkabı alırken ilk defa bir numara büyük al seneye de giyersin dendiği, bazı kızların dar pantolon giyip acaba kimin gözü benim g.tümün üstünde deyip arka cebine cep telefonunun kamerasını

Garsonlar çoğu kimseler için sıradan belki de oldukça önemsiz kabul edilse de dünyayı değiştirebilecek kadar önemli olduklarını söylesem bana ne derdiniz? Hemen hemen hepimizin hayatı boyunca sıkça karşılaştığı bu insanlar aslında bizim hayalini bile kuramayacağımız insanları da ağırlıyorlar. Dünyaya yön veren insanlar nasıl bir araya geliyor, onlara kim hizmet ediyor, hiç düşündünüz mü? Bu kitapta dünyaya yön verenlerin son akşam yemeği servisine tanıklık edeceksiniz. Kitabın sonunda garsonlar artık eski b

Gün olur kaybolur insan, yaşamanın en hengameli gürültüsünün içinde olsa bile. Düşündüğünün, gördüğünün, işittiğinin her şeyin farkında olur, ama bilemez neden kaçtığını, nereye sığınacağını, sığınağına kaçan yalnızlığın kaynağının kendisi olduğunu fark edince de, arkasındaki eksilmeyen boşluğu doldurmanın telaşına girer bu sefer de. Bazen birisi girer hayatınıza arkanızdan gelen boşluğu doldurmak için. Sonra, tam yalnızlığın yerini boşluğunuzla yer değiştirdim zannedersiniz, ama yalnızlık hiç değişmez. Ark

Yüzünün yanık tarafından baktım bir serçenin famuslara sığmıyordu can mumumun alevi Ağdalı sözcüklerle yadırgıyoruz hayatı! Vazgeçiş, kurtuluş mu? Yoksa; içe kapanış mı kendin(ce)lik halbuki bir bölük ankayız, şiirden dervişçe feragat eden Ben miydim? ölümün ikiz kardeşi, acemi bir kayıkçı topluyor yelkenlerimizi, sandalımızda mutluluğun sihirli resmi

Küçük bir kasabaya taşınmaya hazırdım. Lakin asıl hazır olmam gereken şey gerçeklerdi. Yalanlar bunca yıla sığmıştı ama artık taşıyordu. Aşk? Peki aşk tüm bu gerçeklerle yüzleşmekten yorgun düşen bedenimi tutacak kadar güçlü olabilir miydi? Dostluk? Bağları ne kadar kuvvetli olabilirdi? Aile neydi? Bu dört harfin oluşturduğu sözcük çoktan çürümüştü beynimde. Artık yeni bir yol yeni bir yaşam vardı benim için. Yeni bir yol için önce tüm gerçekler çıkmalıydı ortaya...

Çoklu kişilik bozukluğunu anlatan bir roman Bir insanın içine kaç kişi sığabilir? Bir yürek, birden fazla ruhun karmaşık dansına ev sahipliği yapabilir mi? Dışarıdan bakıldığında sakin bir surat, iç dünyasının fırtınalı denizlerinde kaybolurken sadece dışarıdan görülen suretinin ötesine geçebilir mi? Belki de her birimiz, kendi içimizde birçok sırrı ve hikayeyi barındıran farklı evrenlerde yaşıyoruzdur. Unutulmuş arzular, unutulmaz anılar ve kim bilir kaç türlü duygu, hep bir arada, tek bir insanın içinde.

“...Tek bir şey istiyorum, lütfen bana uzun uzun yazın. Size şeker gönderiyorum. Doyasıya yiyin ve Tanrı aşkına beni merak etmeyin, kötü düşünmeyin. Hoşça kalın...”

Kayalara sıkışıp kopan ayağımı kurban ettiğim denizler Kadir kıymet bilirse aşarız bu kabusu, kandırırız tanrıyı. Bu uğursuz dua etkisiz olur. Büyü bozulur ve öfkesinden kızaran güzeller güzeli Medusa kollarımda uyur Yalnızca bir gece için. Okşarım 41 saçını da… 41 kez zehre banarım elimi, ekmeğimi. 41 kere maşallah! Musluklara kuş çağırırım. Boğarım tüm yılanları; kovulmuş şeytandan kaçarım. Susar dua, geri çekilir. Söner kandil. Iskalar ölüm ve dua. Iskalar kavim. Geçer bu gece, geçer bu mevsi

Bitmek bilmeyen salgın hastalıklar nedeniyle insanoğlu soyu tükenme tehlikesi ile karşı karşıya kalmış ve her yöntemi denemeye başlamıştır. Yapay zeka teknolojisinin sınırlarını zorlayan insan sonunda siber-sentetik organlar keşfetmiş ve hastalık denen illetten kendini sonsuza dek soyutlamayı başarmıştır. Bunun sonucunda dünya iki kutuplu bir yer haline gelmiştir: Siber-x şehirler ve Yeşil Vadiler. Dünya huzur ve düzen içinde yaşarken Siber-mafya tam bu noktada insanları tehdit etmeye başlamıştır. Siber-pol

Türk diyarının sonsuzluğunda beliren Tan ile macera başlar. Geçmişini kendinden başkası bilmeyen Tan, başta amaçsız bir halde Türk diyarında maceralara atılır ancak aslında yazgısı ile zincirlenmiş halde kendisi de daha sonradan farkına varacak büyük kehanetleri gerçekleştiriyordur. Geçirdiği maceralarla, karşılaştığı insanlarla ve doğanın ruhları ile amansız yaratıklarıyla hem dost hem düşman olan Tan’ın hayatı Oğuz Kağan’ın ordusunda geçirdiği İt Barak savaşından sonra tanıştığı gizemli biriyle tamamen de

"Tamu, kadim Türkçe’de cehennem anlamına gelir. Bilinenin aksine insanın cehennemi öldükten sonra değil, yaşarken başlar. Çünkü insan; unutan, hatırlamayan demektir. İnsanın her unuttuğu, kendi ateşine bir odun daha taşımasına sebep olur. Bundandır ki cehennem, öldükten sonra değil; yaşarken yürekte başlar. İnsanoğlunun her evresi, cehennemin kapılarına bir adım daha yaklaşmasına sebep olur. Bundandır ki zor zamanlar yaşanır ve bundandır ki güçlü liderler aranır. Güçlü lider gelmedikçe zorluk daha da artar.

Biri seni izliyor... Belki bir deli çünkü etrafında çok fazla var. Gerçek delilerden bahsediyorum. Her an saldırıya geçecek türden olanları. Belki de tanıdığın biri. Ya da bir gölge. Her adımını biliyor, geçmişini ve geleceğini. Ya o gölge gerçekse ve sensen? Çok fazla sır var ama önce hapsedildiğin hücreden çıkmak zorundasın. Birileri kurtarmaya gelecek, hatırlayacaksın ve sonra dünyanın halini göreceksin. İşte o gördüğün şey AFRA. Çözmen gereken sırlar içinde. Hoşlanmadığın durumlarla karşılaşacaksın. Etr

Felsefe hareket olmadan özümsenemez, hareket anlamını felsefede bulur. Bu iki unsurun birleşmesinden meydana gelen üçüncü unsur bilinçdışı içeriğidir. Kişi, ancak kendi ritüelini tasarlayıp, uygulamaya başladığında bilinçdışından gelen içrek bilgiye vakıf olabilir. Jung; bilinçdışından gelen işaretlerin içsel işlevlerin derinliklerine inemediği için yaşamayı bekledi ve yazarak ilerlediğini söyledi. Ben, beden aracılığıyla iletişime geçebileceğimiz bir yöntem bulduğumu düşünüyorum. En azından bende işe yarad

Sultan II. Abdülhamid 1876-1909 yılları arasında hüküm sürmüştür. Hükümdarlık süresi boyunca kuşku ve şüphe kıskacından kurtulamamıştır. 33 yıllık saltanatına en önemli gelişmeler Meşrutiyet ve sonrası dönem olmuştur.

Dile getirilemeyen yaşanmışlıklar, kalbimizin bir köşesinde saklı kalan acılar. Her ne olursa olsun umutla, sevgiyle bakın yarınlara. “İyilik yapın, bütün güzel değerleri gerçekleştirin.” Gerçekleştirin ki dünyada güzellikler, iyilikler çoğalsın. “Dünya değişmeli.” “Güzellikler ve Sevgi her şeyi yeniliyor.”

Bundan uzun yıllar öncesi... İnsanlığın savaşlar ve doğa arasında sıkıştığı, aklı eşkin, kılıcı keskin olanların yaşayabildiği bir devir. Amansız bozkırda hakimiyet yarışına girmiş iki büyük devlet ve aralarında gittikçe yaklaşan bir savaş, üstün yetenekler vaad eden üç büyük taş ve bu taşın değiştireceği üç farklı hayat. Umay, hepimizin görebileceği sıradan biri olarak büyümüş biriydi. Niyeti bir an önce memur olmaktı. Ta ki o güne kadar... Bilmediği bir hayatın içine düşen genç kadının aynı anda öğrenmesi

“Uzun zamandır hayatın anlamını çözmenin çok acı çekmekten geçtiğini düşünüyorum. İnsan ne kadar acı çekerse o kadar farkındalığı artıyor. Hele ki yaşadığın evden en az bir cenaze çıktıysa, ölümü bu kadar yakından görmek “ölüm” konusundaki farkındalığı maksimum düzeye çıkarmak için yetiyor da artıyor. "Ölüm bir eve girince sağ kalanları da biraz öldürüyor” der Peyami Safa. Bu cümleyi ilk okuduğumda ne demek istediğini anlamamıştım. Haklıymış… Yüreğinizde taşıdığınız rengârenk acıları “Olsun ama benim gökkuş