Yaşam koca bir sonsuzlukken aşk da yaşamı çekilir kılan, hayatın zaman zaman yaraladığı insanoğlunun yaralarını saran, ona umut şarkıları söyletendir. Tarif edemem ki seni sen ne güzelsin ey aşk... Biri diğerinden ayrı düşünülemeyen et ve tırnak gibi yaşam ve aşk. Aşkın acısı da güzel deyip seve seve yananlara acıdan ve düş bahçelerinden yapılmış bir gönül uçurtması hediye eden sonsuz bir paradoks gibi. Haydi ey gönül sen söyle aşkı bulduğunda onsuz yaşayabilir misin? Kaçsan da her seferinde yolların ona çı

Hayat her daim karşımıza zorluklar çıkartır. Yaşımız, dayanma gücümüz alakadar etmez onu. Zorluklarıyla, bizi sınama peşindedir hep. İşte bu romanda; 10 yaşındaki Turna'nın hayatta kalma mücadelesinden, hepimize örnek olabilecek bir kurgu. Acılarıyla savaşırken; hep güçlü kalarak bize hayatımızı sorgulattırıyor. Ama örnek almamamız gereken yönleri de yok değil. Biz onu her ne kadar güçlü tanısak da herkese çabucak güvenen yapısı onu çok geçmeden, narin bir yapıya büründürüveriyor. O her ne kadar bu yapısınd

İnsanların kendilerinden başka hayatına dahil olan insanlar o insanın yaşadığı ve yaşattığı hayatların renkleridir. Bu sebeple hayatımı renklendiren veya hayatını bir nebzede olsa renklerdirebildiğim tüm insanlara sonsuz teşekkürler ediyorum. Başta kendi çocuklarım olmak üzere, bu kitabın kaleme alınmasında bana güç veren siz değerli insanlara sonsuz şükranlarımı sunuyorum. Sevgi, dostluk ve kitaplarla kalmanız dileğiyle.

İnsan en çok kendini kandırır ve en zor kendine dürüst olur. Kendisiyle yüzleşebilmek cesurların işidir, kendini yargılayabilmek ise delilerin...

Son deminde, İçilmişti çaylar, Ayaklanmamıştık, Kıyısındaydık yaşamın, Sohbet içinde keyif anında... Siyahtan dem vuruyordu birileri, Birileri geçiyordu acılardan... Buğulu bir akşamdan, sabaha çıkmıştık. Muhabbetin deminde, Kim vardıysa yazan, Kiminde hayallerin içine, Kiminde kâğıt üstüne yazdık, Son deminde, İçilmişti çaylar, Ayaklanmamıştık, Ne varsa o lacivert akşamlarda konuşulan, Hepsini Haliç'e bırakmıştık...

Dudaklarım kurumuş topraktır ama Islanır adınla ne vakit ansam seni Toz pembemsi rüyalar da bulurum kendimi Ne vakit seni düşünmek geçse elime Sesin çıngırak gibi kulağımda çınlar İşte o zaman bahar gelir Yüreğimin açmış lotus çiçeklerine

Sıcak bir yaz günüydü. Alp'in yaz macerası dedesinin esrarengiz çiftliğinde başlayacaktı. İlk başta her şey normal gibi gözükse de olayların seyri yavaş yavaş değişecekti. Çiftlikteki hayvanlar ve yetiştirilen bitkiler bunlara örnekti. En dikkat çekici icat ise götüreçti. Götüreç eşsiz bir mühendislik harikasıydı. Çiftlikte başlayan yolculuk ilk olarak Adana'da daha sonra da Mersin'de devam edecekti.

Babası Balıkesir'den, annesi Diyarbakır'dan olan; Kırıkkale'de doğmuş, Kuşadası'nda büyümüş ve Tunceli'de olgunlaşmış bir kızın Kuşadası'nda maviyi, Tunceli'de yeşili tanıyıp başka renkler ve başka insanlar tanımaya doğru yol aldığı hayatında, aynı zamanda kendisini de tanırken hissettiği ve düşündüğü her şeyi dizelerine dökmesi ile oluşan bu kitap, birbirinden başka duyguları ele alıyor. ...Zamanın işidir ya, Mavilere aşinayım artık, Başka renklerin de peşindeyim. ...Ve biliyorum ki artık başka şehirle

Buraya edebiyat yapmaya gelmedim. Anlatacaklarım var. Ama merak etmeyin öyle uzun uzadıya sizi sıkacak şeylerden bahsetmeyeceğim. Hayat Zaten yeterince sıkıcı değil mi? Bizim her zamankinden daha çok gülümsemeye, yeni enerjilere ihtiyacımız yok mu? O yüzden bu kitapta alışılmış her ne varsa unutun! Arka kapak herkese hitap ettiğinden sizli bizliyiz! Kitabın içerisinde siz de yok, biz de... Kitabın arka kapağı, kitabın vitrinidir derler. Bütün marifetini arka kapakta ortaya koyar ve kitabı okuyucuya aldırırs

İnsanlar; okumaktan ziyade düşünmekten acizdirler. Düşünmeye üşenmeyi yıktıkları an, sessiz kalan beyinlerde bir resital tınısı duyulmaya başlar. Bazen bu, şenlik havası şeklinde de olur sessizlik şeklinde de. Zihnimiz; sahne, fikirlerimiz pandomim gibidir. Bizler yazıya dökmedikçe kurulur beynimizde tiyatral oyunlar. Kimisi kendi düşüncesinin yazdığı oyunları oynar, kimisi bir başkasının düşünce yazılarını. Düşünceler kopyalandıkça günün sonunda, ortada tek bir senaryo, o senaryoyu oynayan milyonlarcası ka

Dedim; Bu dünyada kalıcı olan nedir üstat? Dedi; Gözünün gördüğü ne varsa fanidir evlat. Yalnızca tertemiz sevgiler ahirete intikal eder. Ebediyete kadar sürer gider...

Dışarısı o kadar yağmurlu ve soğuktu ki iliklerimize dek donduk... Koşuyorduk ama nereye? Karanlıkta yolunu kaybetmiş, kör yarasalar gibiydik... Ayakkabılarımızın içi de dışı da çamurla doluydu... Ayaklarından çıkan vıcık vıcık sesi ayazın keskin, uğultulu, kulakları rahatsız eden ıslık seslerine karıştı... Eylem adındaki dört yaşındaki kız, yağmurdan sırılsıklamdı, yağmur damlalarının altında ezildikçe ezildi... Ondan iki yaş büyük ağabeyi Hasan'a bağırdı gök-gürültüsünden sesini duyuramadı bir türlü... Gö

Gürültülü bir kalabalığın ortasında sessiz kulaklarıyla durdu önce. Yanından geçip giden insanları görmeye çalışırken duyduğu tokat sesiyle inledi kulakları. Gözleri, ağlayan çocuğuna tokat atan orta yaşlı anneye kilitlenmişti. Başka bakanları da oldu sarışın kadının, onların taşıdığı yalnızca meraklarını giderememe korkusuydu. Altın günlerinde elden ele verecekleri sarışın bir hikaye daha. Parmaklarını bir bir kulaklarının üzerine götürüp kısa bir süreliğine de olsa sağırlaşmayı denedi. Duyuları, aradıklar

...Koyu gölgeli çam ağaçlarının altında dinleniyor uzaklara bakıp düşünüyordu. Arada gözleri nemleniyor arada bir sigarasından ta ciğerine bir nefes gönderiyordu. Gözlerini kapadı. Avuçlarını yağan yağmura tutan, gözlerini kapatıp yağan yağmur altında dönen 10 yaşındaki çocuğu, çocukluğunu gördü. Koşarak eve gitti. Aydın'ın bir köyündeydi evleri ahşaptan yapılmış güzel bir evdi. Gıcırtılı merdiveni hızla çıktı...

Geleceğin dünyasına adım adım yaklaşırken teknoloji ne kadar ileriye gidiyorsa insanlık da o kadar geriye gidiyordu. Kötülüğün iyiliği katlettiği hayatlarda huzur kalmamış her gün değişen olaylar takip edilemez olmuştu. İnsanlık, artık şaşırmanın sınırına geldiğini düşünürken günlerden bir gün çok tuhaf bir hırsızlık olayı gündeme bomba gibi düştü. Bu hırsızlığın özel olarak araştırılmasını isteyen zavallı kurban D.K, iki özel dedektifle anlaştı. Çünkü biliyordu. İmkânsızı imkâna kavuşturmak bu dedektifleri

Bugün yaşadığınız ve dün yaşanan hayatların, ideolojilerin, fikir akımlarının, savaşların, dökülen her damla kanın fabrikası insan değil miydi?

Bugün yaşadığınız ve dün yaşanan hayatların, ideolojilerin, fikir akımlarının, savaşların, dökülen her damla kanın fabrikası insan değil miydi?

Ben senin mürekkebinde çok kelimeler yazdım da sen tek bir harfini bile anlayacak değildin, göremedim.

Çoğu zaman ben yazmam onları, onlar dökülürler kağıda ve gözlerimizin önüne. Ben sadece başka bir dünyadan bizim dünyamıza düşen bu şiirlerin çevirmeni gibiyimdir. Dünyalar arası bir kapı gibi, bir akışkan boru gibi içimden akar ve damlarlar kağıtlara. Yazılmış şiiri alır okurum ve iyi bir çevirmenlik yapıp yapmadığıma bakarım. Evet! Bir yandan da yazarı benim o şiirlerin, hepsi benim kalemimden ve düşüncelerimden çıktı. Evet yazarı benim o şiirlerin, o düşüncelerin, o fikirlerin ve o başkaldırışın. Evet be