Bu kitap, AB Kültür Programı tarafından seçilmiş ve desteklenmiş Konuk Sanatçı Projesi'nin meyvesidir. Bu bağlamda Şubat 2012'de gerçekleşen Koç Üniversitesi Uluslararası Konuk Sanatçı Çalıştayı'ndaki sunuşlardan yola çıkarak, Türkiye için özel olarak hazırlanmış bir derleme niteliğindedir. Öncelikle görsel sanatlar, iletişim sanatları, sahne sanatları ve edebiyat alanında varolan programları tanıtmak amacıyla hazırlanmıştır. Proje kapsamında hazırlanan İngilizce yayından seçilen 1. Bölüm'de yer alan metinl

Dünyanın bütün o olağanlığı. Genel çerçeve bu. Bildik bir doğa parçası, ağaçlar, kar altında bir başına koşan bir at, ölü bir tilki... bir tarafta bunlar olup biterken diğer tarafta bir çocuğun tuhaf, karanlık sezgileri. Hayatın aşina seyri ve içkinlik. Bir görüntünün çoklu-yaşaması. Bu da çerçevenin dışı. Dışarısı. An'ı oluşturan unsurların yerini belli belirsiz değiştiriyor Ebru Ceylan. Küçük, sessiz kurgular buluyor, icat ediyor. Olağanı kavramsallaştırıyor. Bir çocuğun korkuları geçsin, diye sırf, gözü

Romalı düşünür ve şair Lucretius'un eşsiz yapıtı Evrenin Yapısı Türkçenin iki büyük ustası Turgut Uyar ve Tomris Uyar eliyle dilimize aktarılmıştı. İlk olarak 1974 yılında Hürriyet Yayınları, daha sonra 2000 yılında İyi Şeyler Yayıncılık tarafından yayımlanmış olan bu ölümsüz metin bir Norgunk Yayıncılık kitabı olarak yeniden hayat buldu. Her şey birbiriyle sınırlandırılmış, görüyoruz: Hava tepelerle ve tepeler havayla. Toprak sınır çiziyor denize, deniz karalara, Oysa evreni sınırlayacak bir şey yok

Mimar-ı Şehîr Alexandre Vallaury'nin 19. yüzyılın sonunda Büyükada'nın en tepe noktası için bir otel olarak tasarladığı, ama otel açılamayınca anasız-babasız Rum çocuklarına yuva olmuş, devasa ahşap binası, yaklaşık elli yıldır koca bir uğultuya evsahipliği yapıyor. Sen ki ömrünü çoğu kişiye erişmeyen sesleri işitmeye ayırdığını söylersin ikidebir, gel ve duy öyleyse soğurduğum her zerreyi: Hece, kelime, ünlem, anlam paramparça olmuş, ayrışmış tenimde, ulaşabiliyorsan onlardan bir bütünlük yont boşlukta,

Hayvanların sesi var, ama sözleri yok. Varsa da söylediklerini, söylemeye çalıştıklarını anlamıyoruz, kaldı ki anlamaya da yanaşmıyoruz pek. Ölen danalar karşısında sorumluluk hissetmeyen biri var mı? Bu soruya cevap verebilmiş değiliz henüz. Karmaşık bir hukuksal bölge bu. Tarafların uzlaştığı alanların başında, bir yarar sağlama amacına dayanmayan acı vermenin hiçbir biçimde kabullenilemezliği geliyor. Hayvan hakkının duygusallık, duyarlılık katmanında çözülemeyeceğini savunanlar, organik varoluşun insan

Enginarları almadan üç gün önce. Bu cümleyle başlıyor Alisin Not Defteri. Enginarlar önemli çünkü, her şey onların durumuna bağlı; renklerinin günbegün değişmesi, yaprak uçlarının içe doğru kıvrılıp sivrileşmesi, gövdelerin diriliklerini yitirip zamanla pörsümesi... Çocuksu bir merakla soruyor Fatma Tülin: Kalbi neresinde? Dipten yükselen morluk yukarda kalan yapraklara yetişemiyor açık, soğuk yeşil, buzumsu tepeler yaprak uçlarını mor/kahve karışımı bir renk çevreliyor. Boya kalemiyle muntazam hatlar çek

Bu kitap, Sanat ve Arzu Seminerleri'nin 2010 yılının Haziran, Kasım ve Aralık aylarında düzenlenen oturumlarında yapılan sunuşların bir derlemesi niteliğinde. Sosyal bilimlerin, görsel sanatlar, iletişim sanatları ve sahne sanatlarının çeşitli alanlarında çalışan kamusal entelektüeller ve sanatçıların bu derlemede sunulan işlerinin büyük kısmı özellikle Sanat ve Arzu Seminerleri'nde sunulmak için hazırlandı. Bu seminer dizisini tasarlamaktaki amacımız eleştirel sanat pratikleriyle, özellikle bu pratiklerin

Gilles Deleuze'ün felsefe tarihi okumalarında Nietzsche ve Felsefenin yeri, özellikle diyalektiğe karşı girişilen kavga bakımından çok önemlidir. Tepkisel insanı, ona özgü duygu tipleri olan hıncı, ve onun daha da gelişmiş, içselleşmiş biçimi olan vicdan azabını Nietzschenin nasıl ifşa ettiğini tüm açıklığıyla gözler önüne serer bu çalışmasında Deleuze. Lucretiustan Spinozaya, oradan Nietzscheye varan debisi yüksek bir düşünce çizgisi: neşe, gülüş ve dans. Dionysos ve Ariadne. Ruhsal dengesizlikleri ve ik

Ayşın Candan bir tiyatro kuramcısı ve araştırmacısı olarak, bugün bütün sanatlarda ağırlıklı bir biçimde öne çıkan performans kavramının önemine vurgu yaparak şunu hatırlatıyor bizlere: Olmak pratiği özünde bir sahne edimidir. Oyun Tören Gösterim başlığı altında derlediğim makale, eleştiri, tanıtım ve kuramsal yazılar yirmi yılı aşkın bir sürede süreli yayınlarda, konferans ve sempozyumlarda sunulmuş on beş başlıktan oluşuyor. Ortak yanları, yazınsal metne değil, sahne olayına odaklanmaları, oyun sanatını

Ceyhun Tuna bir şair. Şiirin terkedilmiş bir dil olarak görüldüğü bu eksik zamanlarda Ceyhun Tuna genç bir şair. Terk Gürültüsü bir ilk kitap olmasına karşın sıkı şiirin hizasında yerini doğallıkla bulan şaşırtıcı yetkinlikte bir toplam, dahası bir yeğinlik düzlemi. Terk yarası bu korkarım enseme vurur benim baş ağrım Bu ağrıyı ben bir çocuktan emanet aldım! Toz ve alkol Aldım ardından biraz seviştim çok sustum üç yıl kadar lal Kaldım ve fakat dinmedi ağrım. Dikeldim, kıyam ettim İsyan ve inkar. Beni gülün

Ahmet Soysal dilin, yazının, edebiyatın uçlarını, Fransızca yazan üç uç yazar üzerinden yokluyor bu kitapta. Artaud'nun çığlığı, Beckett'in merakla beklediği son sözcük, Blanchot'nun son adam'ı. Uc'un ucu'na gitmekten çekinmeyen üç uç metin. Üç: uc'un aynılığı ve başkalığı. İlkinden iki nokta çıkarılınca aynı. İkincisine iki nokta eklenince aynı. İkisi noktasız aynı. İkisi noktalı aynı. Ama ikisi noktalı olunca, yalnızca tekrarlanan bir sayı. Diyalektiğin parodisi gibi. Ayrıca noktalı sözcük ek alınca dön

1980 yılında televizyon için İngilizce olarak kaleme alınan Quad, 1981de Samuel Beckett tarafından sahnelenmiş ve yönetilmiştir. Süddeutscher Rudfunkun yapımcılığını üstlendiği oyun ilk kez 8 Ekim 1981 tarihinde R.F.A. tarafından Quad 1 & 2 adıyla yayınlanmıştır. Orada büzüşmüş kalmışken, küçük tapınma yerimde, karanlıkta, kimsenin beni göremediği o yerde, yalvarmaya başladım, ona, görünmesi için, bana görünmesi için. Ne zamandır adetim, alışkanlığım olmuştu bu benim. Ses çıkarmadan, zihinsel bir yakar

engellerle dolu sağ ellerle, sol ellerle tutuşmuş, birbirine karşılık veren, sonsuza dek kavuşmuş ellerle dolu karşılıklı ellerle tetikteki ellerle, meşgul ellerle dolu sabahlarla dolu kapılarla dolu bulutlardan damla damla düşen suyla dolu bir kıyıdan ötekine giden sandallarla dolu toprak setlerle dolu kavşaklarla H.M.

Bedenin ressamı Bacon, acı çeken tüm et parçalarının, dağılmış suratların, başların, kellelerin, organsız bedenlerin ressamı. Evet, o da İrlandalı, tıpkı bedenlerin tuhaf haraketlerinin bütün bir kataloğunu çıkarmış olan Beckett gibi. (Deleuzeün şu İrlandalıları...) Beckettin Kişileriyle Baconın Figürleri arasındaki ortak tablo, aynı İrlanda: Yuvarlak, tecrit eden, kişisizleştirici... Küplerin, paralelyüzlerin içinde tecrit edilmiş figürler hep bir delikten, bir yarıktan akıp gitmeye meyilliler Baconda:

Mekik’te dört tekinsiz kuyuya ayrı ayrı eğilip bakıyor Enis Batur: Nietzsche, Warburg, Walser, Wölfli. Dipte kendi suretini görmüş müdür, okuyanlar söylesin. Dönüş yolu uzun sayılmaz, bu nedenle de, bir yılan gibi kıvrıla kıvrıla, uzatabilirim onu. Topografyanın bir yüzündedir Coğrafya, sırtını Zaman oluşturur, işler. Yıllardır, iki tarafta dokuyorum. Gitgide büyüyen kapkara bir ağız hızla yaklaşıyor karşıdan.

İklimler değişiyor, şehirler, oteller, insan yüzleri değişiyor İsa’nın ense köküne saplanmış o ağrı geçmiyor. Arada bir azan, dindiğinde bile dipte, derinde hep sinsice işleyen, inatçı bir ağrı bu. Bahar’ın saçlarını sevgiyle okşarken de orada (sevebilir mi ki İsa?), Serap’ın üstünde çaresizce debelenirken de (öldürebilir mi ki İsa?). Evet, bir şekilde varız, varlığız, sınırlanmış arzularımız var: Sonunda hep gevşeyen, pörsüyen, silinip giden yarı-arzular...“Sıkıldın mı? Tamam, kestik.” İşte bu iki cümle ar

Ampirizm ve Öznellik Deleuze´ün ilk kitabı. Kitabın altbaşlığı da şöyle verilmiş: Hume Açısından İnsan Doğası Üzerine Bir Deneme. Deleuze´e göre Hume bir psikologdan önce bir sosyolog, bir ahlakçıdır; temelde insanın bilimini yapmayı amaçlar. Şu kritik soru Hume felsefesinin hep merkezindedir: Zihin doğa değildir, zihnin doğası yoktur. Peki nasıl olur da zihin bir insan doğası haline gelir? Bütün iyi yazarlar en azından zihin psikolojisinin imkânsızlığı üzerinde anlaşırlar. Bilincin bilgiyle özdeşleştirilm

Bize mazohizmde asıl döven kişinin baba olduğu söylendiğinde, şunu da sormalıyız: Öncelikle dövülen kimdir? Baba nerede gilenmiştir? Öncelikle dövülende gizli değil midir? Mazohist suçluluk duyar, kendini dövdürür ve cezasını çeker; ama hangi suçtan dolayı ve ne için? Onda minyatür hale getirilen, dövülen, alay edilen ve aşağılanan tam olarak baba imgesi değil midir? Cezasını çektiği şey, babayla olan benzerliği, babaya benzemesi değil midir? Mazohizmin formülü aşağılanan baba değil midir? Bu yüzden baba dö

İkinci Dünya Savaşı sonrası İngiltere'de öne çıkan çağdaş oyun yazarları arasında belki de en tartışmalı isim John Whiting'dir. Dönemin genç yönetmenlerinden, oyuncularından gördüğü ilgiyi bir türlü eleştirmenler kanadından bulamayan yazar kimi zaman kendi köşesine çekilmiş, senaryolar, eleştiri yazıları yazmış, ama sonrasında yaptığı çıkışlarda da bildiğini okumaktan hiç vazgeçmemiştir: "Sanatın amacı kuşku yaratmak, sırf eğlendirmek için yazılan eserlerin amacı güven vermektir." Whiting'in ustalığı en ço