Sinemaya yoğunlaştığı çalışmasının bu ikinci cildinde Gilles Deleuze, ilk ciltte (Sinema I: Hareket-İmge) Peirce'ten esinlenerek geliştirdiği sinemaya özel göstergeler tablosunu sinemada ortaya çıkan yeni kavramsal pratiklerin izini sürerek tamamlıyor. Bunun için, 2. Dünya Savaşı öncesi sinemayı karakterize eden eylem temelli sinemadan farklı, duyu-motor zincirinin koptuğu ve bu sayede zamanı dolaysız bir şekilde sunma kapasitesine kavuşan yeni bir imge türü ayırt ediyor. Deleuze'ün zaman-imge kavramıyla ka

Ama insanlar sadece bununla kalmazlar; hayata karşı kin ve utanç duyan insan, giderek ölüme daha çok tapan, despot ile kölenin, papaz, yargıç ve askerin kutsal birliğini oluşturan, daima hayatın ensesinde, onu sakatlayan ya da yavaş yavaş öldüren, yasalarla, mallarla, görevlerle, imparatorluklarla onun üstüne çullanan ya da boğmakla uğraşan özyıkım içindeki bir insan: İşte Spinoza´nın dünyaya koyduğu tanı, evrene ve insanlığa ihanet. (Arka Kapak)

İlk kez 1968'de yayımlanan Fark ve Tekrar, Gilles Deleuze'ün doktora çalışmaları kapsamında kaleme aldığı iki tezden biri. Deleuze'ün hepsi Türkçede halihazırda yayımlanmış olan Hume, Bergson, Nietzsche, Kant ve Sacher-Masoch monografilerinden sonra yayımladığı bu kitap halen pek çokları tarafından Deleuze'ün özgün felsefi duruşunu ve tarzını yansıtan ve daha sonraki çalışmalarına yön veren başyapıtı olarak değerlendiriliyor. Fark ve Tekrar Deleuze'ün farkın düşünürü olarak anılmasına neden olacak argüman

1912'de Adriyatik kıyısındaki bir şatoda (Duino Şatosu) başlıyor Ağıtları yazmaya Rilke, on yıl sonra başka bir şatoda, İsviçre'deki Muzot Şatosu'nda tamamlayabiliyor ancak. Aradaki boşluğun büyük bölümünde susuyor Rilke, Büyük Savaş'ın neden olduğu travmayla bıçak gibi kesiliyor şiiri. Ağıtlar'a geri döndüğünde, 1922'nin Şubat'ında, müthiş bir yaratıcılık sağanağına yakalanarak birkaç haftada tamamlıyor yapıtını. 20. yüzyılın en etkileyici şiir kitaplarından biri olan Duino Ağıtları'nı şair Can Alkor'un ep

İnsanın en büyük yanılgısı kendini diğer canlı türlerinden daha üstün görmesidir.Akıl yürütme, yaratıcılık ve özellikle hayalgücü gibi gelişmiş yetilerini dünyaya hükmetme araçlarına dönüştürerek köreltmiş, bunun sonucu olarak da yaşam skalasındaki doğal yerini yitirmiştir. O artık etkin değil tepkiseldir, karşıtlıklar üretmeden kendi gücünü (aslında güçsüzlüğünü) hissedemez, o artık iktidar bağımlısı, akışsız, yaşamasız, kendisine kapatılmış, erk sahibi bir köledir. Doğanın ahengini bozmuş, bireysel özgürl

Aklın İşlevi, son dönemde yeniden rağbet gören süreç felsefesinin öncüsü olan Alfred North Whitehead'in 1929 yılında Princeton Üniversitesi'nde verdiği seminerleri bir araya getiriyor. Bu seminerlerinde Whitehead aklın işlevini yaşam mücadelesinde üç basamaklı bir merdivende yukarı tırmanmak şeklinde tanımlıyor: yaşamak, iyi yaşamak, daha iyi yaşamak. Bu tırmanışın imkânı ise, Whitehead'e göre, Pratik Akıl'dan özenle ayırdığı ve etkili bir şekilde kullanılan Spekülatif Akıl'a dayanıyor. Whitehead bu semine

Daha kendi kendinizi aramamışken beni buldunuz. Böyledir tüm inananlar; inancın değeri azdır bu yüzden. Şimdi size beni yitirmenizi, kendinizi bulmanızı buyuruyorum; hepiniz beni yadsıdığınız gün, ancak o gün geri döneceğim sizlere... Ecce Homo, Nietzsche'nin mutlak bir suskunluğa gömülmeden hemen önce kaleme aldığı otobiyografik bir metin, felsefi düşüncesinin bir seyrüseferi. Neredeyse bir oturuşta yazıyor metni Nietzsche (15 Ekim - 4 Kasım 1888), büyük bir neşeyle, şarkı ve dans formunda adeta. Zihnin ö

Alice'in maceraları 150 yılı aşkın bir süredir çeşitli dillerde devam ediyor. İlk kitapta tavşan yuvasına düşünce başına gelmedik kalmayan Alice, Harikalar Diyarı'nın devamı olan Aynanın İçinden'de kendini birden ayna evi'nde satranç tahtasının üzerinde buluverir: beyaz piyon oynar ve on bir hamlede kazanır. "Acaba Ulak'lar geliyor mu? Şu yola bir bakıp söyleyiver, ne görüyorsun." "Gelen yok," dedi Alice. "Ah keşke benim de öyle gözlerim olsaydı," dedi Şah, gamlı bir sesle. "Yok'u görebilmek! Hem de bu m

Sosyolojinin kuruluş yıllarında erken bir sezgiyle mikro-sosyolojiden yana tavır alan Gabriel Tarde, Durkheim'ın herşeyi genel olanla açıklamaya çalışan sosyoloji anlayışına şiddetle karşı çıkmış ama dönemin yaygın eğilimleri nedeniyle Kıta Avrupası'nda uzun süre gölgede kalmıştır. Oysa Chicago Okulu üyeleri Tarde'dan önemli ölçüde yararlanarak ileride "interactionism" yönünde gelişecek çalışmalarını bu temel üzerine oturtmuşlardır. Suç, taklit gibi mefhumlar üzerine özellikle eğilen Tarde toplumsal değişim

Bir tarafta İtalyan tiyatrosunun aykırı ismi Carmelo Bene'nin Shakespeare'i kesip biçerek sahneye taşıdığı III. Richard'ı, diğer tarafta Bene'nin sahneleme tarzını bir tür cerrahlık olarak ele alan Deleuze'ün metni. O halde tarihi kesip alacak ya da budayacaksınız, çünkü Tarih, İktidarın zamansal işaretleyicisidir. Yapıyı kesip alacaksınız, çünkü bu eşzamanlı işaretleyici, değişmezler arasındaki ilişkilerin bütünüdür. Değişmezleri, sabit ya da sabitlenmiş öğeleri çıkaracaksınız, çünkü majör kullanıma aitti

Sarkis 1972'de, yaşadığı binanın bodrumunda bir dizi fotoğraf çekti. Flaş ışığında bir anlığına belirip yiten mekan parçaları buldu orada, kendi üzerine kapanmış, kapatılmış bellek sahneleri: izler, çizikler, akıntı şeritleri... ölesiye bırakılmış birkaç nesne ve saf beton. 2017 yılında Riverrun'da, Bunker Sergileri'nin ilkinde, Sarkis bu fotoğrafların her birine o fotoğrafı tekrar eden sarı bir suluboya yapıştırdı. Her desen bir kıvılcım, her kıvılcım bir punctum oldu böylece. Bu serginin kitabı olarak h

Sarkis 1972'de, yaşadığı binanın bodrumunda bir dizi fotoğraf çekti. Flaş ışığında bir anlığına belirip yiten mekan parçaları buldu orada, kendi üzerine kapanmış, kapatılmış bellek sahneleri: izler, çizikler, akıntı şeritleri... ölesiye bırakılmış birkaç nesne ve saf beton. 2017 yılında Riverrun'da, Bunker Sergileri'nin ilkinde, Sarkis bu fotoğrafların her birine o fotoğrafı tekrar eden sarı bir suluboya yapıştırdı. Her desen bir kıvılcım, her kıvılcım bir punctum oldu böylece. Bu serginin kitabı olarak

Yaşam her yerde aynıdır. Bir istiridyede, bir ağaçta, bir hayvanda ya da bir insanda yaşam hep aynı talepleri yineler. Hayvan ile insanın doğadaki yerleri, işlevleri, birbirleriyle ilişki kurma biçimleri düşünce tarihi boyunca işlenmiş, karşıt tezler ortaya atılmış ve sıkça tartışılmıştır. Gilbert Simondon genel psikoloji başlığı altında hayvan ve insan üzerine verdiği derslerde bu meseleleri antik dönemden başlayıp 17. yüzyıla kadar taşıyarak yeniden ele alır ve çizdiği tarihsel tabloda problemin etik ve

Nasıl yürümek bir düşünme biçimiyse, yazmak da düşünme biçiminin iz bırakma hali. Bir iş üzerine düşünmeyi, yani yaratı sürecini genelde zihinsel bir akış içinde yaşıyorum. Deneme yanılma deneyimini çoktandır bir atölye ortamı dışında, 'Kabine' adını verdiğim bir yerde gerçekleştiriyorum. Atölyelerim geçici olarak sergi alanlarında kuruluyorlar. Bu alanlar, icra yerleri olarak işlev kazanıyor benim için. Sergiyi kurmadan önce, bana sunulan ya da nadiren de olsa seçtiğim, henüz boş olan mekanda bir süre kalı

Burası distopik bir ülke, burası dünyada bir yer, burası Chaosmos. İnsanın işgal ettiği yerler doğa tarafından bir bir geri alınıyor bu ülkede. Yaşayanlar az önce buradaydılar ama şimdi yoklar, kıyameti beklemeden çekip gitmişler. Evlerini, fabrikalarını, uçaklarını, işkence odalarını, çocuklarının oyuncaklarını bırakıp gitmişler. Belli ki bir şeyler ters gitmiş. Emin Altan beş yılı aşkın bir süre boyunca bu distopik ülkeyi gezdi, bu hayalet mekanları, yapıları fotoğrafladı, modern insanın doğayla girdiği

“Just like walking is a form of thinking, writing is also a form of thinking leaving its trace. Usually, I experience the process of imagining and creation of work as a mental flow. It’s been a while since I undertook the trial-and-error phase at the workshop. I tackle this phase in a zone I call 'Kabine [The Cabinet]', something you will read more about later on. The exhibition venue becomes my workshop. These zones take on value as temporary places for implementation.I am standing in an area allocated to

Zihninde, kağıt üstünde, hiç görmediğin, içine hiç girmediğin bir ev inşa et; masandan kalkmadan evin içinde bir yolculuğa çık; anımsamak istediğin her şeyi, tüm imgeleri, isimleri, anıları evin farklı yerlerine yerleştir; yıllar sonra, tek tek sözcükler, cümleler, paragraflar halinde geri dönüp sana bu olanaksız yolculuğu anımsatsınlar, bellek olarak evi yeniden kursunlar diye. [...] İçeriye girdiğimde karşı karşıya yerleştirilmiş iki duvar görüyorum. Yer aldıkları mekandaki işlevleri uyarınca birtakım iş

Deleuze’e başvurmadan politik felsefe mümkün müdür? Efe Baştürk’ün "İçkinlik Demokrasisi" üst başlığını verdiği çalışması bu kaçınılmaz soruyu gündeme getirerek tartışmaya açıyor. Deleuze’ün Platon ve Hegel'e karşı duruşunun işlendiği ilk bölümde, "molar-felsefe" ve "diyalektik aklın olumsuzlayıcı işlevi”nin karşısına iki farklı göçebe çizgi çıkarılıyor. İkinci bölümde ise Althusser, Rancière ve Nancy gibi Deleuze’ün çağdaşı filozoflar üzerinden Deleuze’ün politik felsefesinin etkileşim alanları gözler önü

Ben kendi kudretimin malikiyim ve Ben ancak Biricik olduğumu bildiğim an kudretimin malikiyim. Kendine-sahip-olan, Biricik'te yaratıcı Hiç'e, doğduğu yere geri döner. Benden yüce her varlık, ister Tanrı olsun ister insan, Biriciklik duygumu zayıflatır ve ancak bu bilincin rüzgarı karşısında sönüp gider. Meselemi Kendime, şu Biricik'e bırakırsam, o zaman meselem kendi yaşamını kendisi tüketen geçici ve ölümlü bir yaratıcının meselesi olur ve diyebilirim ki: Ben meselemi Hiç'e bıraktım. M.S