Şimdi sen belki kinde güdersin bana Bilmezsin ki sevdamın seninle bir hesabı yok artik Bir günaydına sığdırabilseydim seni Hiç beklemezdim ki geceleri Beklediğim sabahlar olmadığı gibi Gelmeni beklediğim gecelerim de yok artık

Susuyorum. Sustukça kanadım. Sustukça ağladım. Öyle çok kelime vardı ki kalbimden dilime dökülmek için can atan. Ama nasıl korktum bilemezsin. Olurda bir kelimem dokunur diye, kırar seni diye. Nasıl öldürürdüm o zaman ben kelimelerimi? Ben kelimelerime bile sahip çıkarken sırf canını yakmasın diye bunca yaşattığın mutsuzluk niye? Neden `o beni üzmez` dediğim adam her hareketinde, her sözünde yok oluşuma imza attı? Ben seni sakınıp saklarken, sen neden kırıklarımı toplamak yerine daha da darma duman ettin be

Anne olmak için doğurmak, aile olmak için yıllarca bir arada yaşamak yetmiyordu. Bazen en uzağındaki insanlar sana en yakın oluyordu. Yıllarca içinde sakladığın kanlı gözyaşların bir başkasının huzurunda istemsizce dökülüyordu. İşte biz buna gerçek hayat diyorduk acısıyla tatlısıyla. Uyku ve uyanıklık arasında araftayım her gece olmasa da mutlaka yaşadığım bir durumdu bu. Ağzımda o iğrenç sigara ve susuzluğun tadı vardı su içmek istiyordum. Bedenimin ter içinde kaldığını hissediyor ve nefes alamıyorum sanki

Masada buz gibi bir kadeh Rakı; Barbun tava ve salata gelmeden önce masada başlangıç olarak alınan kavun ve peynirden çatal ucu yapılırken iki kadeh yuvarladıktan sonra ama limonata bardağıyla değil deve boynuyla olacak 1 İ`Li Rakı mezelerinden okunması tavsiye olunur.

1900 Yılında, Yıldız Teşkilatında önemli görevler ifa eden hafiye Gökalp, görevi gereği yılan kuyusuna çomak sokunca, başına gelen olaylar zinciri sonucu eşi öldürülür. Yılanın başını ezer ancak yaşananlar sonucunda Payitahttan kaçmak zorunda kalır. Onu takip eden düşmanlarına karşı kadim bir sır taşıyanlar ona yardım eder. Sultan II. Abdülhamit Han`ın tahttan indirilmesinden sonra ise destekçisi kalmaz. Cellâtları beklerken kendisine verilen özel görevini yerine getirmeye devam eder. Sürgün; acı dolu yılla

Benzeri olmayan bir kahkahanın En güzel gülüşüyüm ben Sevgiyle bakan gözlerin En güzel bakışıyım ben Güvenle tutan ellerin En güzel dokunuşuyum ben Aşkla bezenmiş bir bedenin En güzel haliyim ben

Benim yolum kimsenin yoluyla kesişmedi. Ucu bucağı yoktu. Hiçbir harita, bir iz yoktu. Her an var olduğum noktadan daha uç, yanlış bir yola sapmaya müsaittim. Doğrusu olmayan hep eğri bir yoldu benimkisi. Ellerim cebimde, gözlerim hayal âleminde bana bakan onca gözün çekiciliğine kapılmıştı ama yine yalnızdım. Sadece yalnız. En iyi yapabildiğim de buydu, yalnız kalmak. Zihnimin içinde sadece bana ait sesler duyuyordum. Bunlar sessiz seslerdi. Duyum eşiğini aşmayı başaramayan, cılız kalan, soğuk, buz gibi se

Esrarengiz bir yeteneğin olmasını istemez miydin? Bakış okuma gibi... Peki sadece bakışarak konuşmak... İşte bu da mükemmel olurdu. Şimdi burada, sana bakışlarla konuşmayı öğreteceğim. Artık dilin susacak ve bakışların konuşacak, kelime kelime ve harf harf... Parmak alfabesini bilir misin? Sana parmaklarınla nasıl konuşacağını öğreteceğim... Sana bunlarla birlikte gizli bir yazı dili öğreteceğim Esperanto... Herkese yazabileceksin ; ancak sadece bu dili bilenler okuyabilecek... Gizli iletişim dilinin muhteş

Bu kısa anı öyküde; yatılı bir okul hayatının çocuklar ve ebeveynleri üzerinde yarattığı zorlukları anlatmaya çalıştım. Aslında hikayemize konu olan okul hayatı 1947 yılında özel bir okulda yaşanmıştır. Bilindiği üzere bu günde yatılı bir okul hayatının bundan farklı olmadığını düşünüyorum. Böyle bir hayatın kişisel ve toplumsal hayatta yarattığı travmaları gidermenin bilimsel olarak incelenmesini ve sorunun çözümlenmesini temenni ederim.

Kirli elbiselerim, parmaksız eldivenim Ahh benim bakkaldan çalıntı kartondan evim Sen söyle şimdi; rüya kadar güzel kız Ben bu halle karşına nasıl gelirim? Söz uçar yazı kalır atasözünden hareketle hislerimi kaleme aldığım ve hiç bir maddi kaygı taşımadan kitaplaştırılan bu şiirlerde kendinizden bir parça hislerinizden bir an bulmanız dileğiyle...

Bu ilk hikaye kitabımda birinin yurtdışından, diğerinin Türkiye'nin doğusundan gelen iki aile ile İstanbul'da köklü bir aile arasında geçen üç aile ile çocuklarının hem kendi aileleri, hem de yaşadığı çevre ve birbirleri ile olan ilişkilerini günümüz koşulları içerisinde anlatmaya çalıştım. Aslında İstanbul'a gelenlerin sorunları çoktur. Kentleşme, kimliksizleşme, göç, varoş hayatı, ötekileşme, sahipsizlik ve umutsuzluk İstanbul hayatına hâkim olmuştur. Kentli olmak için çabalama dürtüsü giderek yok olurken

Hayat paylaşıma açık bir pencereden tüm birikimlerini bizlere sunuyor. Açık pencerelerinin, kapıların kilit anahtarlarını bulabilirsiniz. Kuşkusuz hayatın bizimle olan tüm bağlantı hatlarını devriye etmek şartıyla. İnsan kalitesinin üst taban değerliliği, iç bedenindeki yürürlükte olan elde edilmiş manevi birikimdir. Muhakkak ki hayatın insan için yaratılan insan yararı için ne varsa her şeyi bulabilme noktasında gizli bir kapağı yoktur. Sadece buğulu camları vardır. Buzlar eriyince şeffaflanırlar.

Bak adamım; Aşk hakkında herkesin bir fikri, yorumu, düşüncesi vardır elbet. Oysa çoğu kimse aşk kelimesinin nerden geldiğini bilmez. Bir rivayete göre aşk; Arapçada ki aşeka kelimesinden gelir. Aşeka, bir ağacı saran, besinini ağaçtan alan ve zaman içinde ağacı kurutarak öldüren sarmaşığa denir. Bizim hikâyemizin kahramanı da bir aşeka... Yokluğun, aşeka oldu ciğerlerime. Her nefes alışımda soluğumdan yakaladı üşüyen yalnızlığım. Sensizliğime ağladı aydınlanmayı bekleyen geceler. Günler geçmek bilmedi, akl

Şiirler bırakacağım geride sana Yaşayamadığımız herşeyi bir anı gibi Şarkılar yazıyorum sana Her hayalin parçası düşlerimi bırakıyorum Hiç birşey yaşayamamış ama çok şey yaşamış gibi İzler bırakıyorum geride sana Beni bul diye ipuçları ...

Ben kimim? Ben; aynaya baktığınız kişi ya da yanınızdan selam vermeden geçen öylesine biri, belki babanız, amcanız, dayınız, ağabeyiniz, oğlunuz; iş yerinizde gördüğünüz ama tam anlamıyla tanıyamadığınız, birlikte güldüğünüz ama acılarına kayıtsız kaldığınız, yediğine içtiğine ortak olduğunuz ama paylaşma sırası size geldiğinde oralı olmadığınız... Aslında size hiç de yabancı olmayan, buna rağmen asla tam anlamıyla çözemediğiniz, öylesine bakan gözlerle yöneldiğiniz için, içindeki savaşları, acıları, kayıpl

İstanbul Kalabalığın hırs kokan korkusu Daracık sokaklarda koşturan insanlar Binbir gürültü ve egzoz dumanı Haliç'in bir damla arı suya olan özlemi Nasıl bir vatan burası Adeta bir cehennem manzarası Havaya, suya ve yaşama olan özlemin İki boğaz köprüsü ile ifadesi Tarihi mengenelerle sıkmışlar Aralarına betondan bloklar dikmişler Şehrin ciğerlerine giden yolları Bir bir tuğlalarla örmüşler Martılar gözlerini açmış bir lokma uğruna İstanbul'un gözleri kapanmış boğaz tokluğuna Bu son çırpınışları şehrin Tari

Kirpiklerime tünemiş, yas tutan kuşların kanatlarına, Umutlu uzaklar iliştirmeyi bile becerdim. Martı sesleri doluyor kulaklarıma Biliyorum ki denize kavuşmam yakın.

Her kral bir tahta oturur. Kiminin tahtı soğuk demirden, kiminin ki altından değerli taşlardan, kimininki de basit ahşap işlemeciliğiyle oyulmuş ağaçlardan. Ama tüm bunlardan farklı tekerlekleri olan bir tahta oturan krallarda vardır. Bu hiç kimsenin istemeyeceği bir tahttır. Bu kader tahtıdır. Açmış oldukları savaş önyargılara, hor görmelere, küçümsemelere, ötlenmelere. İşte bu savaşta göstermiş oldukları insan üstü çaba gayret ve azim onları dizginlenemez bir savaşçı kral yaptı. Onlar; seçilmiş krallar a

Hucurât Suresi 13. Ayet; Ey insanlar! Şüphe yok ki, biz sizi bir erkek ve bir dişiden yarattık ve birbirinizi tanımanız için sizi boylara ve kabilelere ayırdık. Allah katında en değerli olanınız, O'na karşı gelmekten en çok sakınanınızdır. Şüphesiz Allah hakkıyla bilendir, hakkıyla haberdar olandır. Ulus devleti yok ederek tek dünya devleti, tek dünya dili yaratmak isteyen Üst Akıl, hedeflerine ulaşmak için (c.c.)Allah'ın sözünü düşünmeden devam ediyor. Hicr Suresi 9. Ayet; Hiç şüphesiz, Zikri (Kur'an-ı K

İnsanlar; ölümü bedenin fonksiyonlarını kaybetmesi sanıyor, ölenler için yaşamını kaybetti deniliyor. Tanrı katında yaşadığımız hayat bir gün bile değilse, yaşam nedir o zaman? Yediğiniz yemekten, içtiğiniz sudan tat alıyor musunuz? Eşinizle veya sevgilinizle, çalıştığınız işte, arkadaşlarınızla mutlu musunuz? Seviştiğinizde ruhunuz orgazma ulaşmıyor mu, yanlış kişiyle mi seks yapıyorsunuz? Her şeye kızıyor, herkesi mi suçluyorsunuz? Şu anda ki yaşamınızdan siz değil de sizi bu duruma sokanlar mı sorumlu? N