Zeynel Güney öykülerini okurken benim gibi şaşıracaksınız belki. Değişik olsun, okur sarsılsın düşüncesiyle yazılmış öyküler değil bunlar. İlk öykülerini okuduğumda bilinen öykü anlayışı kalıbına uymayan bir yapıyla karşılaştım. Zeynel Güney'e sorduğumda "içimden geldiği gibi yazıyorum" dedi. İçinden gelenin insanlığın sesi olduğunu anlıyordunuz. Bu ses öykülerde kimi kanayan kimi utandıran kimi acıların durulup sevgiye dönüştüğü, türkülerdeki gibi ezgili bir ses oluyordu. Zeynel Güney'in öykülerindeki bu s

Hayatım ağırıyor. Ağrıyan hayatımla yürüyorum ağrıyan dünyaya. Ağrıyan hayatımla ağrı dindirici bir şiir Damatıp akıtabilirsem ağrıyan dünyaya Hayatım bir işe yaradı diyebileceğim. Hayatım ağrıyor. Zonklayan bir çağın, dünyanın çocuğuyum. Kanım, beynim, yüreğim zonkluyor Çağmın ve dünyanın zonklamasıyla birlikte; Zonklayan dünyaya ilişkin bir şiir zonkluyor.

İllerin, iç göçlerin ve değişik yörelere yerleşen, yerleştirilen aşiretlerin, oymakların tarihlerine ait çalışmalar yeterli ve mevcut değildir. Osmanlı Arşivlerinden yeterince yararlanabildiğimizi de söylemek mu¨mku¨n değildir. Bu nedenle adeta iğneyle kuyu kazar gibi çalışmak durumunda kalınmaktadır.Kapadokya ve Nevşehir bölgesi kadim medeniyetlere beşiklik etmiştir. Değişik ku¨ltu¨rler, değişik dinler burada yaşama alanı bulmuştur. Her ilde bir u¨niversite olmasına rağmen yerel tarih konusunda da yeterli

Kültürlerin ve medeniyetin beşiği olan bu kadim coğrafyada gerçekten çok acılar çekilmiştir. Bazı kaynaklara göre de insanoğlunun yerleşik düzene geçtiği ilk yer burasıdır. Ayrıca buranın çok karışık ve savaşların bitmemesi kişi ve topluluklara göre farklı sebepler ortaya koymaktadır. Kimi, bütün savaşların ve kargaşaların tek sebebini petrol ve doğal gaz rezervleri olduğunu söylemekte, kimi çatışmaların tek nedenini etnik kökene bağlamakta, kimi mezhep çatışması demekte, kimi ise bereketli toprakların varl

Lakin bazen umudumu yitiriyorum sevgili. Bir çocuk ağıtı duyuyorum örselenmiş tarafımda. Kırık cam parçacıklarına benzeyen hülyalarımı süpürüyorum elimin tersiyle. Soruyorum kendime “Aynı şehirde yaşarken gurbeti solur mu insan?” diye. Kendimi, kirpiklerinin arkasına gizlenmiş o kehribar renkli gözlerinin bakışlarında hapsedilmiş hissediyorum. Yanlış anlama sevgili, hiçbir şikâyetim yok bu durumdan. Asla nedamet hissetmiyorum. Bu gönüllü bir teslimiyet, ömür boyu sürecek olan.Haberin yok tabii, gecenin koyn

Sürükleyici, merak uyandıran, heyecanlı ve akıcı bir dille kaleme alınan Mutlu Köpekler Gezegeni Sibel Unur Özdemir’in ilk romanı olma özelliğini taşıyor.Roman, gerçek yaşamın içine yerleştirilen gizemin fantastik boyutuyla okuyucuyu adeta büyülü bir yolculuğa çıkarıyor sayfalar boyunca.Özdemir’in hayal dünyasına hayran kalmamak mümkün değil. Zira O, var olan, bildiğimiz dünyadan bir kesiti anlatırken aynı zamanda da bilinmeyenlerin dünyasına adım atarak olağanüstü bir hayal gücü sergiliyor ve siz okurların

Tıp Fakültesi Biyofizik Anabilim Dalı Öğretim Üyesi olmasının yanı sıra, Edebiyat alanındaki çalışmalarıyla da dikkatleri üzerinde toplayan Prof. Dr. Süleyman DAŞDAĞ Bey’in hikayelerinde, hayatın ve ona anlam kazandıran insanın reel çerçevede çeşitli yönleriyle ele alındığını ve akıcı bir anlatımla sergilendiğini görüyoruz. Kendisini kutlar, çalışmalarının devamını dilerim.Prof. Dr. Önder GÖÇGÜNSüleyman Daşdağ’ın yalın, içtenlikli, yuvasını bulmuş cümleleri, okur kardeşliğine okuntudur. Onun hikâye ve denem

Miş’li geçmiş zamanların/Üçüncü tekil şahıs’ıyım/Gelecek zamanların hikayesi alemimde yaşarım…”“Belki şu an gecenin karanlığını deliyordur gözlerin/Pencerenin önünde otururken/Elinde bir bardak çay…”“Gözlerim gözlerine dalarken/Ve ellerimdeyken karanfil kokulu ellerin/Ben böyle ayrılığı hiç düşünmemiştim…”“Kelimeler arasında kaybolmaya yüz tuttum/Kime kazındı zihnime,kimin’ o an unuttum/Kelimeler satır satır okunan kelimeler/İlmek ilmek , düğüm düğüm dokunan kelimeler…”“Bu hikaye bir kadını anlatır/Bir kadı

Sibel Unur Özdemir’in hayal gücünügerçeklerle harmanlayarak kurguladığı yeni romanı "Karaiğne Kolonisi” ÜrünYayınları’ndan çıktı. Karaiğne Kolonisi’nin roman karakterlerikarıncalar. Roman, ormandaki yuvalarında yaşamlarını sürdürürken meydana çıkankarınca ayısının kendilerine zarar vermelerinden korkan Karaiğne Kolonisi’ndekikarıncaların bir başka mekâna (şehre) göçünü anlatıyor. Karıncaların karakteristiközelliklerinden dolayı olay örgüsü açık mekânda geçiyor. Romanda zorunlu olarak gerçekleştirilengöç

Tatil için yapılan seyahatlerin arasındagemi seyahatinin her zaman özel bir yeri olmuştur. Ya bu tür gezilerin seyrekyapılmasından ya da bu konu da okuduğumuz roman film veya televizyondizilerinin etkisinden olsa gerek hemen hepimiz böyle bir seyahatin hayalinikurmuşuzdur. Aslında ben en azından kendim için bu konuda bilinenlerinbilinmeyenlerden daha az olduğunu gördüm. Gerçeklerin film yada romanabenzemediğini de anladım. Bu küçük kitapta gemi gezileri hakkındaki yorumuokuyucuya bırakarak yaptığımız bir de

Dudak tiryakisiyim terli tümseklerine Mavi kıyılarına kutsanır hep yüreğim Usulca yaslandığımda dağ yamaçlarına Oynaşır sarmaş dolaş içsel güdüler. Kendime uzaklığım sana yakınlığımdan Gönlümün çalar saati güleç gözlerin Utku yüklü dinginlikler kuşalıyız Bırak örtüşsün ateş hatlar keyfince. Yastık yorgan ediyorum sevinçlerimi Resmine yapışkan gülücükler kondurarak Yalnızlığın kinini dudaklar indirsin Islık çalalım geceye karşılıklı koro halinde…

‘Türkçesi varken’ göruüşünün yılmaz savunucusu olarak yazı ve dizelerinde bu dil duyarlılığının yoğun izlerini görmüş olduğumuz Ömer F. Özen’in ilk dizeleri Anadolu basınında, Osmaniye / Hakikat, Egridir Göl Sesi, Baskent, Urfa / Mesale, Güneş, Bartın, Çağdaş Türk Dili vb gazete ve dergilerinde yayınlandı. Yine Anadolu basınında başlayan basın meslek yaşamı Cumhuriyet Gazetesinde sürdü. Kanada’nın Montreal kentinde 1994 yılında üç dilde yayınlanan Bizim Anadolu Gazetesini kuran Ömer F. Özen, siyasal, toplum

2020 sen çok kötü bir yıl oldun. Belki de şimdiye kadar yaşadığım yılların en kötüsüydün. Bir yanda virüs korkusu bir yanda endişeler, yasaklar, eve kapanmalar, ölümler neler yaşatmadın ki. Hep kalbimin sileceklerini çalıştırmam icap etti önümü görmek, yoluma devam etmek için. Binlerce korku dolu göz binlerce maske arasında yalnız dolaştım. O kadar ıssız ve zavallıydı ki geçtiğim yollar ne gördüklerimi ne de arkada bıraktıklarımı sevdim. Çok yordun beni sevimsiz yıl be çok yordun, sileceklerimi, yıprattı

“Bir solukta okudum. Çok beğendim. Bir usta elinden çıktığı o kadar belli ki. Sevgi ve dostlukla.” Zeynep Irgat Tiyatro Sanatçısı “…Ama senin dizelere döktüğün ayrıntılar, “Kimin anısı yok ki!”nin ötesine geçiyor… Bambaşka… Seninki bir aşk… Ve aşk ehlince… “Urumelihisarı’na oturmuş” Orhan Veli’yi herkes biliyor da… Belki, Cahit Irgat’ı da… Bilinmeyen nice öykü var… Onlar da ıslık çalıyor bu ırmak şiirde…” Mehmet Mahzun Doğan Şair, Yazar, Gazeteci “…Bu kitap bir İstanbul meftunundan… Ölü

Kol kola giripte çıktığımız yol Işığa bilime barışa gider Ufukta güneşe baktığımız yol Aydınlık ileri görüşe gider Yolun yolcuları emekten yana Kastetmezler birtek yaşayan cana Bu yol menzil almaz dökülen kana Zalimlere karşı duruşa gider Soyguncunun izi yoktur bu yolda Hilebazın yüzü yoktur bu yolda Yalancının tozu yoktur bu yolda Hakka adalete varışa gider Bu yolda Kaplani bu yolda Yılmaz Bu yola çıkanda umut yıkılmaz Bu yolda insana farklı bakılmaz İnsanlığı aşkla sarışa gider

Ilgaz'a Şiirler

Üstüme Ört Sesini

Müdavimi olduğumuz kahvenin bir değişik portresiydi suskun adam. Kahve sahibinin dışında kim olduğunu pek kimse bilmezdi, suskunluğunu da. Her gün aynı saatlerde gelip çayını yudumlar, bir saat kadar oturup giderdi sessizce. Kalktığında cebinde hazırladığı bozuk parayı çay tabağına koyar, öyle ayrılırdı kahveden.50 yaşlarında olmasına rağmen daha yaşlı görünürdü. Hem yürüyüşü ağırlaşmış, hem sırtı hafif kamburlaşmıştı. Ayakları vücudunu taşımayı reddedecek gibiydi. Kim bilir onu bu şekilde yaşama küstüren,

“Yapıtta göze çarpan özelliklerden ilki yazarın dil ile kurduğu sıak ilişki. Akçal gözlemlerini son derece akıcı bir dille kaleme alıyor ve okuru anılarının içine çekerek, adeta farklı dünyalara sürükleyip götürüyor. Yazarın fotoğraf sanatına duyduğu ilginin izlerini de taşıyan yapıtta, genç yaşlarından başlayarak yabancı ülkelerde uzun süre yaşamış bir kadının, insanı kâh güldüren kâh hüzünlendiren anılar zinciri gözlerimezen önünden bir film şeridi gibi geçerken, içten yapmacıksız, etkileyici dil, olayla